Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2015

28 Δεκεμβρίου 1969: γεννιέται ο Λίνους Τόρβαλντς, φιλανδός προγραμματιστής, δημιουργός του λειτουργικού συστήματος Linux.

Ο Λίνους Μπένεντικτ Τόρβαλντς (Αγγλικά: Linus Benedict Torvalds, γεννημένος στις 28 Δεκεμβρίου του 1969) είναι ένας Φινλανδός (με Αμερικανική υπηκοότητα) επιστήμονας ηλεκτρονικών υπολογιστών και προγραμματιστής. Είναι γνωστός για την αρχική δημιουργία του πυρήνα Linux, πάνω στον οποίο συνεχίζει να εργάζεται ως επικεφαλής της αρχιτεκτονικής του, συντονίζοντας το έργο της ανάπτυξης. Επίσης, το 2005 δημιούργησε το σύστημα ελέγχου εκδόσεων Git.

Βιογραφία
Ο Τόρβαλντς γεννήθηκε στο Ελσίνκι της Φινλανδίας. Οι γονείς του είναι η Άννα (δημοσιογράφος) και ο Νιλς Τόρβαλντς (δημοσιογράφος, συγγραφέας και πολιτικός).Είναι εγγονός του Φινλανδού ποιητή Όλε Τόρβαλντς. Η οικογένειά του ανήκει στη Σουηδόφωνη μειονότητα των Φινλανδών (περίπου 5,5%). Ο Τόρβαλντς ονομάστηκε Λίνους από τον Αμερικανό Νομπελίστα χημείας Λίνους Πόλινγκ, παρότι στο βιβλίο «Rebel Code: Linux and the Open Source Revolution», ο ίδιος δήλωσε ότι «Πιστεύω ότι πήρα το όνομα κατά το ήμισυ από τον Λίνους βαν Πελτ, το χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων από το Πίνατς», σημειώνοντας ότι αυτό τον κάνει μισό «νομπελίστα χημείας» και μισό «χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων».
Το ενδιαφέρον του για τους υπολογιστές ξεκίνησε όταν στην ηλικία των 11 απέκτησε έναν υπολογιστή Commodore VIC-20, και αργότερα έναν Sinclair QL, ο οποίος είχε περισσότερες δυνατότητες προγραμματισμού από τον Commodore, και πάνω στον οποίο προγραμμάτισε μια γλώσσα Assembly, έναν επεξεργαστή κειμένου και μερικά παιχνίδια, συμπεριλαμβανομένου ενός κλόνου του Pac-Man το οποίο ονόμασε Cool Man.
Το 1988 ξεκίνησε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, τις οποίες διέκοψε προσωρινά μετά τον πρώτο χρόνο για να να εκπληρώσει την εντεκάμηνη υποχρεωτική στρατιωτική θητεία στον Φινλανδικό στρατό. Απολύθηκε με τον βαθμό του λοχία, με τον ρόλο του αξιωματικού υπολογισμών του Πυροβολικού. Όταν επέστρεψε για να συνεχίσει τις σπουδές του το 1990, είδε για πρώτη φορά το UNIX, σε έναν υπολογιστή DEC MicroVAX ο οποίος έτρεχε ULTRIX.
Στις 5 Ιανουαρίου 1991 αγόρασε έναν υπολογιστή IBM PC βασισμένο σε αρχιτεκτονική Intel 80386, και σπατάλησε ένα μήνα παίζοντας το παιχνίδι Prince of Persia προτού αποκτήσει ένα αντίγραφο του λειτουργικού συστήματος MINIX, το οποίο τον παρακίνησε να αρχίσει να δουλεύει πάνω στο Linux. Το 1996 πήρε το πτυχίο του στην πληροφορική από το ερευνητικό πρόγραμμα NODES, παρουσιάζοντας την πτυχιακή του εργασία με τίτλο Linux: A Portable Operating System (μτφρ: Linux, ένα φορητό λειτουργικό σύστημα).
Μετά από μια επίσκεψη στην εταιρεία Transmeta στα τέλη του 1996, του προσφέρθηκε μια θέση στην έδρα της εταιρείας στην Καλιφόρνια, όπου εργάστηκε από τον Φεβρουάριο του 1997 μέχρι τον Ιούνιο του 2003. Στη συνέχεια μετάβηκε στα Open Source Development Labs, τα οποία αργότερα συγχωνεύθηκαν με το Free Standards Group και από αυτά δημιουργήθηκε το Linux Foundation, το οποίο εργοδοτεί τον Τόρβαλντς μέχρι σήμερα. Τον Ιούνιο του 2004, μετακόμισε με την οικογένειά του στο Πόρτλαντ του Όρεγκον, για να βρίσκεται πιο κοντά στην έδρα των Open Source Development Labs.

Πυρήνας Linux
Ο Τόρβαλντς εμπνεύστηκε από το Minix και ξεκίνησε τον προγραμματισμό του πυρήνα Linux το 1991. Το όνομα δόθηκε συμπτωματικά: ενώ ο ίδιος ήθελε να ονομάσει το έργο του Freax (συνδυασμός των λέξεων free, freak, και της κατάληξης -x που περιέχουν πολλές παραλλαγές του Unix), ο Άρι Λέμκε, ο διαχειριστής του εξυπηρετητή FTP στον οποίο φιλοξενήθηκαν τα πρώτα αρχεία του πυρήνα ονόμασε τον φάκελο με τα αρχεία Linux. Αυτός ο πυρήνας, σε συνδυασμό με το σχεδόν έτοιμο σύστημα GNU και άλλες εφαρμογές αποτελούν τις διανομές Linux (ή ακριβέστερα διανομές GNU/Linux).
Το 2006 υπολογίστηκε ότι περίπου το 2% του κώδικα του πυρήνα γράφτηκε από τον Τόρβαλντς, ποσοστό που αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες προσωπικές συνεισφορές στο έργο. Ο Τόρβαλντς παραμένει ο συντονιστής, και ο ίδιος αποφασίζει ποια νέα χαρακτηριστικά ή διορθώσεις θα ενσωματωθούν στον πυρήνα.Είναι επίσης ο ιδιοκτήτης του εμπορικού σήματος «Linux», τη χρήση του οποίου επιβλέπει μέσω του Ιδρύματος του Σήματος Linux.

Απόψεις
Ο Τόρβαλντς πιστεύει ότι «ο σωστός τρόπος ανάπτυξης λογισμικού είναι ο ανοικτός κώδικας», ωστόσο είπε ότι προτιμά να χρησιμοποιεί κάθε φορά το «καλύτερο εργαλείο για κάθε δουλειά», ακόμα κι αν αυτό σημαίνει το κλειστό, ιδιόκτητο λογισμικό. Πριν τη δημιουργία του ελεύθερου λογισμικού ελέγχου εκδόσεων Git, ο Τόρβαλντς είχε αποδοκιμαστεί για την προτίμηση του κλειστού λογισμικού BitKeeper για την ανάπτυξη του πυρήνα.
Σχετικά με τα γραφικά περιβάλλοντα επιφάνειας εργασίας, ο Τόρβαλντς το 2005 έργαψε στην ταχυδρομική λίστα των προγραμματιστών του GNOME ότι ενθαρρύνει τους χρήστες να χρησιμοποιούν το KDE. Όταν όμως κυκλοφόρησε το KDE 4.0 ο Τόρβαλντς το χαρακτήρισε «καταστροφή» λόγω της έλλειψης ωριμότητας, και ξαναγύρισε στο GNOME. Αργότερα, κρίνοντας ότι το GNOME3 οδηγούσε σε απώλεια παραγωγικότητας, μετάβηκε στο XFCE.

Προσωπική ζωή
Ο Λίνους Τόρβαλντς είναι παντρεμένος με την Τόβε Μόνι Τόρβαλντς (έξι φορές νικήτρια του Φινλανδικού πρωταθλήματος καράτε), την οποία γνώρισε το φθινόπωρο του 1993, όταν εκείνος δίδασκε εισαγωγικά εργαστήρια στους υπολογιστές, και ζήτησε από τους μαθητές τους να του στείλουν ένα δοκιμαστικό e-mail. Η Τόβε, του έστειλε μια πρόταση για ραντεβού. Μετά τον γάμο τους απέκτησαν τρεις κόρες, δύο από τις οποίες γεννήθηκαν στις ΗΠΑ. Η κλήση συστήματος reboot του πυρήνα Linux μπορεί να δεκτεί τις ημερομηνίες γέννησης των παιδιών του, γραμμένες σε δεκαεξαδική μορφή, ως παραμέτρους.
Περιγράφει τον εαυτό του ως άθεο, προσθέτοντας: «Βρίσκω ότι οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η θρησκεία συνεπάγεται ηθική και εκτίμηση της φύσης. Για την ακρίβεια νομίζω ότι αφαιρούν και από τα δύο. Παρέχει στους ανθρώπους την δικαιολογία ότι "έτσι δημιουργήθηκε η φύση" οπότε η πράξη της δημιουργίας φαίνεται θαυμαστή. Εκτιμώ το γεγονός ότι "Ουάου, είναι φανταστικό ότι συνέβη κάτι τέτοιο".» Αργότερα πρόσθεσε ότι ενώ στην Ευρώπη η θρησκεία είναι κυρίως κάτι προσωπικό, στην Αμερική είναι πολιτικοποιημένη. Αναφερόμενος στο θέμα διαχωρισμού εκκλησίας και πολιτείας, είπε: «Ναι, είναι κάπως ειρωνικό ότι σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει νομικός δεσμός μεταξύ πολιτείας και εκκλησίας».
Το 2010 ο Τόρβαλντς έγινε πολίτης και ψηφοφόρος των Ηνωμένων Πολιτειών, χωρίς να πρόσκειται σε κανέναν πολιτικό κόμμα, λέγοντας: «Είμαι υπερβολικά περήφανος για να θέλω να συσχετίζομαι μ' αυτούς, για να είμαι ειλικρινής»

Αναγνώριση
Ακαδημαϊκή 
Το 1997, ο Τόρβαλντς πήρε το Master του από το Τμήμα Επιστήμης Υπολογιστών του Πανεπιστημίου του Ελσίνκι. Δύο χρόνια αργότερα πήρε τιμητικό διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο στης Στοκχόλμης, και το 2000 έλαβε την ίδια τιμή από το Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι.
Τον Αύγουστο του 2005, έλαβε το Βραβείο Χάουαρντ Χόλλουμ από το Κολλέγιο του Ρηντ.
Στα ΜΜΕ
Το περιοδικό Τάιμ έχει αναφερθεί στον Τόρβαλντς αρκετές φορές:

  • Το 2000, ήταν 17ος στη δημοσκόπηση «Τάιμ 100: Οι σημαντικότεροι άνθρωπου του αιώνα
  • Το 2004, ονομάστηκε ένας από τους ανθρώπους στον κόσμο με τη σημαντικότερη επιρροή
  • Το 2006, η Ευρωπαϊκή έκδοση του περιοδικού τον ονόμασε έναν από τους επαναστάτες ήρωες των τελευταίων 60 χρόνων.

Το περιοδικό InfoWorld τον βράβευσε με το Βραβείο Επιχειρηματικών Επιτευγμάτων για το 2000. Το 2005 εμφανίστηκε ως ένας από τους «καλύτερους μάνατζερ» σε μια έρευνα του περιοδικού BusinessWeek. Το 2006, το περιοδικό Business 2.0 τον περιέλαβε στη λίστα του με τους «10 ανθρώπους που δεν μετράνε», επειδή η ανάπτυξη του Linux επισκίασε την ατομική συνεισφορά του Τόρβαλντς.
Το καλοκαίρι του 2004, οι τηλεθεατές του YLE (της Φινλανδικής Εταιρείας Τηλεόρασης - Finnish Broadcasting Company) τοποθέτησαν τον Τόρβαλντς 16o μεταξύ των «100 σπουδαιότερων Φινλανδών». Το 2010, ο «Οδηγός της Εγκυκλοπαίδιας Britannica για τους ανθρώπους με την μεγαλύτερη επιρροή» τον συγκατέλεξε ανάμεσα στους «100 σημαντικότερους εφευρέτες όλων των εποχών».
Άλλη

  • Το 1996, ο αστεροειδής 9793 Τόρβαλντς πήρε το όνομά του από τον Λίνους Τόρβαλντς.
  • Το 1999, στην περιοδική έκδοση Technology Review του MIT, περιλήφθηκε στη λίστα TR35, έναν κατάλογο με τους 35 σημαντικότερους πρωτοπόρους κάτω των 35 ετών.
  • Επίσης το 1999, στην νουβέλα Κρυπτονομικόν του Νιλ Στίβενσον, αρκετοί χαρακτήρες χρησιμοποιούν το «Finux», ένα Unix-οειδές λειτουργικό σύστημα το οποίο αναπτύχθηκε στην Φινλανδία.
  • Οι εταιρείες Red Hat και VA Linux, οι οποίες ασχολούνται εμπορικά με το Linux, χάρισαν στον Τόρβαλντς μερικές μετοχές τους, ως ένδειξη εκτίμησης για το έργο του. Όταν οι δύο εταιρείες έγιναν δημόσιες το 1999, η αξία των μετοχών εκείνων υπολογίστηκε στα 20 εκατομμύρρια δολάρια.
  • Στην ταινία Swordfish του 2001, ο χαρακτήρας Αξλ Τόρβαλντς πήρε το όνομά του από τον Λίνους Τόρβαλντς.
  • Μέχρι τον Μάρτιο του 2011, κατέχει 35 ευρεσιτεχνίες.

28 Δεκεμβρίου 2009: πεθαίνει η Γαλάτεια Σαράντη, ελληνίδα συγγραφέας και η πρώτη γυναίκα Ακαδημαϊκός. (Γεν. 8/11/1920)

Η Γαλάτεια Σαράντη (1920 - 2009) ήταν Ελληνίδα συγγραφέας και ακαδημαϊκός.
Γεννήθηκε στην Πάτρα στις 8 Νοεμβρίου του 1920. Αποφοίτησε από το Αρσάκειο Λύκειο Πατρών και κατόπιν η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία όμως δεν αποφοίτησε, καθώς αφοσιώθηκε από νωρίς στη συγγραφή.
Πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1945 με το διήγημα «Το κάστρο», το οποίο δημοσιεύτηκε στη Νέα Εστία. Ακολούθησαν νουβέλες, μυθιστορήματα, διηγήματα και βιβλία για παιδιά. Έργα της μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες.
Το έργο της Γαλάτειας Σαράντη είναι κυρίως πεζογραφικό, ασχολήθηκε όμως και με τη λογοτεχνική μετάφραση. Τιμήθηκε με το Βραβείο της Ομάδας των 12, το Κρατικό Βραβείο μυθιστορήματος, το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος, το Βραβείο Ιδρύματος Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών και το Βραβείο Παιδικού Μυθιστορήματος του Ι.Δ. Κολλάρου.
Συνεργάστηκε με το κρατικό ραδιόφωνο σε λογοτεχνικές εκπομπές, καθώς και με τα περιοδικά Νέα Εστία, Ελληνική Δημιουργία, Ο Αιώνας μας, Εποχές, Ευθύνη, Διαβάζω, Νέα Πορεία κ.ά. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και Γεν. Γραμματέας της Εθνικής Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Ελληνίδων, ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος της Πολιτιστικής Ένωσης Ελληνίδων, Γεν. Γραμματέας της Στέγης Γραμμάτων και Καλών Τεχνών, μέλος της Εθνικής Επιτροπής για την UNESCO, μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Ιδρύματος Κωστή Παλαμά και του Δ.Σ. της EPT, καθώς και εταίρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρίας. Επί σειρά ετών διετέλεσε μέλος της Επιτροπής του Υπουργείου Πολιτισμού για τα Κρατικά Βραβεία και εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 6η Biennale ποιητών στο Βέλγιο (1963).
Το 1997 έγινε η πρώτη γυναίκα που εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Τακτικό μέλος της Ακαδημίας των Αθηνών στον τομέα της πεζογραφίας στην Β' τάξη των Γραμμάτων και των Τεχνών από το 1997. Τιμήθηκε με το Βραβείο του Ανώτατου Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος το 2005. Υπήρξε μέλος της ΧΕΝ Αθηνών.
Απεβίωσε στις 28 Δεκεμβρίου 2009 σε ηλικία 89 ετών.

Έργα
  • «Το Κάστρο», διήγημα Νέα Εστία (1945)
  • «Το Βιβλίο της χαράς», τρεις αυτοτελείς νουβέλες, Νέα Εστία (1947)
  • «Πασχαλιές», μυθιστόρημα, Νέα Εστία (1949)
  • «Επιστροφή», μυθιστόρημα, Νέα Εστία (1953)
  • «Tο παλιό μας σπίτι», μυθιστόρημα (Β΄ Kρατικό Bραβείο μυθιστορήματος Νέα Εστία (1959)
  • «Χρώματα εμπιστοσύνης», διήγημα, Νέα Εστία (1962)
  • «Τα όρια», μυθιστόρημα, Νέα Εστία (1966)
  • «Nα θυμάσαι τη Bίλνα», διήγημα (Α΄ Kρατικό Bραβείο Διηγήματος, 1972), Νέα Εστία (1972)
  • «Ρωγμές», μυθιστόρημα (Kρατικό Bραβείο Ποίησης και Πεζογραφίας του Ιδρύματος Κώστας
  • καί Ελένη Ουράνη, 1972), Νέα Εστία (1979)
  • «Ελένη», διήγημα, Νέα Εστία (1982)
  • «Τα Νερά του Ευρίπου», μυθιστόρημα, Νέα Εστία (1988)
  • «Το Ποτάμι», διήγημα(Ά Κρατικό βραβείο διηγήματος του Ιωάννη.Δημήτρίου.Κολλάρου), Νέα Εστία (1992)
  • «Στα Χρόνια του Παύλου Μελά», ιστορικό διήγημα, Νέα Εστία (1963)
  • «Στη χαραυγή της λευτεριάς» (Oι μπαρουτόμυλοι της Δημητσάνας), ιστορικό διήγημα, Νέα Εστία (1970)
  • «Το Λιοντάρι και το Φίδι» παιδικό διήγημα Νέα Εστία (1993)
  • «Μια Χούφτα χώμα» θεατρικό Νέα Εστία (1994)
  • «Οι Δείκτες του ρολογιού» θεατρικό Νέα Εστία (1995)

28 Δεκεμβρίου 1895: Οι αδελφοί Λιμιέρ ανοίγουν το πρώτο σινεμά στο Παρίσι και προβάλουν την πρώτη κινηματογραφική ταινία, η οποία διαρκεί ένα λεπτό.

Στη Γαλλία, οι αδελφοί Ογκύστ και Λουί Λυμιέρ, βασιζόμενοι στο κινητοσκόπιο των Ντίκσον και Έντισον, εφηύραν τον κινηματογράφο (cinematographe) που αποτελούσε μία φορητή κινηματογραφική μηχανή, λήψεως, εκτύπωσης και προβολής του φιλμ. Στις 28 Δεκεμβρίου του 1895, έκαναν και την πρώτη δημόσια προβολή, στο Παρίσι. Η ημερομηνία αυτή αναφέρεται από πολλούς ως η επίσημη ημέρα που ο κινηματογράφος με την σημερινή του γνωστή μορφή έκανε την εμφάνισή του. Εκείνη τη δημόσια προβολή παρακολούθησαν συνολικά 35 άτομα επί πληρωμή και προβλήθηκαν δέκα ταινίες συνολικής διάρκειας περίπου δεκαπέντε λεπτών. Οι πρώτες κινηματογραφικές ταινίες ήταν μικρής διάρκειας, παρουσιάζοντας συνήθως στατικά, μία σκηνή της καθημερινότητας.

28 Δεκεμβρίου 1996: Το Φ/Γ «Δύστος» βυθίζεται ανοικτά της Κύμης (Ανατολικά της Εύβοιας).

Το Φ/Γ Δύστος ήταν ελληνικό εμπορικό φορτηγό τύπου Bulk Carrier, νηολογημένο στο νηολόγιο Πειραιώς με αριθμό Ν.Π. 8204.Είχε μήκος 100 μέτρων και ολική χωρητικότητα 4.045 κόρων (2.205 κόρων καθαρής χωρητικότητας) και μεταφορική ικανότητα 5.600 τόνων. Το πλοίο είχε ναυπηγηθεί το 1970 με το όνομα Mina Entrego και στην συνέχεια χρονοναυλώθηκε από την ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ για να μεταφέρει χύμα τσιμέντο.

Σύντομο ιστορικό
Στις 26 Δεκεμβρίου του 1996, επομένη των Χριστουγέννων και περί ώρα 14.00, το Φ/Γ ΔΥΣΤΟΣ, με Πλοίαρχο τον Ιωάννη Τσιτσιρίκη και με πλήρωμα 21 Έλληνες ναυτικούς, απέπλευσε από τις εγκαταστάσεις ΑΓΕΤ-Ηρακλής Βόλου, έμφορτο, με 5.300 περίπου τόνους τσιμέντο, με προορισμό τις εγκαταστάσεις λιμένος Δραπετσώνας στον Πειραιά. Λόγω όμως των δυσμενών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν, γύρω στις 18.00, προσέγγισε σε νότιο όρμο της Σκιαθου. Παραμένοντας εκεί δύο ημέρες – μέχρι τη τραγική 29 Δεκεμβρίου – και συνεχιζομένων των ΒΑ. θυελλωδών ανέμων και κατάστασης θαλάσσης τρικυμιώδης ο Πλοίαρχος αποφάσισε πιθανώς και πιεζόμενος και από το πλήρωμα, προκειμένου Πρωτοχρονιά να κάνουν στα σπίτια τους, να αποπλεύσει και να συνεχίσει το ταξίδι για Πειραιά. Στις 20.00 ώρα περίπου ήταν η τελευταία επικοινωνία που είχε το Φ/Γ ΔΥΣΤΟΣ με το εμπορικό Μ/S (μότορσιπ) ΛΕΝΑ. Το πρωΐ της επομένης και περί ώρα 05.15 το πλοίο ΔΥΣΤΟΣ εντοπίσθηκε ανεστραμμένο να επιπλέει από το αλιευτικό Α/Κ Σαρωνικός, 3,5 ναυτικά μίλια ανατολικά από την Κύμη όπου και διέσωσε τον δόκιμο πλοίαρχο Χρήστο Αναγνώστου.
Στο ναυάγιο αυτό έχασαν την ζωή τους 20 επιβαίνοντες που βρέθηκαν στη συνέχεια πνιγμένοι μέσα στο πλοίο ο Πλοίαρχος, ο Υποπλοίαρχος, ο Ανθυποπλοίαρχος, ο Ραδιοτηλεγραφητής, οι Α΄, Β΄ και Γ΄ Μηχανικοί, 9 ναύτες, 1 Λιπαντής, ο Μάγειρας, ο βοηθός θαλαμηπόλου, η σύζυγος του Α΄Μηχανικού και η κόρη του Α΄ Μηχανικού, η σύζυγος του Β΄ Μηχανικού ενώ αργότερα βρέθηκαν από το Ρ/Κ Μανωλάκης που είχε σπεύσει στη περιοχή ένας ναύτης, ένας λιπαντής και ο έτερος Γ΄ Μηχανικός.

Αίτια του ναυαγίου
Από την έρευνα των πραγματογνωμόνων ως αιτία του ναυαγίου θεωρήθηκε αναμφίβολα η μετατόπιση φορτίου λόγω των μετασκευών που υπήρξαν στο «Δύστος», στην προβληματική φόρτωση του πλοίου από το λιμάνι του Βόλου αλλά και σε ορισμένα «κενά» της νομοθεσίας από τα οποία επωφελούνται οι πλοιοκτήτριες εταιρείες αποδίδεται το τραγικό ναυάγιο στις 29 Δεκεμβρίου 1996. Αυτό είναι, σύμφωνα με πληροφορίες του «Βήματος», το βασικό συμπέρασμα των Λιμενικών Αρχών και της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Χαλκίδας, οι οποίες έχουν την αρωγή τεσσάρων ειδικών πραγματογνωμόνων στην έρευνα που διεξάγουν για τις αιτίες που προκάλεσαν το πολύνεκρο περιστατικό στα ανοιχτά της Κύμης. Ταυτόχρονα, στην έρευνα των τεχνικών δεδομένων και των όσων συνέβησαν πριν από την ανατροπή του «Δύστος», φαίνεται ­ σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής ισχύοντα ­ ότι δεν θα επιρρίπτεται ουδεμία ευθύνη στον δόκιμο ανθυποπλοίαρχο Χρήστο Αναγνώστου, του οποίου οι κινήσεις απεγκλωβισμού του και αποφυγής του μοιραίου προκάλεσαν σειρά ερωτημάτων και απασχόλησαν επί μακρόν τους αρμοδίους. Το πόρισμα πρόκειται να ολοκληρωθεί εντός των ημερών, αφού συνεκτιμηθούν και κάποιες συμπληρωματικές καταθέσεις.
Η προανάκριση του Λιμενικού ­ μετά από σχετική εντολή του προϊσταμένου Εισαγγελίας Πρωτοδικών Χαλκίδας κ. Ι. Αγγελή ­, που διεξήθει εκτός των άλλων σε διαρκή συνεργασία με τους πραγματογνώμονες κκ. Η. Στεφανάκο, Αχ. Κακκαραντζα, Κ. Βούτο και Δ. Πετρόγγονα, αλλά και οι περαιτέρω έρευνες συμπέραναν ότι η ύπαρξη ελεύθερων επιφανειών ­ λόγω ακριβώς αυτών των μετασκευών ­ στον χώρο φόρτωσης του πλοίου και η ύπαρξη ενός μετακινούμενου προεξέχοντος «όγκου» τσιμέντου, δημιούργημα πιθανόν της κακής, πρόχειρης φόρτωσης του πλοίου και της επακόλουθης ανισοκατανομής του φορτίου, στάθηκαν ­ σύμφωνα με τις μέχρι στιγμής έρευνες ­ οι κυριότερες αιτίες του ναυαγίου.
Οπως φαίνεται να καταλήγουν οι ερευνητές, τα τεχνικά προβλήματα σε συνδυασμό με την πλημμελή, βιαστική φόρτωση του πλοίου εμπόδισαν το «Δύστος» να αποκτήσει εν μέσω θαλασσοταραχής «επαρκή ροπή επαναφοράς». Το «Δύστος» άρχισε προοδευτικά να προχωρεί με κλίση ­ προς τη μία κατεύθυνση ­ από 30 ως 90 μοίρες και ακολούθως ανετράπη. Μεσολάβησε, όπως διαπιστώνεται, το «μπλακ άουτ», όχι λόγω της εισροής των υδάτων, όπως είχε αναφερθεί αρχικά, αλλά λόγω της έλλειψης λαδιών και της διάλυσης των αντλιών στη μηχανή και στην ηλεκτρογεννήτρια του πλοίου, που προήλθε από τη μεγάλη κλίση που είχε αποκτήσει πλέον το «Δύστος». Ολα συνέβησαν εντός μερικών δευτερολέπτων…

Οι καταδύσεις
Το ναυάγιο του Δύστος βρίσκεται σε απόσταση 4 ναυτικών μιλίων από το λιμάνι της Κύμης, ξαπλωμένο με την δεξιά του πλευρά πάνω σε αμμώδη-λασπώδη βυθό με μέγιστο βάθος 38 μέτρων.
Είναι σχεδόν καλυμμένο στο σύνολο του από σχοινιά και δίχτυα κάνοντας την επίσκεψη σε αυτό αρκετά δύσκολη. Εντυπωσιακή είναι και η συγκέντρωση φυτικών οργανισμών που σε συνδυασμό με τα ισχυρά ρεύματα της περιοχής έχουν αναπτυχθεί σε βαθμό δυσανάλογο σε σχέση με τον χρόνο που βρίσκεται το ναυάγιο στον βυθό.
Το ναυάγιο είναι προσβάσιμο σε σχεδόν το σύνολο των χώρων του και προσφέρει την δυνατότητα για μερικές εντυπωσιακές διεισδύσεις. Ο χώρος της γέφυρας είναι προσβάσιμος χρειάζεται όμως πολύ μεγάλη προσοχή καθώς «κρέμονται» από παντού αντικείμενα αρκετά από τα οποία είναι βαριά και αιχμηρά. Προσβάσιμος είναι και ο χώρος του μηχανοστασίου στο σύνολο του αλλά και εκεί χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή καθώς έχει αρκετές διακλαδώσεις που μπορούν να δυσκολέψουν πολύ την επιστροφή.
Στην θέση της βρίσκεται και η πεντάφτερη προπέλα του πλοίου, εντυπωσιακή για το μήκος του ναυαγίου.

28 Δεκεμβρίου 1895: Ο γερμανός φυσικός Γουλιέλμος Ρέντγκεν ανακοινώνει την ύπαρξη των ακτίνων Χ ή ακτίνων Ρέντγκεν, όπως τις είπαν προς τιμήν του.

 ακτινογραφία που ελήφθη στις 23 Ιανουαρίου 1896 και είναι μία από τις πρώτες.
Απεικονίζει το χέρι της συζύγου του 
Βίλχελμ Ρέντγκεν.
Οι ακτίνες Χ ή ακτίνες Röntgen αποκαλείται ένα τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος με περιοχή μήκους κύματος μεταξύ 10 nm με 10 pm , που αντιστοιχεί σε περιοχή συχνότητας από 30 PHz - 30 HHz και σε περιοχή ενέργειας 120 eV - 120 keV. Αυτό το τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσμαστος βρίσκεται μεταξύ των τμημάτων της υπεριώδους ακτινοβολίας και των ακτίνων γ. Η δεύτερη ονομασία της ακτινοβολίας προέρχεται από το όνομα ενός από τους πρώτους ερευνητές της, του Γερμανού φυσικού, Βίλχελμ Ρέντγκεν (Wilhelm Röntgen) που τις ανακάλυψε το 1895.

Οι ακτίνες Χ πρωταρχικά χρησιμοποιήθηκαν από την Ιατρική ως διαγνωστικό εργαλείο με τη μορφή της ακτινογραφίας και από τη Φυσική και τη Χημεία με τη μορφή της κρυσταλλογραφίας. Όμως, οι ακτίνες Χ ανήκουν στις ιονίζουσες ακτινοβολίες, αφού η ενέργειά τους είναι ικανή να προκαλέσει τον ιονισμό ατόμων και μορίων από αριθμό εσωτερικών τους ηλεκτρονίων. Επομένως παρουσιάζει κινδύνους βλαβών σε ζωντανούς οργανισμούς και όχι μόνο.

Οι ακτίνες Χ διαχωρίζονται σε 2 υποπεριοχές μήκους κύματος, συχνότητας και ενέργειας:
. «Μαλακές ακτίνες Χ»: 10 nm - 100 pm, 30 PHz - 3 HHz, 120 eV - 12 keV.
. «Σκληρές ακτίνες Χ»: 100 - 10 pm. 3 - 30 HHz, 12 - 120 keV.

Η διάκριση μεταξύ των σκτίνων χ και ακτίνων γ άλλαξε τις τελευταίες δεκαετίες. Παλαιότερα υπήρχε και 3η υποπεριοχή ακτίνων Χ, αλλά αυτές εντάχθηκαν στις ακτίνες γ, γιατί προκαλούσαν πλέον διεγέρσεις και στους ατομικούς πυρήνες.

Παραγωγή ακτίνων ΧΟ πιο συνηθισμένος τρόπος παραγωγής ακτίνων Χ είναι μέσω της επιτάχυνσης ηλεκτρονίων από δυναμικό τάξης μεγέθους των δεκάδων χιλιάδων βολτ και πρόσπτωσή τους σε στόχο ο οποίος αποτελείται από μεταλλικό υλικό μεγάλου ατομικού αριθμού, συνήθως βολφράμιο ή μολυβδένιο για τις αντινογραφίες. Τα ηλεκτρόνια προσπίπτοντας στο στόχο χάνουν σταδιακά την ενέργεια τους, εφ' όσον υφίστανται επιβραδύνσεις από τα άτομα του υλικού του στόχου. Εντούτοις η ενέργεια που αποδίδουν στα άτομα του στόχου είναι αρκετή για να διεγείρει και ηλεκτρόνια των εσωτερικών στοιβάδων των ατόμων. Αποτέλεσμα αυτού είναι η συμπλήρωση των στοιβάδων αυτών από ηλεκτρόνια υψηλότερων ενεργειακά στοιβάδων και έτσι παράγονται τα φωτόνια των ακτίνων Χ. Επειδή τα ηλεκτρόνια που έχουν επιταχυνθεί αρχικά εναποθέτουν συγκεκριμένες τιμές ενέργειας στα άτομα του στόχου, το φάσμα που προέρχεται από την αποδιέγερση και συμπλήρωση των στοιβάδων των ατόμων του μεταλλικού στόχου, είναι γραμμικό. Υπάρχει όμως και ένα συνεχές τμήμα του φάσματος των ακτίνων Χ το οποίο προέρχεται από τη λεγόμενη ακτινοβολία πέδησης (Bremsstrahlung) που δίνεται από τα ηλεκτρόνια που επιταχύνονται από το ισχυρό ηλεκτρικό πεδίο που υπάρχει κοντά στον μεγάλου ατομικού αριθμού πυρήνα.

28 Δεκεμβρίου 1869: Ο Γουίλιαμ Φάινλι Σεμπλ παρασκευάζει την πρώτη τσίχλα.


Το μάσημα διαφόρων ουσιών αποτελούσε από πάντα συνήθεια των ανθρώπων σε όλες τις φυλές και σε όλους τους πολιτισμούς . Για παράδειγμα, οι ιθαγενείς στην αρκτική συνηθίζουν να μασούν το δέρμα μιας μικρόσωμης φάλαινας που λέγεται μονόκερος. Η ‘τσίχλα» αυτή ονομάζεται muktuk και είναι πλούσια σε βιταμίνη c, μιας θρεπτικής ουσίας απάραιτητης για τους λαούς αυτούς που στερούνται των φρέσκων φρούτων & λαχανικών από το καθημερινό τους διαιτολόγιο.

Οι αρχαίοι Έλληνες προτιμούσαν κάτι πιο αρωματικό, όπως τους κρυστάλους μαστίχας και οι ιθαγενείς της Αμερικής το ρετσίνι από έλατα, μια συνήθεια την οποία μετέδοσαν και στους αποίκους μεταγενέστερα. Το γεγονός αυτό υπήρξε και ο προπομπός για την πρώτη εμπορική εμφάνιση της τσίχλας ως συσκευασμένο προϊόν από τον John B. Curtis το 1848 στην πολιτεία του Μέιν. Και το όνομα του προϊόντος: State of Maine Pure Spruce Gum!

Για την ιστορία, ο Αμερικανός οδοντίατρος Ουίλιαμ Σεμπλ παρουσίασε για πρώτη φορά το 1869 ένα μίγμα από καουτσούκ, ζάχαρη και αρώματα για την εξάσκηση των σιαγόνων. Οι τσιχλόφουσκες είναι πατέντα του Γουόλτερ Ντιμερνέλ και πρωτοκυκλοφόρησαν το 1928 με το όνομα «Νταμπλ Μπαμπλ».
Ωστόσο, ο πρόγονος της σημερινής τσίχλας είναι το φυσικό κόμμι που έπαιρναν οι Μάγιας του Β. Μεξικού από το δέντρο Manilkara zapota, ήδη από τον δεύτερο αιώνα π.Χ. Γνωστό με το όνομα chicle αποτέλεσε την έμπνευση για τον πρωτοπόρο επιχειρηματία Thomas Adams (1846- 1926), ο οποίος κατά τη δεακετία του 1860 διατηρούσε στενές σχέσεις με τον εξόριστo μεξικανό στρατηγό Antonio Lopez de Santa Anna (1794- 1876). Στην αρχή ο Adams προσπάθησε να εκμεταλλευτεί την ουσία στη βιομηχανία ελαστικών για ποδήλατα, αλλά σημείωσε παταγώδη αποτυχία. Μια μέρα που βρισκόταν σε απόγνωση έβαλε από αμηχανία ένα κομμάτι από το υλικό στο στόμα του. Παρατήρησε ότι είχε καλή γεύση και αυτό ήταν αρκετό για να αλλάξει κατεύθυνση. Το Φεβρουάριο του 1871 τοποθετεί τα πρώτα μηχανήματα που πουλούσαν τσίχλες Adams στα φαρμακεία της Αμερικής και η εμπορική ιστορία της τσίχλας ξεκινά!

Η τσίχλα Adams με γεύση γλυκόριζας, μια από τις πρώτες γεύσεις που κυκλοφόρησαν, πωλείται μέχρι και σήμερα!

28 Δεκεμβρίου 1859: Καθελκύεται το πρώτο σιδερένιο πλοίο HMS Warrior.

Το Βρετανικό πολεμικό πλοίο "HMS Warrior" δεν αξιώθηκε να δει καθ' όλη τη θητεία του στο ναυτικό ούτε μία ημέρα πολέμου, καθώς ναυπηγήθηκε την εποχή της "Pax Britannica". Παρ' όλα αυτά είναι ξακουστό, γιατί εισήγαγε πολλές καινοτομίες στον τομέα της ναυπηγικής, με σημαντικότερες τη χρήση σίδερου αντί ξύλου στα ύφαλα, την πλήρη στεγανοποίηση των διαμερισμάτων του και την εντυπωσιακή θωράκιση των ευπαθών τμημάτων του.

28 Δεκεμβρίου 1850: Ο Τζόελ Χιούτον λαμβάνει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το πλυντήριο πιάτων.

Η ιστορία των πλυντηρίων πιάτων

Το μεγαλύτερο εμπόδιο για το πλύσιμο των πιάτων ήταν πάντοτε η διαθεσιμότητα του νερού. Οι πρωτόγονοι πολιτισμοί, που χρησιμοποιούσαν περιορισμένο αριθμό και είδη πιάτων, και μαγειρικών σκευών, τα μετέφεραν για να τα καθαρίσουν σε ρέματα, λίμνες, ή και γούρνες νερού.
Η δεύτερη επιλογή ήταν να φέρει κανείς το νερό στα πιατικά. Οι γυναίκες κουβαλούσαν σε κουβάδες το νερό από κοινόχρηστες πηγές νερού ή από ιδιωτικές αντλίες πίσω από τα σπίτια τους η και τις πρώτες πολυκατοικίες στις αρχές του εικοστού αιώνα. Αυτά μέχρι που οι εσωτερικές υδραυλικές εγκαταστάσεις έφεραν τελικά το νερό μέσα στα σπίτια, όχι μόνο για το μπάνιο αλλά και για χρήση στην κουζίνα.

Τα πρώτα πλυντήρια πιάτων κατσκευάστηκαν γύρω στο 1850, αλλά, όπως και οι μηχανές για το πλύσιμο των ρούχων, ήταν μεγάλες κατασκευές που χρησιμοποιούσαν μεγάλες ποσότητες ατμού και ζεστού νερού ώατε να καθαρίζουν πολλά πιάτα ταυτόχρονα. Σε ορισμένα μοντέλα, τα πιάτα στερεώνονταν σε βάσεις που κουνιόντουσαν με την πίεση του νερού. Άλλα πάλι είχαν κουπιά που έφερναν με δύναμη το νερό πάνω στα πιάτα ή κυκλικές σχάρες που κράτούσαν σταθερά τα πιάτα. ενόσω αυτές περιστρέφονταν με δύναμη για να περνάνε τα πιάτα μέσα από το νερό. Οι πρώτες συσκευές με κατευθυνόμενους πίδακες νερού (σπρέϊ) δημιουργήθηκαν από το 1875 και μετά - και αυτή η τεχνολογία βρήκε όλο και μεγαλύτερη διάδοση. Η βασική ιδέα είναι αυτή που χρησιμοποιείται και σήμερα.

Τα πρώτα μοντέλα , που έγιναν ευρύτερα γνωστά κυκλοφόρησαν γύρω στο 1915, αλλά μόλις το 1930 άρχισαν να μπαίνουν στα σπίτια των μέσων Αμερικανών. Δεν έγιναν άμεσα ιδιαίτερα αγαπητά, μια και την ίδια περίπου περίοδο διαδόθηκε και το ηλεκτρικό ψυγείο,, που είχε σαφώς μεγαλύτερη αξία κα σάρωσε την αγορά. Από το 1950 που βελτιώθηκαν και τα σχετικά απορρυπαντικά και αυξήθηκε ο βαθμός αυτοματισμού, το κοινό άρχισε να αναπτύσσει περισσότερο ενδιαφέρον.

Τέλος από το 1970 και μετά, που όλο κια περισσότερες γυναίκες άρχισαν να μπαίνουν στην αγορά εργασίας, το πλυντήριο πιάτων σταδιακά βρήκε τη θεση του στην κουζίνα της μέσης οικογένειας.