Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

23 Δεκεμβρίου 1997: το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών κηρύττει ενόχους, χωρίς κανένα ελαφρυντικό, τους Ασημάκη Κατσούλα και Μανόλη Δημητροκάλλη για την υπόθεση των "σατανιστών της Παλλήνης".


Το χρονικό της υπόθεσης.....
Με πλήρη συνείδηση για το τι έκαναν, οι δύο παιδικοί φίλοι, Ασημάκης Κατσούλας 21 ετών και Εμμανουήλ Δημητροκάλης 19 ετών άρχισαν να κάνουν τελετές μαύρης μαγείας στην Παλλήνη και στο Κορωπί προσπαθώντας να μυήσουν παράλληλα και άλλους συνομήλικούς τους.
Μαζί με τους δύο συλληφθέντες που υπηρετούσαν τη στρατιωτική τους θητεία στο Πολεμικό Ναυτικό ο πρώτος και στο Στρατό Ξηράς ο δεύτερος, η αστυνομία συνέλλαβε και τη φίλη του Α.Κατσούλα, Δήμητρα Μαργέτη 18 ετών η οποία κατηγορείτο για συνέργεια στις πράξεις τους.
Όπως ανακοίνωσε στους δημοσιογράφους ο διοικητής της Ασφάλειας Αττικής, ταξίαρχος Δημήτρης Αποστολόπουλος, οι δύο συλληφθέντες ομολόγησαν τις πράξεις τους και προχώρησαν σε ανατριχιαστικες αποκαλύψεις για το τι έκαναν.

Ο Α.Κατσούλας και ο Ε.Δημητροκάλης διέπραξαν το 1ο έγκλημα στις 27 Αυγούστου του 1992. Με το πρόσχημα της λευκής μαγείας οδήγησαν την 14χρονη Θεοδώρα Συροπούλου στη θέση Σέσι στο Κορωπί, όπου αφού την έγδυσαν και τις έκλεψαν τα κοσμήματα, τη χτύπησαν με ένα ξύλο στο κεφάλι και τη σταγγάλισαν.
Στη συνέχεια ο Α.Κατσούλας τη βίασε και μαζί με τον Ε.Δημητροκάλη περιέλουσαν το σώμα της με βενζίνη και το έκαψαν. Από τη φωτιά μάλιστα προκλήθηκε πυρκαγιά στο δάσος του Υμηττού.

Το δεύτερο αποτρόπαιο έγκλημα έγινε τη Μεγάλη Τετάρτη του Απριλίου του 1993, με θύμα την 28χρονη Γαρυφαλλιά Γιούργα, μητέρα δύο παιδιών και καμαριέρα του ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρετανία»

Οι δράστες τη συνάντησαν τυχαία, τη στιγμή που επέστρεφε στο σπίτι της στα Γλυκά Νερά. Με το πρόσχημα ότι είναι αστυνομικοί την επιβίβασαν στο αυτοκίνητο του Κατσούλα και την οδήγησαν σε ερημικό σημείο στο Κορωπί, όπου τις πέρασαν χειροπέδες στα χέρια, την έγδυσαν και τη βίασαν.
Στη συνέχεια ο Α.Κατσούλας της πολτοποίησε το κεφάλι με μία πέτρα για να μην αναγνωρίζεται.
Έτσι έπεσε η αυλαία στο μακάβριο έργο της «σατανικής τριάδος» δίνοντας το έναυσμα για ένα πρωτοφανή δικαστικό μαραθώνιο

Το προφίλ των τριών νεαρών σατανιστών...
Ο πρώτος εκ των κατηγορουμένων, Ασημάκης Κατσούλας, γεννημένος στις 27/5/72 είναι γόνος μέσης αστικής οικογένειας. Διέμενε έως τη σύλληψή του στην περιοχή της Κάντζας.
Σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες, από το 1989 και μετά, όταν και είχε συμπληρώσει το 17ο έτος της ηλικίας του, διέθετε ήδη ανεπτυγμένες νοητικές ικανότητες, επιβλητική εμφάνιση, ενώ διακατεχόταν από ανησυχία πνεύματος. Ήταν ιδιαίτερα πειστικός ομιλητής στις συζητήσεις μεταξύ των συνομηλίκων του. Ανάμεσα στα μουσικά του ακούσματα περιλαμβάνονταν ήχοι της heavy metal μουσικής, οι οποίοι φαίνεται να του ενεργοποίησαν σύμφωνα με τους ειδικούς το
ενδιαφέρον για βιβλία αποκρυφιστικού περιεχομένου.
Οι γονείς του τον χαρακτήρισαν στις καταθέσεις ως ήσυχο παιδί, το οποίο έμενε αρκετά συχνά μέσα για να διαβάσει και δεν ξόδευε σχεδόν ποτέ του χρήματα.
Ωστόσο όπως οι ίδιοι επισημαίνουν, από τα 18 του χρόνια ο χαρακτήρας του άρχισε να αλλάζει και αναλωνόταν συχνά σε ακραίες συμπεριφορές, γεγονός που οι γονείς του απέδωσαν σε εφηβικές ανησυχίες.
Σιγά-σιγά ο Κατσούλας και κυρίως μετά το 1990 άρχισε να χάνει την επαφή με την οικογένειά του, ώσπου αποξενώθηκε ολοκληρωτικά και οι πράξεις του παρέμεναν σε αυτούς άγνωστες έως και τη σύλληψή του το 1993.
Θεωρείται ο «εγκέφαλος» της τριάδος των σατανιστών, με τους συγκατηγορούμενούς του να τον σκιαγραφούν σαν μια αυταρχική προσωπικότητα που μπορούσε να παίρνει αυτό που θέλει και να ελέγχει τη βούλησή τους.Ο Εμμανουήλ Δημητροκάλης με τη σειρά του εκπροσωπούσε τέλεια το προφίλ του ιδανικού εφήβου. Χαρακτηρίστηκε από συμμαθητές και φίλους σαν ένα χαμηλών τόνων παιδί. Πολύ καλός μαθητής, συνεσταλμένος και ευγενικός άνθρωπος. Προέρχεται από αστική οικογένεια, γεννημένος στις 9/4/74 στην Αθήνα. Κάτοικος Παλλήνης, χωρίς να γνωρίζει τον Κατσούλα πριν ο ίδιος μυηθεί στο σατανισμό. Επιβεβαιωμένες πληροφορίες θέλουν
τον Δημητροκάλη να διατηρούσε σχέση δύο χρόνων με τη Δήμητρα Μαργέτη, πριν αυτή τον εγκαταλείψει για χάρη του Κατσούλα.
Η Δήμητρα Μαργέτη καταγόταν από μεσοαστική οικογένεια, ενώ διέμενε και αυτή στην Παλλήνη. Διέθετε χαμηλό επίπεδο μόρφωσης, ενώ παρά το νεάρο της ηλικίας της, ήταν αρκετά περιζήτητη μεταξύ των συνομιλήκων της, ελέω της εξωτερικής της εμφάνισης. Γεννημένη το 1977 γνωριζόταν από πολύ μικρή ηλικία με τον Κατσούλα.Προκαταρκτική εξέταση-Προδικασία Την παραμονή της πρωτοχρονιάς του 1994, οι τρείς νεαροί σατανιστές μετά το πέρας της προκαταρκτικής εξέτασης και αφού ασκήθηκε εναντίον τους ποινική δίωξη απο τον εισαγγελέα πλημελλιοδικών οδηγήθηκαν στον 19ο τακτικό ανακριτή Ευθύμιο Καταλιακό για την απολογία τους.
Ο Α.Κατσούλας στην εξάωρη απολογία του, προσπάθησε να διαψεύσει τις μαρτυρίες των συγκατηγορουμένων του που τον υποδείκνυαν ως «εγκέφαλο» της συμμορίας, υποστηρίζοντας πως ο ίδιος εκτελούσε απλά εντολές. Εδωσε στον ανακριτή τα ονόματα 5 επιπλέον ανθρώπων διευρύνοντας έτσι το κύκλωμα των σατανιστών.
Ο Ε.Δημητροκάλης με τη σειρά του υποστήριξε ενώπιον του ανακριτή ότι υπήρξε θύμα του Α.Κατσούλα, ο οποίος τον πίεσε ψυχολογικά. Ομολόγησε την ενοχή του για το πρώτο έγκλημα, αυτό της 14χρονης Θ.Συροπούλου και μιλώντας στους δημοσιογράφους δήλωσε μετανιωμένος για τις πράξεις του.
Η 18χρονη Δ.Μαργέτη που κατά το συνήγορό της Α.Κούγια υπήρξε το τρίτο μεγάλο θύμα, πέρα από τις δύο δολοφονημένες γυναίκες, υποστήριξε και αυτή πως είχε πέσει θύμα ψυχολογικού εξαναγκασμού του Α.Κατσούλα. Οι τρεις τους κρίθηκαν προφυλακιστέοι ύστερα από ομόφωνη απόφαση ανακριτή και εισαγγελέα, ως άτομα ιδιαίτερα επικίνδυνα για τη δημόσια ασφάλεια, για την πρόληψη τέλεσης αδικημάτων από μέρους τους και ως ύποπτοι φυγής. Παράλληλα
ποινική δίωξη ασκήθηκε και στους Χ.Ζαβράς, Μ.Αναγνώστου, Β.Αγγελοπούλου, Μ.Ριγάκη και Α.Ριγάκη.
Οι κατηγορούμενοι παραπέμφθηκαν ενώπιον του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Αθήνας, ύστερα από παραπεμπτικό βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελιοδικών στις 8 Ιουνίου 1995.

Αναπαράσταση...
Στις 28 Ιανουαρίου έγινε η αναπαράσταση των δύο εγκλημάτων. Οι 3 νεαροί παραβρέθηκαν μαζί με τις διωκτικές αρχές στη Θέση Σέσι στο Κορωπί όπου και αναβίωσαν στιγμή προς στιγμή όλα όσα διαδραματίστηκαν τις βραδιές των δύο στυγερών εγκλημάτων.

Αρχίζει η δίκη των σατανιστών....
Σύσσωμη η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα την έναρξη της δίκης των λεγόμενων «Σατανιστών της Παλλήνης». Σοκ προκαλούν οι ομολογίες και οι ανατριχιαστικές λεπτομέρειες των μακάβριων εγκλημάτων στην ελληνική κοινή γνώμη, η οποία για πρώτη φορά καλείται να αντιμετωπίσει πραγματικά φαινόμενα σατανισμού και παγανιστικές τελετές.
Οι 8 κατηγορούμενοι αντιμετωπίζουν σωρεία κατηγοριών, μεταξύ των οποίων εκείνες της: συμμετοχής, άμεσης συνέργειας, απλής συνέργειας, ανθρωποκτονίας με πρόθεση, αντιποίηση αρχής, παράνομης κακακράτησης, αρπαγής ανηλίκου,καθύβρισης θρησκεύματος, σύστασης συμμορίας, βιασμού, εμπρησμού και υπόθαλψης εγκληματία.

Συνήγοροι....
Συνήγοροι υπεράσπισης ορίζονται από τους κατηγορουμένους οι : Παναγιώτης Ρουμελιώτης και Φώτης Αγγελόπουλος για τον Κατσούλα, Αντώνης Τράκας και Κωνσταντίνος Πλεύρης για τον Δημητροκάλη, ενώ την υπεράσπιση της Μαργέτη ανέλαβε ο ποινικολόγος Αλέξης Κούγιας.
Πρόεδρος του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου ορίζεται η δικαστής, Ευπραξία Μπαϊράμογλου

Κεκλυσμένων των θυρών...
Οι δικαστικές αρχές πριν από την έναρξη της δίκης και εξαιτίας της δημοσιοποίησης κατά την ανακριτική διαδικασία των πολύπλοκων καταθέσεων και των απολογιών των κατηγορουμένων στα ΜΜΕ, απαγόρευσαν τη δημοσίευση άλλων στοιχείων. Το δικαστήριο τελικά απαγόρευσε και τη μαγνητοφώνηση ή βιντεοσκόπηση της δίκης, καθώς και την τηλεοπτική ή ραδιφωνική μετάδοσή της.

Συνέχιση δίκης....
Στις 23 Ιουνίου 1995 οι κατηγορούμενοι απολογήθηκαν στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο, περιγράφοντας λεπτομερώς τη ζωή τους μετά την «μύηση» στο σατανισμό, αλλά απέφυγαν να μιλήσουν για τις εγκληματικές τους πράξεις.
Στις 27 Ιουνίου ο εισαγγελέας Μ.Ρασιδάκης, προτείνει την ενοχή και την επιβολή της ανώτατης προβλεπόμενης ποινής για τους Α.Κατσούλα, Ε.Δημητροκάλη, Δ.Μαργέτη, Β.Αγγελοπούλου, Μ.Ριγάκη και Α.Ριγάκη.
Λιγές μέρες αργότερα και συγκεκριμένα την 1η Ιουλίου του 1995, το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο, καταδίκασε τους Α.Κατσούλα σε συνολική ποινή δύο φορές ισόβιας κάθειρξης και πρόσκαιρης κάθειρξης 12 ετών και 10 μηνών και τον Ε.Δημητροκάλη σε συνολική ποινή δύο φορές ισόβιας κάθειρξης και πρόσκαιρης κάθειρξης 9 ετών και 10 μηνών για την κατά συναυτουργία τέλεση δύο ανθρωποκτονιών, καθώς επίσης για αντιποίηση δημόσιας εξουσίας, παράνομη κατακράτηση, αρπαγή ανηλίκου, καθύβριση του θρησκεύματος και σύσταση προς διάπραξη κακουργημάτων.
Επιπρόσθετα, ο Ασημάκης Κατσούλας για βιασμό, ενώ ο συναυτουργός του Ε.Δημητροκάλης για απλή συνέργεια.
Από την άλλη η συγκατηγορούμενή τους Δ.Μαργέτη, καταδικάστηκε σε συνολική ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης 17 ετών και 4 μηνών (αφού της αναγνωρίστηκε η ελαφρυντική περίσταση της μετεφηβικής ηλικίας) όπως επίσης για απλή συνέργεια σε κάθε μία από τις ανθρωποκτονίες και αρπαγή ανηλίκου.
Οι Β.Αγγελοπούλου και Α.Ριγάκη για τα αδικήματα της υπόθαλψης εγκληματία και ψευδορκίας καταδικάστηκαν σε φυλάκιση 16 μηνών με 3ετή αναστολή.
Από την άλλη για την Μ.Ριγάκη το δικαστήριο αποφάσισε την 7μηνη φυλάκισή της με 3ετή αναστολή για υπόθαλψη εγκληματία.Οι Χ.Ζαβρας και Αγγ.Αναγνώστου απαλλάχθηκαν από όλες τις κατηγορίες.

Δύο χρόνια αργότερα οι τρεις καταδικασθέντες μέσω των πληρεξούσιων δικηγόρων τους, ζήτησαν την επανεξέταση κατ’ουσίαν της υπόθεσης από ανώτερο όργανο.
Στις 8 Δεκεμβρίου 1997 το Μεικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών συνεδρίασε στη δικαστική αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού με τους Α.Κατσούλα, Ε.Δημητροκάλη και Δ.Μαργέτη να αποσκοπούν στη μείωση της ποινής που ορίστηκε από το πρωτοβάθμιο όργανο.
Λίγες μέρες αργότερα, στις 20 Δεκεμβρίου, ο εισαγγελέας της έδρας, Δ.Μαλακάσης πρότεινε να κριθούν ένοχοι όπως και πρωτοδίκως οι δύο άνδρες για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως χωρίς ελαφρυντικό και η γυναίκα έχοντας το ελαφρυντικό της μετεφηβικής ηλικίας για απλή συνέργεια στο φόνο της 14χρονης Θεοδώρας Συροπούλου.
Τελικώς, στις 24 Δεκεμβρίου το Μεικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών αποφάσισε ομόφωνα την ενοχή των κατηγορουμένων επικυρώνοντας τη πρωτόδικη ποινή τους.

Στις 17 Ιανουαρίου το Ε’ποινικό τμήμα του Αρείου Πάγου θα συνεδριάσει υπό την προεδρία του δικαστή Ευάγγελου Κρουσταλάκη για να εξετάσει τις αιτήσεις αναιρέσεως της πρωτοβάθμιας ποινής που είχαν καταθέσει οι Ε.Δημητροκάλης και Α.Κατσούλας.
Οι αιτήσεις θα απορριφθούν από το τμήμα του Αρείου Πάγου, ενώ την ίδια τύχη θα έχει και η αίτηση αναίρεσης που κατέθεσε ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Π.Ζαβολέας, ο οποίος διαφωνόντας κατ’ουσίαν με την απόφαση του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών, που καταδίκασε την Δ.Μαργέτη με τη κατηγορία της απλής συνέργειας σε εγκληματική πράξη, ζήτησε την καταδίκη για άμεση συνέργεια και ηθελημένη συμμετοχή, χωρίς το ελαφρυντικό της μετεφηβικής ηλικίας. Η αίτηση του Π.Ζαβολέα απορρίφθηκε στις 30 Ιουνίου του 1998.

Σήμερα....
Από τις 23 Νοεμβρίου 2001 η Δήμητρα Μαργέτη βρίσκεται εκτός φυλακής, αφού το Συμβούλιο Πλημμελιοδικών Πειραιά στο οποίο προσέφυγε ζητώντας επανεξέταση των αιτήσεων για την αποφυλάκισή της, έκανε δεκτή την αίτησή της και διέταξε με όρους την αποφυλάκισή της με τον υπ’αριθμόν 383 βούλευμα.
Οι δικαστές έκριναν ότι επέδειξε καλή διαγωγή κατά την καράτησή της και πως δεν αποτελεί πλέον κίνδυνο για την κοινωνίαΌσον αφορά τους περιοριστικούς όρους που της επιβλήθηκαν αυτοί ορίζουν πως θα είναι υποχρεωμένη να διαμένει μόνιμα στο πατρικό της στην οδό Διονύσου 10 στην
Παλλήνη, να παρουσιάζεατι την 1η και 16η κάθε μήνα στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής της, ενώ της απαγορευτηκε και η έξοδος από τη χώρα.
Ο Ασημάκης Κατσούλας βρίσκεται στις φυλακές Μαλανδρίνου Φωκίδας.
Δεν έδειξε όμως να συμμορφώνεται αφού ακόμα και μετά την βαριά ποινή του, δε δίστασε να απασχολήσει και πάλι τις αρχές.
Μαζί με έναν άλλο συγκρατούμενό του που κατηγορείτο για ανθρωποκτονία, επικοινωνούσαν καθημερινά μέσω τηλεφώνου με δύο αδελφές 11 και 12 χρονών.
Τους έλεγαν ότι είναι αστυνομικοί και ζητούσαν από τα κορίτσια να αγγίξουν απόκρυφα μέρη του σώματος τους, για να μπορέσει όπως έλεγε ο ίδιος να κάνει τηλεφωνική εξέταση DNA.
Τα δύο κορίτσια είπαν στους γονείς τους τι γινόταν και αυτοί με την σειρά τους πήγαν στο Τμήμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Από την ψηφιακή ανάλυση των τηλεφωνικών κλήσεων διαπιστώθηκε ότι οι τηλεφωνικές κλήσεις γίνονταν από τις φυλακές Μαλανδρίνου και από συγκεκριμένη τηλεκάρτα. Όταν πήγαν στις φυλακές ανακάλυψαν ότι την τηλεκάρτα αυτή χρησιμοποιούσαν ο Κατσούλας μαζί με τον άλλο συγκρατούμενο του. Στην κατοχή βρέθηκαν και άλλοι τηλεφωνικοί αριθμοί.
Επίσης τον Μάρτιο του 2005 σε μια άδειά του από τις φυλακές ο Κατσούλας είχε εμφανιστεί
σε 23χρονη ως αστυνομικός και είχε προσπαθήσει να την βιάσει.
Ο Εμμανούηλ Δημητροκάλης εκτίει την ποινή τους στις φυλακές Κορυδαλλού.Παρά τα 17 περίπου χρόνια που έχουν περάσει από την ημέρα που η ιστορία των "Σατανιστών της Παλλήνης" ήρθε στο
φως, παραμένει η μοναδική επιβεβαιωμένη υπόθεση τέτοιας φύσεως στην Ελλάδα.
Η υπόθεση της Παλλήνης, με τη μακρά δικαστική της πορεία, αποτελεί  ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της τελευταίας εικοσαετίας κυρίως γιατί η φύση των εγκλημάτων που διεπράχθηκαν αλλά και οι ταυτότητες των δραστών, ενεργοποίησαν μια επίκτητη ελληνική παθογένεια.
Αυτή της συλλογικής «σχιζοφρένειας», που επηρέασε βαθύτατα αρχές, εξουσίες, και θεσμούς τα οποία από την πρώτη στιγμή που η υπόθεση δημοσιοποιήθηκε αναλώθηκαν σε σπασμωδικές κινήσεις και ακραίες συμπεριφορές, σπέρνοντας τον πανικό.
Η απουσία της ουσιαστικής πρότασης για την αποφυγή τέτοιων φαινομένων στο μέλλον ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής.

πηγή: http://www.crimestories.gr/index.php/crime-database/item/download/6_08f8b038149a0e0b804e2127766186bb

23 Δεκεμβρίου 1972: Σωστικά συνεργία 70 μέρες μετά την πτώση του αεροσκάφους "Ουρουγουάη 571", βρίσκουν επιζήσαντες που επέζησαν τρώγοντας τις σάρκες των νεκρών.

Η πτήση "Ουρουγουάη 571" (Uruguayan Air Force Flight 571) ήταν μια πτήση ενός αεροσκάφους (FH-227 αμερικανικής κατασκευής) που ανήκε στην πολεμική αεροπορία της Ουρουγουάης και πραγματοποιήθηκε στην 13 Οκτωβρίου του 1972. Η Πτήση αυτή μετέφερε μια ομάδα Ράγκμπι από το Μοντεβίδεο της Ουρουγουάης για ένα ματς που θα πραγματοποιούνταν στο Σαντιάγκο της Χιλής. Η Πτήση αυτή έγινε αργότερα γνωστή έως "το θαύμα στις Άνδεις". Το περιστατικό αυτό είναι ένα από τα πιο γνωστά περιστατικά παγκοσμίως και η ιστορία αυτή έχει παρουσιαστεί από πολλές ταινίες και βιβλία σε όλον το κόσμο.

Τις 13 Οκτωβρίου 1972 ένα αεροσκάφος FH-227 της Ουρουγουάης (που βρίσκεται στην αλλη μεριά της Λατινικής Αμερικής) απογειώνεται απο το Μοντεβιδέο με προορισμό το Σαντιάγκο της Χιλής.Στο αεροσκάφος επέβαιναν 45 επιβάτες που αποτελούσαν μια ομαδα Ραγκμπι (Αμερικανικού ποδοσφαιρου) καθώς και μελη των οικογενειών τους και φιλοι τους.Η Ομάδα πηγαινε στο Σαντιαγκο της Χιλής για εναν αγώνα που επροκειτο να πραγματοποιηθεί την επόμενη μέρα.

ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΡΕΙΑΣ
Αξιζει να σημειώσουμε πως εκεινες τις μερες του 1972 επικρατούσαν ασχημες καιρικές συνθηκες και το αεροσκάφος αφού εκανε μια στάση στο αεροδρομιο "Μεντόζα" της Αργεντινής δεν ακολούθησε την συνήθη διαδρομή που ηταν να πετάξει κατευθείαν πανω απο τις ανδεις αλλα αρχικά πέταξε παράλληλα με το βουνό και στην συνεχεια εστριψε και πεταξε απο πάνω του.Δηλαδή λογο των καιρικών συνθηκών το αεροσκάφος δεν ακολουθησε την
συνηθης πορεία αλλα πραγματοποίησε μια πορεία σε σχήμα "Π" για να φτάσει στον προορισμό του.Αυτό βέβαια αποδειχθηκε αργότερα καθοριστικό και θα δούμε πως παρακάτω. Καθως λοιπόν το αεροσκάφος πετούσε μεσα απο εν
α περασμα των βουνων των Ανδεων ελαβε την αδεια απο τον πυργο ελεγχου του αεροδρομίου του Σαντιαγκο της Χιλής να χαμηλωσει υψος και να αρχισει την διαδικασία προσγειώσης. Καθώς ομως περνουσε μεσα απο το περασμα των βουνών ,επικρατούσαν ασχημες καιρικές συνθήκες με πολύ ομιχλη ,με αποτελεσμα οι πιλότοι επειδή ηταν αδύνατον να βλεπουν ,επρεπε να ακολουθήσουν μια διαδικασία μετρήσεως του χρονου που χρειαζεται ενα αεροσκάφος πετώντας με συγκεκριμένη ταχυτητα για να περασει μέσα απο ενα περασμα με ομιχλη. Η Διαδικασία αυτη ονομαζεται (dead reckoning).

ΤΟ ΜΟΙΡΑΙΟ ΛΑΘΟΣ
Φανταστείτε ενα τρένο, πάνω σε σιδηροδρομικές γραμμες οπου τριγύρω επικρατει ομίχλη. Ο μονος τρόπος για να καταλάβει ο οδηγός που ειναι η επομενη σταση ειναι με το να έχει μετρήσει τον χρονο αναμεσα στις στασεις, και οταν εχει ομίχλη και δεν μπορεί να δεί τριγυρω, απλώς να ξεκινήσει να μετράει ποσος χρόνος περασε απο την πρώτη στάση για να καταλαβει που περιπου βρισκεται η επόμενη. Αυτη την διαδικασία ακολούθησαν λοιπον οι πιλότοι της πτήσης 571 που πετούσαν μεσα απο το πέρασμα των βουνών των Άνδεων με πολύ ομιχλη. Ωστόσο επειδή στην περιοχή επνεαν ισχυροί ανεμοι (και το αεροσκαφος πετούσε πιό αργά) δεν υπολόγισαν σωστά τον χρόνο, με αποτελεσμα ενώ νομιζαν πως ειχαν βγεί απο το πέρασμα των βουνών στην πραγματικοτητα να βρισκονται ακομα μεσα. Ξεκινησαν λοιπόν να κατεβαινουν για την προσεγγιση του αεροδρομίου του Σαντιάγκο της Χιλής πολύ νωρίς.

Η ΣΥΝΤΡΙΒΗ
Αποτελεσμα ηταν οι πιλότοι να μην αντιληφθούν μέσα στην ομιχλη πως τριγύρω τους υπήρχαν κορυφές βουνών και σε υψος 4.200 μέτρων το δεξι φτερό του αεροσκάφος να προσκρούσει σε μια ανωνυμη κορυφή των Άνδεων. Απο τη πρόσκρουση το δεξί φτερό αποκοπτεται και αφού χτυπάει την ουρά (Καθετο σταθερό) προκαλεί επίσης την αποκοπή του. Το αεροσκάφος χωρις δεξι φτερό και ουρά,συνεχιζει την πορεία του στον αερα με αποτελεσμα λιγο αργότερα το αριστερό φτερό να χτυπήσει με την σειρά του σε μια δευτερη βουνοκορυφή , να αποκοπεί, και να έχει παραμείνει μονο η άτρακτος του αεροσκάφους γεμάτη με επιβάτες να πετάει για αρκετά δευτερόλεπτα χωρίς φτερά (σαν πύραυλος) και στην συνεχεια να χάσει υψος και τα "συρθεί" στο φρεσκο χιόνι μιας Βουνοκορυφής των άνδεων. Απο μια αποψη ηταν ενα "θαυμα" επειδή η καμπίνα των επιβατών πετώντας για αρκετά δευτερόλεπτα χωρίς φτερά δεν συνετρίβη αλλα σύρθηκε πανω στο φρεσκο χιόνι.

ΠΡΩΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ
Τις στιγμή της πτώσης λοιπόν στην καμπίνα βρισκοται 45 ατομα με 12 απο αυτά να εχουν σκοτωθεί επιτόπου απο την προσκρουση.Το οτι υπήρχαν 33 άτομα που δεν ειχαν σκοτωθεί ηταν οπως ειπαμε ενα μικρό θαυμα. Ωστόσο πολλοι απο αυτούς ηταν βαριά τραυματισμένοι με σπασμένα ποδια,χέρια πλευρά και αλλα τραυματα. Τις πρωτες στιγμές επικρατεί ενας πανικός μεσα στην καμπίνα η οποία βρισκεται χωμενη στο χιονι σε υψος 3.600 μετρων απο την επιφάνεια της θαλασσας.Η Θερμοκρασία βρισκεται περίπου στους -22 βαθμούς κελσίου και ενώ οπως ειπαμε ειχε μολις γινει ενα μικρό θαυμα -που δεν σκοτωθηκαν οι περισσοτεροι επιβάτες- η διατήριση τους στην ζωή κάτω απο αυτές τις συνθηκες θα ειναι τις επομενες μερες μια τεράστια προκληση.Την επόμενη μερα του δυστηχηματος πέντε ακόμα επιβάτες χανουν την ζωή τους απο τα τραυματά τους ενώ οι υπολοιποι προσπαθούν ακόμα να καταλάβουν τι τους έχει συμβεί και προσπαθούν να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον.Αρχικά μαζευουν τις καρεκλες του αεροσκάφους για να ζεσταθούν ενώ οι περισσοτεροι στερούνται απο ζεστά ρουχα που θα τους προστατευσουν απο το κρύο.Επισης δεν διαθέτουν γυαλιά που θα τους προστατευαν απο το χιόνι ενώ και ο Γιατρός της ομάδας ηταν απο αυτούς που σκοτωθηκαν επιτόπου με αποτελεσμα ο μονος που γνωριζε απο ιατρική να ειναι ενας πρωτοετής φοιτητής ο οποίος προσπαθούσε να βοηθήσει τους τραυματίες με αυτοσχεδιους νάρθηκες και δινοντάς τους θάρρος.

ΕΡΕΥΝΕΣ
Οι ερευνες για τον εντοπισμό του αεροσκάφους ξεκινησαν σχεδόν αμέσως απο την εξαφανισή τους απο τα Ρανταρ της Χιλής.Στις ερευνες πήραν μέρος 3 χώρες (Χιλή,Ουρουγουάη,Αργεντινή) αλλα οι ερευνες εστιασθηκαν σε λάθος σημείο ενώ παρά το γεγονος πως ενα αεροσκάφος πεταξε πάνω απο το σημείο της συντριβής δεν μπόρεσε να εντοπίσει να συντρίμια καθώς αυτά ηταν χωμένα μέσα στο φρέσκο χιόνι ενώ αλλα απο αυτά καλυφτηκαν απο τις χιονοπτώσεις της επομενης μερας.Οι επιζώντες της συντριβής ειχαν βρεί ενα μικρό ραδιοφωνάκι αναμεσα στις αποσκευές των επιβατών και ακουγαν για την εξέλιξη των ερευνών.

8ή ΜΕΡΑ
Μετά απο 8 μέρες τα πραγματα εξακολουθούν να χειροτερευουν. Οι επιζωντες ακούν απο το ραδιοφωνάκι πως οι ερευνες αποδείχθηκαν απραγες και πως σταματούν. Ενας ακόμα τραυματίας πεθαίνει απο τα τραυματά του. Οι επιζώντες μεχρι τώρα ειχαν μικρές προμηθειες φαγητού (απο τις αποσκευες που κουβαλούσαν μαζί τους) οπως σοκολάτες, σνακς και μερικα μπουκάλια κρασί.Το φαγητό μοιραζεται σε μικρες ποσότητες στον καθένα ενώ για νερό λιωνουν το χιόνι με την βοηθεια μιας λαμαρίνας απο ενα κάθισμα που την τοποθετούν στον ήλιο. Ωστόσο τα αποθεματα τροφής λιγοστευουν.

11ή ΜΕΡΑ - Ο ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ
11 μερες εχουν περάσει απο την συντριβή και μέχρι στιγμής εχουν απομεινει ζωντανά 27 άτομα πολλοι απο αυτους αντιμετωπιζοντας σοβαρά τραυματα και κρυοπαγήματα αλλα και το μεγάλο πρόβλημα της πείνας. Επι 11 μερες ετρωγαν πολύ μικρές ποσότητες φαγητού που ισα-ισα τους κρατούσε ζωντανούς.Στην περιοχή δεν υπαρχουν ζώα αλλα ουτε και χορταρικά οπου θα μπορουσαν να βρούν προμήθειες φαγητού.Τότε παίρνουν μια μεγάλη απόφαση : Αποφασίζουν να ξεκινήσουν να τρεφονται με μικρά κομματια σάρκας απο τους Επιβατες που ειχαν ήδη πεθάνει κατα την διαρκεια αυτων των ημερών.Η Αποφαση αυτή διχάζει πολλους επιζώντες καθώς ηταν Καθολικοι και αυτό το απαγορευε αυστηρά η βίβλος.Αλλα υπο την απειλή της εξαντλησης (εχωντας χάσει πολλά κιλά) και του πιθανού θανάτου απο την πείνα τελικά συμφωνούν.Μετά απο συζήτηση αποφασίζουν να τραφούν με ανθρώπινη σαρκα ξεκινωντας απο τον πιλότο.Απο εδώ και ως το τελος οι επιζώντες θα τρεφονταν σχεδον αποκλειστικά με σάρκες νεκρων επιβατων.

2 ΒΔΟΜΑΔΕΣ
Εχωντας παρει αποφαση οτι βοήθεια δεν θα ερθει ποτέ οι επιζώντες αποφασιζουν να φτιαξουν μια ομάδα που θα αναλαμβανε να φύγει απο το σημείο της συντριβής να βρεί και να φερει βοήθεια.Οι επιζωντες νομιζαν πως βρισκονταν κοντά σε καποιο σημείο της Χιλής αλλα στην πραγματικότητα βρισκονταν στις Ανδεις απο την πλευρά της Αργεντινής.Αυτο που δεν ηξεραν ηταν πως περιπου 28 χλμ απο το σημείο που επεσαν βρισκονταν ενα εγκατελειμένο Χειμερινό ξενοδοχείο οπου θα μπορούσαν να αναζητήσουν καταφυγιο.Η Ομαδα που θα αναλάμβανε να ξεκινήσει για να βρεί βοήθεια αποτελούνταν απο 3 άτομα που ολοι ηταν εθελοντες καθώς οι περισσότεροι αρνήθηκαν λογο της εξαντλησης και της επικινδυνότητας του εγχειρηματος.Η Ομάδα έπρεπε να ξεκινήσει να βαδιζει δυτικά (καθώς οπως ειπαμε νομιζαν πως βρισκονταν μέσα στην Χιλή αλλα στην πραγματικοτητα βρισκονταν μέσα στην Αργεντινή) αλλα η κατευθυνση προς τα δυτικά ηταν αδύνατη καθώς υπήρχε ενας τεραστιος ορεινός ογκος και δεν μπορούσαν να περάσουν απο εκεί.Ξεκινουν λοιπόν να βαδιζουν ανατολικά ελπιζωντας να βρουν καποιο σημείο για να μπορεσουν να περασουν γυρω απο τον τεραστιο ορεινο ογκο προς τα δυτικά.

Η ΟΥΡΑ
Μετά απο πολλές ωρες πεζοπορίας αναμεσα στα χαμηλότερα βουνά προς τα ανατολικά οι τρείς Αντρες βρισκουν σχεδόν άθικτη την ουρά του αεροσκαφους χωμένη μέσα στο φρέσκο χιόνι μιας πλαγιάς.Μεσα στην ουρά βρισκονταν πολλες αποσκευές των επιβατών που περιείχαν τσιγαρα, σοκολατες, ρούχα, ακομα και πολλα βιβλία κόμιξ.Οι ομάδα αποφασίζει να κατασκηνώσει το βράδυ μέσα στην ουρά και να συνεχισει το ταξιδι της την επόμενη μερα. Ωστόσο το βράδυ απο τις χαμηλές θερμοκρασίες που επικρατούν κοντεψαν να πεθανουν απο το κρυο.Την επομενη μέρα και μετά απο εντονη συζητηση εκριναν πως θα ειναι πολύ επικίνδυνο να συνεχίσουν και αποφασίζουν να επιστρέψουν πίσω στο σημείο της συντριβής μεταφεροντας μαζί τους τις προμηθειες που ειχαν βρεί καθώς και δύο μπαταρίες (που βρισκονταν στην ουρά) και με τις οποίες ηλπιζαν πως θα μπορέσουν να ενεργοποιήσουν τον Πομπό του αεροσκάφους ζητωντας SOS. Ωστοσο οι μπαταρίες ηταν πολύ βαριές και αποφασισαν να μην τις μεταφερουν, αλλα αφου γυρνουσαν στο σημείο συντριβής να εβγαζαν τον πομπό και να επεστρεφαν στην ουρά απο οπου θα ζητουσαν βοήθεια απο εκεί. Πραγματι η ομάδα επιστρεφει στο σημείο συντριβής, αφήνει τα εφοδια που ειχε βρει στην ουρά και αφού παιρνει τον πομπό και προστειθεται ακόμα ενας επιζών στην ομάδα που γνωριζε λίγο απο ηλεκτρονικά κυκλώματα, επιστρεφει στην ουρα. Αυτο που δεν γνώριζε ομως η ομαδα ηταν πως ο πομπος του αεροσκαφους, λειτουργούσε με εναλλασόμενο ρευμα ενώ οι μπαταρίες λειτουργούσαν με συνεχές ρευμα. Ετσι η προσπαθειά τους ηταν άκαρπη και τελικά απογοητευτηκαν και γυρισαν πισω στο σημείο συντριβής. Τωρα λοιπόν ειχαν μονο δυο επιλογές : Η έπρεπε απαραιτήτως να βρούν βοήθεια η θα πέθαιναν.

Η ΧΙΟΝΟΣΤΟΙΒΑΔΑ
2 μερες μετα την επιστροφή της ομαδας στο σημείο συντριβής, μια χιονοστοιβάδα πεφτει και καλύπτει ολοκληρη την ατρακτο του αεροσκαφους μεσα στην οποία ειχαν βρεί καταφύγιο οι μέχρι τώρα 27 επιζώντες. Αποτελεσμα ηταν να σκοτωθούν αλλοι 8 ανθρωποι ενώ οι υπολοιποι αφού καταφεραν και ανοιξαν μια τρύπα βγήκαν απο την καταπλακωμένη με χιόνια άτρακτος του αεροσκάφους. Τωρα ειχαν απομείνει 19 επιζώντες οι οποίοι τις επομενες μερες ξεθαψαν ξανά την άτρακτο απο το χιόνι χρησιμοποιώντας τα καθίσματα των επιβατών.

ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ
Εχουν περάσει σχεδόν δύο μηνες σχεδόν απο την συντριβή και οι 19 επιζώντες βρισκονται ακομα πανω στο βουνό αντιμετωπιζωντας εξαιρετικά δυσκολες συνθήκες και σχεδόν σίγουρο θανατο. Αποφασιζουν λοιπόν αυτήν την φορά να συγκροτησουν μια ομαδα που θα επρεπε οπωσδήποτε να περασει το μεγάλο βουνό στα Βορεια, ετσι ωστε να βρεί και να φέρει βοηθεια. Αυτήν την φορά ομως ηταν ποιό οργανωμένοι : Ξερωντας πως τα βράδια θα αντιμετωπιζαν τον κινδυνο να πεθανουν απο τις πολικες θερμοκρασιες αποφασιζουν να κατασκευάσουν αυτοσχέδιους υπνοσακους ,που αποτελούνταν απο πολλα ρουχα και απο πλαστικά καλύματα των καθισματων του αεροσκάφους. Τρεις εθελοντές αποφασιζουν να ξεκινησουν το ταξίδι και τους προμηθευουν με περισσοτερα τροφιμα και ρουχισμό. Η Ομάδα αποτελουμενη απο τρείς Αντρες (Nando Parrado,Roberto Canessa και Vizintín) ξεκιναει για το ταξίδι που η επιτυχία ή η αποτυχία θα σήμαινε ζωή ή θανατο. Αφού κατευθύνονται βόρεια προς τον ψηλότερο ορεινο χιονισμένο ογκο της περιοχής και αντιμετωπιζοντας μεγάλη εξάντληση απο τον αραιό αερα του μεγάλου υψόμετρου, μετά απο τρείς μερες πεζοπορίας, φτανουν στην κορυφή του βουνού ,οπου οταν απο εκει ,κοιτούν προς τα κατω αντικρυζουν ενα απογοητευτικό θεαμα : Μπροστά τους εκτεινονταν ατελειωτες οροσειρές πραγμα που σημαινε πως θα επρεπε να διασχίσουν ατελειωτα χιλιόμετρα προς την σωτηρία. Ωστόσο ανάμεσα στις οροσειρές διακρινωνταν καθαρά μια πεδιάδα.

ΔΕΝ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ
Ετσι λοιπόν οι τρείς της ομαδας δεν έχασαν την ελπιδα τους : Αποφασίζουν ο ενας απο αυτούς να επιστρέψει πισω, ετσι ωστε οι αλλοι δύο να εχουν περισσοτερα εφόδια για το μακρινό ταξίδι. Πραγματι ο ενας απο αυτούς επιστρέφει στο σημείο της συντριβής ενώ οι αλλοι δύο συνεχιζουν το μακρύ ταξιδι προς την πεδιάδα, που φαινονταν αναμεσα στις οροσειρές. Μετα απο 3 μερες εξαντλητικής πεζοπορίας βρισκουν την πεδιαδα και ενα ποτάμι. Ακολουθώντας τις όχθες του ποταμού καταλαβαίνουν οτι το χιόνι σιγά-σιγά αραιωνει και συνεχίζουν. Μετα απο 9 μερες πεζοπορίας και εντελώς εξαντλημένοι ,αντικρύζουν ενα κοπαδι απο αγελάδες. Ηταν ενα σημαδι πως πλησίαζαν σε καποια κατοικοιμένη περιοχή. Ο Ενας απο τους δυο της ομαδας καταρρέει απο την εξαντληση ενώ ο αλλος αποφασιζει να βρει καποια ξύλα για να ανάψει φωτιά. Τότε ήρθε η σωτηριά : Καθως προσπαθούσε να βρεί ξύλα για την φωτιά αντικρύζει 3 Άντρες πανω σε άλογα που
ηταν προφανώς αγρότες της περιοχής. Η Σωτηρία είχε ερθει. Αφου οι αγρότες ειδοποιουν τις αρχές το επομενο πρωϊ οργανωνεται μια τεραστια επιχείριση απο το Σαντιέγκο της Χιλής. Τα νέα πως υπήρχαν επιζωντες της πτήσης 571 κανουν αρχικά τον γύρο της Λατινικής Αμερικής και στην συνεχεια ολου του κόσμου.

Η ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ
Στις 23 Δεκεμβρίου του 1972 δυο ελικόπτερα του Στρατού της Χιλής γεματα με διασωστες -και τον ένα επιζωντα που τους καθοδήγουσε- ,πετώντας μεσα απο τις οροσειρές των Ανδεων, προσεγγιζουν με δυσκολια το σημείο οπου ειχε πραγματοποιηθεί η συντριβή. Αφού αφηνουν εφόδια και επιβιβαζουν τους επιζωντες που αντιμετωπιζαν το μεγαλύτερο πρόβλημα επιστρέφουν στην βάση τους για να επανερθουν την επόμενη μερα και να επιβιβασουν και τους επόμενους 16 επιζώντες.Ηταν μια λυτρωση για ολους.Οι επιζωντες αμέσως διακομιστηκαν σε νοσοκομεία του Σαντιεγκο της Χιλής.Αργότερα οταν εγινε γνωστό πως για να επιβιωσουν επρεπε να φανε τους νεκρούς συναδελφους τους προκάλεσε σάλο και πηρε φυσικά ακομα μεγαλύτερη εκταση απο τον τύπο της εποχής. Ωστόσο κανεις δεν κατηγορησε ποτέ τους επιζωντες για την πράξη τους αυτή.Αντιθετα ολοι τους συμπαραστάθηκαν και κατανοησαν την πραξη τους.Στις 28 Δεκεμβρίου του 1972 μια ομαδα διασωστών καθως και ενας ιερέας μετεβησαν στο σημειο της συντριβής οπου εθαψαν τα θύματα ενώ ανεγειραν ενα μνημείο 80 μετρα μακρια απο την άτρακτο του αεροσκάφους.

πηγη:  http://news24gr.blogspot.gr/2011/11/571.html

23 Δεκεμβρίου 1997: Το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών κηρύττει ενόχους, χωρίς κανένα ελαφρυντικό, τους Ασημάκη Κατσούλα και Μανόλη Δημητροκάλλη για την υπόθεση των σατανιστών της Παλλήνης

Στις 23 Δεκεμβρίου 1997 το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών κηρύττει ενόχους, χωρίς κανένα ελαφρυντικό, τους Ασημάκη Κατσούλα και Μανόλη Δημητροκάλλη για την υπόθεση των "σατανιστών της Παλλήνης". Η Δήμητρα Μαργέτη καταδικάστηκε σε κάθειρξη 17 ετών για απλή συνέργεια σε δύο φόνους, που διέπραξαν οι Κατσούλας και Δημητροκάλλης..

Ήταν παραμονές Πρωτοχρονιάς του έτους 1994, όταν αποκαλύφθηκε η υπόθεση των “σατανιστών της Παλλήνης”, που συγκλόνισε το πανελλήνιο. Η “σατανική τριάδα”, στις αρχές της δεκαετίας του ‘90, κατηγορήθηκε ότι αποπλανούσε νεαρά κορίτσια, μεταξύ των οποίων και ανήλικα, και όλοι μαζί επιδίδονταν σε ομαδικά σεξουαλικά όργια και τελετές μαύρης μαγείας. Στις 27 Αυγούστου 1992 οι τρεις τους οδήγησαν τη 14χρονη Δώρα Συροπούλου σε ερημική τοποθεσία στη Σέσι Κορωπίου. Ο Κατσούλας και ο Δημητροκάλλης έγδυσαν τη μικρή, της φόρεσαν χειροπέδες και την υποχρέωσαν να γονατίσει κρατώντας ένα κερί. Στη συνέχεια τη χτύπησαν με ένα ξύλο στο κεφάλι, αλλά εκείνη διατήρησε τις αισθήσεις της, για να τη στραγγαλίσουν αργότερα. Όταν βεβαιώθηκαν πως η κοπέλα είχε πεθάνει, ασέλγησαν πάνω στο πτώμα της και μετά το περιέλουσαν με βενζίνη και έβαλαν φωτιά. Επόμενο θύμα τους ήταν η Γαρυφαλλιά Γιούργα, την οποία πλησίασαν τη Μεγάλη Τετάρτη, 14 Απριλίου 1993, και προσποιούμενοι τους αστυνομικούς της ζήτησαν να μπει στο αυτοκίνητό τους και να τους ακολουθήσει. Η τύχη της ήταν ίδια με αυτή της Δώρας Συροπούλου. Στις 3 Σεπτεμβρίου 2001 και μετά από οκτώ χρόνια εγκλεισμού της στις φυλακές Κορυδαλλού, αποφυλακίστηκε η Δήμητρα Μαργέτη. Στο σκεπτικό του βουλεύματος αναφέρεται ότι η πρώην κρατούμενη σωφρονίσθηκε και απέταξε τις σατανιστικές δοξασίες...

Το αληθινό πρόσωπο των σατανιστών 
Ο Κατσούλας, ακόμη και μετά την πρώτη δίκη, προσπαθούσε να μυήσει νεαρά άτομα στα «ιδανικά του Σατανά»
ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ του δολοφόνου, εν «ονόματι μιας υπέρτατης δύναμης», χαμηλωμένο να κοιτάζει το τίποτε, να δείχνει να αναλογίζεται τις συνέπειες των αλλόκοτων εγκληματικών τελετών. Τα δάκτυλά του να προσπαθούν να σκίσουν τις παλάμες του, όταν από τους μάρτυρες ακούγονται λεπτομέρειες για το αμόκ των δολοφονιών του. Δίπλα του οι συγκατηγορούμενοί του, ακόλουθοι και συνεργάτες του στις ανθρωποθυσίες: ο Μάνος Δημητροκάλλης και η Δήμητρα Μαργέτη να τον απαρνούνται.

Ο 23χρονος Ασημάκης Κατσούλας προσπαθεί από την αρχή της δίκης να πείσει τους δικαστές ότι έχει μετανοήσει για τις πράξεις του. Νεότερα, όμως, στοιχεία και πληροφορίες προσθέτουν νέα δεδομένα στην ανάλυση της φυσιογνωμίας ενός εκ των πρωταγωνιστών μιας από τις πιο σκοτεινές εγκληματικές υποθέσεις. Σειρά επιστολές που γράφηκαν την περίοδο 1996 - 1997 ­ δηλαδή πολλούς μήνες μετά την πρώτη δίκη της υπόθεσης των σατανιστών ­ από τον φερόμενο ως «τελετάρχη» των δολοφονιών Ασημάκη Κατσούλα, με παραλήπτες νεαρές φίλες του από την περιοχή της Παλλήνης και οι οποίες έχουν παραδοθεί προ μερικών μηνών σε αξιωματικούς της Ασφάλειας Αθηνών, έρχονται σε προφανή αντίθεση με τους ισχυρισμούς και τις διαβεβαιώσεις του κατηγορουμένου περί μεταβολής των αντιλήψεών του.
«Κάνω πολλές προσπάθειες. Πιστεύω ότι είμαι σε καλό δρόμο» επισήμανε στην απολογία του στις 26.6.95 στο Μεικτό Κακουργιοδικείο της Αθήνας. Λίγες εβδομάδες πιο πριν είχε ενημερώσει ορισμένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στη Λάρισα, στις φυλακές της οποίας κρατείται, ότι «τη μεγάλη Παρασκευή έσπευσε να στολίσει τον Επιτάφιο».
Είναι όμως πράγματι ειλικρινής η προσπάθεια του κατηγορουμένου για φυσική αυτουργία σε δύο εγκληματικές ενέργειες;
Στις επιστολές ­ που παραδόθηκαν, από συγγενείς νεαρών ατόμων που διατηρούσαν αλληλογραφία με τον Κατσούλα στις φυλακές της Λάρισας, στο άτυπο γραφείο (με προϊστάμενο τον αστυνόμο κ. Νίκο Κούγια) της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αθηνών για την καταγραφή και την παρακολούθηση έκνομων ενεργειών από παραθρησκευτικές οργανώσεις ­ υπάρχουν τα γνωστά σατανιστικά σύμβολα. Και ακόμη καταγράφεται η εμφανής προσπάθεια του καταδικασθέντος σε δισ. ισόβια και 23 χρόνια κάθειρξη να μυήσει τους παραλήπτες των γραμμάτων του στα... «ιδανικά» του σατανισμού! Εντρομοι οι γονείς των παιδιών ­ τα στοιχεία των οποίων είναι στη διάθεση της εφημερίδας μας αλλά αποφεύγεται η δημοσιοποίηση για ευνόητους λόγους ­ κατέφυγαν στα τοπικά αστυνομικά τμήματα και ακολούθως στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών για να ζητήσουν τη διακριτική προστασία των διωκτικών αρχών. Παραθέτοντας στοιχεία που θέτουν υπό αμφισβήτηση, όπως υποστηρίζουν, τη μετάνοια ορισμένων εκ των δραστών...
«Γράφω βιβλίο για τη ζωή μου, όπου περιγράφω τις εμπειρίες μου, τα σφάλματά μου...» τόνισε την προηγούμενη Τρίτη ο Ασημάκης Κατσούλας στην εξελισσόμενη διαδικασία στο Μεικτό Ορκωτό Εφετείο. Για του λόγου το αληθές προσκόμισε, την επόμενη μέρα, αντίγραφα των σημειώσεών του...
Οπως όμως ανέφερε προς «Το Βήμα» αξιωματικός της Ασφάλειας που έχει διερευνήσει την υπόθεση και γνωρίζει το περιεχόμενο των επιστολών: «η ανάγνωση των γραμμάτων του Κατσούλα, τα σύμβολα, οι προτροπές προς τους παραλήπτες των γραμμάτων, και μάλιστα τον τελευταίο χρόνο, κάθε άλλο παρά δείχνουν ότι μετάνιωσε για οτιδήποτε! Μάλιστα σε μία εκ των πρόσφατων επιστολών του απειλεί ότι θα σκοτώσει, όταν "βγει έξω", τη μητέρα μιας κοπέλας, που φέρεται να εμποδίζει την επικοινωνία τους».
Ποιο είναι συνεπώς το πραγματικό πρόσωπο του Ασημάκη Κατσούλα; Ο άνθρωπος που προσπαθεί να απεγκλωβιστεί ειλικρινά από το παρελθόν του ή αυτός που παραμένει προσηλωμένος στην αλλόκοτη εγκληματική πίστη του και απλώς προσαρμόζεται στα δικαστικά δεδομένα για την, εν ακροατηρίω, καλή μαρτυρία του;
«Θέλετε να μάθετε πόσο σας αγαπώ; Πηγαίνετε να μετρήσετε στην ακρογιαλιά τα κύματα» φέρεται να είπε στους γονείς του προ μερικών μηνών ο Κατσούλας, όπως τουλάχιστον κατέθεσε ο πατέρας του. Άλλη μια τραγική μορφή αυτής της ιστορίας...

Στο προσκήνιο της δημοσιότητας βρίσκεται για άλλη μια φορά ο Ασημάκης Κατσούλας, ο οποίος είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο το 1993 με την υπόθεση των σατανιστών. Ο Κατσούλας κατηγορείται ότι μέσα από τη φυλακή, μαζί με έναν συγκρατούμενό του, έπαιρνε ροζ τηλέφωνα και μάλιστα παρενοχλούσε τηλεφωνικά ανήλικα κορίτσια.
Ο σατανιστής της Παλλήνης μαζί με τον ισοβίτη Θεόδωρο Γεωργόπουλο, συγκρατούμενό του στις φυλακές Μαλανδρίνου, τηλεφωνούσε σε σπίτια οικογενειών με μικρά παιδιά -κυρίως κορίτσια- και προέτρεπαν τα ανυποψίαστα παιδιά να προβαίνουν σε....άσεμνες χειρονομίες, ενώ παράλληλα τους ζητούσαν να τους περιγράφουν τις πράξεις τους για να διεγείρονται σεξουαλικά.

Σύμφωνα με την Ασφάλεια και το Τμήμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, οι δύο βαρυποινίτες εδώ κι ένα χρόνο επέλεγαν από τους τηλεφωνικούς καταλόγους τυχαίους αριθμούς και χρησιμοποιώντας τα καρτοτηλέφωνα των φυλακών Μαλανδρίνου έπαιρναν τηλέφωνο σε ανύποπτους πολίτες. Μάλιστα, εμφανίζονταν ως αστυνομικοί και, αφού ρωτούσαν εάν υπάρχουν παιδιά στο σπίτι, έπειθαν τους ανυποψίαστους γονείς πως κάνουν έρευνα για την παιδική πορνογραφία και ζητούσαν να έχουν συνομιλία με τα παιδιά τους. Οι δύο ισοβίτες έδειχναν προτίμηση στα κοριτσάκια 11-15 ετών.

Σε πολλές περιπτώσεις οι γονείς των παιδιών πίστευαν πως πράγματι συνομιλούσαν με αστυνομικούς που ενδιαφέρονται για την παιδική πορνογραφία, ένα θέμα που αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές όλων των γονιών.

Στη συνέχεια, αφού οι δυο φυλακισμένοι είχαν αποκτήσει την εμπιστοσύνη τόσο των γονιών όσο και των παιδιών τους, έπαιρναν τηλέφωνο σε ώρες που η μητέρα και ο πατέρας έλειπαν από το σπίτι, για να μιλήσουν ανενόχλητοι με το ανήλικο κορίτσι. Με το πρόσχημα πως θα προβούν σε μια ανώδυνη τηλεφωνική εξέταση DNA, ώστε να το προστατέψουν από επίδοξους παιδεραστές, έπειθαν το ανυποψίαστο παιδί να προβεί σε άσεμνες πράξεις και να τους τις περιγράφει για να ικανοποιούνται σεξουαλικά.

Από την εφημερίδα espresso
Από την άλλη πλευρά, είναι χαρακτηριστική η αναφερόμενη περιπέτεια μιας κοπέλας και των συγγενών της, που διαμένουν στην περιοχή της Παλλήνης, όπως καταγράφεται σε έγγραφα και καταθέσεις που περιέχονται στον νεότερο φάκελο Κατσούλα, στο αρμόδιο τμήμα της Ασφάλειας. Η κοπέλα μετά τις γραπτές προτροπές του Κατσούλα, σε επιστολές γεμάτες από σατανιστικά σύμβολα, τον επισκέφθηκε στις φυλακές της Λάρισας. Οι γονείς της, που πληροφορήθηκαν την ενέργειά της αυτή, ζήτησαν να διακόψει τις επαφές της με τον Κατσούλα και ταυτόχρονα κατέφυγαν στο τοπικό αστυνομικό τμήμα, ζητώντας την προστασία της οικογένειας. Στα επόμενα γράμματά του ο Κατσούλας φέρεται να εξεμάνη προχωρώντας σε ανοικτές απειλές. Το προηγούμενο καλοκαίρι μάλιστα άγνωστος τηλεφώνησε στους γονείς της κοπέλας και ανέφερε ότι ο Κατσούλας θα έσπευδε ­ στη διάρκεια πενθήμερης άδειας ­ να συναντήσει την κόρη τους, στο μέρος όπου παραθέριζε. Το γεγονός ότι ο άγνωστος που τηλεφώνησε γνώριζε το μέρος διαμονής της κοπέλας προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση. Ακολούθησε άμεση ειδοποίηση και κινητοποίηση των αστυνομικών αρχών στην περιοχή όπου παραθέριζε η κοπέλα, προκειμένου να εντοπιστεί. Η επίσημη όμως διαβεβαίωση, την επόμενη ημέρα, ότι ο Κατσούλας δεν έχει λάβει άδεια ­ δεν έχει ακόμη αυτή τη δυνατότητα ­ σήμανε το τέλος του «συναγερμού».
Είναι όμως άξια ιδιαίτερης αναφοράς η έλλειψη πρόβλεψης διαδικασιών αλλά και πρωτοβουλίας των αρμόδιων υπηρεσιών, για ενημέρωση των δικαστικών αρχών που διερευνούν την υπόθεση. Ο φάκελος που έχει σχηματίσει η Ασφάλεια για τις πρόσφατες «κινήσεις» Κατσούλα και άλλων συνεργατών του δεν έχει αποσταλεί στους δικαστικούς λειτουργούς που εξετάζουν την υπόθεση. Δεν έχει προβλεφθεί καμία τέτοια διαδικασία αλληλοενημερώσης των διωκτικών αρχών και ουδείς βέβαια ενημερώνει ­ έστω και ατύπως ­ τους λειτουργούς της Θέμιδας για την αναφερόμενη διττή συμπεριφορά του κατηγορουμένου, που θα έπρεπε οπωσδήποτε να εκτιμηθεί ­ ούτως ή άλλως ­ από το δικαστήριο...
Ο Ασημάκης Κατσούλας θα δαγκώσει με δύναμη τη γροθιά του όταν ακούσει από τον μάρτυρα την περιγραφή της φρικιαστικής πράξης του. Θα κρατήσει το βλέμμα του χαμηλωμένο. Αιωρούμενος στο έρεβος της σκέψης του. Για έναν άλλον εαυτό, που ίσως πραγματικά, ίσως μάταια προσπαθεί να απαρνηθεί...

23 Δεκεμβρίου 1910: Ιδρύεται το πρώτο σοσιαλιστικό κόμμα στην Ελλάδα από τον Πλάτωνα Δρακούλη, ηγέτη του Σοσιαλιστικού Συνδέσμου. Το κόμμα δηλώνει ότι θα συμμετάσχει στις εκλογές.

Ο δημοσιογράφος και κοινωνιολόγος Πλάτων Δρακούλης ήταν ένας από τους πρωτοπόρους του σοσιαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Οι απόψεις του ήταν ένα κράμα σοσιαλιστικών (είχε επηρεαστεί από τη φαβιανή σοσιαλιστική κίνηση), χριστιανικών και ανθρωπιστικών ιδεών.


Βιογραφικό
Γεννήθηκε το 1858 στην Ιθάκη, που τότε ήταν υπο βρετανική προστασία, και ο πατέρας του ήταν ο έπαρχος του νησιού, Ευστάθιος Δρακούλης. Σπούδασε νομικά, αρχικά στην Αθήνα και στη συνέχεια στην Οξφόρδη. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα Αιών του Τιμολέοντος Φιλήμονος και από το 1885 και για δύο χρόνια εξέδιδε το περιοδικό Άρδην το οποίο είχε κοινωνιολογικό περιεχόμενο. Το 1900 ταξίδεψε στη Γαλλία και πήρε μέρος στη Β'Σοσιαλιστική Διεθνή. Το 1887 έγινε καθηγητής ελληνικών στην Οξφόρδη, παραιτήθηκε όμως το 1894 καθώς δεν ήθελε να διδάξει ελληνικά με ερασμιακή προφορά. Το 1910 ίδρυσε το Σύνδεσμο των εργατικών τάξεων της Ελλάδας. Εκλέχτηκε ανεξάρτητος σοσιαλιστής βουλευτής στην Αττική και στην Ιθάκη στην Α' Αναθεωρητική Βουλή. Μαζί με τον Σταύρο Καλλέργη, και παρόλες τις μεταξύ τους διαφωνίες, πέτυχαν την καθιέρωση του εορτασμού της Εργατικής Πρωτομαγιάς στην Ελλάδα. Αρνήθηκε να πάρει μέρος στο συνέδριο του ΣΕΚΕ και πέθανε πάμφτωχος στην Αγγλία το 1934 έχοντας ξοδέψει όλη την περιουσία του, όπως και ο Καλλέργης, για τις ανάγκες του σοσιαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα.

Έγραψε μεταξύ άλλων:
Μελέτη περί της Γαλλικής Επαναστάσεως (1890)
Εγχειρίδιον του εργάτου, ήτοι οι βάσεις του σοσιαλισμού (1893)
Φως εκ των ένδον (1894)
Ελληνική γλώσσα και φιλολογία(1897)
Αποκατάστασις της γυναικός (1912) κ.α.
Στοιχεία Βιονομίας

23 Δεκεμβρίου 1888: O ολλανδός ζωγράφος Βίνσεντ Βαν Γκογκ, μετανιωμένος επειδή προσέβαλε τον φίλο και ομότεχνό του Πολ Γκογκέν, κόβει το αριστερό αυτί του.



Ο βαν Γκογκ εγκαταλείπει τη γαλλική πρωτεύουσα και επισκέπτεται τη νότια Γαλλία και την περιοχή της Προβηγκίας. Υπάρχουν αναφορές πως εκεί εμπνέεται από το τοπίο καθώς και την αγροτική ζωή των κατοίκων, θέματα τα οποία προσπαθεί να αποδόσει και στη ζωγραφική του. Την περίοδο αυτή, επινοεί και μία ιδιαίτερη τεχνική των στροβιλισμάτων με το πινέλο ενώ στους πίνακές του κυριαρχούν έντονα χρώματα, όπως κίτρινο, πράσινο και μπλε, με χαρακτηριστικά δείγματα τα έργα Έναστρος ουρανός και μία σειρά πινάκων που απεικονίζουν ηλιοτρόπια. Το έργο Κόκκινο αμπέλι αυτής της περιόδου είναι επίσης το μοναδικό έργο που κατάφερε να πουλήσει ο βαν Γκογκ εν ζωή. Κατά το διάστημα της παραμονής του στην Αρλ, δέχεται και την επίσκεψη του ζωγράφου Γκωγκέν. Ωστόσο, μετά από λίγους μήνες, οι δυό τους διαφωνούν έντονα και λόγω της ασταθούς ψυχικής του υγείας, ο βαν Γκογκ κόβει μέρος του αριστερού του αυτιού καταλήγοντας στο νοσοκομείο της περιοχής. Υπάρχουν ισχυρισμοί πως ο βαν Γκογκ είχε απειλήσει να σκοτώσει τον Γκωγκέν και προέβη στο κόψιμο του αυτιού του αναζητώντας ένα είδος κάθαρσης από τις τύψεις του.

Το 1889 εισάγεται στο ψυχιατρικό κέντρο του μοναστηριού του Αγίου Παύλου στον Σαιν Ρεμύ, όπου και παραμένει συνολικά για ένα περίπου χρόνο πάσχοντας από κατάθλιψη. Κατά την παραμονή του εκεί, συνεχίζει να ζωγραφίζει. Τον Μάιο του 1890 εγκαταλείπει την ψυχιατρική κλινική και ζει για ένα διάστημα σε μία περιοχή κοντά στο Παρίσι, όπου παρακολουθείται από τον γιατρό Πωλ Γκασέ, στον οποίο είχε συστήσει τον βαν Γκογκ ο ζωγράφος Καμίλ Πισαρό. Στο διάστημα που παρακολουθείται ιατρικά, ο βαν Γκογκ παράγει ένα μόνο έργο, που αποτελεί προσωπογραφία του Γκασέ.

Τον Ιούλιο του 1890, ο βαν Γκογκ εμφανίζει συμπτώματα έντονης κατάθλιψης και τελικά αυτοπυροβολείται στο στήθος στις 27 Ιουλίου ενώ πεθαίνει δύο ημέρες αργότερα. Δεν είναι απολύτως βέβαιο ποιο ήταν το τελευταίο του έργο, αλλά πρόκειται πιθανά για το έργο με τον τίτλοΟ κήπος του Ντωμπινύ ή για τον πίνακα Σιτοχώραφο με κοράκια.

23 Δεκεμβρίου 1975: Ξεκινά τη δράση της η τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη». Δολοφονεί στο Ψυχικό τον σταθμάρχη της CIA στην Αθήνα Ρίτσαρντ Γουέλς.

23 Δεκεμβρίου 1975: Η Αθήνα ετοιμάζεται να γιορτάσει τα δεύτερα μεταπολιτευτικά της Χριστούγεννα. Μεταξύ των καλεσμένων στη δεξίωση που παραθέτει ο αμερικανός πρέσβης είναι και ο ακόλουθος της αμερικανικής πρεσβείας, Pίτσαρντ Σκίφινγκτον Γουέλς, με τη σύζυγό του Μαρία - Χριστιάνα.

Λίγο πριν από τις 10, το ζεύγος -ιδιαίτερα ευδιάθετο- παίρνει το δρόμο της επιστροφής για την οικία του, στο Ψυχικό, αγνοώντας την τραγική κατάληξη της βραδιάς. Καθώς η μαύρη λιμουζίνα σταματάει έξω από την έπαυλη, κάνει την εμφάνισή του ένα άλλο αυτοκίνητο, από το οποίο αποβιβάζονται τρεις ένοπλοι μασκοφόροι. Απομακρύνουν τον οδηγό και τη γυναίκα και εκτελούν τον 45χρονο διπλωμάτη με τρεις πυροβολισμούς.

Στον τόπο της επίθεση αφήνουν μία προκήρυξη, με την οποία την ευθύνη αναλαμβάνει η πρωτοεμφανιζόμενη «Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη». Η ίδια προκήρυξη αποστέλλεται τρεις ημέρες αργότερα και στις εφημερίδες. Ωστόσο, δεν θα δημοσιευθεί κατόπιν εισαγγελικής απαγόρευσης. Επιπλέον, μέσα στο κλίμα της εποχής κανείς δεν την παίρνει στα σοβαρά. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι πρόκειται για ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ πρακτόρων της CIA.

Το όνομα του Pίτσαρντ Γουέλς είχε δημοσιευθεί ένα μήνα νωρίτερα, στις 25 Νοεμβρίου, στην κορυφή καταλόγου στελεχών της Αμερικανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών με έδρα την Αθήνα, στην αγγλόφωνη εφημερίδα Athens News. O κατάλογος αυτός, που εστάλη από μυστηριώδη ελληνοαμερικανική επιτροπή, παρουσίαζε τον Γουέλς ως επικεφαλής του κλιμακίου της CIA στην Ελλάδα.

Η ιδιότητά του, όμως, ως σταθμάρχης της CIA, στη Λίμα του Περού, είχε αποκαλυφθεί από τον Ιανουάριο του 1975, σε κατάλογο της ανεξάρτητης αμερικανικής πολιτικής επιθεώρησης «Counter Spy» (Αντικατασκοπία). Η δολοφονία του έδωσε την ευκαιρία στην αμερικανική κυβέρνηση να κατηγορήσει την «Counter Spy» ως υπεύθυνη.

Η εκδοχή του ξεκαθαρίσματος λογαριασμών μεταξύ πρακτόρων κατέπεσε ένα χρόνο αργότερα. Στις 24 Δεκεμβρίου του 1976 η γαλλική εφημερίδα «Liberation» δημοσίευσε ένα πρωτότυπο κείμενο της «17N», που έλαβε από πηγή ιδιαίτερα αξιόπιστη έως τότε. Σ' αυτό, η οργάνωση αναλάμβανε την ευθύνη για τη δολοφονία Γουέλς, περιγράφοντας με ακρίβεια την παρακολούθηση του στόχου και την οργάνωση της επιχείρησης.