Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2015

15 Δεκεμβρίου 1025: πεθαίνει ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος, αυτοκράτορας του Βυζαντίου.



Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας (976-1025) Βασίλειος Β', συχνά επονομαζόμενοςΒουλγαροκτόνος, θεωρείται ο τελευταίος μεγάλος αυτοκράτορας της Μακεδονικής δυναστείας, ένας από τους κυριότερους ήρωες της «βυζαντινής εποποϊίας».

Βιογραφικά στοιχεία
Ήταν γιος του αυτοκράτορα Ρωμανού Β' και της Θεοφανούς που είχε Ελληνική καταγωγή, γεννημένη στη Λακωνία. Ανέλαβε τη διακυβέρνηση της αυτοκρατορίας σε ηλικία 18 ετών έχοντας όμως επιτροπευθεί από δύο εξαίρετους στρατιώτες-αυτοκράτορες, τον Νικηφόρο Φωκά, δεύτερο σύζυγο της Θεοφανούς, και τον Ιωάννη Τσιμισκή των οποίων το έργο ανέλαβε να συνεχίσει.
Βασιλεία
Η αρχή της βασιλείας του σημαδεύτηκε από τις εξεγέρσεις των Βάρδα Σκληρού και Βάρδα Φωκά οι οποίοι στην προσπάθειά τους να αναρριχηθούν στο θρόνο της Κωνσταντινούπολης οδήγησαν το κράτος σε εμφύλια σύρραξη. Για την αντιμετώπισή τους, μεταξύ άλλων ενεργειών, ο Βασίλειος ζήτησε τη συμμαχία του πρίγκηπα Βλαδίμηρου των Ρως. Ως μέρος αυτών των επαφών, ο αυτοκράτορας έδωσε ως γυναίκα του στο Βλαδίμηρο την πορφυρογέννητη αδελφή του Άννα, ενώ ο ίδιος ο πρίγκηπας του Κιέβου βαφτίστηκε χριστιανός με συνέπεια τον μαζικό εκχριστιανισμό και του ρωσικού λαού.

Ο Βασίλειος αφού εδραίωσε την κυριαρχία του με κατανίκηση και παραδειγματική τιμωρία των στασιαστών, έστρεψε την προσοχή του προς την Βουλγαρική λαίλαπα. Έχοντας την προσοχή του στραμμένη στην καταστολή της εξέγερσης, βρήκαν ευκαιρία οι Βούλγαροι, που ήταν υποτελείς της αυτοκρατορίας, και με αρχηγό τους τον Σαμουήλ ξεκίνησαν έναν αγώνα κατά του Βυζαντίου που διήρκησε κοντά 30 έτη. Η μάχη εναντίον τους κοντά στη Λάρισα το 987, κατέληξε σε βαριά ήττα του Βασιλείου, γεγονός που σημάδεψε για όλη του τη ζωή την πολιτική του έναντί τους. Οι Βούλγαροι κατόπιν, επιδόθηκαν σε σφαγές και λεηλασίες όλου του ελλαδικού χώρου μέχρις ότου ο Βασίλειος με τη βοήθεια των στρατηγών του Νικηφόρου Ουρανού και Νικηφόρου Ξιφία κατάφερε και τους νίκησε σε διάφορες μάχες.

Το τέλος του Βουλγαρικού κινδύνου, ήρθε με την μάχη στη θέση Κλειδί (κοντά στις Σέρρες) το 1014, όπου ο Βασίλειος κατέστρεψε τον στρατό του Σαμουήλ και συνέλαβε 14.000 αιχμαλώτους. Θεωρώντας τους Βούλγαρους στασιαστές (γιατί ήδη ανήκαν στην αυτοκρατορία) τους επέβαλε την ανάλογη ποινή, έτσι τύφλωσε όλους τους αιχμαλώτους φροντίζοντας όμως ανα 100 άνδρες να αφήνει ένα μονόφθαλμο ώστε να οδηγήσουν του υπόλοιπους στον Σαμουήλ. Εκείνος μόλις αντίκρυσε το οικτρό θέαμα που παρουσίαζε ο στρατός του έπαθε συμφόρηση και πέθανε σε φρικτούς πόνους.

Ο Βασίλειος συνέχισε την προέλασή του από τη Στρώμνιτσα έως τοΜελένικο, εισέβαλε στη Πελαγονία και από τη πεδιάδα της Καρατζόβας έφθασε στη Θεσσαλονίκη (1015) και στη συνέχεια μέσω Λιβαδιάς έφτασε μέχρι την Αθήνα, όπου παρέμεινε αρκετό χρονικό διάστημα και προσκύνησε στην Παναγία την Αθηνιώτισσα (Παρθενώνα).

Εκτός από τους Βούλγαρους ο Βασίλειος πολέμησε και νίκησε τους Άραβες στη Συρία, τους Λογγοβάρδους στη Νότια Ιταλία, τους Αρμένιους στην Κιλικία και τους Νορμανδούς στη Σικελία. Απεβίωσε το1025 σε ηλικία 68 ετών, έχοντας περάσει σχεδόν ολόκληρη τη ζωή του επάνω στο άλογο πολεμώντας διαρκώς.

Ο Βασίλειος Β΄ζήτησε την βοήθεια του Βλαδημίρου για να εξουδετερώσει την ανταρσία των γαιοκτημόνων. Ο Βλαδήμιρος δέχτηκε και σε αντάλλαγμα ζήτησε να παντρευτεί την αδερφή του Βασιλείου,΄Αννα. Το ρωσικό στρατιωτικό σώμα που στάλθηκε συνέτριψε την ανταρσία των γαιοκτημόνων, αλλά ο Βασίλειος δεν τήρησε την υπόσχεση του. Όταν όμως ο Βλαδήμιρος κατέβαλε την Χερσώνα, ο Βασίλειος δέχτηκε να δώσει σε γάμο την αδερφή αρκεί ο Βλαδίμηρος να ασπαζόταν τον Χριστιανισμό. Ο Βλαδήμιρος δέχεται και έτσι στην Χερσώνα γίνεται η βάπτιση του και ο γάμος. Μετά ακολούθησε η ομαδική βάπτιση των Ρως στα ύδατα του ποταμού Δνείπερου.
Απολογισμός
Άφησε το Βυζάντιο στην ισχυρότερη θέση μετά την εποχή του Ιουστινιανού, αλλά δυστυχώς ο αδερφός του Κωνσταντίνος που τον διαδέχθηκε δεν του έμοιαζε ούτε στο ελάχιστο, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει σχεδόν αμέσως μια περίοδος διάλυσης της αυτοκρατορίας που συνεχίσθηκε μέχρι την άνοδο στο θρόνο του Αλέξιου Α' του Κομνηνού. Εκτός από τους πολέμους όμως ο Βασίλειος ασχολήθηκε και με τη νομοθεσία, θεσπίζοντας νέους νόμους στον αγώνα του εναντίον των «δυνατών», των μεγάλων γαιοκτημόνων δηλαδή που αμφισβητούσαν την κεντρική εξουσία και απομυζούσαν το λαό. Για την καταστροφή των Βουλγάρων, ο λαός που τον λάτρεψε τον ονόμασε Βουλγαροκτόνο, ένα όνομα με το οποίο έμεινε γνωστός στην ιστορία.

15 Δεκεμβρίου 1933: γεννιέται ο Άκης Πάνου, λαϊκός συνθέτης. (Θαν. 7/4/2000)

Ο Άκης (Αθανάσιος) Πάνου (15 Δεκεμβρίου 1933, Καλλιθέα-7 Απριλίου 2000, Αθήνα) ήταν Έλληνας συνθέτης, στιχουργός και μουσικός.

Έργο
Γεννήθηκε το 1933 σε πολύτεκνη οικογένεια, και σε ηλικία 9 ετών παράτησε το σχολείο για να δουλέψει, ενώ παράλληλα έμαθε να παίζει μπαγλαμά και σύντομα έκανε εμφανίσεις σε κέντρα, με τη μεσολάβηση του αδερφού του. Την πρώτη του ηχογράφηση την έκανε σε ηλικία 17 ετών, το 1950, και ακολούθησε μια σύντομη πορεία εμφανίσεων σε νυχτερινά κέντρα έως το 1958. Έκτοτε ασχολήθηκε με τη σύνθεση και τη στιχουργία, ηχογραφώντας την πρώτη σύνθεσή του με την Καίτη Γκρέι την ίδια χρονιά (Το παιδί μου απόψε πίνει). Την περίοδο εκείνη ηχογράφησε επίσης τα Μια βραδιά καταραμένη με τη Δούκισσα το 1959 και Σήμερα σ' έχω αγκαλιά με τον Πάνο Γαβαλά (1962). Επόμενος σταθμός στην καριέρα του ήταν το 1967 η ηχογράφηση του Θα κλείσω τα μάτια με το Γρηγόρη Μπιθικώτση και τη Χαρούλα Λαμπράκη, του οποίου η κυκλοφορία απαγορεύτηκε έπειτα από 15 μέρες από τη Χούντα και τραγούδησε αργότερα η Βίκυ Μοσχολιού με διαφορετικούς στίχους. Την ίδια χρονιά συνεργάζεται με τη Γιώτα Λύδια κάνοντας επιτυχία το τραγούδι Η πιο μεγάλη ώρα. Το 1967 επίσης γνωρίζεται και αρχίζει να συνεργάζεται και με τον Στράτο Διονυσιου με τον οποίο θα έχει μια άκρως επιτυχιμένη καριέρα.Μερικά από τα πιό σπουδαία τραγούδια της συνεργασίας τους είναι: στο σταθμό του μονάχου, και τι δεν κάνω, η ομορφιά,να είχα το κουράγιο και αλλα . Με τον Μπιθικώτση συνεργάστηκαν ξανά στο δίσκο Ρολόι-Κομπολόι του 1969.

Το 1974 συνεργάζεται με το Στέλιο Καζαντζίδη στο δίσκο Η ζωή μου όλη από τον οποίο γίνεται επιτυχία το ομώνυμο τραγούδι, ενώ την επόμενη χρονιά συνθέσεις του τραγουδά ο Στράτος Διονυσίου. Το 1977 κυκλοφόρησε ο δίσκος Παρών με το Μανώλη Μητσιά και το γνωστό κομμάτι Τρελός ενώ το 1982 το Θέλω να τα πω με το Γιώργο Νταλάρα. Τελευταία μεγάλη επιτυχία του ήταν 1983 το Δε θέλω τη συμπόνια κανενός με Τα παιδιά από την Πάτρα. Κατόπιν αποσύρθηκε σταδιακά από τη δισκογραφία, κυκλοφορώντας τα άπαντά του σε τρεις δίσκους. Το 1989 επέστρεψε στο πάλκο για λίγες εμφανίσεις, όπως και το 1994 και το 1996.

Ο Άκης Πάνου συνεργάστηκε με πολλούς ακόμη καλλιτέχνες, όπως ο Σταμάτης Κόκοτας, η Μαρινέλλα, η Πόλυ Πάνου, ο Μιχάλης Μενιδιάτης, η Λίτσα Διαμάντη, ο Τόλης Βοσκόπουλος, ο Γιώργος Μαρίνος κ.α. Στις συνθέσεις του χρησιμοποίησε εκτεταμένα τον παραδοσιακό ρυθμό εννέα όγδοα της ρεμπέτικης μουσικής.

Προσωπική ζωή
Παντρεύτηκε το 1954 τη Δήμητρα, με την οποία δεν έκαναν παιδιά και αργότερα έζησαν χωριστά. Αρκετά χρόνια αργότερα (1991) παντρεύτηκε την Άννα με την οποία είχε αποκτήσει τέσσερα παιδιά, μια κόρη και τρεις γιους, από τους οποίους οι δυο δίδυμοι. Την 1η Αυγούστου 1997, μετά από αψιμαχία με το Σωτήρη Γιαλαμά, ο οποίος είχε δεσμό με την κόρη του τον οποίο ο Πάνου δεν ενέκρινε, τον πυροβόλησε και τον σκότωσε στο εξοχικό του στη Λεύκη Ξάνθης. Πέρασε από δίκη στο Μικτό Ορκωτό Κακουργιοδικείο Καβάλας και καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά για ανθρωποκτονία από πρόθεση, χωρίς να του αναγνωριστεί κανένα ελαφρυντικό. Κρατήθηκε στις φυλακές Κομοτηνής, από όπου αφέθηκε το 2000 με εντολή εισαγγελέα λόγω της κατάστασης της υγείας του. Τον ίδιο χρόνο υποβλήθηκε σε εγχείριση στο πάγκρεας χωρίς επιτυχία και στις 7 Απριλίου του 2000 πέθανε στο Ευγενίδειο Θεραπευτήριο από καρκίνο. Μια από τις τελευταίες του επιθυμίες ήταν να ξαναδεί τον Στέλιο Καζαντζίδη, με τον οποίο αλληλοεκτιμούνταν, παρά τη δύσκολη συνεργασία τους στο παρελθόν.

15 Δεκεμβρίου 1921: γεννιέται ο Άλαν Φριντ, αμερικανός dj, που καθιέρωσε τον όρο Rock Ν' Roll.


Τo rock 'n' roll ως μουσικό είδος έκανε ουσιαστικά την εμφάνισή του τη δεκαετία του 1950. Ωστόσο, στοιχεία του μπορεί να διακρίνει κανείς, σε rhythm & blues ηχογραφήσεις από τη δεκαετία του '20.

Η πρώτη παρουσίαση αυτής της «τρελής» μουσικής έγινε το 1951 από τον Άλαν Φριντ, έναν dj σε ραδιοφωνικό σταθμό του Κλίβελαντ στο Οχάιο. Στις 21 Μαρτίου του 1952 ο Φριντ διοργάνωσε την πρώτη Rock n Roll συναυλία, με ακροατήριο κυρίως Aφροαμερικανούς. Δύο χρόνια αργότερα, μετακόμισε σε σταθμό της Νέας Υόρκης, κάνοντας πλέον γνωστό το νέο είδος μουσικής μέσω των ερτζιανών στους λευκούς νέους.

Ο όρος «rock 'n' roll» ήταν μάλλον δικής του έμπνευσης. Το πρώτο συνθετικό προήλθε από τη λέξηrocking, την οποία χρησιμοποιούσαν οι γκόσπελ χορωδίες στον αμερικάνικο νότο για να περιγράψουν μια κατάσταση ψυχικής έκστασης. Ρίζα του δεύτερου συνθετικού είναι η λέξη rollicking, που σημαίνει κεφάτος, θορυβώδης.

Στα χρόνια που ακολούθησαν το «rock 'n' roll» έφερε τα πάνω κάτω στην παγκόσμια μουσική σκηνή, με τις επιρροές του να φτάνουν έως σήμερα.

15 Δεκεμβρίου 1832: γεννιέται ο Γκιστάβ Άιφελ, γάλλος μηχανικός, που σχεδίασε και ύψωσε τον πύργο - σύμβολο του Παρισιού.


Ο μηχανικός και επιχειρηματίας Γκιστάβ Άιφελ γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου του 1832 στη Ντιζόν της Γαλλίας. Έγινε διάσημος με την κατασκευή του πύργου που πήρε το όνομά του κι έγινε σήμα κατατεθέν του Παρισιού.

Η υλοποίηση του φιλόδοξου σχεδίου του Πύργου του Άιφελ ξεκίνησε το 1887 με στόχο να παρουσιαστεί στην παγκόσμια έκθεση του Παρισιού το 1889, που σκόπευε να δείξει τα επιτεύγματα της Γαλλίας σ’ όλο τον κόσμο. Ο πύργος έχει περισσότερους από 100 ορόφους, και για την κατασκευή του χρειάστηκαν 7000 τόνοι ατσάλι, ενώ δαπανήθηκαν πάνω από 1 εκατομμύριο δολάρια, τεράστιο ποσό για την εποχή.

Λιγότερο γνωστό είναι το γεγονός ότι ο Άιφελ έκανε την τεχνική μελέτη και για το Άγαλμα της Ελευθερίας, δώρο της Γαλλίας προς τις ΗΠΑ ως σύμβολο της γαλλοαμερικανικής φιλίας, μετά τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο.

Η φήμη του Γκιστάβ Άιφελ αμαυρώθηκε όταν το όνομά του ενεπλάκη σε οικονομικό σκάνδαλο σχετικά με το εγχείρημα της Γαλλικής Διώρυγας του Παναμά. Ο ίδιος δεν είχε καμία σχέση, γεγονός που αποδείχθηκε τελικά στο δικαστήριο.

Προς το τέλος της ζωής του, άρχισε να μελετά την αεροδυναμική, με την οποία ωστόσο δεν πειραματίστηκε ποτέ.

Πέθανε τις 27 Δεκεμβρίου του 1923.

15 Δεκεμβρίου 2007: Παραιτείται για λόγους ευθιξίας ο Υπουργός Απασχόλησης, Βασίλης Μαγγίνας, λόγω των αποκαλύψεων για απασχόληση ανασφάλιστων αλλοδαπών και πολεοδομικές παραβάσεις στη βίλα του στο Κορωπί.

Την παραίτησή του υπέβαλε σήμερα ο υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας Βασίλης Μαγγίνας. Η παραίτησή του έγινε δεκτή από τον Πρωθυπουργό. Καθήκοντα υπουργού Απασχόλησης αναλαμβάνει η κ. Φάνη Πάλλη-Πετραλιά, η οποία θα ορκιστεί τη Δευτέρα στις 12 το μεσημέρι.

Σταθερή και αμετάβλητη θέση της κυβέρνησης είναι να συνεχιστεί η ασφαλιστική μεταρρύθμιση χωρίς εκπτώσεις, δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Θεόδωρος Ρουσόπουλος.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Ο Κόσμος του Επενδυτή, ο Β. Μαγγίνας κατέχει πολεοδομική άδεια για αναψυκτήριο, βάσει της οποίας έχει χτίσει την κατοικία του στο Κορωπί.

Στην εφημερίδα αναφέρεται ότι η χωροταξική ζώνη στην οποία είναι χτισμένο το σπίτι δεν είναι οικιστική. Στη συγκεκριμένη περιοχή τα μόνα κτίρια που μπορούν να ανεγερθούν είναι αναψυκτήρια, πολιτιστικά κέντρα, αθλητικά κέντρα και γηροκομεία.

Ο ίδιος ο Βασίλης Μαγγίνας εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία μιλά για προσωπική επίθεση εναντίον του, λόγω των αλλαγών που προωθεί στο Ασφαλιστικό.

Σχετικά με την οικία στο Κορωπί, αναφέρει ότι στη συγκεκριμένη περιοχή όλες οι άδειες είναι ίδιες, δηλαδή για αναψυκτήρια, και πως ο ίδιος έχει πληρώσει τα τέλη που προβλέπονται.

Ο Υπουργός Επικρατείας και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος κ. Θ. Ρουσόπουλος έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Ο Υπουργός Απασχόλησης κ. Βασίλης Μαγγίνας υπέβαλε, σήμερα το πρωί, για λόγους ευθιξίας την παραίτησή του. Ο Πρωθυπουργός την έκανε αποδεκτή και ευχαρίστησε τον κ. Μαγγίνα για την σημαντική προσφορά του στο θέμα της Ασφαλιστικής Μεταρρύθμισης.

Ο Πρωθυπουργός ανέθεσε καθήκοντα Υπουργού Απασχόλησης στην κα Φάνη Πάλλη-Πετραλιά.

Σταθερή και αμετάβλητη θέση της Κυβέρνησης είναι να συνεχιστεί η Ασφαλιστική Μεταρρύθμιση χωρίς εκπτώσεις, με σταθερό γνώμονα το συμφέρον των Ελλήνων πολιτών και τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος.

15 Δεκεμβρίου 2002: Το F-22 Raptor τίθεται στη διάθεση της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ.



Το F-22 Raptor είναι ένα αμερικανικό μαχητικό αεροσκάφος πέμπτης γενιάς χαμηλής παρατηρησιμότητας. Η κύρια αποστολή του είναι η αεροπορική υπεροχή αλλά είναι ικάνο να αναλάβει και άλλες αποστολές όπως βομβαρδισμού και ηλεκτρονικού πολέμου. Το F-22 αυτή τη στιγμή αποτελεί την αιχμή του δόρατος της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας.

Ιστορία
Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 η Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία ζήτησε την ανάπτυξη ενός μαχητικού αεροσκάφους νέας γενιάς, το οποίο θα αντικαθιστούσε στις τάξεις της το F-15 και θα αντιμετώπιζε τα υπό ανάπτυξη τότε νέα σοβιετικά μαχητικά Su-27 και MiG-29 . Στο αίτημα αυτό ανταποκρίθηκαν δύο ομάδες κατασκευαστών. Η πρώτη αποτελούταν από τη Lockheed, τη Boeing και τη General Dynamics και η δεύτερη από τις Northrop και McDonnell Douglas. Αντίστοιχα κατασκευάστηκαν τα πρωτότυπα αεροσκάφη YF-22 και YF-23. Μετά από μια εκτενή διαδικασία δοκιμών το YF-22 ανακυρήχθηκε ως ο νικητής του διαγωνισμού στις 23 Απριλίου 1991 με το πρώτο F-22 παραγωγής να πραγματοποιεί την παρθενική του πτήση στις 7 Σεπτεμβρίου 1997. Η εισαγωγή του τύπου σε υπηρεσία έγινε στις 15 Δεκεμβρίου του 2005.

Σχεδίαση / Τεχνικά χαρακτηριστικά
Η αρχική απαίτηση της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας ήταν για ένα μαχητικό αεροσκάφος το οποίο θα ήταν κατασκευασμένο από προηγμένα κράματα και συνθετικά υλικά, με σύγχρονο σύστημα ελέγχου πτήσης, ισχυρούς κινητήρες, προηγμένο ηλεκτρονικό εξοπλισμό και, τέλος, θα είχε μειωμένο ίχνος στα ραντάρ. Πραγματικά, η σχεδίαση του αεροσκάφους με τέτοιο τρόπο και η χρήση υλικών που απορροφούν τα ραδιοκύματα δίνουν ίχνος στα ραντάρ παρόμοιο με μιας μπίλιας! Επίσης το F-22 έχει τη δυνατότητα να πετά υπερηχητικά χωρίς μετάκαυση. Κάτι τέτοιο έχει πολλαπλά οφέλη, όπως εξοικονόμηση καυσίμου και μείωση του υπέρυθρου ίχνους του αεροσκάφους.

Διάφορα στοιχεία
Η Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία σκόπευε κάποτε να προμηθευτεί 750 F-22. Μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου όμως ο αριθμός αυτός μειώθηκε σταδιακά για να φτάσουμε τελικά στα 187 αεροσκάφη.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ο μοναδικός χρήστης του F-22 μιας και το Κογκρέσο έχει απαγορεύσει την εξαγωγή του τύπου λόγω της προηγμένης τεχνολογίας που ενσωματώνει.
Χώρες σαν την Ιαπωνία, την Αυστραλία και το Ισραήλ έχουν ενδιαφερθεί να το αποκτήσουν αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει ή να αλλάξει ο νόμος ή να αναπτυχθεί μια έκδοση ειδικά για εξαγωγή.
Οι κατασκευαστές του διατείνονται ότι το F-22 υπερισχύει όλων των μαχητικών που βρίσκεται σε παραγωγή, αλλά και αυτών που θα εμφανιστούν στο εγγύς μέλλον.

15 Δεκεμβρίου 2001: Ο κεκλιμένος πύργος της Πίζας ανοίγει και πάλι για το κοινό, έπειτα από μία δεκαετία και αφού δαπανήθηκαν 27 εκατομμύρια δολάρια για τη συντήρησή του




O Κεκλιμένος Πύργος της Πίζας  ή απλά ο Πύργος της Πίζας(Torre di Pisa) είναι το λεγόμενο ιταλικά "καμπανίλε" (καμπαναριό), ανεξάρτητο κωδωνοστάσιο, του καθεδρικού ναού της Ιταλικής πόλης της Πίζα. Βρίσκεται πίσω από τον Καθεδρικό και είναι η τρίτη παλαιότερη κατασκευή στην Πλατεία του Ντουόμο, της Πίζας (Piazza del Duomo) μετά τον Καθεδρικό ναό και το κυκλικού σχήματος Βαπτιστήριο, ενώ δίπλα βρίσκεται και το Κοιμητήριο.

Γενικά
Σχεδιάστηκε για να λειτουργεί ως παρατηρητήριο και ως καμπαναριό. Οι εργασίες ανέγερσής του ξεκίνησαν στις 9 Αυγούστου του 1173 υπό τα σχέδια των αρχιτεκτόνων Ραϊνάλντο και Μπονάνο Πισάνο. Πέντε χρόνια αργότερα και ενώ ήταν υπό ανέγερση ο τρίτος όροφος υπέρ του Ισογείου (που και αυτός περιλαμβάνει δύο εσωτερικούς ορόφους) άρχισε να υποχωρεί το έδαφος προκαλώντας κλίση προς τη νότια πλευρά. Παρά ταύτα το 1275 συνεχίστηκαν οι εργασίες με πολύ αργό ρυθμό όπου και το όλο οικοδόμημα ολοκληρώθηκε ένα αιώνα μετά, το 1372. Κανείς δεν πίστευε πως αυτό το οικοδόμημα θα σοζώταν. Κι όμως σώθηκε. Έτσι η πόλη της Πίζας έγινε διάσημη και ξακουστή σ'όλο τον κόσμο με τον Πύργο αυτό σαν σήμα αναγνώρισης.

Ο Πύργος της Πίζας έχει ύψος 56 μ. και διάμετρο 15,50 μ. με 297 βαθμίδες. Ο διάκοσμός του περιλαμβάνει 207 κίονες με κιονόκρανα κορινθιακού ρυθμού, από λευκό μάρμαρο και ψαμμίτη, που περιβάλλουν όλους τους αίθριους δακτυλίους, επτά τον αριθμό, μέχρι το υπερώο όπου και το μικρότερο σε διάμετρο καμπαναριό, χωρίς επιπρόσθετη κορυφή όπου και φέρονται επτά καμπάνες. Η κλίση του φθάνει τις 5,5 μοίρες που σημαίνει ότι η κορυφή του κατακόρυφου άξονά του έχει μετακινηθεί οριζόντια περίπου τα τέσσερα μέτρα.

Εργασίες διάσωσης 1990
Τον Ιανουάριο του 1990 οι ιταλικές Αρχές, λόγω αύξησης της κλίσης διέκοψαν τη λειτουργία του Πύργου και απαγόρευσαν την είσοδο σε επισκέπτες. Τρία χρόνια μετά ξεκίνησαν οι εργασίες σχεδίου διάσωσης του μνημείου. Περίπου 860 τόνοι μολύβδου χύθηκαν στη βάση του προκειμένου ν΄ αντισταθμίσουν την κλίση, ενώ 18 χαλύβδινοι τένοντες αγκίστρωσαν αυτό στο έδαφος δημιουργώντας έτσι μια ασφαλή ανάσχεση στον κίνδυνο κατάρρευσης. Παράλληλα σκάφτηκε το έδαφος της βόρειας πλευράς ώστε να μετατοπιστεί ο κατακόρυφος άξονας. Αποτέλεσμα των εργασιών αυτών που ολοκληρώθηκαν το 2001 ήταν να "ψηλώσει" το μνημείο κατά 23 εκατοστά και να συνεχίσει πλέον να είναι επισκέψιμο στο κοινό.

15 Δεκεμβρίου 1993: Μεταδίδεται από το MTV το περίφημο «Unplugged» των Nirvana.


Οι Nirvana ήταν μια αμερικανική ροκ μπάντα που διαμορφώθηκε από τον τραγουδιστή/κιθαρίστα Kurt Cobain (Κερτ Κομπέιν) και το μπασίστα Krist Novoselic (Κρίστ Νοβοσέλιτς) στο Αμπερντήν, Ουάσιγκτον το 1987. Οι Nirvana πέρασαν από μια διαδοχή των ντράμερ, με τον Dave Grohl, ο οποίος πήρε μέρος στο γκρουπ το 1990, να παραμένει στο συγκρότημα τον περισσότερο χρόνο. Θεωρούνται ένα από τα μεγαλύτερα ροκ συγκροτήματα και στιγμάτισαν μια ολόκληρη γενιά.

Το συγκρότημα καθιερώθηκε ως τμήμα της μουσικής σκηνής του Σιάτλ, που κυκλοφόρησε την πρώτη του δουλειά Bleach για την ανεξάρτητη δησκογραφική εταιρία Sub Pop το 1989. Αφού υπέγραψαν στην εταιρία DGC, οι Nirvana βρήκαν απροσδόκητη επιτυχία με το «Smells like teen spirit», το βασικό single από τον δίσκο Nevermind . Στη συνέχεια, οι Nirvana εισήχθησαν στην επικρατούσα τάση, απομακρύνοντάς την όμως από τα κυρίαρχα είδη της δεκαετίας του 1980 (glam metal, arena rock, και χορευτική ποπ μουσική) και αναδεικνύοντας το υποείδος της εναλακτικής ροκ (alternative rock) μουσικής, grunge. Ως frontman των Nirvana, ο Kurt Cobain βρέθηκε αναφερόμενος στα μέσα ως «εκπρόσωπος μιας γενιάς», της αποκαλούμενης Generation Χ και το γνωστότερο ίσως τραγούδι τους "Smells Like Teen Spirit" από τον δίσκο "Nevermind" χαρακτηρίστηκε «ύμνος» μιας ολόκληρης γενιάς. Ο Cobain ήταν ανήσυχος με την προσοχή και τοποθέτησε την εστίασή του στη μουσική του συγκροτήματος, θεωρώντας ότι το μήνυμα του γκρουπ και το καλλιτεχνικό όραμα έχει παρερμηνευθεί από το κοινό και προκάλεσε το ακροατήριο του συγκροτήματος με το τρίτο στούντιο άλμπουμ τους, In utero .

Το συγκρότημα διαλύθηκε σύντομα με το θάνατο Cobain τον Απρίλιο του 1994, αλλά η επιρροή και η δημοτικότητα της μουσικής του συνεχίστηκαν και στα χρόνια που ακολούθησαν. Το 2002 το "You Know You're Right" ένα ατελές demo από την τελευταία περίοδο ηχογραφήσεων του γκρουπ, έφτασε στην κορυφή των playlist των ραδιοφωνικών σταθμών όλου του κόσμου. Από το ντεμπούτο τους, το γκρουπ έχει πωλήσει πάνω από είκοσι πέντε εκατομμύρια άλμπουμ μόνο στις ΗΠΑ, και πάνω από πενήντα εκατομμύρια παγκοσμίως.

Ιστορία του συγκροτήματος
Ο Cobain και ο Novoselic γνωρίστηκαν το 1985. Ήταν και οι δύο θαυμαστές των Melvins, και σύχναζαν στον χώρο εξάσκησης του συγκροτήματος. Μετά από μερικά άσχημα ξεκινήματα στη διαμόρφωση του γκρούπ τους, προσέλαβαν τον ντράμερ Aaron Burckhard, δημιουργώντας έτσι αυτό που τελικά θα γινόταν οι Nirvana. Μέσα σε μερικούς μήνες, ο Burckhard απολύθηκε από το συγκρότημα. Αντικαταστάθηκε προσωρινά από τον Dale Crover των Melvins, ο οποίος έπαιξε στα πρώτα Demo του συγκροτήματος. Ύστερα, τη θέση του ντράμερ πήρε ο Dave Foster, ο οποίος όμως επίσης δεν κατάφερε να παραμείνει στο συγκρότημα για περισσότερο από μερικούς μήνες.

Κατά τη διάρκεια των αρχικών μηνών του,το συγκρότημα άλλαξε μια σειρά ονομάτων, συμπεριλαμβανομένων των Skid Row, Pen Cap Chew, και Ted Ed Fred. Το συγκρότημα κατέληξε τελικά στο "Nirvana" στις αρχές του 1988. Ο Cobain είπε πως το συγκεκριμένο όνομα επιλέχτηκε επειδή «θέλησα ένα όνομα που ήταν κάπως όμορφο ή συμπαθητικό και ωραίο αντί ενός άγριου punk rock ονόματος όπως Angry Samoans.» Οι Nirvana έκαναν το πρώτο τους show με το όνομα αυτό εκείνο το Μάρτη. Μερικούς μήνες αργότερα, στο συγκρότημα προστέθηκε ο ντράμερ Chad Channing, ο οποίος θα παρέμενε για δύο περίπου χρόνια.

Η πρώτη κυκλοφορία των Nirvana ήταν το single "Love Buzz / Big Cheese" το 1988 για την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία του Σιάτλ, Sub Pop. Τον επόμενο χρόνο, η μπάντα κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ της, Bleach. Παραγωγός του άλμπουμ ήταν ο Jack Endino, όπως και στα πρώτα demos της μπάντας. Το Bleach ήταν επηρεασμένο σε μεγάλο βαθμό από το dirge-rock των Melvins και Mudhoney, το πανκ ροκ της δεκαετίας του 1980, και, από τη δεκαετία του 1970, το heavy metal των Black Sabbath. Ο Novoselic σημείωσε σε μια συνέντευξη του 2001 στο Rolling Stone ότι η μπάντα είχε παίξει μια κασέτα στο βαν τους κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας, που είχε ένα άλμπουμ από τους The Smithereens στη μία πλευρά και ένα άλμπουμ της black metal μπάντας Celtic Frost από την άλλη, και θεώρησε ότι πιθανόν ο συνδυασμός να λειτούργησε επίσης ως επιρροή για επερχόμενο άλμπουμ της μπάντας. Το Bleach έγινε ένα από τα αγαπημένα των ραδιοφωνικών σταθμών των κολεγίων στην Αμερική, αλλά δεν έδωσε πολλά στοιχεία για το μέγεθος της αναγνώρισης που θα είχε το συγκρότημα δύο χρόνια αργότερα.


Τα χρήματα για τις ηχογραφήσεις του Bleach, που αναφέρονται ως 606,17 δολάρια στη θήκη του δισκου, δόθηκαν από τον Jason Everman. Ο Everman γνώρισε τον Cobain μέσω του Dylan Carlson, αλλά ήξερε τον Channing απο την πέμπτη τάξη. Ο Everman άρχισε να περνάει την ώρα του με την μπάντα και προσφέρθηκε να δανείσει τα χρήματα που τους χρειάζονταν για την εγγραφή. Αν και ο Everman δεν έπαιξε στην πραγματικότητα στο άλμπουμ, στα credits του δίσκου αναφέρεται οτι έπαιξε κιθάρα στο Bleach, διότι, σύμφωνα με τον Novoselic, "we wanted to make him feel more at home in the band" (μετ.: θέλαμε να τον κάνουμε να αισθάνεται περισσότερο σα στο σπίτι του στο συγκρότημα). Ύστερα από την ολοκλήρωση του άλμπουμ, ο Everman είχε μια σύντομη διαμονή με την μπάντα ως δεύτερος κιθαρίστας, αλλά απολύθηκε μετά την πρώτη τους περιοδεία στις ΗΠΑ.


Σε μια συνέντευξη στα τέλη του 1989, Cobain παρατήρησε ότι η μουσική του συγκροτήματος άλλαζε. Είπε, "Τα πρώτα τραγούδια ήταν πολύ "θυμωμένα" ...Αλλά με την πάροδο του χρόνου τα τραγούδια γίνονται όλο και πιο ποπ καθώς εγώ γίνομαι όλο και πιο χαρούμενος. Τα τραγούδια είναι τώρα σχετικά με τις συγκρούσεις στις σχέσεις, συναισθηματικά πράγματα με άλλους ανθρώπους."Τον Απρίλιο του 1990, το συγκρότημα ξεκίνησε να δουλεύει με τον παραγωγό Butch Vig στα Smart Studios στο Madison της Wisconsin ηχογραφώντας το επακόλουθο του Bleach. Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, ο Cobain και ο Novoselic άρχισαν να απογοητεύονται με το παίξιμο του Channing και αυτός με τη σειρά του εξέφρασε τη δικιά του απογοήτευση που δεν συμμετείχε ενεργά στη σύνθεση των τραγουδιών. Όχι πολύ καιρό μετά την ολοκλήρωση των ηχογραφήσεων, ο Channing εγκατέλειψε το συγκρότημα. Μετά από μερικές εβδομάδες με τον Dale Crover των Melvins να συμπληρώνει, οι Nirvana προσέλαβαν τον ντράμερ των Mudhoney, Dan Peters, με τον οποίο έγραψαν το τραγούδι "Sliver" που κυκλοφόρησε ως single το 1990. Μερικές εβδομάδες αργότερα, ο Buzz Osborne των Melvins τους γνώρισε τον Dave Grohl, ο οποίος έψαχνε για ένα νέο συγκρότημα μετά την αιφνίδια διάλυση του hardcore-πανκ συγκροτήματος Scream. Λίγες μέρες μετά την άφιξή του στο Σιάτλ, ο Novoselic και ο Cobain έκαναν οντισιόν στον Grohl, με τον Novoselic να δηλώνει αργότερα ότι "Ξέραμε μέσα σε δύο λεπτά πως ήταν ο σωστός ντράμερ."

Απογοητευμένοι με τη συνεργασία τους με την Sub Pop και με τη Smart Studios, οι Nirvana αποφασίζουν να ψάξουν για συμφωνία με μια μεγάλη δισκογραφική εταιρεία. Ύστερα από επανειλημμένες συστάσεις της Kim Gordon των Sonic Youth, οι Nirvana υπογράφουν στην DGC Records το 1990. Η μπάντα στη συνέχεια άρχίζει να ηχογραφεί το πρώτο άλμπουμ σημαντικής εταιρίας, το Nevermind. Τους προσφέρθηκε μια σειρά από παραγωγούς να διαλέξουν, αλλά τελικά συνέχισαν με τον Butch Vig. Για δύο μήνες, το συγκρότημα δούλεψε σε μια ποικιλία τραγουδιών, μερικά εκ των οποίων, συμπεριλαμβανομένων των "In Bloom" και "Breed", είχαν στο ρεπερτόριό τους εδώ και χρόνια, ενώ άλλα, όπως τα "On A Plain" και "Stay Away", δεν είχαν τελειωμένους στίχους μέχρι και τα μέσα της περιόδου ηχογραφήσεων. Μόλις τελείωσαν οι ηχογραφήσεις, ο Vig και το συγκρότημα ξεκίνησαν να μιξάρουν το άλμπουμ. Ωστόσο, η ηχογράφηση είχε κρατήσει περισσότερο απ' ότι υπολόγιζαν και αυτό που είχε προκύψει από το μιξαζ δε κρίθηκε ικανοποιητικό. Ο μίξερ των Slayer, Andy Wallace, κλήθηκε να το τελειώσει. Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, μέλη των Nirvana εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για το "γυαλισμένο" ήχο που είχε δώσει ο Wallace στο Nevermind.
Nevermind και τα τελευταία χρόνια του συγκροτήματος
To 1990, το συγκρότημα υπογράφει νέο συμβόλαιο με την DGC Records. Στις 24 Σεπτεμβρίου 1991, το συγκρότημα κυκλοφορεί τον δίσκο που έμελλε να γίνει ο πιο επιτυχημένος τους δίσκος και εκείνος που θα τους έκανε παγκοσμίως διάσημους, το Nevermind. Η εταιρία ήλπιζε να κυκλοφορήσει 250.000 αντίτυπα, και το γνωστότερο ίσως τραγούδι τους, το Smells Like Teen Spirit ολοένα γίνεται και πιο δημοφιλές. Το 1993, το συγκρότημα κυκλοφορεί τον τελευταίο του δίσκο με τίτλο In Utero, ο οποίος ωστόσο δεν έχει την ίδια εμπορική επιτυχία με το Nevermind. Τελικά, το συγκρότημα θα διαλυθεί στις 5 Απριλίου 1994, αμέσως μετά τον θάνατο του Κομπέιν. Αυτό ήταν, λοιπόν και το τέλος των Nirvana.

15 Δεκεμβρίου 1994: Κυκλοφορεί η πρώτη έκδοση του προγράμματος πλοήγησης στο διαδίκτυο «Netscape Navigator».


Το Netscape Navigator, το «ιστορικό» λογισμικό πλοήγησης από τις πρώτες ημέρες του Παγκόσμιου Ιστού, δεν θα κυκλοφορήσει σε νέες εκδόσεις εξαιτίας έλλειψης χρηστών, ανακοίνωσε ο αμερικανικός πάροχος AOL στον οποίο ανήκει σήμερα το πρόγραμμα.

«Μετά την 1η Φεβρουαρίου δεν θα υπάρχει ενεργή υποστήριξη για το Navigator 9 ή για τις προηγούμενες εκδόσεις του Netscape Navigator» γράφει στέλεχος στο ιστολόγιο της εταιρείας. Αυτό σημαίνει ότι από τον επόμενο μήνα οι χρήστες θα πάψουν να λαμβάνουν ενημερώσεις για τη βελτίωση του προγράμματος.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, όταν το Διαδίκτυο άρχιζε να γίνεται δημοφιλές, το Netscape εξυπηρετούσε το 90% των χρηστών. Το ποσοστό αυτό έχει πέσει σήμερα στο 0,6%.

Στην αγορά κυριαρχεί πλέον ο Internet Explorer της Microsoft, με μερίδιο σχεδόν 80%, ενώ οι «εναλλακτικοί» χρήστες, ένα 16% του συνόλου, έχουν στραφεί στο Firefox του Ιδρύματος Mozilla.

Πολλοί προγραμματιστές της Netscape, που απολύθηκαν όταν η εταιρεία εξαγοράστηκε από την AOL το 2003, έγιναν μέλη του Ιδρύματος Mozilla και συμβάλλουν σήμερα στην ανάπτυξη του «ανοιχτού» κώδικα του Firefox.

Η πρώτη έκδοση του Netscape παρουσιάστηκε το 1994 από την Netscape Communications Corporations, μια εταιρεία που είχε μόλις ιδρυθεί από τον Μαρκ Αντερσεν, έναν απόφοιτο του Πανεπιστημίου του Ίλινοϊ που είχε εργαστεί στον «αρχαϊκό» browser Mosaic.

Κλείνοντας το κεφάλαιο Netscape, η AOL παροτρύνει το κοινό της να επιλέξει Firefox: «Πιστεύουμε ότι είναι η σωστή στιγμή να σταματήσουμε την ανάπτυξη των browser της μάρκας Netscape, να παραδώσουμε τα ηνία στο Mozilla και να ενθαρρύνουμε τους χρήστες να επιλέξουν Firefox» γράφει ο Τομ Ντραπό της εταιρείας.

15 Δεκεμβρίου 1995: Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης «βαφτίζουν» το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα «ευρώ».



Το ευρώ (EUR, €) είναι το ενιαίο επίσημο νόμισμα της Ευρωζώνης. των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εισήχθη την 1η Ιανουαρίου 1999 και έγινε το νόμισμα περισσότερων από 300 εκατομμυρίων ανθρώπων στην Ευρώπη. Τα τρία πρώτα χρόνια ήταν ένα άυλο νόμισμα, το οποίο χρησιμοποιούνταν μόνο για λογιστικούς σκοπούς, π.χ. στις ηλεκτρονικές πληρωμές. Τα τραπεζογραμμάτια και τα κέρματα ευρώ τέθηκαν σε κυκλοφορία μόλις την 1η Ιανουαρίου 2002 και αντικατέστησαν τα τραπεζογραμμάτια και τα κέρματα των εθνικών νομισμάτων σε δώδεκα χώρες.

Σήμερα, είναι το επίσημο νόμισμα σε 17 από τα 27 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένων υπερπόντιων διαμερισμάτων, εδαφών και νησιών τα οποία είτε αποτελούν μέρος κάποιας χώρας της ζώνης του ευρώ είτε συνδέονται με αυτή. Οι χώρες που έχουν υιοθετήσει το Ευρώ απαρτίζουν τη ζώνη του ευρώ ή Ευρωζώνη. Υπεύθυνη για την νομισματική πολιτική στην Ευρωζώνη είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Μέλη της Ευρωζώνης είναι οι:Αυστρία, Βέλγιο, Γαλλία,Γερμανία, Ελλάδα, Εσθονία,Ιρλανδία, Ισπανία, Ιταλία,Κύπρος, Λουξεμβούργο,Μάλτα, Ολλανδία,Πορτογαλία, Σλοβακία,Σλοβενία και η Φινλανδία.

Το Μονακό, ο Άγιος Μαρίνος και η Πόλη του Βατικανού  χρησιμοποιούν επίσης το ευρώ βάσει επίσημης συμφωνίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και κόβουν δικά τους κέρματα ευρώ.

Η Ανδόρρα, το Μαυροβούνιο και το Κόσοβο χρησιμοποιούν επίσης το ευρώ χωρίς επίσημη συμφωνία.

Το ευρώ είναι υποχρεωμένες να υιοθετήσουν, μόλις θα πληρούν τα κριτήρια, οι Βουλγαρία, Λεττονία , Λιθουανία , Ουγγαρία , Πολωνία, Ρουμανία, Σουηδία και Τσεχία.

Η Δανία και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν επιλέξει να μην υιοθετήσουν το ευρώ προς το παρόν. Η Δανία ωστόσο είναι μέλος του Μηχανισμού Συναλλαγματικών Ισοτιμιών (ΜΣΙ) και σκοπεύει να διεξαγάγει δημοψήφισμα για την υιοθέτηση του ευρώ πριν το 2012. Το Ηνωμένο Βασίλειο, μετά τα γεγονότα της Μαύρης Τετάρτης αποχώρησε από το Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών (ΜΣΙ) και προς το παρόν δεν προτίθεται να υιοθετήσει το κοινό νόμισμα, λόγω της διάχυτης αντίθεσης της κοινής γνώμης της προς το κοινό νόμισμα.

15 Δεκεμβρίου 1991: 471 είναι οι νεκροί από το ναυάγιο του αιγυπτιακού οχηματαγωγού πλοίου «Σαλέμ Εξπρές», στην Ερυθρά Θάλασσα.


15 Δεκεμβρίου 1971: Ο Παναθηναϊκός, εκπροσωπώντας την Ευρώπη στον τελικό του διηπειρωτικού κυπέλλου, δίνει τον πρώτο αγώνα του στο Στάδιο Καραϊσκάκη με τη Νασιονάλ του Μοντεβιδέο. Ο αγώνας λήγει ισόπαλος 1-1 με γκολ των Φυλακούρη και Αρτίμε.


Τον Δεκέμβριο του 1971 ο δευτεραθλητής Ευρώπης Παναθηναϊκός αγωνίζεται στον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου με αντίπαλο τη Νασιονάλ του Μοντεβιδέο.

Ο πρωταθλητής Άγιαξ, του Γιόχαν Κρόιφ και των άλλων μεγάλων παικτών, αρνείται να συμμετάσχει στο διπλό τελικό, εξαιτίας της κακής φήμης που συνόδευε τότε τις ομάδες από τη Λατινική Αμερική. Κλαδευτήρια ανέβαζαν τους παίκτες τους οι Ευρωπαίοι, δρεπανηφόρα τους κατέβαζαν, εξαιτίας του δυναμικού και πολλάκις βρώμικου παιγνιδιού τους. Ο Παναθηναϊκός του Γουέμπλεϊ και του Φέρεντς Πούσκας κλήθηκε από τη FIFA να αντικαταστήσει τους ιπτάμενους ολλανδούς και τελικά το πλήρωσε.

Ο πρώτος αγώνας με τους Ουρουγουανούς έγινε ένα βροχερό απόγευμα της 15ης Δεκεμβρίου στο κατάμεστο στάδιο Καραϊσκάκη. Ο Παναθηναϊκός προηγείται με γκολ του Φυλακούρη στο 48ο λεπτό, αλλά δύο λεπτά αργότερα ο Αρτίμε ισοφαρίζει και ο αγώνας λήγει 1-1.Οι παίκτες της Νασιονάλ επιβεβαιώνουν τους φόβους των Ολλανδών. Με ένα δολοφονικό μαρκάρισμα, ο Μοράλες σπάει το πόδι του Γιάννη Τομαρά, θέτοντας τέλος σε μια πολλά υποσχόμενη καριέρα.

Ο επαναληπτικός γίνεται δύο εβδομάδες αργότερα και συγκεκριμένα στις 29 Δεκεμβρίου. Στο φλεγόμενο Σεντενάριο του Μοντεβιδέο, η Νασιονάλ δεν αφήνει την ευκαιρία να πάει χαμένη. Νικά 2-1 τον Παναθηναϊκό και ανακηρύσσεται κορυφαία ομάδα του πλανήτη για το 1971. Τα γκολ σημειώνουν οι σκόρερ του πρώτου αγώνα: ο Αρτίμε στο 34ο και 74ο λεπτό και ο Φυλακούρης ένα λεπτό πριν από το σφύριγμα της λήξης. Ο Παναθηναϊκός, παρά την ήττα του, σημειώνει ένα ακόμη ρεκόρ. Γίνεται η πρώτη και μοναδική ελληνική ομάδα που έχει συμμετάσχει σε τελικό Διηπειρωτικού Κυπέλλου

15 Δεκεμβρίου 1970: Το μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο «Venera 7» προσεδαφίζεται στην Αφροδίτη.


Η Αφροδίτη είναι ο πιο εύκολα προσεγγίσιμος πλανήτης του ηλιακού συστήματος για αποστολές από τη Γη· ένα ταξίδι έως αυτήν απαιτεί, με τη σημερινή τεχνολογία, μολις τέσσερις μήνες. Έτσι, υπήρξε στόχος πολλών μη επανδρωμένων εξερευνητικών διαστημικών αποστολών κυρίως από τις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ένωση, όμως το ενδιαφέρον ατόνησε κάπως όταν διαπιστώθηκαν οι ακραίες συνθήκες που επικρατούν στην επιφάνειά της. Προηγουμένως, πιστευόταν ότι κάτω από τα πυκνά σύννεφα μπορεί να υπήρχαν ωκεανοί και ενδεχομένως ζωή, κάτι εντελώς αντίθετο από αυτό που συμβαίνει πραγματικά.

Η πρώτη επιτυχημένη αποστολή ήταν ο Mariner 2 των Αμερικανών, που μας έστειλε τις πρώτες κοντινές φωτογραφίες από τον πλανήτη το 1962. Ακολούθησε η σειρά Venera των Σοβιετικών, που κατάφερε την πρώτη προσεδάφιση με το Venera 3 του 1966 -την πρώτη προσεδάφιση ανθρώπινης κατασκευής σε άλλο πλανήτη- που ακολούθησαν τον επόμενο χρόνο τα Venera 4 και Mariner 5. Η πρώτη "μαλακή" προσεδάφιση στον πλανήτη έγινε με το Venera 7 του 1970 -πριν από αυτή την αποστολή, όλες οι υπόλοιπες είτε παρατήρησαν τον πλανήτη από τροχιάς είτε συντρίφτηκαν από την υψηλή πίεση της ατμόσφαιρας. Οι Σοβιετικοί συνέχισαν να στέλνουν διαστημοσυσκευές της σειράς Venera στην Αφροδίτη έως και το 1983, κάνοντας αναλύσεις του εδάφους και της ατμόσφαιρας και παίρνοντας φωτογραφίες της επιφάνειας (για πρώτη φορά με το Venera 9 του 1975).

Το επόμενο βήμα στην εξερεύνηση του πλανήτη έγινε με τη διαστημοσυσκευή Magellan της NASA που έφτασε στην Αφροδίτη το 1989 και χαρτογράφησε για τέσσερα χρόνια με ραντάρ το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, αποκαλύπτοντας τα χαρακτηριστικά της επιφάνειας, τους μηχανισμούς που τη διαμορφώνουν καθώς και το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη.

Το 2006 εκτοξεύτηκε η πρώτη Ευρωπαϊκή αποστολή προς την Αφροδίτη, το Venus Express, που θα μείνει σε τροχιά γύρω της για ενάμισι χρόνο και θα μελετήσει κυρίως την ατμόσφαιρά της σε διάφορα μήκη κύματος, καθώς και το κλίμα και την επιφανειακή θερμοκρασία.

15 Δεκεμβρίου 1967: Κυκλοφορεί η πρώτη προκήρυξη της φοιτητικής οργάνωσης «Ρήγας Φεραίος».

Ο Ρήγας Φεραίος ήταν η οργάνωση νεολαίας του ΚΚΕ εσωτερικού. Ιδρύθηκε στις 15 Δεκεμβρίου του 1967, ως Πανελλήνια Αντιδικτατορική Οργάνωση Σπουδαστών (ΠΑΟΣ) "Ρήγας Φεραίος", κυρίως από πρώην μέλη της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη και μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ, το 1968, τοποθετήθηκε υπέρ του ΚΚΕ εσωτερικού. Κατά την διάρκεια της δικτατορίας ανέπτυξε έντονη αντιδικτατορική δράση και δεκάδες μέλη της οργάνωσης συνελήφθησαν, βασανίστηκαν και φυλακίστηκαν, ενώ οι καταδίκες των μελών του αθροίζονται σε πολλούς αιώνες. Παράλληλα η συμβολή του "Ρήγα Φεραίου" στην ανάπτυξη του μαζικού αντιδικτατορικού κινήματος ήταν ιδιαιτέρως σημαντική, ενω επίσης παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην δημιουργία των Φοιτητικών Επιτροπών Αγώνα. Οι πλατιές αυτές συλλογικότητες, που αποτελούνται απο φοιτητές που αναζητούν τρόπους συλλογικής αντιδικτατορικής δράσης, θα δράσουν δημόσια στις σχόλες τους και μέσα στα αμφιθέατρα διεκδικόντας τη δυνατότητα για δημόσιες συγκεντώσεις και συζητήσης,ενώ προφυλάσσουν τον παράνομο οργανωτικό τους ιστό. Το 1972 θα συγκροτηθεί το Διασχολικό των ΦΕΑ που συντονίζει όλες τις σχολές.Το σχημα αυτό θα αποδειχθεί ιδιαίτερα αποτελεσματικό και θα αποτελέσει τον βασικό ιστό αναπτύξης του φοιτητικού αντιδικτατορικού κινήματος. Παράλληλα εκατοντάδες μέλη του Ρήγα θα συμμετάσχουν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου και η οργάνωση θα έχει την πλειοψηφία στην συντονιστική επιτροπή κατάληψης.

Τον Ιούνιο 1974 μετονομάστηκε σε Πανελλαδική Οργάνωση Νέων (ΠΟΝ) "Ρήγας Φεραίος" και αυτοαναγνωρίστηκε ως νεολαία του ΚΚΕ εσωτερικού. Στη μεταπολίτευση συνέχισε τη δράση του, έχοντας ιδιαίτερη ανάπτυξη στο φοιτητικό κίνημα. Στην Α΄ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του 1976, μετονομάστηκε σε Ελληνική Κομμουνιστική Νεολαία (ΕΚΟΝ) "Ρήγας Φεραίος", παρά τη διαφωνία ισχυρής τάσης, που επέμενε στη διατήρηση του ευρύτερου πολιτικού χαρακτήρα της οργάνωσης.

Στις γραμμές της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος διαμορφώθηκε πλειοψηφούσα αριστερή πτέρυγα, η οποία είχε αναφορές στον κριτικό μαρξισμό που εκπροσωπούσαν θεωρητικοί όπως ο Νίκος Πουλαντζάς και ο Λουί Αλτουσέρ καθώς επίσης και σε γεγονότα διεθνούς εμβέλειας όπως ο Γαλλικός Μάης του '68 και η Πολιτιστική Επανάσταση στην Κίνα. Η πτέρυγα αυτή διαφωνούσε με τις πολιτικές και στρατηγικές επιλογές του κόμματος.

Μετά την εκλογική αποτυχία του 1977, η αριστερή πτέρυγα της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος όξυνε την κριτική της τονίζοντας πως η δημιουργία του εκλογικού σχήματος της ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ με τα θολά, μετριοπαθή και ετερόκλητα χαρακτηριστικά της, αποτελούσε την κύρια αιτία της εκλογικής συρρίκνωσης. Η εσωτερική κρίση οξύνθηκε μέχρι τις παραμονές της σύγκλισης της Β' Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης της οργάνωσης, την οποία η ηγεσία του ΚΚΕ Εσωτερικού δεν αναγνώρισε. Όσοι συμμετείχαν σε αυτή διαγράφτηκαν από την κομματική ηγεσία (65%-70% της οργάνωσης). Οι διαγραφέντες ίδρυσαν ξεχωριστή οργάνωση με τον τίτλο ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος - Β΄ Πανελλαδική.

Κατά τη διάσπαση του 1987, όταν η πλειοψηφία του ΚΚΕ εσωτερικού ίδρυσε την Ελληνική Αριστερά (ΕΑΡ), ο Ρήγας Φεραίος αποτέλεσε νεολαία του ΚΚΕ εσωτερικού - Ανανεωτική Αριστερά. Τα επόμενα χρόνια συρρικνώθηκε και το 1999, τα λίγα μέλη που είχαν απομείνει επέλεξαν να μετονομαστούν σε Νεολαία της Ανανεωτικής Κομμουνιστικής Οικολογικής Αριστεράς (ΑΚΟΑ).

Ο Ρήγας Φεραίος εξέδιδε τον Θούριο. Ανάμεσα στους κατά καιρούς γραμματείς της οργάνωσης ήταν οι Κώστας Κωσταράκος, Γιάννης Βούλγαρης, Μάνος Σωτηριάδης, Μπάμπης Γεωργούλας, Νίκος Βούτσης, Νίκος Φίλης, Μιχάλης Σαμπατακάκης κ.ά.

15 Δεκεμβρίου 1955: Ο πρώτος νεκρός του κυπριακού αγώνα. Ο Χαράλαμπος Μούσκος, αντάρτης της ΕΟΚΑ, φονεύεται κατά τη διάρκεια της μάχης στους Αρχαίους Σόλους.



Ο Χαράλαμπος Μούσκος γεννήθηκε στις 19 Μαΐου 1932 στην Παναγιά της Πάφου. Εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ με την έναρξη του αγώνα τον Απρίλη του 1955. Η ομάδα του, με αρχηγό τον ίδιο, έλαβε ενεργό μέρος τη νύκτα της 1ης Απριλίου 1955 σε επίθεση στην Αρχιγραμματεία. Τρεις μήνες μετά συνελήφθη με άλλους, μετά από προδοσία, αφού βρέθηκαν στο σπίτι που νοίκιαζε όπλα και πυρομαχικά. Κατά τη δίκη του αθωώθηκε, γιατί το σπίτι ήταν ξεκλείδωτο και υπήρχε η δικαιολογία ότι μπορούσε να μπει μέσα όποιος ήθελε. Γνωρίζοντας όμως ο ήρωας ότι, με βάση το νόμο της 15ης Ιουλίου 1955 «περί προσωποκρατήσεως», μπορούσε να συλληφθεί και να κρατηθεί χωρίς να του προσαφθεί συγκεκριμένη κατηγορία, έφυγε τρέχοντας από το δικαστήριο, καταδιωκόμενος από αστυνομικούς.

Κρύφτηκε στην Αρχιεπισκοπή και, μετά από λίγες μέρες, κατέφυγε, καταζητούμενος πια, στη Βασιλική Κύκκου, όπου έγινε λημέρι ανταρτών, στο οποίο έμεινε για μήνες και ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ Γεώργιος Γρίβας Διγενής. Στις 15 Δεκεμβρίου 1955σημειώθηκε μια δραματική σύγκρουση της ομάδας του Μάρκου Δράκου με τον εχθρό. Στην τοποθεσία Μερσινάκι στο δρόμο Ξερού-Πόλης Χρυσοχόους, κοντά στους Αρχαίους Σόλους, ο Μάρκος Δράκος μαζί με τους Χαράλαμπο Μούσκο, Ανδρέα Ζάκο, Χαρίλαο Μιχαήλ, Νίκο Ιωάννου, Ανδρέα Πολυβίου και 3 άλλους αγωνιστές ετοίμαζαν ενέδρα εναντίον στρατιωτικής αυτοκινητοπομπής.

Κατά το μεσημέρι ναρκοθέτησαν ένα γεφύρι και πήραν θέσεις στο διπλανό ύψωμα περιμένοντας την ειδοποίηση από τον σηματοδότη. Ξαφνικά όμως σε κάποια άλλη στιγμή αντιλήφθηκαν ένα στρατιωτικό τζιπ να πλησιάζει και τότε άρχισαν να πυροβολούν. Το μικρό όχημα είχε διαφύγει της προσοχής του σηματοδότη με αποτέλεσμα να μην πυροδοτηθεί η νάρκη. Μετά τους πυροβολισμούς του Μάρκου Δράκου, Χαράλαμπου Μούσκου και Νίκου Ιωάννου και τις χειροβομβίδες τουΖάκου και ενός άλλου αγωνιστή, το όχημα έπεσε στο χανδάκι και ο στρατιωτικός του οδηγός σκοτώθηκε.

Οι αγωνιστές βλέποντας το τζιπ ακινητοποιημένο νόμισαν ότι είχε σκοτωθεί και ο ο δεύτερος επιβάτης ο ταγματάρχης Brian Coombe. Έτσι προχώρησαν προς το αυτοκίνητο με πρόθεση να πάρουν τα όπλα των Άγγλων, αλλά ο Coombe, άρχισε να πυροβολεί. Ακολούθησε παρατεταμένη ανταλλαγή πυρών. Ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά τους ο Εγγλέζος ταγματάρχης και τους καλεί ν’ αφήσουν τα όπλα. Αυτοί αρνούνται και ο Εγγλέζος τους πυροβολεί. Οι σφαίρες του σκοτώνουν τον 27χρονοΧαράλαμπο Μούσκο και τραυματίζουν τους Μάρκο Δράκο, Ανδρέα Ζάκο και Χαρίλαο Μιχαήλ.

Το Σάββατο 17 Δεκεμβρίου μέρα της κηδείας του Χαράλαμπου Μούσκου, πλήθος λαού απ΄ όπου περνούσε το φέρετρο με τη σορό του Χαράλαμπου, γονάτιζαν και κάνοντας τον σταυρό τους ορκίζονταν Ένωση Ή Θάνατο. Παρά τις καταρρακτώδεις βροχές και τις αυστηρές προειδοποιήσεις της Αστυνομίας ο λαός τίμησε τον ήρωά του. Οι Βρετανοί δεν σεβάστηκαν ούτε τον νεκρό ούτε τα θρησκευτικά σύμβολα. Χρησιμοποίησαν βία, έριξαν δακρυγόνα και επιτέθηκαν με ρόπαλα κατά της νεκρικής πομπής. Συγκεκριμένα, μετά από την ακολουθία στην εκκλησία Φανερωμένης, και ενώ ο νεκρός, υπό δυνατή βροχή και στα χέρια συγγενών, φίλων και συναγωνιστών του μεταφερόταν στο κοιμητήριο,Άγγλοι στρατιώτες ανέκοψαν την πομπή στην Πλατεία Μεταξά και προσπάθησαν να τη διαλύσουν.

Για το σκοπό αυτό έριξαν δεκάδες δακρυγόνα, ο κόσμος σκορπίστηκε, οι μεταφέροντες το νεκρό κινδύνεψαν και, τελικά, πήραν τη σορό του από το φέρετρο και τρέχοντας τον απομάκρυναν και τον μετέφεραν στο νεκροταφείο, όπου και τον έθαψαν, σκεπάζοντάς τον με την ελληνική σημαία. Οι “δυνάμεις ασφαλείας” βλέποντας την αποφασιστικότητα του λαού να θάψει με τιμές τον ήρωά του, λύσσαξαν. Και αφού δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι άλλο για να αποτρέψουν την παλλαϊκή συγκέντρωση, ξέσπασαν στον τάφο του ήρωα.

15 Δεκεμβρίου 1942: Το αντιτορπιλικό «Βασίλισσα Όλγα» καταβυθίζει ιταλικό υποβρύχιο στα στενά της Βεγγάζης.


Το Αντιτορπιλικό Βασίλισσα Όλγα (D-15),τύπου Greyhound, αποτέλεσε ένα από τα ενδοξότερα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού, με πλούσια δράση κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Όμοιου τύπου πλοίο : Αντιτορπιλικού Βασιλεύς Γεώργιος Α'.

Το πλοίο ναυπηγήθηκε στα ναυπηγεία ‘Yarrow & Co Ltd της Γλασκόβης από τις 8 φεβρουαρίου 1937 έως τον Φεβρουάριο του 1939. Έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις 1940-43 με μεγάλη επιτυχία. Μέχρι τον Απρίλιο του 1941 έλαβε μέρος στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Μετά την γερμανική εισβολή, διέφυγε στη Μέση Ανατολή και μετασκεύαστηκε στη Καλκούτα στα τέλη του 1941, επανερχόμενο στη Μεσόγειο το 1942. Στις 15 Δεκεμβρίου 1942, κοντά στη Βεγγάζη, βύθισε το ιταλικό Υ/Β Warsciec, και στις 18 Ιανουαρίου 1943 βύθισε το ιταλικό πετρελαιοφόρο Stromboli, ενώ στις 2 Ιουνίου 1943, σε συνεργασία με το βρετανικό Α/Τ Jervis, βύθισε ιταλική νηοπομπή από 2 πλοία συνοδείας και 2 πολεμικά. Έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις καταλήψεως της νήσου Παντελλάρια και της αποβάσεως στη Σικελία. Στις 18 Σεπτεμβρίου 1943 μαζί με τα βρετανικά αντιτορπιλικά Faulknor και Eclipse συμμετείχε στην βύθιση των από το γερμανικό Πολεμικό Ναυτικό επιταγμένων φορτηγών ατμόπλοιων Pluto, καιPaula. Τελικά βυθίστηκε από γερμανική αεροπορική επιδρομή στις 26 Σεπτεμβρίου 1943 ενώ ήταν αγκυροβολημένο στο Λακκί της Λέρου. Απωλέσθηκαν ο κυβερνήτης, πλωτάρχης Γεώργιος Μπλέσσας, ΒΠΝ, 6 αξιωματικοί,65 υπαξιωματικοί και ναύτες.

15 Δεκεμβρίου 1939: Η ταινία «Όσα Παίρνει ο Άνεμος» κάνει πρεμιέρα στην Ατλάντα των ΗΠΑ.


Όσα παίρνει ο άνεμος
Σκηνοθεσία Βίκτορ Φλέμινγκ
Παραγωγή Ντέιβιντ Ο'Σέλζνικ
Σενάριο Σίντνεϊ Χάουαρντ
Μάργκαρετ Μίτσελ(μυθιστόρημα)
Πρωταγωνιστές Κλαρκ Γκέιμπλ
Βίβιαν Λι
Λέσλι Χάουαρντ
Ολίβια Ντε Χάβιλαντ
Πρώτη προβολή 15/11/1939
Μουσική Μαξ Στάινερ
Διάρκεια 238 λεπτά
Γλώσσα Aγγλικά

To Όσα Παίρνει ο Άνεμος (πρωτότυπος τίτλος στα αγγλικά: Gone with the Wind) είναι κινηματογραφικό έργο του 1939, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Μάργκαρετ Μίτσελ από το 1936 και σκηνοθετημένο από τον Βίκτορ Φλέμινγκ. Η επική αυτή ταινία είχε πρωταγωνιστές την Βίβιαν Λι, τον Κλαρκ Γκέιμπλ, τον Λέσλι Χάουαρντ και την Ολίβια Ντε Χάβιλαντ. Διηγείται την ιστορία του Αμερικανικού Εμφυλίου και τα επακόλουθά του, ιδωμένα από την πλευρά των λευκών Νοτίων. Η ταινία βραβεύτηκε με 10 βραβεία Όσκαρ, ένα ρεκόρ που διατήρησε για είκοσι χρόνια . Το 1998 κατατάχθηκε τέταρτο στη λίστα τουΑμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου με τις 100 καλύτερες αμερικανικές ταινίες όλων των εποχών, αν και το 2007 μετακινήθηκε στην έκτη θέση.

Υπόθεση
Αμερικανικός Νότος, Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, 1861, παραμονές του εμφυλίου πολέμου, η Σκάρλετ Ο' Χάρα (Βίβιαν Λι) μια κακομαθημένη καλλονή του νότου, είναι καλεσμένη στο μπάρμπεκιου που διοργανώνει η οικογένεια του Άσλεϊ Γουίλκς (Λέσλι Χάουαρντ), του άνδρα με τον οποίο είναι ερωτευμένη. Η Σκάρλετ είναι χρόνια ερωτευμένη με τον Άσλεϊ, αλλά δεν του έχει ποτέ φανερώσει τα συναισθήματά της και τώρα που ξέρει ότι ο Άσλεϊ πρόκειται να παντρευτεί την ξάδελφή του Μέλανι (Ολίβια Ντε Χάβιλαντ), θεωρεί ότι είναι η καταλληλότερη στιγμή ώστε να του αποκαλύψει όλα όσα εκείνη αισθάνεται για αυτόν. Στο αγρόκτημα των Γουίλκς, η Σκάρλετ καταφέρνει να εξομολογηθεί τον έρωτά της στον Άσλεϊ, αλλά εκείνος την απορρίπτει υποστηρίζοντας ότι οι δυο τους είναι πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες και ότι γάμος μεταξύ τους πρόκειται να επιφέρει μόνο δυστυχία. Τη συζήτηση μεταξύ του Άσλεϊ και της Σκάρλετ, κρυφακούει ένας μυστηριώδης επισκέπτης, ο Ρετ Μπάτλερ (Κλαρκ Γκέιμπλ) από την Ατλάντα, ο οποίος εμφανίζεται και εξοργίζει την οξύθυμη Σκάρλετ με την αδιακρισία του. Στο μεταξύ ο εμφύλιος μεταξύ του Βορρά και του Νότου ξεσπάει και ο Άσλεϊ, όπως και ο Ρετ αναχωρούν για το μέτωπο. Πριν την αναχώρηση των ανδρών, ο Άσλεϊ παντρεύεται τη Μέλανι και η Σκάρλετ, τον αδελφό της Μέλανι, Τσαρλς, για να κάνει τον Άσλεϊ να ζηλέψει. Ο Τσαρλς πεθαίνει στον πόλεμο και η Σκάρλετ ταξιδεύει μέχρι την Ατλάντα για να μείνει με τη θεία του Τσαρλς και τη Μέλανι. Ο δρόμος της Σκάρλετ διασταυρώνεται για μια ακόμη φορά με εκείνον του Ρετ, όταν εκείνος τη βοηθάει να διαφύγει από την Ατλάντα την ημέρα της καταστροφής της πόλης από τους Βόρειους. Οι δυο τους πρόκειται να συναντηθούν ακόμη πολλές φορές και να οδηγηθούν στο γάμο, αλλά στο μυαλό της Σκάρλετ κυριαρχεί πάντα η αγάπη της για τον Άσλεϊ...

15 Δεκεμβρίου 1821: Οι Τούρκοι καταλαμβάνουν το Άγιο Όρος, όπου θα παραμείνουν για τα επόμενα 9 χρόνια.

...
Δυστυχώς, όπως συνήθως γίνεται στην Ελλάδα, μεταξύ των Ηγουμένων και των λαϊκών οπλαρχηγών άρχισαν σι διχόνοιες. Έτσι πολλοί μοναχοί και λαϊκοί φρόντισαν να φύγουν από το Άγιο Όρος, μάλιστα δε, όπως λέγεται, ορισμένοι μοναχοί πήραν μαζύ τους και Ιερά Σκεύη και Άγια Λείψανα από τα Μοναστήρια. Μαζύ τους έφυγε και ο Εμ. Παπάς ο οποίος όμως αρρώστησε και πέθανε στο πλοίο. Θάφθηκε στην Ύδρα. Οι μοναχοί που έμειναν στο Άγιο Όρος συμφώνησαν με τον Πασά, πήραν αμνηστεία και δέχθηκαν φρουρά Τουρκική με την υποχρέωση να την διατρέφουν. Επίσης πλήρωσαν στον Εμίν Πασά δυο και μισό εκατομμύρια γρόσια σαν αποζημίωση. Έτσι στις 15 Δεκεμβρίου 1821 εγκαταστάθηκε στο Άγιο Όρος φρουρά από οκτώ χιλιάδες (8.000) Τούρκους στρατιώτες η οποία και παρέμεινε εκεί εννιά ολόκληρα χρόνια.