Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2015

11 Δεκεμβρίου 1922: Γεννιέται ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, λαϊκός τραγουδιστής και συνθέτης

Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες τραγουδοποιούς και ερμηνευτές. Γεννήθηκε στο Περιστέρι στις 11 Δεκεμβρίου 1922 και πέθανε στις 7 Απριλίου 2005 στην Αθήνα. Πρόκειται για έναν από τους πιο δημοφιλείς Έλληνες λαϊκούς τραγουδιστές του 20ού αιώνα.

Ζωή
Από φτωχή οικογένεια, εργάστηκε αρχικά ως υδραυλικός και παράλληλα έπαιζε κιθάρα. Ήταν το μικρότερο παιδί οκταμελούς οικογένειας.Το 1947, εξορίστηκε στη Μακρόνησο. Έκανε δύο γάμους και απέκτησε 3 παιδιά. Ο γιος του, Γρηγόρης, που έχει το όνομα του πατέρα του, αναδείχθηκε επίσης τραγουδιστής. Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης απεβίωσε έπειτα από βραχύχρονη περίοδο νοσηλείας, στις 7 Απριλίου 2005 σε ηλικία 83 ετών.

Συνθέσεις και Συνεργασίες
Μπήκε στην δισκογραφία το 1949 σε ηλικία 27 ετών ως συνθέτης με το τραγούδι "Το καντήλι τρεμοσβήνει" σε στίχους Χαράλαμπου Βασιλειάδη. Συνέθεσε περισσότερα από 200 τραγούδια, πολλά από τα οποία έγιναν μεγάλες επιτυχίες, όπως τα "Του Βοτανικού ο μάγκας", "Σε τούτο το στενό", "Επίσημη αγαπημένη", "Τρελοκόριτσο", "Στου Μπελαμή το ουζερί", "Ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα" και πλήθος άλλων. Η συνεργασία του με το Μίκη Θεοδωράκη (τον οποίο γνώρισε ενώ ήταν εξόριστος στη Μακρόνησο) αλλά και με το Μάνο Χατζιδάκι "γέννησε" τα καλύτερα ίσως τραγούδια του. Με την ερμηνεία του στον «Επιτάφιο» του Μίκη Θεοδωράκη και του Γιάννη Ρίτσου χάραξε νέους δρόμους στο λαϊκό τραγούδι, ενώ σημαντική ήταν η ερμηνεία του στο «Άξιον Εστί» των Ελύτη - Θεοδωράκη. Επίσης, ερμήνευσε τραγούδια του Μάρκου Βαμβακάρη, του Βασίλη Τσιτσάνη, του Γιώργου Μητσάκη, του Γιάννη Παπαϊωάννου και του Ακη Πάνου. Στις συνεργασίες του αξίζει επίσης να αναφερθούν αυτές με το Σταύρο Ξαρχάκο , το Δήμο Μούτση και το ντουέτο του με τον Τάσο Λειβαδίτη.

Διακρίσεις
Τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο τον Ιανουάριο του 2003 με το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα, καθώς και με το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλης των Αθηνών. Επίσης, έχουν γίνει πολλές συναυλίες προς τιμήν του. Τον Ιούνιο του 1997 οργανώθηκε λαϊκή συναυλία για να τιμηθούν τα 50 χρόνια προσφοράς του στο λαϊκό τραγούδι, ενώ σημαντική είναι η συναυλία που διοργανώθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού στις 11 Μαρτίου 2002 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, με πρωτοβουλία του Γιώργου Νταλάρα και τη συμμετοχή δεκάδων σημαντικών καλλιτεχνών.

Διάφορα

  • Τρεις μόλις μήνες μετά την επικράτηση της Δικτατορίας του 1967, στις 13 Ιουλίου 1967, ο Γ. Μπιθικώτσης μαζί με την Βίκυ Μοσχολιού, τραγούδησαν στο νυκτερινό κέντρο Δειλινά (Αθήνα), σε πρώτη δημόσια εκτέλεση, τον Ύμνο της 21ης Απριλίου, "Μέσα στ΄ Απρίλη τη γιορτή", (στίχοι Η. Καραμανέα και μουσική Α. Ρεμούνδου), σε εκδήλωση του τότε Ρ/Σ της ΥΕΝΕΔ υπό την καλλιτεχνική παρουσίαση του Γ. Οικονομίδη. Την συμμετοχή του Γ. Μπιθικώτση προσπάθησε ν΄ αποτρέψει ο Μ. Θεοδωράκης με προσωπική του επιστολή.
  • Ο χαρακτηρισμός "σερ" που τον συνόδεψε σε ολόκληρη την πορεία του προήλθε από τον Δημήτρη Ψαθά όταν σε ένα χρονογράφημα στη στήλη του στην εφημερίδα "Τα Νέα", με αφορμή το στίχο τραγουδιού "μια βαθιά υπόκλιση, ένα χειροφίλημα", χαρακτήρισε με αυτό τον τρόπο τον Γρηγόρη Μπιθικώτση.
  • Στο τραγούδι "Ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα" ακούγεται το εξής: "Ένα όμορφο αμάξι με δύο άλογα / να μου φέρετε τα μάτια μου σαν κλείσω....το ένα τ` άλογο να είναι άσπρο / όπως τα όνειρα που έκανα παιδί / το άλλο τ` άλογο να είναι μαύρο / σαν την πικρή μου την κατάμαυρη ζωή". Αυτό έγινε πραγματικότητα προς τιμήν του στην κηδεία του, καθώς έξω από το ναό που ψαλλόταν η νεκρώσιμη ακολουθία βρισκόταν μια άμαξα με ένα άσπρο κι ένα μαύρο άλογο.
  • Όταν κάποτε ρωτήθηκε γιατί επέλεξε να δώσει στον γιο του το ίδιο όνομα μ' εκείνον, απάντησε "Γιατί όταν μια μέρα πεθάνω, θα ήθελα να επιστρέψει μετά την κηδεία στο σπίτι ένας Γρηγόρης Μπιθικώτσης".
  • Λίγους μήνες πριν πεθάνει, το 2004 του απονεμήθηκε το Τιμητικό Βραβείο στα Μουσικά Βραβεία Αρίων.
  • Η πρώτη και η τελευταία συναυλία του έλαβε χώρα στο γήπεδο του Πανιωνίου.

11 Δεκεμβρίου 1997: Το Πρωτόκολλο του Κιότο. Στη διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα, υπογράφεται συνθήκη, η οποία προβλέπει μείωση κατά μέσο όρο 5,2% της εκπομπής ρύπων, για τις ανεπτυγμένες χώρες από τα επίπεδα του 1990, για τα χρόνια 2008 - 2012

Το Πρωτόκολλο του Κιότο αποτελεί έναν «οδικό χάρτη», στον οποίο περιλαμβάνονται τα
απαραίτητα βήματα για τη μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση της αλλαγής του κλίματος που προκαλείται λόγω της αύξησης των ανθρωπογενών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Σύμφωνα με αυτό, τα κράτη που το έχουν συνυπογράψει δεσμεύονται να ελαττώσουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου την πρώτη περίοδο ανάληψης υποχρεώσεων (2008-2012) κατά ένα συγκεκριμένο στόχο σε σχέση με τις εκπομπές του 1990 (ή του 1995 για ορισμένα αέρια).

Αυτό επιχειρείται να γίνει με τον πιο οικονομικά αποδοτικό τρόπο, ώστε να μην επιβαρυνθεί η παγκόσμια οικονομία. Έτσι, το Πρωτόκολλο του Κιότο περιλαμβάνει τρεις ευέλικτους μηχανισμούς:

  • την εμπορία δικαιωμάτων εκπομπών
  • την κοινή εφαρμογή
  • το μηχανισμό καθαρής ανάπτυξης

Ο πρώτος μηχανισμός προβλέπει την αγοραπωλησία δικαιωμάτων εκπομπών μεταξύ των ενδιαφερόμενων μερών (όπως για παράδειγμα κράτη και υπόχρεες εγκαταστάσεις) κατά τη θεωρία των property rights, ενώ οι άλλοι δύο βασίζονται σε προγράμματα έργων (σε χώρες του Παραρτήματος Ι ο δεύτερος και σε χώρες εκτός του Παραρτήματος Ι ο τρίτος).

Διεθνείς προσπάθειες για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών
Οι πρώτοι που άρχισαν να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την κλιματική μεταβολή που οφείλεται σε ανθρωπογενείς αιτίες ήταν οι επιστήμονες. Στοιχεία από τις δεκαετίες του 1960 και 1970 έδειχναν ότι οι συγκεντρώσεις CO2 στην ατμόσφαιρα αυξάνονταν σημαντικά, γεγονός που οδήγησε τους κλιματολόγους αρχικά και στη συνέχεια και άλλους επιστήμονες να πιέσουν για δράση. Δυστυχώς, πήρε πολλά χρόνια στη διεθνή κοινότητα για να ανταποκριθεί στο αίτημα αυτό.

Το 1988, δημιουργήθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Μετεωρολογίας και το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών (UNEP) μία Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος. Αυτή η ομάδα παρουσίασε μια πρώτη έκθεση αξιολόγησης το 1990, η οποία απεικόνιζε τις απόψεις 400 επιστημόνων. Σύμφωνα με την αναφορά αυτή, το πρόβλημα της αύξησης της θερμοκρασίας ήταν υπαρκτό και όφειλε να αντιμετωπιστεί άμεσα. Τα συμπεράσματα της Διακυβερνητικής Επιτροπής ώθησαν τις κυβερνήσεις να δημιουργήσουν τη Σύμβαση-Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για τις Κλιματικές Μεταβολές (UNFCCC). Σε σχέση με τα δεδομένα για τις διεθνείς συμφωνίες, η διαπραγμάτευση της Σύμβασης ήταν σχετικά σύντομη. Ήταν έτοιμη προς υπογραφή στη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη (γνωστότερη ως συνάντηση κορυφής για την προστασία της Γης) το 1992 στο Ρίο ντε Τζανέιρο.

Η Σύμβαση-Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την αλλαγή του κλίματος, καθώς και το πρωτόκολλο του Κιότο που ακολούθησε, αποτελούν το μόνο διεθνές πλαίσιο για την καταπολέμηση των κλιματικών αλλαγών.

Διαπραγματεύσεις για το Πρωτόκολλο του Κιότο
Σημειώνεται ότι οι διαπραγματεύσεις για το Πρωτόκολλο του Κιότο ήταν σκληρές, καθώς οι διάφορες χώρες είχαν διαφορετικά συμφέροντα στη διεθνή προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος της αύξησης της παγκόσμιας θερμοκρασίας. Για παράδειγμα, περιοχές που είχαν χαρακτηριστικά ψυχρό κλίμα θα ωφελούνταν από την τάση ανόδου της μέσης θερμοκρασίας, ενώ άλλες περιοχές, οι οποίες ήταν σχετικά άνυδρες, ήταν δυνατόν να δουν την οριακά καλλιεργήσιμη γη τους να μετατρέπεται σε έρημο, γεγονός που θα είχε ως συνέπεια να μειωθεί η ικανότητά τους να παράγουν τρόφιμα.

Κατά συνέπεια, δημιουργήθηκαν πολλά αντίπαλα στρατόπεδα με αποκλίνουσες απόψεις που προσπαθούσαν να τις επιβάλλουν και στα υπόλοιπα συμβαλλόμενα μέρη, κάνοντας το όλο εγχείρημα να φαντάζει ως μία εξίσωση για δυνατούς λύτες. Συγκεκριμένα, τα βασικά στρατόπεδα που δημιουργήθηκαν είναι τα εξής:


  • Ευρωπαϊκή Ένωση: αποτελείται από 27 μέλη, τα οποία συναντιούνται κατ' ιδίαν για να συμφωνήσουν σχετικά με τις κοινές θέσεις τους και αντιπροσωπεύεται από τη χώρα που έχει την προεδρία. Σημειώνεται ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η πιο ενεργή ομάδα όσον αφορά στις διαπραγματεύσεις για την προστασία του περιβάλλοντος και πιέζει συνεχώς για τη λήψη αυστηρών μέτρων. Σημειώνεται ότι την περίοδο των διαπραγματεύσεων η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελούνταν από 15 κράτη μέλη, με αυτά όμως συμμάχησαν και τα 12 νέα μέλη της διεύρυνσης.
  • «Λέσχη του Άνθρακα» (“Carbon Club”): περιλαμβάνει τις χώρες «JUSCANZ» (από τα αρχικά των χωρών Ιαπωνία, ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία στα Αγγλικά), τις χώρες μέλη του ΟΠΕΚ, τη Ρωσία και τη Νορβηγία, στις οποίες γενικά τα συμφέροντά τους θίγονται από το Πρωτόκολλο του Κιότο (είτε επειδή θα πρέπει να μειώσουν την παραγωγή τους είτε επειδή προτείνεται η στροφή προς διαφορετικά καύσιμα) και κατά συνέπεια αντιτίθενται στην καθιέρωση των δικαιωμάτων και στη λήψη αυστηρών μέτρων.
  • Συμμαχία των Μικρών Νησιωτικών Κρατών (AOSIS): είναι ένας συνασπισμός περίπου 43 μικρών νησιωτικών κρατών, τα οποία είναι ιδιαίτερα ευάλωτα στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Τα κράτη αυτά κινδυνεύουν να εξαφανιστούν από το χάρτη εξαιτίας του μικρού τους υψομέτρου σε σχέση με το επίπεδο της θάλασσας και επομένως απειλείται άμεσα η ίδια τους η επιβίωση. Οι χώρες της ομάδας αυτής ήταν μάλιστα οι πρώτες που πρότειναν ένα σχέδιο κειμένου κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων του πρωτοκόλλου του Κιότο ζητώντας μία μείωση στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα της τάξης του 20% έως το 2005 σε σχέση με τα επίπεδα του 1990.
  • Λιγότερο αναπτυγμένες χώρες: πρόκειται για 48 χώρες, οι οποίες συμμετείχαν όλο και πιο ενεργά στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων για την αλλαγή του κλίματος, συχνά για να υπερασπιστούν τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους και την εύθραυστη οικονομία τους, όπως για παράδειγμα την παροχή μέτρων για να μπορέσουν να προσαρμοστούν στην αλλαγή του κλίματος και να μην είναι τόσο ευάλωτες.
  • Ομάδα των 77 (G-77): πρόκειται για εκείνες τις αναπτυσσόμενες χώρες που είναι αναδυόμενες, όπως η Ινδία και η Κίνα, που θεωρούν ότι βρίσκονται σε τροχιά ανάπτυξης και ότι είναι εις βάρος τους να δεσμευτούν να περιορίσουν τις εκπομπές τους. Η δε απαίτηση των βιομηχανικών χωρών (που είναι κυρίως υπεύθυνες για τις μεγαλύτερες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου παγκοσμίως) να αντιμετωπιστούν επί ίσοις όροις με τις αναπτυσσόμενες χώρες τους φαίνεται άδικη και παράλογη.

Τελικά στις 11 Δεκεμβρίου 1997, και υστέρα από μαραθώνιες διαπραγματεύσεις που κράτησαν 11 ήμερες, υιοθετήθηκε στη διεθνή διάσκεψη του Κιότο στην Ιαπωνία σχέδιο Πρωτοκόλλου για τις κλιματικές αλλαγές. Σύμφωνα με τις ρυθμίσεις του Πρωτοκόλλου του Κιότο, οι βιομηχανικές χώρες συνολικά υποχρεούνται να μειώσουν τις εκπομπές των αερίων του φαινομένου του θερμοκηπίου κατά 5,2% κατά μέσο όρο σε σχέση µε τα επίπεδα του 1990, κατά τη διάρκεια της πρώτης «περιόδου δέσμευσης», η οποία καλύπτει τα έτη 2008 έως 2012. Για τις αναπτυσσόμενες χώρες δεν καθορίζονται στόχοι ως προς τις εκπομπές. Αναφέρεται ότι προτιμήθηκε ο καθορισμός πενταετούς περιόδου δέσμευσης αντί ενός έτους στόχου για να εξομαλυνθούν οι ετήσιες διακυμάνσεις των εκπομπών αερίων που οφείλονται σε ανεξέλεγκτους παράγοντες, όπως ο καιρός.

Παραρτήματα Α και Β του Πρωτοκόλλου του Κιότο
Στα Παραρτήματα Α και Β του Πρωτοκόλλου του Κιότο περιλαμβάνονται διάφορα σημαντικά στοιχεία που αφορούν στη λειτουργία των μηχανισμών που προβλέπονται από αυτό προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κλιματική αλλαγή.

Συγκεκριμένα, στο Παράρτημα Α περιλαμβάνονται:

  • τα αέρια που συμβάλλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου και συμμετέχουν στους μηχανισμούς του Κιότο 
  • οι τομείς και οι κατηγορίες πηγών που είναι υπεύθυνοι για τα αέρια αυτά και οι οποίοι συμμετέχουν στους μηχανισμούς του Κιότο (εικόνα).

Τα αέρια που πραγματεύεται το Πρωτόκολλο του Κιότο είναι έξι:


  1. διοξείδιο του άνθρακα CO2 (που αποτελεί το σημαντικότερο αέριο)
  2. μεθάνιο CH4
  3. υποξείδιο του αζώτου N2O
  4. υδροφθοράνθρακες HFC
  5. πλήρως φθοριωμένοι υδρογονάνθρακες ή υπερφθοράνθρακες PFC 
  6. εξαφθοριούχο θείο SF6.


Οι στόχοι των συμβαλλόμενων μερών, όπως αυτοί προβλέπονται στο Παράρτημα Β του Πρωτοκόλλου του Κιότο παρουσιάζονται στην εικόνα δεξιά. Σημειώνεται ότι τα 15 κράτη μέλη που αποτελούσαν την Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι τη διεύρυνσή της σε 27 έχουν δεσμευτεί να μειώσουν το σύνολο των οικείων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 8% ως προς τα επίπεδα των εκπομπών του 1990 έως τα τέλη της πρώτης περιόδου δέσμευσης του Πρωτοκόλλου μεταξύ 2008-2012. Αυτός ο γενικός στόχος έχει μετατραπεί σε διαφορετικούς στόχους μείωσης ή περιορισμού των οικείων εκπομπών για κάθε κράτος μέλος βάσει συμφωνίας «κατανομής των βαρών». Επισημαίνεται ότι ο κοινοτικός στόχος δεν καλύπτει τα 12 νέα κράτη μέλη, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις ισχύει γι’ αυτά ο στόχος μείωσης 6% ή 8% με βάση το Πρωτόκολλο, εξαιρουμένης της Κύπρου και της Μάλτας.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Πρωτόκολλο του Κιότο
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ο πλέον ένθερμος υποστηρικτής του Πρωτοκόλλου του Κιότο, αποφάσισε να εφαρμόσει πιλοτικά την εμπορία εκπομπών εντός της κοινότητας πριν από την επίσημη έναρξη του διεθνούς συστήματος και να ενσωματώσει το Πρωτόκολλο του Κιότο στην κοινοτική νομοθεσία μέσα από τις Οδηγίες 2003/87/ΕΚ και 2004/101/ΕΚ. Σύμφωνα με αυτές, η πρώτη περίοδος του ευρωπαϊκού συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών είναι η τριετία 2005-2007, ενώ οι επόμενες περίοδοι εμπορίες ταυτίζονται με τις πενταετείς περιόδους που προβλέπονται από το Πρωτόκολλο του Κιότο (2008-2012, 2013-2017, κ.ο.κ.). Τα κράτη μέλη οφείλουν μέσα σε συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα να εκπονήσουν εθνικά σχέδια κατανομής, στα οποία υπάρχει πρόβλεψη, μεταξύ άλλων, για:

  • τη συνολική ποσότητα δικαιωμάτων
  • την κατανομή σε επίπεδο δραστηριότητας (κατά περίπτωση)
  • την κατανομή σε επίπεδο εγκατάστασης
  • τους νεοεισερχόμενους
  • τη μεθοδολογία κατανομής (μαθηματικοί τύποι, διάφορες ειδικές διατάξεις, κτλ)
  • τη λίστα των υπόχρεων εγκαταστάσεων.

11 Δεκεμβρίου 1990: Καθιερώνεται για πρώτη φορά στη Βουλή η ώρα του πρωθυπουργού.

Ώρα του Πρωθυπουργού

Ο Πρωθυπουργός μία φορά την εβδομάδα απαντά σε δύο τουλάχιστον επίκαιρες ερωτήσεις, που απευθύνονται στον ίδιο. Στη συζήτηση που διεξάγεται στην Ολομέλεια της Βουλής λαμβάνουν το λόγο ο Πρωθυπουργός και ο Βουλευτής που έχει υποβάλει την επίκαιρη ερώτηση, ο οποίος την αναπτύσσει προφορικά σε 2 λεπτά. Οι περισσότερες επίκαιρες ερωτήσεις υποβάλλονται από τους Προέδρους των Κοινοβουλευτικών ομάδων, αλλά και οι Βουλευτές έχουν τη δυνατότητα να απευθύνουν επίκαιρες ερωτήσεις προς τον Πρωθυπουργό. Εάν το θέμα της επίκαιρης ερώτησης που απευθύνεται στον Πρωθυπουργό είναι της αποκλειστικής αρμοδιότητας Υπουργού, τότε μπορεί να απαντήσει ο αρμόδιος Υπουργός.


Το 1990 κατά την θεσμοθέτηση του, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης απαντά στον Χαρίλαο Φλωράκη για τις γερμανικές αποζημιώσεις.

11 Δεκεμβρίου 1968: η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου νικά την Πορτογαλία με 4-2 στο Στάδιο Καραϊσκάκη για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1970 στο Μεξικό.

Τετάρτη 11 ∆εκεµβρίου 1968
Αθήνα (Στάδιο Καραϊσκάκη)
Ελλάδα-Πορτογαλία 4-2 (2-1)
Προκριµατικά Παγκοσµίου Κυπέλλου 1970

Συνθέσεις
Ελλάδα: Οικονοµόπουλος – Γκαϊτατζής, Ζαντέρογλου, Μπαλόπουλος, Αρ.
Καµάρας, ∆οµάζος, Χάιτας, ∆έδες (65΄ Κούδας), Σιδέρης (αρχηγός), Παπαϊωάννου, Μποτίνος
Προπονητής: Νταν Γεωργιάδης
Πορτογαλία: Αµέρικο Λόπες - Τζασίντο Κάρλος, Αρµάντο Μανχίλα (46΄Ραούλ Μαχάντο), Ζοσέ Κάρλος, Χιλάριο Κονσεϊσάο, Ρολάντο Γκονζάλβες, Μάριο Κολούνα, Αουγκούστο (46΄ Τζιακίντο Ζοάο), Τόρες, Εουσέµπιο, Σιµόες

∆ιαιτητής: Σούλεµπεργκ (∆. Γερµανία)
Σκόρερς: 18΄Αουγκούστο, 33΄ Παπαϊωάννου, 40΄∆έδες, 48΄ Τόρες (αυτογκόλ), 61΄ Σιδέρης, 64΄ Εουσέµπιο
Θεατές: 40.000 

11 Δεκεμβρίου 2007: Ο Ολυμπιακός νικά 3-0 τη Βέρντερ Βρέμης προκρίνεται στους «16» της διοργάνωσης.


Οι ερυθρόλευκοι, με έναν ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ Ιεροκλή Στολτίδη, που πέτυχε δύο τέρματα (12', 74') και σέρβιρε ένα ακόμα (70') και τον υπέροχο κόσμο του, έκαναν φύλλο και φτερό την πιο φορμαρισμένη γερμανική ομάδα. Και μην ξεχνάμε... Δίχως έξι παίκτες, τους Τζόρτζεβιτς, Σέζαρ, Ραούλ Μπράβο, Κωνσταντίνου, Ντομί, Νε. Με τον Πατσατζόγλου να αποχωρεί τραυματίας στο 24', με τον Ζεβλάκοβ να παίζει με... μιάμισι προπόνηση.

Όλοι τους ήταν υπέροχοι. Δεκατέσσερις παίκτες που έδωσαν ό,τι είχαν μέσα στην ψυχή τους, ένας προπονητής κορυφαίου επιπέδου, ο οποίος έστησε την ομάδα του υποδειγματικά μέσα στον αγωνιστικό χώρο και την οδήγησε στο θρίαμβο. Αυτός ο Ολυμπιακός ξέρει τι θέλει μέσα στο γήπεδο και πως να το πάρει. Και τέλος; Ένα φίλαθλο κοινό εκπληκτικό, που όμοιό του δεν βρίσκεις εύκολα στον κόσμο. Φωνή, τραγούδι και συμπαράσταση από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό.

Ο Ολυμπιακός ισοβάθμησε στην πρώτη θέση του 3ου ομίλου με τη Ρεάλ στους 11 πόντους και τερμάτισε στη 2η θέση του γκρουπ (υστερεί στην ισοβαθμία, στα μεταξύ τους παιχνίδια) με τρεις νίκες, δύο ισοπαλίες και μία ήττα. Έχοντας επίθεση με έντεκα γκολ στο ενεργητικό και την καλύτερη άμυνα του γκρουπ (επτά τέρματα). Παράλληλα, νίκησε εντός έδρας σε επίπεδο Champions League ύστερα από περίπου δύο χρόνια (σ.σ. τελευταία νίκη στις 6 Δεκεμβρίου του 2005 κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης με 2-1).

Ο Ολυμπιακός προκρίνεται για δεύτερη φορά στην ιστορία του, από τη φάση των ομίλων του Champions League, με τους ίδιους μάλιστα βαθμούς (11), όπως και την αγωνιστική περίοδο 1998/99 (τότε, όμως, η πρόκριση από τους ομίλους έδινε εισιτήριο για τη φάση των "8" του θεσμού). Όσο για τη Βέρντερ; Συνεχίζει στη φάση των "32" του κυπέλλου UEFA.

Ο αγώνας
Ο Τάκης Λεμονής παρέταξε τον Ολυμπιακό με διάταξη 4-3-2-1. Κάτω από τα δοκάρια κάθησε ο Νικοπολίδης, με τον Τοροσίδη στο δεξί άκρο της άμυνας, τον Πάντο στο αριστερό και τους Ζεβλάκοβ-Άντζα στο κέντρο της ερυθρόλευκης οπισθοφυλακής. Στο χώρο της μεσαίας γραμμής, οι τρεις αμυντικοί μέσοι πήραν τις θέσεις τους. Ο Λεντέσμα ήταν ο καθαρόαιμος ανασταλτικός χαφ, ενώ είχε και το... βάρος της εξουδετέρωσης του Ντιέγκο. Δεξιά στον Αργεντινό άσο αγωνίστηκε ο Πατσατζόγλου και αριστερά ο Στολτίδης. Δεξιά στο κέντρο έπαιξε ο Γκαλέτι, αριστερά ο Λούα Λούα και στην κορυφή της επίθεσης ο Κοβάτσεβιτς.

Από την πλευρά του, ο Τόμας Σάαφ παρέταξε τη Βέρντερ Βρέμης με σύστημα 4-4-2 (με ρόμβο στη μεσαία γραμμή). Κάτω από τα δοκάρια κάθησε ο Βίζε, με τον Φριτς δεξιά στην άμυνα, τον Πάσανεν αριστερά και τους Μπάουμαν-Νάλντο στο κέντρο της οπισθοφυλακής. Ο Γιένσεν ήταν ο καθαρόαιμος αμυντικός μέσος, με τον Βράνιες δεξιά, τον Μπορόβσκι αριστερά, ενώ ο Ντιέγκο αγωνίστηκε στην κορυφή του ρόμβου. Το επιθετικό δίδυμο της γερμανικής ομάδας αποτέλεσαν οι Ρόζενμπεργκ και Σανόγκο.

Το παιχνίδι στα πρώτα του λεπτά ήταν αναγνωριστικό. Οι παίκτες του Ολυμπιακού εφάρμοζαν κατά γράμμα την τακτική του προπονητή τους, με τη Βέρντερ να προσπαθεί να αιφνιδιάσει. Στο 8ο λεπτό σημειώθηκε η πρώτη μεγάλη ευκαιρία του αγώνα, η οποία ήταν για λογαριασμό της Βρέμης. Ο Ντιέγκο βρέθηκε αμαρκάριστος στο ύψος της μεγάλης περιοχής, έκανε το δεξί σουτ, όμως ο Νικοπολίδης έπεσε σωστά στην πορεία της μπάλας και την απομάκρυνε. Στην εξέλιξη της φάσης, ο Σανόγκο προσπάθησε να σουτάρει από πλεονεκτική θέση, αλλά ο Πάντος έπεσε με αυτοθυσία στο χορτάρι και εμπόδισε τον επιθετικό της γερμανικής ομάδας, ο οποίος δεν βρήκε καλά την μπάλα, που κατέληξε άουτ.

Μετά το 10', ο πρωταθλητής Ελλάδας ανέβασε ταχύτητα και στο 12' ο Ιεροκλής Στολτίδης "γκρέμισε" το φαληρικό γήπεδο! Ο Λούα Λούα τροφοδότησε τον χαλκέντερο αμυντικό μέσο, ο οποίος προσποιήθηκε ότι θα πασάρει αριστερά στον αμαρκάριστο Πάντο (που... τράβηξε την άμυνα της Βέρντερ επάνω του) και με αριστερό σουτ-βολίδα αρκετά έξω από τη μεγάλη περιοχή (από θέση μέσα αριστερά) έστειλε την μπάλα στην αριστερή γωνία του ανήμπορου να αντιδράσει Βίζε. Ήταν το 1-0 για τον Ολυμπιακό, που πέτυχε ένα γρήγορο-πανέμορφο-τέρμα και πήρε προβάδισμα στο σκορ.

Ο κόσμος έσπρωχνε την ομάδα στην επίθεση και στο 14' χάθηκε σημαντική ευκαιρία για τον Ολυμπιακό... Ο Κοβάτσεβιτς με κεφαλιά-ψαράκι βρήκε τον Λούα Λούα, ο οποίος ελίχθηκε από τα αριστερά και επιχείρησε ένα δεξί σουτ με το εξωτερικό φάλτσο μέσα από τη μεγάλη περιοχή, αλλά η μπάλα κατέληξε άουτ. Ο Κονγκολέζος επιθετικός ήταν ιδιαίτερα κινητικός και στο 16' απείλησε ξανά. Η μπάλα στρώθηκε μπροστά του, λίγο έξω από τη μεγάλη περιοχή, την στόπαρε με το στήθος και έκανε το δεξί δυνατό σουτ, όμως η προσπάθειά του δεν βρήκε στόχο (η μπάλα πέρασε δίπλα από το αριστερό δοκάρι της γερμανικής εστίας.

Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, ο Στολτίδης έκλεψε την μπάλα από τον Γιένσεν, που τον ανέτρεψε κι ενώ ο "Ιέρο" ήταν έτοιμος να μπει στην αντίπαλη περιοχή, όμως ο Ντουαμέλ δεν σφύριξε την παράβαση, που σήκωνε ακόμα και κόκκινη κάρτα, καθώς ο "Ιέρο" βρισκόταν σε προφανή θέση για γκολ.

Ο Ολυμπιακός στάθηκε άτυχος στο 24', αφού ο Πατσατζόγλου τραυματίστηκε στο δεξί αστράγαλο και έδωσε τη θέση του στον Μενδρινό. Λίγα δευτερόλεπτα πριν μπει ο Μενδρινός στον αγώνα κι ενώ ο Ολυμπιακός αγωνιζόταν με δέκα παίκτες (προσφέρονταν οι πρώτες βοήθειες στον "Πάτσα", η Βέρντερ έχασε διπλή ευκαιρία για να σκοράρει, αλλά βρήκε μπροστά της το... τείχος που ύψωσε ο Αντώνης Νικοπολίδης. Ο Μπορόβσκι σούταρε με το δεξί από το ύψος της μεγάλης περιοχής, ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού απέκρουσε προσωρινά, στην επαναφορά ο Σανόγκο επιχείρησε νέο σουτ με το δεξί, όμως ο διεθνής πορτιέρο απομάκρυνε ξανά, αυτή τη φορά σε κόρνερ.

Στο 29', ο Λούα Λούα βγήκε στην αντεπίθεση, έδωσε στον Τοροσίδη, αλλά η πάσα του τελευταίου στο Γκαλέτι δεν ήταν καλή και ενώ υπήρχε μόνο ένας αμυντικός της Βέρντερ με τρεις επιθετικούς του Ολυμπιακού. Μετά το 30', ο Λεμονής έκανε εσωτερικές αλλαγές. Λούα Λούα και Γκαλέτι άλλαξαν πλευρά και στο 41' ο Κονγκολέζος άσος, σε μία αντεπίθεση των πρωταθλητών, έβγαλε με εκπληκτική πάσα (με εξωτερικό φάλτσο) τον Κοβάτσεβιτς απέναντι στον Βίζε, αλλά ο Γερμανός πορτιέρο με δυσκολία μπλόκαρε την μπάλα (με διπλή προσπάθεια), στο αριστερό πλασέ του Σέρβου επιθετικού.

Με την έναρξη της επανάληψης, η Βέρντερ έφτασε κοντά στο γκολ... Στο 48', ο Ντιέγκο εκτέλεσε κόρνερ από τα δεξιά, ο Νάλντο έπιασε την κεφαλιά, όμως ο Μενδρινός, πάνω στη γραμμή, απομάκρυνε την μπάλα. Η ομάδα της Βρέμης ήταν φυσιολογικό να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, καθώς έπαιζε με την πλάτη στον τοίχο. Ο Ολυμπιακός έδωσε χώρο στον αντίπαλο και προσπάθησε με αντεπιθέσεις να κυνηγήσει ένα δεύτερο γκολ. Στο 57', μάλιστα, θα μπορούσε να το πετύχει... Σε μία αντεπίθεση, ο Μενδρινός πάσαρε δεξιά με μακρινή μπαλιά στον Κοβάτσεβιτς, ο οποίος έβγαινε μόνος του απέναντι στο αντίπαλο τέρμα, αλλά ο πρώτος βοηθός, Τεξιέ, υπέδειξε οφσάιντ τον Γκαλέτι, ο οποίος δεν είχε καμία συμμετοχή στη φάση.

Ο Σάαφ τα έπαιξε όλα για όλα, καθώς η ομάδα του ήθελε μόνο νίκη... Στο 58' πέρασε και τρίτο επιθετικό, τον Χαντ και στο 62' η Βέρντερ απείλησε. Ο Φριτς έβγαλε τη σέντρα από τα δεξιά, ο Σανόγκο έκανε την σκαστή κεφαλιά από το ύψος της μικρής περιοχής, με τον Νικοπολίδη να επεμβαίνει ξανά σωτήρια και να απομακρύνει την μπάλα, πριν ο Τοροσίδης διώξει σε κόρνερ.

Κόντρα στη ροή του αγώνα, ο Ολυμπιακός... κτύπησε για δεύτερη φορά! Ήταν το 70ο λεπτό, όταν ο Στολτίδης έβγαλε τη σέντρα από τα αριστερά και ο Κοβάτσεβιτς με κεφαλιά-κανονιά έστειλε την μπάλα στην αριστερή γωνία του Βίζε από το ύψος του πέναλτι, "νικώντας" στον αέρα τον Νάλντο. Τι γκολάρα έβαλε πάλι ο Σέρβος! Όπως μόνο αυτός ξέρει... Πλέον, τα πράγματα είχαν πάρει το δρόμο τους. Ο Ολυμπιακός ήταν... αγκαλιά με την πρόκριση στις 16 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης.

Το πάρτι που στήθηκε στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" δεν περιγράφεται με λόγια. Στο 74', ο Γκαλέτι εκτέλεσε κόρνερ από τα δεξιά, ο Κοβάτσεβιτς πήρε την κεφαλιά, ο Στολτίδης έγινε αποδέκτης της μπάλας στο ύψος της μικρής περιοχής και με αριστερό σουτ έστειλε την μπάλα στα δίχτυα! 3-0 για τον Θρύλο της Ελλάδας και της Ευρώπης! Ο Ολυμπιακός ξέσκισε τη Βέρντερ Βρέμης μέσα στο Φάληρο και το "Γεώργιος Καραϊσκάκης" σείστηκε από τους ξέφρενους πανηγυρισμούς των φιλάθλων της πειραϊκής ομάδας.

Όσο για τη συνέχεια του αγώνα; Ένα ατελείωτο πάρτι από 35.000 "τρελαμένους" οπαδούς. Ο κόσμος περίμενε το τελευταίο σφύριγμα για να αποθεώσει τους θριαμβευτές. Λίγο πριν, στο 88', ο Τοροσίδης λίγο έλειψε να πετύχει το ομορφότερο τέρμα της αναμέτρησης, αλλά η "λόμπα" που επιχείρησε δεν βρήκε στόχο, αφού ο Βίζε εκτινάχθηκε και απομάκρυνε την μπάλα σε κόρνερ. Τέλος, στο 90', ο γίγαντας Νικοπολίδης είπε "όχι" στην εκτέλεση φάουλ του Ντιέγκο, που εγκλωβίστηκε στο χώρο της μεσαίας γραμμής από τους χαφ του Ολυμπιακού και ιδιαίτερα από τον Λεντέσμα.

Με το τέλος του αγώνα, οι παίκτες του Τάκη Λεμονή κατευθύνθηκαν και στις τέσσερις πλευρές του γηπέδου και τα γνωστά "όλε, όλε" παραλίγο να... κατεδαφίσουν το "Γεώργιος Καραϊσκάκης". Ευτυχώς το καλύτερο γήπεδο στην Ελλάδα είναι νεότευκτο και αντέχει. Άπαντες γνώρισαν την αποθέωση!

11 Δεκεμβρίου 2005: Ο προπονητής του Παναθηναϊκού Αλμπέρτο Μαλεζάνι ξεσπάει στην συνέντευξη τύπου μετά το εντός έδρας Χ με τον Ηρακλή


Ο Ηρακλής βυθίζει ακόμα περισσότερο στη κρίση τον Παναθηναϊκό. Μετά την ήττα με 5-1 στη Βρέμη έρχεται η ισοπαλία με τον «γηραιό» (2-2) στο ΟΑΚΑ. Στη συνέντευξη τύπου ξεσπά ο προπονητής του Αλμπέρτο Μαλεζάνι ο οποίος τα βάζει με όλους.

11 Δεκεμβρίου 1996: Διακόπτεται λόγω επεισοδίων ο αγώνας του Αρη με την Μπεσίκτας για το Κύπελλο Κόρατς κι ενώ το σκορ ήταν 40-31


Διακόπτεται λόγω επεισοδίων ο αγώνας του Αρη με τηνΜπεσίκτας για το Κύπελλο Κόρατς κι ενώ το σκορ ήταν 40-31. Αφορμή της διακοπής ήταν ένα αντιαθλητικό χτύπημα του Αλεξάντερ στον Αγγελίδη ο οποίος του το ανταπέδωσε. Ακολούθησε γενική σύρραξη. Ο αγώνας επαναλήφθηκε κεκλεισμένων των θυρών στη Νέα Σμύρνη χωρίς τη συμμετοχή των Αλεξάντερ – Αγγελίδη, ο Αρης νίκησε 77-64 και προκρίθηκε στην επόμενη φάση.

11 Δεκεμβρίου 1982: εγκαινιάζονται οι νέες εγκαταστάσεις της Σχολής Ευελπίδων στη Βάρη.


Η Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (Σ.Σ.Ε.) είναι Ανώτατο Στρατιωτικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα (ΑΣΕΙ) του Ελληνικού Στρατού (ξηράς) και το αρχαιότερο Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα της Ελλάδας. Ιδρύθηκε στο Ναύπλιο την 1η Ιουλίου 1828 με διάταγμα του Ιωάννη Καποδίστρια, αποτελώντας σχολή αξιωματικών.

Για αρκετό καιρό (1894-1982) έδρευε στις ιδιόκτητες εγκαταστάσεις της, βόρεια του Πεδίου του Άρεως στην Αθήνα και που σήμερα αποτελούν έδρα δικαστηρίων, εκτός του παλαιού Διοικητηρίου. Το 1982 μετακινήθηκε στο σημερινό της στρατόπεδο στη Βάρη. Εκεί βρίσκονται στρατώνες, σύγχρονες κτιριακές εγκαταστάσεις, υπαίθριοι χώροι εκπαίδευσης και αθλητισμού καθώς και το Μουσείο της Σχολής.

Η φοίτηση στη Σχολή Ευελπίδων (μια από τις αποκαλούμενες «παραγωγικές σχολές» στην ορολογία των ενόπλων δυνάμεων) διαρκεί τέσσερα χρόνια και οι Ευέλπιδες αποφοιτούν με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού. Τα τελευταία χρόνια η εγγραφή στη Σχολή ημεδαπών μαθητών ακολουθεί το σύστημα των πανελληνίων εξετάσεων παράλληλα με τεστ και αθλητικές επιδόσεις. Στη Σ.Σ.Ε. φοιτούν επίσης και αλλοδαποί μαθητές - στελέχη ξένων ενόπλων δυνάμεων.

Ίδρυση - ΙστορίαΤο 1828 Ο Ιωάννης Καποδίστριας θέλοντας να πλαισιώσει το Τακτικό Σώμα Στρατού με ικανά στελέχη, προχωράει με διάταγμα στην ίδρυση Στρατιωτικής σχολής την οποία και ονομάζει Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Σαν πρότυπο έθεσε τη Γαλλική Πολυτεχνική Σχολή (École Polytechnique) δημιούργημα του Ναπολέοντα. Αναθέτει λοιπόν την εποπτεία της συγκρότησης και οργάνωσης στον Βαυαρό Συνταγματάρχη Καρλ Βίλχελμ φον Χάιντεκ (Karl Wilhelm von Heideck, 1788–1861), ο οποίος ήταν εκείνη την εποχή διευθυντής του Τακτικού Στρατού. Ο ίδιος ο Καποδίστριας ονόμασε τους πέντε πρώτους μαθητές «Ευέλπιδες».

Την 1η Ιουλίου 1828 η Σχολή ιδρύεται στο Ναύπλιο με προσωρινό τίτλο «Λόχος των προγυμναστών» ενώ η διεύθυνση της ανατίθεται στον Ιταλό υπολοχαγό Ρωμύλο ντε Σαντέλι ο οποίος όμως αποδείχθηκε ανεπαρκής για ένα τέτοιο εγχείρημα. Έτσι, την ίδια χρονιά ο Καποδίστριας τον αντικαθιστά με τον Γάλλο λοχαγό του Πυροβολικού Ανρί Πωζιέ. Οι πρώτοι οκτώ Ανθυπολοχαγοί Πυροβολικού αποφοίτησαν το 1831, στους οποίους φόρεσε τις επωμίδες ο ίδιος ο Καποδίστριας. Το 1831 ο Καποδίστριας διορίζει στην θέση του διευθυντή της Σχολής τον Ρώσο Αντισυνταγματάρχη Πυροβολικού Νικόλαο Ραϊκόφ.

Στόχος της κυβέρνησης ήταν η σχολή να εκπαιδεύσει δημόσιους μηχανικούς οι οποίοι θα αναλάμβαναν κρατικά τεχνικά έργα και στην συνέχεια έργα για την οχύρωση της χώρας. Η διάρκεια της εκπαίδευσης καθορίστηκε στα 3 έτη. Το 1834 τα έτη σπουδών αυξήθηκαν στα 8 και προστέθηκαν περισσότερα μαθήματα, εισάγονται δε μαθητές ηλικίας από 12 ετών.

Την ίδια χρονιά η σχολή μεταφέρεται στην Αίγινα, στο κτίριο του Καποδιστριακού Ορφανοτροφείου ενώ το 1837 στον Πειραιά, ακριβώς απέναντι από το Παλαιό Ταχυδρομείο, (σημερινό πολιτιστικό κέντρο) στο οικόπεδο που υφίσταται μέχρι σήμερα. Το 1840 αναλαμβάνει την διεύθυνση της σχολής ο Αντισυνταγματάρχης Σπύρος Μήλιος, ο πρώτος Έλληνας διευθυντής. Αμέσως εφαρμόζει νέο κανονισμό εσωτερικής Υπηρεσίας, αυξάνει σε 6 τα έτη φοίτησης και καθιερώνει γραπτές εισαγωγικές εξετάσεις.

Το 1854 η σχολή μεταφέρεται στην Αθήνα και στεγάζεται προσωρινά στο Μέγαρο της Δουκίσσης της Πλακεντίας (σημερινό Βυζαντινό Μουσείο) μέχρι το 1857. Το 1866 η διδασκαλία κατανέμεται σε πέντε έτη. Το 1867 διακόπηκε η λειτουργία της Σχολής και το 1870 επαναλειτουργεί με 7 χρόνια σπουδών. Το 1870 - 1882 δίνεται η δυνατότητα σε ιδιώτες να παρακολουθούν τις σπουδές και να αποφοιτούν με το δίπλωμα «Γεωμέτρου» (Πολιτικού μηχανικού). Το 1882 η εκπαίδευση μειώθηκε στα 5 έτη και συμπεριλάμβανε δύο περιόδους, των φυσικομαθηματικών επιστημών και των στρατιωτικών επιστημών.

Το 1881-1885 διοικητής ανέλαβε ο Αντισυνταγματάρχης Πυροβολικού Πάνος Κολοκοτρώνης, υιός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Η διοίκηση του αποτέλεσε σταθμό για την σχολή και γι' αυτό χαρακτηρίσθηκε και ως αναμορφωτής της. Το 1894 η σχολή εγκαταστάθηκε στην Αθήνα στην περιοχή του Πεδίου του Άρεως σε συγκρότημα κτιρίων, που κτίσθηκαν με δωρεά του Εθνικού Ευεργέτη Γεωργίου Αβέρωφ, ο οποίος είχε εντυπωσιαστεί από την πορεία της σχολής, αφού προηγουμένως είχε ξαναμεταφερθεί στον Πειραιά. Το 1898 διοικητής αναλαμβάνει ο Αντισυνταγματάρχης Πυροβολικού Νικόλαος Ζορμπάς.

Το 1911 και μέσα σε κλίμα αναδιοργάνωσης του στρατού με αφορμή τη επικείμενη αναμέτρηση της Ελλάδας με την Τουρκία, ήρθε Γαλλική στρατιωτική αποστολή με επικεφαλής τον στρατηγό Εϊντου ώστε να βοηθήσει στην οργάνωση της σχολής. Το 1912 διοικητής αναλαμβάνει ο Γάλλος Συνταγματάρχης Λ. Ζενέν (L. Genin). Για δεύτερη φορά χρησιμοποιείται ως πρότυπο τη Γαλλική Στρατιωτική Ακαδημία του Σεν Συρ (École de Saint Cyr). Συνέπεια αυτών ήταν να αποφασισθεί η εκπαίδευση των Ευελπίδων να γίνει συντομότερη δηλαδή λιγότερο θεωρητική και περισσότερο πρακτική ενώ έγινε και η συγχώνευση των σχολών Ευελπίδων και Υπαξιωματικών.

Στους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-1913 η σχολή διέκοψε τη λειτουργία της για έξι μήνες λόγω επιστράτευσης και συμμετοχής των Ευελπίδων σε αυτόν. Το 1914 καθιερώνεται η λειτουργία «Προπαρασκευαστικού Λόχου Υποψηφίων Ευελπίδων» με διάστημα φοίτησης τους 10 μήνες, λειτούργησε στην Κέρκυρα για ένα έτος και στην συνέχεια μεταφέρθηκε στην Αθήνα στα κτίρια της ΣΣΕ οπού παρέμεινε για 6 έτη και μετά διαλύθηκε. Το 1915 τα δίδακτρα της σχολής καταργούνται και τα έξοδα λειτουργίας αναλαμβάνει το Δημόσιο. Με αυτήν την απόφαση σηματοδοτείται πλέον η εισαγωγή στην σχολή φοιτητών από διάφορα κοινωνικά στρώματα.

Κατά την Μικρασιατική εκστρατεία 1919-1922 όλοι οι Ευέλπιδες θα συμμετάσχουν στις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Το 1920 η διάρκεια φοίτησης στη Σχολή γίνεται τριετής. Το 1924 η φοίτηση στη Σχολή Ευελπίδων αυξήθηκε στα 4 έτη και περιλάμβανε ακαδημαϊκά και στρατιωτικά μαθήματα πεδίου ενώ επαναδημιουργήθηκε η σχολή Υπαξιωματικών. Παράλληλα επανακαθιερώνεται η οικονομική εισφορά εκτός ορισμένων απαλλαγών. Το 1926 καθιερώνεται στην σχολή η δοκιμασία σε αθλήματα του στίβου.

Το 1928 εορτάζονται με επισημότητα τα 100 χρόνια από την ίδρυση της Σχολής. Το χρονικό διάστημα 1934 - 1940 η διάρκεια της φοίτησης είναι 3 έτη και υπάρχει ιδιαίτερη προπαρασκευή των φοιτητών αφού λόγω της διεθνούς κατάστασης διαφαινόταν ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Αυτή η προετοιμασία θα έχει ως αποτέλεσμα τα ηρωικά κατορθώματα στο μέτωπο και τιμώντας τον τίτλο τον οποίο τους απέδωσε ο Καποδίστριας ως «την καλή ελπίδα του έθνους». Το 1940 με την κήρυξη του Ελληνο-Ιταλικού Πολέμου, οι Ευέλπιδες είναι πανέτοιμοι και τοποθετούνται άμεσα στα πεδία μαχών ή σε οργανικές θέσεις. Στη σχολή παρέμειναν μόνο οι Ευέλπιδες Ι τάξης μαζί με τους εκπαιδευτές.

Στις 28 Μαϊου 1941 η σχολή αναστέλλει την λειτουργία της λόγω της εισβολής των Γερμανικών δυνάμεων και της συνθηκολόγησης της Ελληνικής Κυβέρνησης του Τσολάκογλου.

Στις 19 Οκτωβρίου 1944 η σχολή επαναλειτούργησε αμέσως μετά την απελευθέρωση με μαθητές τους Ευέλπιδες 1ης και 2ας τάξης που φοιτούσαν πριν από τον πόλεμο, διακόπτει ξανά λόγω του εμφυλίου και λειτουργεί εκ νέου τον Αύγουστο του 1945 με την εισαγωγή της πρώτης μεταπολεμικής σειράς Ευελπίδων ύστερα από διαγωνισμό. Ο χρόνος φοίτησης περιορίστηκε λόγω της ανάγκης που είχε ο Ελληνικός Στρατός σε στελέχη 2 έτη για ιδιώτες και 6 μήνες για εθελοντές Ανθυπασπιστές και Υπαξιωματικούς. Το 1947 μετατρέπεται η σχολή, από Τάγμα Ευελπίδων σε Σύνταγμα Ευελπίδων, κατόπιν αποφάσεως εισαγωγής περισσότερων φοιτητών.

Το 1949, η φοίτηση στη Σχολή αυξήθηκε στα τρία χρόνια. Το 1961 η εκπαίδευση θεωρήθηκε ισότιμη με τα υπόλοιπα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και φοίτηση στη Σχολή έγινε τέσσερα χρόνια. Από εκείνη την χρονιά έχουμε και Ευέλπιδες από άλλα Κράτη. Το 1975 η σχολή δέχεται Ευέλπιδες από την Κυπριακή Δημοκρατία.

Το 1978 στις 21 Δεκεμβρίου η σχολή συμπλήρωσε 150 χρόνια παρουσίας η οποία εορτάσθηκε με μεγάλη λαμπρότητα.

Στις 2 Σεπτεμβρίου του 1982 η σχολή μεταστεγάσθηκε στο νέο σύγχρονο σημερινό της στρατόπεδο που βρίσκεται Νοτιοανατολικά των Αθηνών, κοντά στη Βάρη Αττικής σε έκταση 4.310 στρεμμάτων.

Το 1983 γίνεται η εισαγωγή φοιτητών με το σύστημα των Πανελλήνιων Εξετάσεων. Το 1991 μια σημαντική αλλαγή γίνεται, για πρώτη φορά στην ιστορία της σχολής θα δεχτεί τις πρώτες γυναίκες Ευέλπιδες. Σήμερα η σχολή είναι ισότιμη με τα Πανεπιστήμιατης χώρας.

11 Δεκεμβρίου 1952: πεθαίνει ο ιδρυτής και πρόεδρος του Ολυμπιακού Μιχάλης Μανούσκος.


Ο πρώτος πρόεδρος του Ολυμπιακού ο αείμνηστος Μιχάλης Μανούσκος (βιομήχανος, βουλευτής και αργότερα και δήμαρχος Πειραιά, στη φωτό ενώ ασπάζεται τον τεράστιο σκόρερ Γ. Βάζο) και ο πρώτος αντιπρόεδρος Νότης Καμπέρος (αεροπόρος και ανάδοχος του συλλόγου) υπήρξαν ουσιαστικά οι ιδρυτές του πρωταθλητή των πρωταθλητών. Του Ολυμπιακού μας.

Για την ιστορία το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο του Ολυμπιακού ήταν:
Πρόεδρος : Μ. Μανούσκος
Αντιπρόεδροι: Π. Καμπέρος, Τρ. Κρέμος
Γ.Γραμματέας : Στ. Μαραγκουδάκης
Ταμίας : Θ. Κόκκινος
Έφορος Ποδοσφαίρου : Π. Λαγουρατζής
Μέλη : Δ. Σκλιάς, Καββαδίας, Κόσμος, Λουλουδάκης, Ζαχαρίας, Κασιμάτης, Κυρίμης

11 Δεκεμβρίου 1950: γεννιέται η Χριστίνα Ωνάση.



Η Χριστίνα Ωνάση (11 Δεκεμβρίου 1950 - 19 Νοεμβρίου 1988) ήταν Ελληνίδα μεγαλοεπιχειρηματίας, κόρη και μοναδική κληρονόμος του Αριστοτέλη Ωνάση.

Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη και ήταν κόρη του Αριστοτέλη Ωνάση, διάσημου επιχειρηματία και της Τίνας Λιβανού. Αν και μεγάλωσε μέσα στη χλιδή, τα παιδικά της χρόνια σημαδεύτηκαν από τον χωρισμό των γονιών της. Ασχολήθηκε με τις επιχειρήσεις του πατέρα της και γρήγορα αφοσιώθηκε σε αυτές.

Μόλις στα 20 της χρόνια παντρεύτηκε τον κατα 27 χρόνια μεγαλύτερό της κτηματομεσίτη Μ. Τζ. Μπόλκερ, με τον οποίο χώρισε εννέα μήνες αργότερα. Σε δεύτερο γάμο παντρεύτηκε τον εφοπλιστή και τραπεζίτη Αλέξανδρο Ανδρεάδη, γόνο γνωστής ελληνικής εφοπλιστικής οικογένειας και εγγονό του Αλέξανδρου Κορυζή και σε τρίτο τον Ρώσο Σεργκέϊ Καούζοφ, ο οποίος έφερε ένα τεχνητό (γυάλινο) μάτι. Ο τελευταίος γάμος της ήταν με τον Τιερί Ρουσσέλ, διάσημο πλέι-μπόυ της εποχής, με τον οποίο απέκτησε την Αθηνά Ωνάση. Με τον Τιερί χώρισαν λίγο αργότερα. Τα τελευταία χρόνια, ενώ ετοιμαζόταν να τελέσει γάμο με τον Γιώργο - Χόρχε Τσολμεκτόγλου, πρόεδρο της ελληνικής παροικίας της Αργεντινής, επήλθε αιφνίδια ο θάνατός της, πριν προλάβει αυτός να πραγματοποιηθεί.

Απεβίωσε το 1988 στην Αργεντινή από έμφραγμα, όπως δηλώθηκε επίσημα, λόγω της πολύχρονης κατάχρησης ναρκωτικών ουσιών. Η σορός της μεταφέρθηκε στην Ελλάδα και ενταφιάστηκε στην ιδιόκτητη νήσο της οικογένειάς της, στο Σκορπιό. Σύμφωνα με τη διαθήκη της όριζε, μετά τον θάνατό της, πενταμελές συμβούλιο για τη διαχείριση της περιουσίας της, η οποία και θα μεταβιβαζόταν στην κόρη της Αθηνά, μετά την ενηλικίωσή της.

11 Δεκεμβρίου: Παγκόσμια ημέρα του Παιδιού

Πριν από 68 χρόνια γεννήθηκε η UNICEF (11 Δεκεμβρίου 1946) για να βοηθήσει τα παιδιά της Ευρώπης μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του '60, η UNICEF βοήθησε και στήριξε τα παιδιά στην Ελλάδα, προσφέροντάς τους φάρμακα, εκπαιδευτικό υλικό, παστεριωμένο γάλα, συσσίτια κ.α., ενώ ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να στηρίζει και να προστατεύει τα δικαιώματα των παιδιών στη χώρα μας.
Το 1989 γεννήθηκε η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού (Convention on the Rights of the Child). Πρόκειται για μια διεθνής συνθήκη ανθρωπίνων δικαιωμάτων που λέει πως όλα τα παιδιά γεννιούνται με βασικές ελευθερίες και δικαιώματα.
Ποια είναι όμως αυτά τα δικαιώματα;
- Παιδιά θεωρούνται όλα τα κορίτσια και τα αγόρια από 0 έως 18 ετών.
- Όλα τα παιδιά έχουν αυτά τα δικαιώματα, ανεξάρτητα από το ποια είναι, που ζουν, τι κάνουν οι γονείς τους, τι γλώσσα μιλάνε, ποια είναι η θρησκεία τους, αν είναι αγόρια ή κορίτσια, ποιες είναι οι παραδόσεις τους, αν έχουν κάποια αναπηρία, αν είναι πλούσια ή φτωχά. Κανένα παιδί δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται άδικα για κανένα λόγο.
- Όλοι οι ενήλικες πρέπει να κάνουν αυτό που είναι καλύτερο για το παιδι. Όταν οι μεγάλοι παίρνουν αποφάσεις, πρέπει να σκέφτονται τι συνέπειες θα έχουν αυτές τους οι αποφάσεις για τα παιδιά.
- Το κράτος έχει ευθύνη να εξασφαλίσει πως τα δικαιώματά τους προστατεύονται. Πρέπει να βοηθήσει την οικογένειά του παιδιού να προστατεύει τα δικαιώματά του και να δημιουργήσει ένα περιβάλλον όπου θα μπορεί να μεγαλώσει πλήρως.
- Η οικογένειά του έχει την ευθύνη να το βοηθήσει να μάθει να ασκεί τα δικαιώματά του και να εξασφαλίσει πως τα δικαιώματά του προστατεύονται.
- Έχει δικαίωμα στη ζωή, την επιβίωση και την ανάπτυξη.
- Έχει δικαίωμα να έχει ένα όνομα και αυτό πρέπει να αναγνωρίζεται επίσημα από το κράτος. Έχει δικαίωμα σε μια εθνικότητα (να ανήκει σε μια χώρα).
- Έχει δικαίωμα σε μια ταυτότητα - ένα επίσημο αρχείο του ποιός/α είναι. Κανείς δεν πρέπει να του στερήσει αυτό.
- Έχει το δικαίωμα να μένει με τους γονείς (ή γονέα) του, εκτός και αν αυτό είναι κακό για εκείνο. Έχει το δικαίωμα να ζει με μια οικογένεια που νοιάζεται για εκείνο
- Αν ζει σε διαφορετική χώρα από αυτή που μένουν οι γονείς του, έχει το δικαίωμα να είναι μαζί στο ίδιο μέρος.
- Έχει το δικαίωμα να προστατεύεται από κάθε παράνομη απομάκρυνση του από την χώρα στην οποία ζει.
- Έχει το δικαίωμα να πει τη γνώμη του και οι μεγάλοι να την ακούν και να την παίρνουν σοβαρά.
- Έχει το δικαίωμα να ανακαλύπτει πράγματα και να μοιράζεται τις σκέψεις του με άλλους, μιλώντας, ζωγραφίζοντας, γράφοντας ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο εκτός και αν αυτός βλάπτει ή προσβάλλει άλλους ανθρώπους.
- Έχει το δικαίωμα να επιλέξει τη δική του θρησκεία και τα πιστεύω. Οι γονείς του θα πρέπει να το βοηθήσουν να αποφασίσει τι είναι σωστό και τι λάθος και ποιο είναι το καλύτερο για εκείνο.
- Έχει το δικαίωμα να διαλέξει τους φίλους του και να συμμετέχει ή να φτιάξει ομάδες, φτάνει αυτό να μην βλάπτει άλλους.
- Έχει δικαίωμα σεβασμού στην ιδιωτική του ζωή.
- Έχει το δικαίωμα να λαμβάνει πληροφορίες που είναι σημαντικές για την ευημερία του, από το ραδιόφωνο, τις εφημερίδες, βιβλία, ηλεκτρονικούς υπολογιστές και άλλες πηγές. Οι ενήλικες πρέπει να βεβαιωθούν πως οι πληροφορίες που λαμβάνει δεν είναι βλαβερές και να το βοηθήσουν να βρει και να καταλάβει τις πληροφορίες που χρειάζεται.
- Έχει το δικαίωμα να μεγαλώσει με τους γονείς (ή γονέα) του αν αυτό είναι δυνατό.
- Έχει το δικαίωμα να προστατεύεται από κάθε μορφή βίας, προσβολής, παραμέλησης, εγκατάλειψης, σωματικής, ψυχολογικής, πνευματικής ή σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης, όσο βρίσκονται στην ευθύνη των γονιών και ή των κηδεμόνων τους ή άλλων προσώπων στα οποία αυτοί τα έχουν εμπιστευθεί.
- Όταν ένα παιδί δεν ζει με την οικογένειά του ή αυτή δεν μπορεί να το φροντίσει, έχει δικαίωμα ειδικής προστασίας και βοήθειας, μέσα από θεσμούς όπως η υιοθεσία, η φιλοξενία σε ανάδοχη οικογένεια ή σε κατάλληλη στέγη / ίδρυμα.
- Η Πολιτεία πρέπει να παίρνει όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε μια υιοθεσία που γίνεται στην ίδια χώρα ή σε άλλη, να είναι σύμφωνη με το νόμο και να λαμβάνεται υπόψη πάνω απ' όλα το συμφέρον του παιδιού.
- Έχει δικαίωμα σε ειδική φροντίδα και βοήθεια αν είναι πρόσφυγας (εάν εξαναγκάστηκε να φύγει από το σπίτι του και ζει σε άλλη χώρα), όπως και σε όλα τα άλλα δικαιώματα αυτής της Σύμβασης.
- Έχει δικαίωμα σε ειδική εκπαίδευση και φροντίδα αν έχει κάποια αναπηρία, καθώς και σε όλα τα άλλα δικαιώματα αυτής της Σύμβασης, ώστε να μπορεί να ζήσει μια ολοκληρωμένη ζωή.
- Έχει δικαίωμα στην καλύτερη δυνατή φροντίδα για την υγεία του, καθαρό νερό να πιει, θρεπτικό φαγητό, ένα καθαρό και ασφαλές περιβάλλον και τις πληροφορίες που θα το βοηθήσουν να μείνει υγιής.
- Αν ζει κάτω από τη φροντίδα άλλων ή σε άλλες καταστάσεις μακριά από το σπίτι του, έχει δικαίωμα να εξετάζονται τακτικά οι συνθήκες κάτω από τις οποίες ζει για να φανερωθεί αν είναι οι πιο κατάλληλες.
- Έχει δικαίωμα για βοήθεια από το κράτος αν είναι φτωχός ή βρίσκεται σε ανάγκη.
- Έχει δικαίωμα σε φαγητό, ρούχα, ένα ασφαλές μέρος να ζήσεις και να ικανοποιούνται οι βασικές του ανάγκες. Δεν πρέπει να μειονεκτείς με τρόπο που να μην μπορεί να κάνεις πολλά από τα πράγματα που κάνουν τα άλλα τα παιδιά.
- Έχει δικαίωμα σε εκπαίδευση καλής ποιότητας. Πρέπει να ενθαρρύνεται να πάει στο σχολείο μέχρι την υψηλότερη τάξη που μπορεί.
- Η εκπαίδευσή του πρέπει να το βοηθάει να χρησιμοποιεί και να αναπτύξειτο ταλέντο και τις ικανότητές του. Πρέπει επίσης να το βοηθάει να μάθει να ζει με ειρήνη, να προστατεύει το περιβάλλον και να σέβεται τους άλλους ανθρώπους.
- Έχει το δικαίωμα να εξασκεί τις παραδόσεις του, τη γλώσσα και τη θρησκεία του - ή όποια άλλη επιλέξει. Μειονότητες και ιθαγενείς ομάδες χρειάζονται ιδιαίτερη προστασία αυτού του δικαιώματος.
- Έχει δικαίωμα στο παιχνίδι και την ξεκούραση.
- Έχει δικαίωμα προστασίας από εργασία που το βλάπτει και που είναι επιβλαβής για την υγεία και την εκπαίδευσή του. Εάν εργάζεται, έχει το δικαίωμα να είναι ασφαλής και να πληρώνεται ικανοποιητικά.
- Έχει δικαίωμα προστασίας από επιβλαβή ναρκωτικά και από το εμπόριο ναρκωτικών.
- Έχει δικαίωμα σε μια ζωή ελεύθερη από σεξουαλική κακοποίηση.
- Κανείς δεν επιτρέπεται να το απαγάγει ή να το πουλήσει.
- Έχει δικαίωμα προστασίας από κάθε μορφή εκμετάλλευσης.
- Κανείς δεν επιτρέπεται να το τιμωρήσει με σκληρό ή επιβλαβή τρόπο.
- Έχει δικαίωμα σε προστασία και ελευθερία από τον πόλεμο. Παιδιά κάτω των 15 ετών δεν μπορούν να αναγκαστούν να πάνε στο στρατό ή να συμμετέχουν σε πολέμους.
- Έχει δικαίωμα σε βοήθεια αν πληγωθεί, αν παραμεληθες ή αν το κακό μεταχειρισθούν.
- Έχει δικαίωμα σε νομική υποστήριξη και δίκαια αντιμετώπιση από το δικαστικό σύστημα που σέβεται τα δικαιώματά ου.
- Εάν οι νόμοι της χώρας παρέχουν καλύτερη προστασία στα δικαιώματά του από ότι τα άρθρα αυτής της Σύμβασης, τότε αυτοί οι νόμοι πρέπει να εφαρμόζονται.
- Έχει το δικαίωμα να γνωρίζει τα δικαιώματά του! Οι ενήλικες πρέπει να ξέρουν γι' αυτά τα δικαιώματα και να βοηθήσουν και εκείνο να τα μάθει επίσης.


Πηγή: http://www.mothersblog.gr

11 Δεκεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Βουνού

Έχει καθιερωθεί από το 2003 και τα Ηνωμένα Έθνη η 11η Δεκεμβρίου να είναι η Παγκόσμια Ημέρα Βουνού.
Πρόκειται για την ημέρα που μας θυμίζει πως τα βουνά είναι σημαντικά για το περιβάλλον, αλλά και τον άνθρωπο, για αυτό και πρέπει να τα διατηρήσουμε, χωρίς την ανθρώπινη επέμβαση. Το γεγονός ότι καλύπτουν το 1/5 της ξηράς παγκοσμίως αποδεικνύει τη σημασία τους, με την αποψίλωση των δασών να τροποποιεί την οικολογική ισορροπία.

πηγή: www.neolaia.gr

11 Δεκεμβρίου 1946: Δημιουργείται η UNICEF, που βραβεύτηκε για την προσφορά της με το Νόμπελ Ειρήνης το 1965


Είδος: Ταμείο
Ακρωνύμια: UNICEF
Επικεφαλής: Αν Βένεμαν
Κατάσταση: Ενεργό
Ίδρυση: 1946
Έδρα: Νέα Υόρκη
Ιστοσελίδα: http://www.unicef.org
Μητρικός οργανισμός: ECOSOC

Η UNICEF (προφέρεται Γιούνισεφ, προέρχεται από τους αρχικούς χαρακτήρες των αγγλικών λέξεων: United Nations Children's Fund, ελλ.: Ταμείο Παιδιών του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών), δημιουργήθηκε από την γενική συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, στις 11 Δεκεμβρίου 1946. Γενικός στόχος της είναι η παροχή μακροπρόθεσμης ανθρωπιστικής βοήθειας σε παιδιά και μητέρες που ζουν σε αναπτυσσόμενες χώρες, καθώς και η στήριξη σχετικών αναπτυξιακών προγραμμάτων. Το 1953 η UNICEF έγινε μόνιμο μέλος του συστήματος του Ο.Η.Ε. και έχει την έδρα της στην Νέα Υόρκη.

Τα κύρια έσοδα της UNICEF προέρχονται από κυβερνήσεις κρατών, καθώς και ιδιώτες και ανέρχονταν για το 2006 στα 2.781.000.000 δολάρια Η.Π.Α.. Το 1965 της απονεμήθηκε το Νόμπελ ειρήνης.

Η UNICEF διαθέτει γραφεία σε πάνω από 200 χώρες, τα οποία υπάγονται οργανικά σε 7 επί μέρους γεωγραφικούς τομείς. Η διοίκηση ασκείται από την έδρα στην Νέα Υόρκη. Σε αντίθεση με μη κυβερνητικές οργανώσεις ανάλογου ανθρωπιστικού χαρακτήρα, η UNICEF είναι διακυβερνητικός οργανισμός και έτσι υπολογίσιμος για τις κυβερνήσεις των κρατών. Αυτό το χαρακτηριστικό προσφέρει επιπλέον δυνατότητες και ευελιξία για δραστηριοποίηση σε κάθε χώρα, αλλά μπορεί σε μεμονωμένες περιπτώσεις να αποτελέσει και εμπόδιο σε χώρες με ολοκληρωτικό καθεστώς.

11 Δεκεμβρίου 1866: Η Dial Square FC, μία ποδοσφαιρική ομάδα από το Γούλιτς, δίνει τον πρώτο αγώνα της και συντρίβει με 6-0 την Eastern Wanderers. Αργότερα θα γίνει πασίγνωστη σε Arsenal FC.


Η Άρσεναλ (en: Arsenal Football Club) είναι ένας από τους πιο γνωστούς ποδοσφαιρικούς συλλόγους στην Αγγλία. Η έδρα της είναι στην περιοχή Holloway στο Βόρειο Λονδίνο. Ιδρύθηκε το 1886 και από το 2006 αγωνίζεται στο Emirates Stadium χωρητικότητας 60.432 θεατών. Χρώματα του συλλόγου είναι το κόκκινο και το άσπρο κι έχει έμβλημα το κανόνι, από το οποίο προήλθε και το παρατσούκλι "Οι Κανονιέρηδες" (The Gunners). Έχει κερδίσει 13 πρωταθλήματα και 10 κύπελλα Αγγλίας.

Εκτός από την ανδρική ομάδα, διαθέτει και πολύ επιτυχημένη γυναικεία ποδοσφαιρική ομάδα με υψηλές διακρίσεις, την Arsenal Ladies FC.

Ιστορία του συλλόγου
Τα πρώτα χρόνια
Η Άρσεναλ ιδρύθηκε το 1886 στο Woolwich του ΝΑ Λονδίνου από εργάτες του τοπικού Βασιλικού Οπλοποιείου (Royal Arsenal). Αρχικά ονομαζόταν Dial Square αλλά πολύ σύντομα μετονομάστηκε σε Royal Arsenal. Το 1891, που έγινε επαγγελματικός σύλλογος, μετονομάστηκε ξανά σε Woolwich Arsenal.

Το 1893 έγινε μέλος της Football League και έλαβε μέρος στη Β΄ κατηγορία. Το 1904 ανέβηκε στην Α΄ κατηγορία. Λόγω της γεωγραφικής περιοχής του γηπέδου υπήρχε μικρή προσέλευση φιλάθλων. Αυτό προκάλεσε οικονομικά προβλήματα στο σύλλογο, ο οποίος σχεδόν χρεοκόπησε το 1910. Τότε ανέλαβε την ομάδα ο Χένρι Νόρις, ο οποίος το 1913 που υποβιβάστηκε ξανά αποφάσισε να τη μεταφέρει στην περιοχή Χάιμπουρι (Highbury) του βορείου Λονδίνου στο Arsenal Stadium. Το επόμενο έτος απέβαλε την προσωνυμία Woolwich και η ομάδα απέκτησε το σημερινό της όνομα. Το 1919, αν και τερμάτισε στην πέμπτη θέση επιλέχτηκε να προαχθεί στην Α΄ κατηγορία για λόγους οικονομικούς, ώστε να υπάρχουν ενδιαφέροντες αγώνες με τη γειτονική Τότεναμ. Οι αγώνες με την Τότεναμ αποτελούν το κλασικό ντέρμπι του Βορείου Λονδίνου. Έκτοτε δεν υποβιβάστηκε ποτέ ξανά μέχρι σήμερα, κατέχοντας το ρεκόρ της πιο μακροχρόνιας συμμετοχής στην Α΄ κατηγορία της Αγγλίας για ογδόντα συνεχόμενες σεζόν ως το 2007!
Η χρυσή εικοσαετία
Το 1925 ως μάνατζερ του συλλόγου ανέλαβε ο Χέρμπερτ Τσάπμαν (Herbert Chapman), ο οποίος είχε ήδη κατακτήσει δύο συνεχόμενους τίτλους (1924, 1925) με τη Χάντερσφιλντ Τάουν. Ο Τσάπμαν έφερε επαναστατικές αλλαγές στην τακτική και στην προετοιμασία και προχώρησε σε μεταγραφές σπουδαίων ποδοσφαιριστών, όπως του Άλεξ Τζέιμς (Alex James) και του Κλιφ Μπάστιν (Cliff Bastin). Υπό την καθοδήγησή του η Άρσεναλ κέρδισε τα πρώτα σημαντικά τρόπαια της ιστορίας της: το Κύπελλο Αγγλίας (1930) και δύο πρωταθλήματα (1931, 1933). Τότε ήταν που μετονομάστηκε σε "Άρσεναλ" ο σταθμός "Gillespie Road" του υπόγειου σιδηροδρόμου.

Ο αιφνίδιος θάνατος του Τσάπμαν το 1934 δεν εμπόδισε το σύλλογο να συνεχίσει τις επιτυχίες υπό την καθοδήγηση των Τζο Σόου (Joe Shaw) και Τζορτζ Άλισον (George Allison). Κατέκτησε τρία πρωταθλήματα (1934, 1935, 1938) και ένα Κύπελλο (1936).
Μεταπολεμική περίοδος
Μετά τον πόλεμο η Άρσεναλ συνέχισε να έχει επιτυχίες. Με μάνατζερ τον Τομ Γουιτάκερ (Tom Whittaker) κέρδισε άλλα δύο πρωταθλήματα (1948, 1953) και ένα Κύπελλο Αγγλίας (1950). Εκείνη ακριβώς την περίοδο, που η δημοτικότητά της ήταν στα ύψη, η ομάδα αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία του comic-strip "Roy of the Rovers" (1954), το οποίο δημοσιεύθηκε στο εβδομαδιαίο βρετανικό περιοδικό Tiger.

Όμως, η συνέχεια δεν ήταν το ίδιο λαμπερή. Ακολούθησε μια εικοσαετία με μέτριες επιδόσεις, χωρίς την κατάκτηση τροπαίων. Το 1966 το σύλλογο ανέλαβε ο Μπέρτι Μι (Bertie Mee), ο οποίος κατάφερε να κατακτήσει με το σύλλογο το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο, το Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων του 1969-70. Την αμέσως επόμενη περίοδο 1970-71 κατέκτησε το νταμπλ, κάτι που μόνο δύο αγγλικές ομάδες είχαν καταφέρει μέσα στον 20ο αιώνα!

Η επόμενη δεκαετία δεν απέφερε τίτλους στο σύλλογο, αν και έφτασε σε τρεις τελικούς Κυπέλλου (1972, 1978, 1980), στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1980 και τερμάτισε 2η στο πρωτάθλημα του 1972-73. Η μόνη επιτυχία υπήρξε η κατάκτηση του Κυπέλλου Αγγλίας το 1979 με νίκη 3-2 επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Η ανάληψη ως μάνατζερ του παλιού ποδοσφαιριστή του συλλόγου Τζορτζ Γκράχαμ (George Graham) το 1986 έφερε στην Άρσεναλ μια τρίτη περίοδο δόξας. Την πρώτη περίοδο κέρδισε το Λιγκ Καπ (1987) και ακολούθησαν δυο πρωταθλήματα (1989, 1991), νταμπλ κυπέλλων Αγγλίας και Λιγκ Καπ το 1992-93 και το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης το 1994.

Η περίοδος Βενγκέρ
Η απόλυση του Γκράχαμ έφερε αναστάτωση στο σύλλογο, και μετά από το ανεπιτυχές πέρασμα για ένα χρόνο του Μπρους Ρίο, προπονητής ανέλαβε ο Αρσέν Βενγκέρ. Ο Βενγκέρ καθιέρωσε νέες τακτικές προετοιμασίας και προπόνησης κι έφερε στο σύλλογο πολλούς ξένους ποδοσφαιριστές που άλλαξαν τον παραδοσιακό αγγλοσαξονικό χαρακτήρα της ομάδας. Παράλληλα, δημιούργησε εξαιρετικά τμήματα ανίχνευσης και αξιοποίησης ταλέντων, από τα οποία παράγονται συνεχώς νέοι ποδοσφαιριστές.

Με το Βενγκέρ στο τιμόνι η Άρσεναλ γνωρίζει ως τώρα μέρες μεγαλείου, έχει ξεπεράσει τα βρετανικά όρια κι έχει καθιερωθεί ως ένας από τους καλύτερους ευρωπαϊκούς συλλόγους. Παίζει θεαματικό ποδόσφαιρο κατακτώντας πολλούς τίτλους. Σε μια δεκαετία κατέκτησε δυο φορές το νταμπλ, τις σεζόν 1997-98, 2001-02, δύο ακόμα Κύπελλα Αγγλίας (2003, 2005) και το πρωτάθλημα του 2003-04 αήττητη, ένα κατόρθωμα που έχει πετύχει μόνο άλλη μια ομάδα, η Πρέστον Νορθ Εντ το 1888-89 (όμως σε 22 αγώνες). Επιπλέον, κατάφερε να κάνει εθνικό ρεκόρ 49 συνεχόμενων αγώνων πρωταθλήματος χωρίς ήττα, από το Μάιο 2003 ως τον Οκτώβριο 2004. Σε οκτώ από τις έντεκα σεζόν υπό τον Βενγκέρ τερμάτισε στην πρώτη ή δεύτερη θέση του πρωταθλήματος. Στην Ευρώπη έφτασε στους τελικούς του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 2000 και του Τσάμπιονς Λιγκ το 2006. Στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ έφτασε αήττητη, χωρίς να δεχτεί γκολ σε δέκα αγώνες καταρρίπτοντας το προηγούμενο ρεκόρ επτά αγώνων χωρίς γκολ της Μίλαν. Συνολικά η εστία της έμεινε απαραβίαστη επί 995 λεπτά ως το 76΄ του τελικού που σκόραρε ο Σαμουέλ Ετό της Μπαρτσελόνα.
Το πρώτο έμβλημα της Άρσεναλ, από το 1888.
Εμβλήματα και χρώματα
Το σημερινό έμβλημα της Άρσεναλ παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 2002. Η σχεδίαση του είναι σε μοντέρνα γραμμή, ενώ σε σχέση με τα παλαιότερα σήματα έχει αρκετές λιγότερες γραμμές. Ένας από τους κύριους λόγους της απλούστερης σχεδίασης του, ήταν το γεγονός πως η ομάδα δεν μπορούσε να κατοχυρώσει εμπορικά το σήμα της, λόγω των αλλεπάλληλων εκδοχών του. Το πρώτο σήμα της ομάδας ήταν αυτό του Βασιλικού Οπλοστασίου του Λονδίνου, που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1888. Το σήμα αυτό είχε στο κέντρο του μια ασπίδα, μέσα στην οποία απεικονίζονταν τρία κανόνια, με οπτική γωνία από πάνω, που σημάδευαν το βορρά. Λόγω του σχήματός τους, συχνά ο κόσμος τα μπέρδευε με καμινάδες, αλλά η παρουσία κεφαλιών λιονταριών πάνω τους ξεδιάλυνε αυτό το μικρό πρόβλημα. Με την μετακίνηση στο Χάμπουρι το 1913 εγκατέλειψαν το σήμα, ενώ το 1922 υιοθέτησαν ένα έμβλημα με ένα κανόνι που σημάδευε ανατολικά, ενώ πάνω του αναγραφόταν το προσωνύμιο The Gunners. Το 1925 η φορά του κανονιού άλλαξε προς τα δυτικά, ενώ το 1949 παρουσίασε μια πιο μοντέρνα έκδοση, όπου μέσα σε μια ασπίδα υπήρχε το κανόνι, ξανά στραμμένο προς τα δυτικά, κάτω από το όνομα του συλλόγου (γραμμένο με γοτθική γραμματοσειρά). Κάτω από το κανόνι υπήρχε το έμβλημα του Metropolitan Borough of Islington, ενώ στο κάτω μέρος της ασπίδας αναγραφόταν η λατινική φράση «Victoria Concordia Crescit» (η νίκη κατακτιέται με την αρμονία). Τα χρώματα του σήματος, το οποίο χρησιμοποιήθηκε σε διάφορες μικρές παραλλαγές μέχρι το 2002 ήταν το κόκκινο, το χρυσό και το πράσινο.
Μια εκδοχή του σήματος της Άρσεναλ από το 1949 έως το 2002
Στο νέο σήμα του 2002, το οποίο η ομάδα μπόρεσε να κατοχυρώσει εμπορικά, το κανόνι στράφηκε ξανά προς τα ανατολικά, το μπλε αντικατέστησε το πράσινο χρώμα, ενώ τόσο το έμβλημα του Ίσλιγκτον όσο και η λατινική φράση απουσιάζουν. Αρκετοί οπαδοί εξέφρασαν την απογοήτευσή τους για την αλλοίωση του παραδοσιακού σήματος.

Τα πρώτα 80 χρόνια της ύπαρξης της ομάδας, οι φανέλες των παικτών δεν είχαν πάνω τους το έμβλημα της ομάδας. Ειδικά σχεδιασμένα σήματα εμφανίζονταν μόνο σε περιπτώσεις όπως τελικοί του κυπέλλου. Το πρώτο από αυτά τα ειδικά σήματα εμφανίστηκε το 1927 και είναι ένα κόκκινο μονόγραμμα των αρχικών του ονόματος της ομάδας (AFC) μέσα σε μια λευκή ασπίδα. Το 1930 παρουσιάστηκε για πρώτη φορά και το κανόνι στην φανέλα της ομάδας, ενώ το 1932 η ασπίδα αντικαταστάθηκε με ένα εξάγωνο. Την περίοδο 1967-68 ένα λευκό κανόνι εμφανίστηκε στην φανέλα της ομάδας, για πρώτη φορά σε μόνιμή βάση, και παρέμεινε έτσι για 22 χρόνια, με μια μικρή παραλλαγή το 1978. Από το 1991 εμφανίστηκε το πλήρες έμβλημα της ομάδας στη φανέλα, ενώ το 1994 πρόσθεσαν και το προσωνύμιο Gunners. Με την αλλαγή του 2002, εμφανίζεται το νέο σήμα, όπως αυτό έχει.

Η εμφάνιση της Άρσεναλ είναι σταθερή για πολλές δεκαετίες και είναι πλέον αναγνωρίσιμη παγκοσμίως. Περιλαμβάνει κόκκινες φανέλες με λευκά μανίκια και λευκά σορτς. Εντούτοις, δεν είχε πάντα αυτή τη στολή. Η επιλογή του κόκκινου χρώματος προήλθε από τις φανέλες της Νότιγχαμ Φόρεστ. Συγκεκριμένα, όταν το 1886 οι εργάτες του οπλοποιείου ίδρυσαν τον ποδοσφαιρικό σύλλογο με το όνομα Dial Square, δεν μπορούσαν να βρουν ομοιόμορφες στολές. Τη λύση έδωσαν δυο από τα ιδρυτικά μέλη, ο Φρεντ Μπήρντσλεϊ (Fred Beardsley) κι ο Μορις Μπέιτς (Morris Bates), οι οποίοι ήταν πρώην ποδοσφαιριστές της Νότινγχαμ και είχαν μετακομίσει πρόσφατα στην περιοχή. Αυτοί επικοινώνησαν με το παλιό τους σωματείο και ζήτησαν βοήθεια. Έτσι παρέλαβαν ένα σετ από φανέλες και μια μπάλα. Το χρώμα τους ήταν σκούρο κόκκινο, σχεδόν μπορντό και τις συνδύασαν με λευκά σορτς και μπλε κάλτσες. Αυτή ήταν η αρχική εμφάνιση του συλλόγου για πενήντα χρόνια περίπου.

Το 1933 ο Τσάπμαν θέλοντας να φορά η ομάδα πιο ζωντανά χρώματα καθιέρωσε τη σημερινή μορφή της φανέλας με το ανοιχτόχρωμο κόκκινο και τα λευκά μανίκια. Τη σεζόν 2005-06 που συμπληρώθηκαν 120 χρόνια από την ίδρυση του συλλόγου και επίσης ήταν η τελευταία στο παλιό της στάδιο η ομάδα αγωνίστηκε με την αρχική σκούρα κόκκινη εμφάνιση, σε μια ρετρό προσπάθεια.
Το γήπεδο
Την περίοδο που η ομάδα αγωνιζόταν στο ΝΑ Λονδίνο χρησιμοποιούσε ως έδρα το Manor Ground στην περιοχή Plumstead, εκτός από την τριετία 1890-93 που αγωνίστηκε στο κοντινό Invicta Ground. Το Manor Ground ήταν μια αλάνα, στην οποία ο σύλλογος έφτιαξε κερκίδες, για να ενταχθεί στην επαγγελματική κατηγορία το 1893. Αγωνίστηκε εκεί για είκοσι χρόνια, ως το 1913 που μετακόμισε στο Βόρειο Λονδίνο.

Από το Σεπτέμβριο του 1913 ως το Μάιο του 2006 έδρα της ομάδας ήταν το Στάδιο Άρσεναλ (Arsenal Stadium), που έμεινε γνωστό ως Χάιμπουρι (Highbury). Το στάδιο αυτό σχεδιάστηκε από τον Archibald Leitch και το σχέδιό του ήταν παρόμοιο με τα περισσότερα αγγλικά γήπεδα της εποχής. Μια σκεπαστή εξέδρα και τρεις ανοιχτές. Τη δεκαετία του ’30 ανακατασκευάστηκαν και σκεπάστηκαν δύο ακόμα πλευρές. Το Χάιμπουρι είχε χωρητικότητα 60.000 θεατών ως τις αρχές της δεκαετίας του ’90. Τότε οι εξέδρες ορθίων μετατράπηκαν σε θέσεις καθήμενων για λόγους ασφαλείας. Έτσι, από το 1993 η χωρητικότητά του μειώθηκε στις 38.419 θέσεις, οι οποίες στα ευρωπαϊκά παιχνίδια ήταν ακόμα λιγότερες αφού ένα μέρος δινόταν σε χορηγούς και δημοσιογράφους. Γι’ αυτό τις σεζόν 1998–99, 1999–2000 η Αρσεναλ έδινε τα παιχνίδια για το Τσάμπιονς Λιγκ στο Στάδιο Γουέμπλεϊ.

Το Χάιμπουρι δεν μπορούσε να καλύψει πλέον τις αυξημένες ανάγκες που είχε ο σύλλογος και το 1999 αποφασίστηκε να χτιστεί νέο γήπεδο 60.000 θέσεων σε απόσταση μόλις πενατκοσίων μέτρων από το Χάιμπουρι, στο Ashburton Grove. Το νέο γήπεδο εγκαινιάστηκε το 2006 και ονομάστηκε Emirates Stadium από το όνομα της ομώνυμης αεροπορικής εταιρίας, που είναι χορηγός του συλλόγου ως το 2012 με 100 εκατομμύρια λίρες. Όμως, αρκετοί φίλαθλοι το αποκαλούν Grove, από την παλιά ονομασία της περιοχής.
Ρεκόρ
Ορισμένα από τα ρεκόρ του συλλόγου είναι τα εξής:
Περισσότερες συμμετοχές:
Ντέιβιντ Ο’ Λίρι (David O'Leary): 722 αγώνες με την πρώτη ομάδα (1975-93).
Τόνι Άνταμς (Tony Adams): 669 αγώνες
Περισσότερες συμμετοχές τερματοφύλακα: Ντέιβιντ Σίμαν (David Seaman): 563.
Σκόρερ όλων των διοργανώσεων:
Τιερί Ανρί (Thierry Henry): 226 γκολ (1999-2007).
Ίαν Ράιτ (Ian Wright): 185 γκολ
Κλιφ Μπάστιν (Cliff Bastin): 178 γκολ
Ρεκόρ θεατών: 73.707, στις 25 Νοεμβρίου 1998 στο Στάδιο Γουέμπλεϊ εναντίον της γαλλικής Λάνς για το Τσάμπιονς Λιγκ.
Ρεκόρ θεατών στο Χάιμπουρι: 73.295, στις 9 Μαρτίου 1935 εναντίον της Σάντερλαντ.
Ρεκόρ θεατών στο Έμιρεϊτς: 60.132, στις 3 Μαρτίου 2007 εναντίον της Ρίντιγκ.