Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015

18 Νοεμβρίου 2004: Ανακοινώνεται η απόφαση του εφετείου, βάσει της οποίας η ΑΕΚ σώζεται, υπαγόμενη στο άρ. 44


Η υπαγωγή στο άρθρο 44 έγινε αλλά τα προβλήματα δε λύθηκαν... Ήταν 18 Νοεμβρίου του 2004, όταν το Εφετείο έκανε δεκτή την αίτηση της ΠΑΕ ΑΕΚ για υπαγωγή στο άρθρο 44. Οι αμαρτίες των διοικήσεων των προηγούμενων ετών είχαν εκτοξεύσει τα χρέη του συλλόγου σε δυσθεώρητα επίπεδα και σε εννιαψήφιο ποσό. Η πτώχευση και ο υποβιβασμός στη Δ’ Εθνική φάνταζαν αναπόφευκτα για την ΑΕΚ, ωστόσο προέκυψε «φως» από το πουθενά.Ο Ντέμης Νικολαΐδης, που ήδη είχε δρομολογήσει τις εξελίξεις για το σχηματισμό ομάδας για τη σωτηρία της αγαπημένης του ομάδας σε συνεργασία με επιφανείς επιχειρηματίες ανάλογων «αισθημάτων», ενημερώθηκε για την ύπαρξη μίας διάταξης, που έδινε τη δυνατότητα σε προβληματικές ανώνυμες εταιρείες να εξυγιανθούν και να αναπτυχθούν. Το περίφημο «άρθρο 44» μπήκε στις ζωές μας και φάνταζε μονόδρομος για τη σωτηρία της ΠΑΕ ΑΕΚ.

Τι προέβλεπε αυτό; Οι πιστωτές του 60% μιας χρεωμένης ανώνυμης εταιρείας, είχαν τη δυνατότητα να ζητήσουν τη μείωση και ρύθμιση των χρεών σε ποσοστό που θα αιτηθούν υποχρεώνοντας και τους υπόλοιπους πιστωτές να αποδεχτούν αντίστοιχη μείωση των οφειλομένων απέναντί τους. Οι βασικοί μέτοχοι, Enic και Netmed, συναίνεσαν στην προσπάθεια της ΠΑΕ, το ελληνικό Δημόσιο δεν πρόβαλε αντίσταση (δεν εκπροσωπήθηκε στην τελευταία συζήτηση για την αίτηση υπαγωγής) και η ΑΕΚ πέτυχε να μειωθεί στο ελάχιστο το χρέος της, ανέλαβε την υποχρέωση να καταβάλει 1,2 εκατ. ευρώ ετησίως από τις 30/6/2004 μέχρι τις 30/6/2014 και κατέστη βιώσιμη και πάλι.

Επτά χρόνια μετά, η αισιοδοξία που υπήρχε τότε για απαλλαγή από τα οικονομικά βάρη έχει χαθεί. Τα λάθη των διοικήσεων, η σταδιακή αποχώρηση των μετόχων ή η απροθυμία όσων παρέμειναν να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν την ΠΑΕ, η φθίνουσα πορεία της ομάδας και η οικονομική κρίση έχουν φέρει την ΑΕΚ ξανά σε αντίστοιχα δυσχερή θέση και με χρέη που φτάνουν τα 38-40 εκατ. ευρώ.

Η «μπόρα» δεν πέρασε τελικά…

18 Νοεμβρίου 1906: Γεννιέται ο Αλέξανδρος Ισηγόνης, ο σχεδιαστής του Mini Cooper


Ο Αλέξανδρος Ισηγόνης γνωστός με την αγγλική εκδοχή του ονόματός του Alec Issigonis, γεννήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 1906 στην Σμύρνη της Μικράς Ασίας και πέθανε στις 2 Οκτωβρίου 1988 στο Λονδίνο. Με την μικρασιατική καταστροφή, θα εγκατασταθεί στην Αγγλία. Μετά τις σπουδές στο Πολυτεχνείο του Λονδίνου, θα εργαστεί σαν σχεδιαστής στην British Motor Corporation ( BMC). Σε μια εποχή δύσκολη για την παγκόσμια οικονομία, λόγω της ανόδου της τιμής του πετρελαίου, από την κρίση στο Σουέζ, σχεδιάζει και αναπτύσσει, ένα μικρό φθηνό αλλά και εργονομικό τετραθέσιο αυτοκίνητο, το Morris Mini Minor ή Mini Cooper όπως είναι γνωστότερο, που σε ελάχιστο χρόνο θα γίνει το αυτοκίνητο φετίχ της τότε νεολαίας, ξεπερνώντας σε πωλήσεις τα 5 εκατομμύρια αυτοκίνητα.

18 Νοεμβρίου 1997: ψηφίζεται στην ολομέλεια της Βουλής το νομοσχέδιο Καποδίστριας, που προβλέπει τις συνενώσεις δήμων και κοινοτήτων.


Νόμος Καποδίστρια ή Σχέδιο Καποδίστρια είναι η συνηθισμένη ονομασία του νόμου (2539/97) του Ελληνικού Κράτους, που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 244/τ.Α'/1997. Σύμφωνα με αυτό έγινε συνένωση κοινοτήτων σε μεγαλύτερους δήμους με σκοπό τη βελτιστοποίηση της δημόσιας διοίκησης στο επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας που προέκυψε με το νόμο αυτό ίσχυσε μέχρι το τέλος του 2010, οπότε και αντικαταστάθηκε από τη νέα διοικητική διαίρεση που προβλέπει το σχέδιο Καλλικράτης, το οποίο δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 87/τ.Α'/2010

18 Νοεμβρίου 1985: πεθαίνει ο ρεμπέτης Δημήτρης Γκόγκος ή Μπαγιαντέρας.


O Δημήτρης Γκόγκος ή Μπαγιαντέρας (1903-1985) ήταν ένας από τους πιο σπουδαίους ρεμπέτες ερμηνευτές, οργανοπαίκτες και συνθέτες.

Το παρατσούκλι «Μπαγιαντέρας», προέρχεται από το γεγονός ότι του άρεσε η οπερέτα του Έμεριχ Κάλμαν (Emmerich Kálmán) Μπαγιαντέρα και μάλιστα έπαιζε στο μπουζούκι το ομώνυμο τραγούδι της. Ο Μπαγιαντέρας έγραψε τραγούδια που γνώρισαν πολύ μεγάλη επιτυχία, όπως τα «Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη», «Χατζηκυριάκειο», «Σα μαγεμένο το μυαλό μου» και άλλα.

Καταγόταν από τον Πόρο. Ο πατέρας του Γιάννης Γκόγκος, ήταν Ποριώτης, και η μητέρα του Αγγελική από την Ύδρα. Γεννήθηκε στον Πειραιά, στο Χατζηκυριάκειο, το 1903. Φοίτησε στο δημοτικό και όταν το τελείωσε συνέχισε και πήρε το πτυχίο του, καθιερωμένου τότε, τετρατάξιου Γυμνασίου. Μετά απέκτησε πτυχίο ηλεκτρολόγου. Ποτέ, όμως, δεν άσκησε το επάγγελμά του.
Παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του από 17 ετών επιδόθηκε στο μπουζούκι, με μεγάλη επιτυχία. Έπαιζε επίσης μαντολίνο, κιθάρα και βιολί.

Η κατοχή χτύπησε και τον Μπαγιαντέρα. Λόγω αβιταμίνωσης τυφλώθηκε το 1941 και μάλιστα πάνω στο πάλκο, την ώρα που τραγουδούσε. Τα τραγούδια του έγιναν αμέσως γνωστά, και μερικές από τις επιτυχίες του είναι: «Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη», «Μέσα στης ζωής τα μονοπάτια», «Αποβραδίς ξεκίνησα», «Σαν μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει», « Ξεκινάει μια ψαροπούλα», «Ξαβεργιώτισσα», «Πειραιωτοπούλα», «Παρηγοριά ζητούσα κάθε βράδυ», «Αλάνι με φωνάζουν» και ακόμη: «To μαναβάκι», «Θα κλέψω μια μελαχρινή», «Για μια κουτσουκαριώτισσα», «Μάτια γλυκά και γαλανά», «Γυρνώ σαν νυχτερίδα», «Το τραγούδι της αγάπης», «Μ' έχεις μαγεμένο», «Το αλανάκι», «Ελα να μπερμπαντέψεις», «Του Κυριάκου το γαϊδούρι», «H μικρή από το Πασαλιμάνι», « Η άνοιξις», « Με ξέχασες», « Το πέρασμα», « Η κοτούλα», « Μια τράτα Κουλουριώτικη», «Κι αν χωρίσαμε δε φταίω» και άλλα.

Εκτός από τα 100, περίπου, τραγούδια και τα 30 ανέκδοτα, έχει στο ενεργητικό του και μια μέθοδο για την εκμάθηση του μπουζουκιού άνευ διδασκάλου.

Τα τελευταία χρόνια ο Μπαγιαντέρας τα έζησε απομονωμένος στο σπίτι του στο Περιστέρι, στον Άγιο Ιερόθεο, συντροφιά με τη σύζυγό του Δέσποινα.

Το 1971 κυκλοφορεί σε 45άρι ο "Καθρέφτης", ντουέτο με το Διονύση Σαββόπουλο, μαζί με τον "Πολιτευτή" του δεύτερου.

Στις αρχές Οκτωβρίου 1985 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και μπήκε στο νοσοκομείο. Έγινε καλά και βγήκε. Στις 24 Οκτωβρίου μπήκε πάλι στον "Ευαγγε­λισμό", μετά από ουρολοίμω­ξη και λοίμωξη του αναπνευστικού. Πέθανε στις 18 Νοεμβρίου του 1985.

18 Νοεμβρίου 1981: πεθαίνει ο παλαίμαχος κομμουνιστής αγωνιστής Λευτέρης Αποστόλου, ένα από τα ιδρυτικά στελέχη του ΕΑΜ, που είχε διατελέσει μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ.


Η ελληνική Αντίσταση ήταν μια από τις σημαντικότερες στην κατεχόμενη από τις δυνάμεις του Άξονα Ευρώπη. Και αυτό οφείλεται κατά πρώτο λόγο στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο. Το ιδρυτικό του το υπόγραψαν ο Λευτέρης Αποστόλου για το ΚΚΕ, ο Ηλίας Τσιριμώκος για την σοσιαλιστική ΕΛΔ (Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας) που είχε ιδρυθεί λίγο πριν από τα περισσότερα δημοκρατικά σοσιαλιστικά στελέχη της χώρας, τον Χρήστο Χωμενίδη για το Σοσιαλιστικό Κόμμα (τον Χωμενίδη, παππού του γνωστού συγγραφέα, τον κρέμασαν οι κατακτητές στην Πάτρα ενώ το ΣΚ ενοποιήθηκε τελικά με την ΕΛΔ) και τον Απόστολο Βογιατζή για το Αγροτικό Κόμμα που, αυτό, ήταν πολύ κοντά στο ΚΚΕ.

Η πρωτοβουλία για την ίδρυση του ΕΑΜ οφείλεται στο ΚΚΕ και στις προσωπικές ενωτικές, χωρίς πολιτικά σύνορα προσπάθειες του Λευτέρη Αποστόλου που αργότερα κατακρίθηκε και αντικαταστάθηκε. Και η αλήθεια είναι ότι κλήθηκαν να πάρουν μέρος στο ΕΑΜ όλα τα κόμματα. Τα παραδοσιακά κόμματα αρνήθηκαν. Οι περισσότεροι από τους ηγέτες τους πίστευαν ότι η ενεργός αντίσταση στους κατακτητές ήταν ανώφελη και πάντως υπόθεση των «μεγάλων». Επιπλέον δεν ήθελαν καμιά συνεργασία με τους κομμουνιστές. Είναι χαρακτηριστικό ότι οντικομμουνισμός (αλλά, αργότερα, και οι αναμφισβήτητες ακρότητες πολλών αριστερών αντιστασιακών) οδήγησαν και οδηγούν πάντα ορισμένους από αυτούς ως την στήριξη των εξοπλισμένων από τους χιτλερικούς «Ταγμάτων Ασφαλείας», των κοινώς αποκαλούμενων «γερμανοτσολιάδων».

Με κοινή ευθύνη ο αντιστασιακός αγώνας προσέλαβε πάντως στο τέλος και μορφή εμφυλίου ανάμεσα στις ένοπλες δυνάμεις του ΕΑΜ, δηλαδή τον ΕΛΑΣ, με την ηγεσία του Άρη και του Σαράφη, και τα άλλα αντάρτικα, όπως ο ΕΔΕΣ του Ζέρβα στην Ήπειρο και η ΕΚΚΑ του Ψαρού στη Στερεά. Στις πόλεις όμως μαχητικές δεξιές ομάδες, σε συντονισμό με τις διωκτικές αρχές, παράδειγμα η «Χ» του βασιλόφρονα Γρίβα, διέπρατταν τουλάχιστον τα ανάλογα.

Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια συστηματικής υποτίμησης του ρόλου των μικρών κομμάτων και ομάδων του ΕΑΜ και ταυτόχρονα αμφισβήτησης της συμβολής του στον εθνικό και συμμαχικό αγώνα. Κύριο επιχείρημα : το ΕΑΜ στόχο είχε όχι τους κατακτητές αλλά την εξουσία για το ΚΚΕ. Όμως, πρώτον, όλα τα στοιχεία (και των γερμανικών πηγών) αποδείχνουν την έκταση και τη σημασία της ΕΑΜικής αντίστασης τόσο στις πόλεις, με τις απίστευτες αντικατοχικές διαδηλώσεις, όσο και στα βουνά. Και, δεύτερον, το επιχείρημα για την επιδίωξη της εξουσίας μετά από την απελευθέρωση είναι κωμικό: τι άλλο επιδίωκαν, στηρίζοντας τις ελπίδες τους στην Αγγλία, ο Γεώργιος ο Β' και όλα τα χωρίς αντιστασιακή δράση πολιτικά κόμματα;

Το μέγα λάθος του ΚΚΕ, που συμπαράσυρε πολύ κόσμο που ήταν «εαμικός» αλλά όχι και κομμουνιστικός, ήταν ότι δεν κατάλαβε: πρώτον ότι οι «Μεγάλοι» είχαν μοιράσει τον κόσμο με την Ελλάδα να ανήκει στη Δύση· και, δεύτερον, ότι οι περισσότεροι Έλληνες ήθελαν καθεστώς ελευθερίας, ανεξαρτησίας και δικαιοσύνης και όχι εξαρτημένο μονοκομματικό κράτος όπως αυτά που δημιουργήθηκαν σε όλη την ανατολική Ευρώπη.

Έτσι, πιστεύω ότι η χώρα έχασε, με κοινή ευθύνη όσα οι τεράστιες θυσίες (Αλβανία, Αντίσταση μέσα και έξω από τη χώρα) θα έπρεπε να της είχαν εξασφαλίσει. Το πληρώνουμε αυτό πάντα.

18 Νοεμβρίου 1966: πεθαίνει ο Ζαν Πεζό, ιδιοκτήτης της γνωστής γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας Peugeot.


117 χρόνια έχουν περάσει από τη στιγμή που το πρώτο αυτοκίνητο μάρκας Peugeot πέρασε τη γραμμή παραγωγής...
Όλα ξεκίνησαν με την ανάγκη για εξοικονόμηση χρόνου στις μεταφορές και στα ταξίδια, στα τέλη του 19ου αιώνα, Τα προβλήματα αυτά έβαλαν σε σκέψεις τον 'Αρμναντ Πεζό (1849-1915). Ο ιδρυτής της γαλλικής εταιρίας με μεγάλα οράματα αλλά και πάθος για τελειότητα αποφάσισε να κάνει ένα τεράστιο για την εποχή, βήμα. Έτσι από την εταιρία κατασκευής ραπτομηχανών, μύλων και είδη οικογενειακού εξοπλισμού πήρε την μεγάλη απόφαση να ιδρύσει... αυτοκινητοβιομηχανία!
Το 1812 δύο αδέλφια, ο Ζαν-Πιερ (1768-1852) και ο Ζαν-Φρεντερίκ Πεζό (1770-1822) μετατρέπουν τον οικογενειακό αλευρόμυλο σε μηχανουργείο, για την κατασκευή ελατηρίων και ατσαλένιων εργαλείων. Από τότε και μέχρι το 1840, η επκείρηση των αδελφών Πεζό είχε εξελιχθεί σε βασικό παραγωγό οικιακού εξοπλισμού όπως ραπτομηχανές, μύλους καφέ, σίδερα για σιδέρωμα ρούχων κ.λ.π.
Το 1847, ένας αργυροχαράκτης, ο Τζάστιν Μπλέϊζερ από το Μοντμπελιάρντ της Γαλλίας, σχεδίασε για τους αδελφούς Πεζό ένα λιοντάρι, προκειμένου να αποτελέσει το σήμα για τα πριόνια και τα ατσαλένια αντικείμενα που κατασκεύαζαν, Το λιοντάρι αυτό συμβόλιζε τις ιδιότητες των πριονιών Peugeot, δηλαδή την αντοχή των «δοντιών» τους, την ευελιξία της λάμας και την ταχύτητα του κοψίματος, Από το 1858 το λιοντάρι εμφανίζεται σε όλα τα προϊόντα της Peugeot κάτι βέβαια που γίνεται και σήμερα σε όλα τα αυτοκίνητα της Γαλλικής εταιρείας,
Δεκαετίες μετά, κάτι βέβαια που γίνεται και σήμερα σε όλα τα αυτοκίνητα της γαλλικής εταιρίας, στην χαραυγή του νέου αιώνα η Peugeot S.A. έχει πλέον εδραιωθεί σαν μια από τις μεγαλύτερες αυτοκινητοβιομηχανίες στο κόσμο, λειτουργώντας σε 140 χώρες, με πάνω από 10,000 σημεία πώλησης, περισσότερους από 150.000 εργαζομένους και 11 εργοστάσια παραγωγής παγκοσμίως...

1880-1890

H Peugeot κατασκευάζει το πρώτο της ποδήλατο, το «Grand-Bi» υπό την καθοδήγηση του Άρμαντ Πεζό, ο οποίος κατά τη διάρκεια των σπουδών του στην Αγγλία διέκρινε το μέλλον που θα είχε το νέο αυτό μεταφορικό μέσο. Το «Grand-Bi» είχε βάρος 26 κιλών, ήταν κατασκευασμένο από ατσάλι και ο μπροστινός τροχός είχε διάμετρο 1,35 μέτρα, Η κατασκευή ποδηλάτων από την Peugeot συνεχίζεται ως τις μέρες μας. Ο Άρμαντ Πεζό σύντομα κατάλαβε ότι το μέλλον βρισκόταν στην μηχανοκίνηση των δίτροχων και τρίτροχων ποδηλάτων. Στην παγκόσμια έκθεση αυτοκινήτων του 1889, γίνεται η παρουσίαση του πρώτου ατμοκίνητου τρίκυκλου της Peugeot, που ουσιαστικά ήταν ο προάγγελος για την παραγωγή μηχανοκίνητων αυτοκινήτων, Δέκα χρόνια αργότερα θα αρχίσει η μαζική παραγωγή μηχανοκίνητων τρίκυκλων, εφοδιασμένων με τετράχρονους κινητήρες πετρελαίου.

1890-1900
To 1890 η Peugeot κατασκευάζει το πρώτο της αυτοκίνητο, εφοδιασμένο με κινητήρα Daimler, ενώ την επόμενη χρονιά λανσάρει το «Type 3», το πρώτο της αυτοκίνητο μαζικής παραγωγής. Τον Σεπτέμβριο του 1891 ένα αυτοκίνητο Peugeot «Type 3» διέσχισε 2045 χιλιόμετρα σε 139 ώρες, με μέση ταχύτητα 14 χλμ.ώρα. Η επιτυχία του εγχειρήματος αυτού αύξησε τις πωλήσεις της Peugeot φτάνοντας τα 64 αυτοκίνητα αυτού του τύπου, τα οποία κατασκευάστηκαν στα επόμενα 4 χρόνια. Την δεκαετία αυτή γίνεται διαχωρισμός των πολλών παραγωγικών δραστηριοτήτων της Peugeot σε δύο διαφορετικές εταιρίες. Την «Les fils de Peugeot freres» που κρατά την παραγωγή των ποδηλάτων και των υπολοίπων προϊόντων εκτός των αυτοκινήτων και την «Societe des Automobiles Peugeot» για την παραγωγή αυτοκινήτων. Ένα χρόνο αργότερα, το Type 15 ήταν το πρώτο Peugeot που εκινείτο από μία 100% Peugeot μηχανή.

1900-1920
Μαζί με τα αυτοκίνητα, μεγάλη επιτυχία γνωρίζουν και οι μοτοσικλέτες Peugeot. Χαρακτηριστικό μοντέλο η «Lion» του 1909, με τετράχρονο κινητήρα 331 κ.εκ. και τελική ταχύτητα 65 χλμ.ώρα. Την περίοδο αυτή η Peugeot αρχίζει να κατασκευάζει και οχήματα ειδικών χρήσεων, όπως φορτηγά και πυροσβεστικά, Το 1910, από τη συγχώνευση των «Les fils de Peugeot freres» και «Societe des Automobiles Peugeot» προκύπτει η «Automobiles et Cycles Peugeot».
Αυτή την περίοδο λανσάρεται το Peugeot Type Β3Ρ1, γνωστού και ως «Bebe» που σημειώνει μεγάλη επιτυχία και πουλά πάνω από 3.000 μονάδες. Αυτό το μικρό και καλά εξοπλισμένο αυτοκίνητο ήταν σχεδιασμένο από τον διάσημο Ετόρε Μπουγκάτι, Παράλληλα εγκαινιάζεται και το νέο εργοστάσιο της Peugeot στο Sochaux αλλά ο Πρώτος Παγκόσμιος πόλεμος αναγκάζει την εταιρία να σταματήσει τη δημιουργία νέων σχεδίων και να αφοσιωθεί στην παραγωγή πολεμικού υλικού.

1920-1940
Από την «Automobiles et Cycles Peugeot» δημιουργούνται δύο ξεχωριστές εταιρίες, η «Cycles Peugeot»και η «Societe des Automobiles Peugeot». Αν και το «Bebe» ήταν το αυτοκίνητο με τις περισσότερες πωλήσεις, η Peugeot συνέχισε την παραγωγή και άλλων τύπων: Κουπέ, καμπριολέ και λιμουζίνες. Η κομψότατη 176 Limouzine ήταν το πολυτελέστερο αυτοκίνητο της εποχής του, το οποίο διέθεται και έναν πρωτοποριακό κινητήρα χωρίς βαλβίδες. Ο κινητήρας αυτός χρησιμοποιήθηκε και στα αγωνιστικά αυτοκίνητα που κέρδισαν στο γαλλικό γκραν-πρι και στο Κύπελλο Florio.
Την περίοδο αυτή παρουσιάζεται και το 201 καθιερώνοντας ένα νέο σύστημα ονομασίας των μοντέλων της με αριθμούς. Το πρώτο νούμερο υποδηλώνει το μέγεθος του μοντέλου, το τρίτο νούμερο την σειρά και το μηδέν στην μέση αποτελεί απλώς έναν σύνδεσμο μεταξύ των δύο αριθμών. Το σύστημα αυτό διευκολύνει την κατηγοριοποίηση μεταξύ των μοντέλων. Το 201 ήταν εξαιρετικά επιτυχημένο, παρήχθη σε 142.000 αντίτυπα, και το ακολούθησαν το 301 (το 1932) και τα 401 και 601 (το 1934).

 1940-1970
Το τέλος του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου βρίσκει την Peugeot να προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί από τις καταστροφές που της προξένησε ο πόλεμος. Μόλις το 1948 λανσάρεται ένα καινούργιο μοντέλο, το 203. Ήταν ένα όχημα που συμβόλιζε την ανανέωση και ήταν ιδιαίτερα άνετο και πρακτικό. Ήταν το πρώτο Peugeot με αυτοφερόμενο αμάξωμα, το οποίο έμεινε στην παραγωγή ως το 1960 και κατασκευάστηκε σε 685.000 κομμάτια(!).
Tο 1955 γίνεται η πρώτη συνεργασία με τον Ιταλό σχεδιαστή, Πινινφαρίνα, για το 403. Τέσσερα χρόνια αργότερα το 403 είναι το πρώτο Peugeot που εφοδιάζεται με κινητήρα ντίζελ.
 Ο αντικαταστάτης του, το 404, λανσάρεται το 1960 και σημειώνει μεγάλη επιτυχία, όχι μόνο στη Γαλλία αλλά και στο εξωτερικό. Σχεδόν όλα τα ταξί της Δυτικής Αφρικής ήταν Peugeot 404 και υπάρχουν ακόμα και σήμερα αρκετά σε χρήση.
Λίγο αργότερα λανσάρεται το 504, η δεύτερη συνεργασία με τον Πινινφαρίνα, και γίνεται το πιο επιτυχημένο μοντέλο της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας, μέχρι εκείνη την στιγμή, πουλώντας 3.300.000 μονάδες, Το εν λόγω μοντέλο παράχθηκε και σε κουπέ και σε κάμπριο εκδόσεις, ακόμα και ως ανοιχτό φορτηγό.

1970-1990
 Τα μοντέλα 104 και 604 ολοκληρώνουν τη σειρά «4», Το 1976 η Peugeot S.A. «απορροφά» την Citroen S.A., διατηρώντας, ωστόσο τα σήματα και την αυτονομία της Citroen. Η σειρά «5» ξεκινά με τα 305 και 505 το 1977 και το 1979. Αντίστοιχα το 1983 εμφανίζεται το 205 και γίνεται τεράστια εμπορική επιτυχία, κυρίως στους νεότερους οδηγούς, βοηθώντας την Peugeot να προωθήσει την καινοτομική και δυναμική της εικόνα. Ακολουθούν οι νίκες του 205 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ και στο ράλι Παρίσι-Ντακάρ. Πάνω από 5.200.000 Peugeot 205 κυκλοφόρησαν στους δρόμους, Το 404 αντικαταστάθηκε από το 405 ενώ το 309 ήταν το πρώτο Peugeot που παράχθηκε στα πρώην εργοστάσια της Chrysler.

1990-2000
Την δεκαετία αυτή λανσάρεται η σειρά «6» με το 106 και ακολουθεί το 306 το 1993. Η Peugeot μπαίνει στην αγορά των πολυμορφικών αυτοκινήτων με το 806 ενώ το 1995 λανσάρεται το 406. Δύο χρόνια αργότερα βγαίνει από την παραγωγή το 406 Coupe, σχεδιασμένο από τον Πινινφαρίνα, το οποίο ανακηρύσσεται στο Μιλάνο ως το ομορφότερο αυτοκίνητο στον κόσμο νια το 1997 και που μέχρι σήμερα εντυπωσιάζει με την πανέμορφη και διαχρονική του σχεδίαση.
Το 206 κερδίζει αμέσως τις καρδιές των οδηγών με τις επιδόσεις του και τον πρωτοποριακό σχεδιασμό του και σηματοδοτεί το ξεκίνημα μιας νέας εποχής για την Peugeot. Η εμφάνιση του δίνει την αίσθηση της κίνησης και ταχύτητας ακόμα κι όταν αυτό είναι ακίνητο. Το ιδιαίτερα ευρύχωρο εσωτερικό, για την κατηγορία του, αποπνέει μια πολυτέλεια χάρη στην ποιότητα υλικών και φινιρίσματος. Από το 1999 το 206 WRC αγωνίζεται στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ, συνεχίζοντας την άξια αγωνιστική παράδοση του 205 Τ16 και 306 Τ16.

18 Νοεμβρίου 1934: γεννιέται στη Θάσο ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός.


Ο Βασίλης Βασιλικός, του Νικολάου, γεννήθηκε στις 18 Νοεμβρίου του 1934 στη Θάσο.

Σπούδασε στο λύκειο Καρυωτάκη (Καβάλα), στη σχολή Βαλαγιάννη (Θεσσαλονίκη) και στο Αμερικάνικο Κολλέγιο Ανατόλια. Στη δεκαετία του 1950 σπούδασε Νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και σκηνοθεσία τηλεόρασης στο Yale University, Drama School - SRT στη Νέα Υόρκη.

Από το 1967 έως το 1994 έζησε και εργάστηκε στο εξωτερικό (Ιταλία, Γαλλία, Νέα Υόρκη) με ένα τριετές διάλειμμα (1981-1984), όπου ανέλαβε καθήκοντα αναπληρωτή γενικού διευθυντή στην τότε ΕΡΤ 1. Εργάσθηκε ως βοηθός σκηνοθέτη σε ξένες παραγωγές, σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, σεναριογράφος, επιμελητής (Dr) σεναρίων, εισηγητής σεναρίων στην Arte (1990-1993), δημοσιογράφος και συγγραφέας.

Υπήρξε ερασιτέχνης ηθοποιός.

Διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος δήμου Αθηναίων (1994-1996) και πρέσβης της Ελλάδας στην ΟΥΝΕΣΚΟ (1996-2004).

Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία και διακρίσεις και μεταξύ άλλων με τον τίτλο του Officier des Arts et des Lettres από τη Γαλλική Δημοκρατία.

Γνωρίζει αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά και αρμενικά.

Μέχρι σήμερα έχει γράψει περίπου 80 βιβλία, μυθιστορήματα, νουβέλλες, διηγήματα, θεατρικά, ποίηση, από τα οποία γνωστότερα είναι: "Η Μυθολογία της Αμερικής", "Το ψαροντούφεκο", "Θύματα ειρήνης", "Οι φωτογραφίες", "Ζ", ο "Ιατροδικαστής", ο "Θάνατος του Αμερικάνου" κ.ά. Το 2003 συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από την έκδοση του πρώτου βιβλίου του Η διήγηση του Ιάσονα. Έχει αποσπάσει το βραβείο των 12 και το κρατικό βραβείο διηγήματος (1980), το οποίο δεν αποδέχθηκε. Έχει μεταφράσει Αντρέ Ζιντ, Τζέημς Μέριλ, Ρεζίς Ντεμπρέ και Μπαλζάκ. Πολλά από τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε 33 γλώσσες καθώς και στη γραφή Μπράιγ.

Το μυθιστόρημά του "Ζ" μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά.

Είναι νυμφευμένος με την υψίφωνο Βάσω Παπαντωνίου και έχει μία κόρη.

18 Νοεμβρίου 1928: κάνει πρεμιέρα ο διάσημος ήρωας των κινουμένων σχεδίων Μίκι Μάους, στην ταινία του Γουόλτ Ντίσνεϊ "Το ατμόπλοιο του Γουίλι"


Ο Μίκυ Μάους (αγγλ. Mickey Mouse) είναι ήρωας κινουμένων σχεδίων της Walt Disney Pictures. Έχει μορφή ποντικιού. Δημιουργήθηκε το 1928 στις ΗΠΑ από τον Ουώλτ Ντίσνεϊ και τον Ουμπ Άιγουερκς. Λέγεται πως Ντίσνεϊ συνέλαβε την ιδέα να χρησιμοποιήσει ένα ποντίκι ως πρωταγωνιστή ταξιδεύοντας κάποτε με τρένο από τη Νέα Υόρκη στο Χόλιγουντ μαζί με τη γυναίκα του Λίλιαν. Ο Άιβερκς δημιούργησε επίσης το πρώτο στριπ του Μίκυ (εκδοχή σε κόμικ της ταινίας κινουμένων σχεδίων Plane Crazy που εκδόθηκε στις 13 Ιανουαρίου 1930, καθώς και την πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων, για την οποία παρήγε 700 σχέδια την ημέρα. Ο Μίκυ έχει εμφανιστεί σε περισσότερες από 120 ταινίες, οι 5 από τις οποίες ήταν μεγάλου μήκους. Το 1928 πρωταγωνίστησε σε 4 ταινίες, την επόμενη χρονιά σε άλλες 10 και την επόμενη δεκαετία σε 91. Κέρδισε τρεις υποψηφιότητες και ένα ειδικό Όσκαρ, το οποίο απονεμήθηκε στον δημιουργό του, τον Ουώλτ Ντίσνευ (Walt Disney). Ο Μίκυ Μάους έκανε το ντεμούτο του στη μεγάλη οθόνη στη Νέα Υόρκη στις 18 Νοεμβρίου 1928 με την ταινία Steamboat Willie (ατμόπλοιο Γουίλι). Σ' αυτήν την ταινία ο Μίκυ είναι καπετάνιος ενός πλοίου. Σημειώστε την ημερομηνία αυτή, πάντως, γιατί αυτή ήταν η πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων με ήχο στην ιστορία του κινηματογράφου

18 Νοεμβρίου 1922: πεθαίνει στο Παρίσι σε ηλικία 51 ετών ο Γάλλος συγγραφέας, Μαρσέλ Προυστ.


Ο Μαρσέλ Προυστ (Marcel Proust, Παρίσι 1871-1922) ήταν Γάλλος συγγραφέας, δοκιμιογράφος και κριτικός. Καταγόταν από εύπορη οικογένεια και από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία. Σε ηλικία 9 χρόνων αρρώστησε από άσθμα, πράγμα που σημάδεψε όλη του τη ζωή. Τα έργα του διακατέχονται από την αγάπη του για την εβραϊκής καταγωγής μητέρα του, που τον επηρέασε σημαντικά στη συγγραφή του. Σπούδασε στο λύκειο Κοντορσέ και στη σχολή Πολιτικών Επιστημών. Όσο χρόνο φοιτούσε δημοσίευε χρονογραφήματα σε περιοδικά. Το πρώτο επίσημο έργο του εκδόθηκε το 1896 με πρόλογο του Ανατόλ Φρανς και με τον τίτλο «Οι ηδονές και οι ημέρες».

Αντιπροσωπευτικό έργο του ύφους του Προυστ είναι το μεταγενέστερο μυθιστόρημά του «Jean Santeuil», με το οποίο ο συγγραφέας αφοσιώνεται στην ολοκλήρωση του συγγραφικού του στόχου. Μετά το θάνατο της μητέρα του ο Προυστ αναζήτησε περισσότερο τη μοναξιά και απομονωμένος από γνωστούς και φίλους άρχισε τη συγγραφή ενός έργου με τον τίτλο «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο», που αποτελεί ένα από τα καλύτερα λογοτεχνικά έργα του 20ού αιώνα. Αποτελεί ένα είδος αυτοβιογραφίας και περιλαμβάνει επτά τμήματα με τους τίτλους: 1) Από τη μεριά του Σουάν, 2) Στη σκιά των κοριτσιών με τα λουλούδια, 3) Από τη μεριά των Γκερμάν, 4) Σόδομα και Γόμορα, 5) Η αιχμάλωτη, 6) Η χαμένη Αλμπερτίν, 7) Ο χρόνος που ξαναβρέθηκε. Στο έργο του αυτό εμφανίζονται θέματα της θλιμμένης νοσταλγίας του για την παιδική ηλικία, του έρωτα, της ζήλιας και του υπαινικτικού χαρακτήρα μερικών «στιγμών» που φαίνονται να ανοίγουν μία μυστηριώδη προοπτική προς μία απόλυτη πραγματικότητα. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του έγραψε τον τόμο με τα χρονικά και την κριτική μελέτη «Εναντίον του Σεντ - Μπεβ».

18 Νοεμβρίου 1916: συμμαχικά αγήματα της Αντάντ κάνουν απόβαση στο Φάληρο και συγκρούονται με τον ελληνικό στρατό (Νοεμβριανά).

Παύλος Κουντουριώτης, Ελευθέριος Βενιζέλος και Παναγιώτης Δαγκλής

Έτσι ονομάστηκαν τα γεγονότα του Νοεμβρίου του 1916 στην Ελλάδα και αφορούσαν μια πολιτική διένεξη σχετικά με την ουδετερότητα της Ελλάδας κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, που οδήγησε σε στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των ΑγγλοΓαλλικών δυνάμεων
Η ουδετερότητα της Ελλάδας είχε δημιουργήσει ένταση στις σχέσεις των δύο πλευρών από την αρχή του πολέμου. Η χωρίς διαπραγμάτευση παράδοση του Οχυρού Ρούπελτον Μάιο του 1916 από τους Έλληνες στις δυνάμεις της Γερμανίας και Βουλγαρίας, ήταν η αφορμή που οδήγησε στα Νοεμβριανά, καθώς οι ΑγγλοΓάλλοι υποπτεύθηκαν πιθανή μυστική συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και των αντιπάλων τους, κάτι που θα έθετε σε κίνδυνο τις δυνάμεις τους στη Μακεδονία. Και οι δύο πλευρές προχώρησαν σε έντονες διπλωματικές διαπραγματεύσεις, ο Βασιλιάς Κωσταντίνος υποστήριζε την ουδετερότητα της Ελλάδας ενώ οι σύμμαχοι ήθελαν τη κινητοποίηση του Ελληνικού στρατού και την παράδοση πολεμικού υλικού ισοδύναμη με αυτή που παραδόθηκε στο Οχυρό Ρούπελ, ως εγγύηση της ουδετερότητας της χώρας. Οι διαπραγματεύσεις απέτυχαν και αυτό οδήγησε σε πραξικόπημα από τους στρατιωτικούς του Βενιζέλου εναντίον του βασιλικού καθεστώτος στη Θεσσαλονίκη. Ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος ο οποίος υποστήριζε ανέκαθεν τους συμμάχους, ίδρυσε ξεχωριστή κυβέρνηση στη Βόρεια Ελλάδα και οργάνωσε στρατό για την απελευθέρωση των περιοχών που είχαν καταλάβει οι δυνάμεις της Βουλγαρίας
Οι εξελίξεις αυτές προκάλεσαν έντονες διαμαρτυρίες ενάντια στους συμμάχους στην Αθήνα από τους υποστηρικτές του Βασιλιά. Την 1 Δεκεμβρίου 1916, οι σύμμαχοι θέλοντας να ελέγξουν τη κατάσταση συγκέντρωσαν μικρή στρατιωτική δύναμη έξω από την Αθήνα, η οποία συνάντησε οργανωμένη αντίσταση και τελικά αναγκάστηκε να απομακρυνθεί. Την επόμενη μέρα και για τρεις συνεχόμενες ημέρες, υποστηρικτές του Βασιλιά εξεγέρθηκαν εναντίον των υποστηρικτών του Βενιζέλου, φέρνοντας πιο κοντά αυτό που αργότερα ονομάστηκε Εθνικός Διχασμός. Τα γεγονότα αυτά, αν και διαδραματίστηκαν τον Δεκέμβριο, έγιναν γνωστά ως Νοεμβριανά καθώς το χρονικό διάστημα αυτό άνηκε στον μήνα Νοέμβριο σύμφωνα με το παλιό ημερολόγιο
Μετά από αυτά τα γεγονότα, οι σύμμαχοι αποφάσισαν να απομακρύνουν τον Βασιλιά Κωσταντίνο από την εξουσία, αποκλείοντας με το ναυτικό τους περιοχές που υποστηρίζονταν από τον βασιλιά, ο οποίος τελικά παραιτήθηκε του αξιώματός του στις 15 Ιουνίου 1917. Οι Έλληνες ενώθηκαν κάτω από τη ηγεσία του Ελευθερίου Βενιζέλου και συμμετείχαν στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων. Η είσοδος των Ελλήνων στον πόλεμο, δημιούργησε αριθμητικό πλεονέκτημα στο Μακεδονικό μέτωπο και οι σύμμαχοι τελικά κατάφεραν να απομακρύνουν τις ΓερμανοΒουλγαρικές δυνάμεις από τα Βαλκάνια