Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015

31 Δεκεμβρίου 1997: Η Microsoft αγοράζει την υπηρεσία ηλεκτρονικού ταχυδρομείου Hotmail.



To Windows Live Hotmail (προηγουμένως γνωστό ως MSN Hotmail και Hotmail) είναι μια δωρεάν υπηρεσία ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στο διαδίκτυο της οικογένειας υπηρεσιών Windows Live από τη Microsoft. Πρωτοδημιουργήθηκε από τον Jack Smith και τον Sabeer Bhatia και κυκλοφόρησε το 1996. Ήταν μία από τις πρώτες δωρεάν υπηρεσίες ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Το Hotmail περιήλθε το 1997 στην κατοχή της Microsoft.

Η τωρινή έκδοση ανακοινώθηκε επίσημα την 1 Νοεμβρίου του 2005 σαν ενημέρωση του ήδη υπάρχοντος MSN Hotmail. Μετά από μια δοκιμαστική περίοδο, κυκλοφόρησε σε ήδη υπάρχοντες χρήστες του Hotmail στην Ολλανδία στις 9 Νοεμβρίου του 2006, ενώ κυκλοφόρησε παγκοσμίως στις 7 Μαΐου του 2007.

Διαθέτει αποθηκευτικό χώρο 5 GB, χαρακτηριστικά ασφαλείας, τεχνολογία Ajax και συνεργάζεται με το Windows Live Messenger, τα Spaces, το Ημερολόγιο του Windows Live και τις Επαφές του Windows Live. Φιλοξενεί περίπου 250 εκατομμύρια χρήστες παγκοσμίως και διατίθεται σε 35 διαφορετικές γλώσσες.

Γλώσσες
Το Hotmail διατίθεται στις παρακάτω γλώσσες: αραβικά, βουλγαρικά, κινέζικα (παραδοσιακά και απλοποιημένα), κροατικά, τσεχικά, δανικά, αγγλικά, εσθονικά, φινλανδικά, γαλλικά, γερμανικά, ελληνικά, εβραϊκά, ουγγαρικά, ιαπωνικά, ιταλικά, κορεατικά, λετονικά, λιθουανικά, νορβηγικά, πολωνικά, πορτογαλικά (επίσης πορτογαλικά της Βραζιλίας), ρουμανικά, ρωσικά, σερβικά, σλοβακικά, σλοβενικά, ισπανικά, σουηδικά, τάι, τουρκικά και ουκρανικά. Παρέχεται μερική υποστήριξη για τα αραβικά, τα εβραϊκά, τα ταμίλ και τα ινδικά.

MSN Hotmail
Το Hotmail ήταν μέρος της οικογένειας υπηρεσιών του MSN πριν να εισέλθει στην οικογένεια υπηρεσιών του Windows Live. Η είσοδος στο MSN Hotmail ήταν δυνατή ενόσω το Windows Live Hotmail βρισκόταν σε ανάπτυξη και ήταν διαθέσιμες και οι δύο υπηρεσίες. Από την επίσημη κυκλοφορία του Windows Live Hotmail, οι χρήστες αναγκάζονται να αναβαθμίσουν σε αυτό.

31 Δεκεμβρίου: Τα πιο περίεργα έθιμα παραμονή Πρωτοχρονιάς ανα τον κόσμο

Ιρλανδία
Οι ελεύθερες γυναίκες της χώρας ανυπομονούν για τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς γιατί είναι η στιγμή που θα τους φέρει την αγάπη της ζωής τους. Βάζουν φύλλα από γκι κάτω από το μαξιλάρι τους ελπίζοντας να ονειρευτούν και να βρουν τον μέλλοντα σύζυγό τους. Επίσης, γενικώς οι Ιρλανδοί πιστεύουν ότι έτσι ξεφορτώνονται την κακή τύχη.

Δανία
Περίεργο είναι το έθιμο που τηρούν στη χώρα, σπάζοντας δώρα στην πόρτα του γείτονα. Αντί να... ταλαιπωρούν τον... διπλανό τους αντιθέτως αντλούν μεγάλη χαρά. Η οικογένεια που συγκεντρώνει στην πόρτα της τη μεγαλύτερη ποσότητα σπασμένων πιατικών θεωρείται ότι θα έχει τη μεγαλύτερη τύχη καθώς έχει τους πιο πιστούς φίλους.
Στη Δανία έχουν τη συνήθεια λίγα δευτερόλεπτα πριν το τέλος του χρόνου να ανεβαίνουν στις καρέκλες και στο τελευταίο δευτερόλεπτο να πηδούν, έτσι ώστε ο νέος χρόνος να τους βρει κυριολεκτικά… στον αέρα!
Η «αιώρηση» αυτή συμβολίζει την καλή τύχη και την προστασία από τα κακά πνεύματα. Μόνο που, προφανώς, υπάρχει όριο ηλικίας…

Μεξικό
Το να μιλάνε σε πνεύματα είναι μέρος της μεξικανικής παράδοσης και των δοξασιών. Οι Μεξικανοί θεωρούν ότι μπορούν να επικοινωνήσουν με τις ψυχές με των νεκρών αγαπημένων τους. Πιστεύουν πως η Παραμονή της Πρωτοχρονιάς είναι η καλύτερη στιγμή για να το κάνουν αυτό και να ζητήσουν συμβουλή από τα πνεύματα. Κι αυτό βέβαια δεν γίνεται ερασιτεχνικά στο σπίτι του καθενός αλλά εξασκείται επαγγελματικά. Στο Τάος Ιν στο Νέο Μεξικό 15 λεπτά διαλογισμού κι επικοινωνίας κοστίζει 15 δολάρια. Επίσης, στη χώρα γιορτάζουν την ημέρα των νεκρών κάθε χρόνο στις 2 Νοεμβρίου.

Σκωτία
Ένα επικίνδυνο φεστιβάλ διοργανώνεται κάθε χρόνο την Παραμονή στη χώρα, καθώς κυρίαρχο στοιχείο είναι... η φλόγα. Το φεστιβάλ ονομάζεται Hogmanay και διοργανώνεται στις 31 Δεκεμβρίου. Άνδρες παρελαύνουν στους δρόμους κρατώντας φλογισμένες μπάλες τις οποίες στριφογυρίζουν πάνω από τα κεφάλια τους. Σύμφωνα με τους ντόπιους οι μπάλες φωτιάς φέρνουν εξαγνισμό και φως και θεωρείται έθιμο από τους Βίκινγκς.

Αργεντινή
Οι Αργεντίνοι θεωρούν ότι πρέπει κανείς να φοράει ροζ εσώρουχο την παραμονή της Πρωτοχρονιάς αν θέλει να πάνε όλα καλά. Και μόλις το ρολόι χτυπήσει δώδεκα όλοι σηκώνουν στον αέρα το δεξί τους πόδι για να πάει... δεξιά όλη η χρονιά!

Βραζιλία

Στην Βραζιλία όλοι φορούν λευκά για να διώξουν τα κακά πνεύματα και την πρώτη μέρα του χρόνου πηγαίνουν στην παραλία και “πηδάνε” πάνω από 7 κύματα για καλή τύχη.
Επίσης προσφέρουν δώρα στη Θεά Lemanja, τη θεά του νερού, η οποία τρελαίνεται για δώρα, ειδικά λουλούδια.
Νωρίτερα έχουν διακοσμήσει τα σπίτια τους με λευκά φωτάκια, λευκά κεράκια και λευκά λουλούδια, ενώ το τραπέζι είναι γεμάτο όσπρια, που δηλώνουν την αφθονία.

Ουκρανία
Στην Ουκρανία την τύχη φέρνει η… αράχνη!
Για τον λόγο αυτό στο χριστουγεννιάτικο δέντρο μαζί με τα στολίδια βάζουν και μερικές αράχνες, ενώ παρακαλάνε να δουν ζωντανή αράχνη στο σπίτι την πρωτοχρονιά, αφού αυτό είναι σημάδι, ότι όλα θα πάνε καλά στην οικογένεια.

Χονγκ-Κονγκ
Στο Χονγκ – Κονγκ, οι κάτοικοι εκδηλώνουν την αγάπη με… χρήματα!
Αυτό είναι το δώρο που περιλαμβάνεται στον κόκκινο φάκελο με το όνομα του παραλήπτη. Συνήθως βέβαια δώρο παίρνουν μόνο τα παιδιά και οι ανύπαντροι, ενώ το χρώμα με το οποίο είναι τα πάντα στολισμένα είναι το κόκκινο!

Χιλή
Στην Χιλή τρώνε μια κουταλιά φακές για μια χρονιά γεμάτη λεφτά και πολλή δουλειά και σκουπίζουν το σπίτι τους από μέσα προς τα έξω για να διώξουν την κακή ενέργεια.
Στο νεκροταφείο υποδέχονται οι Χιλιανοί την Πρωτοχρονιά. Συγκεκριμένα στην πόλη Τάλκα οι κάτοικοι συγκεντρώνονται εδώ και 15 χρόνια κάθε τέτοια μέρα στις 11 μ.μ. στο νεκροταφείο, που το έχουν φωταγωγήσει με απαλό φωτισμό ενώ απαλή κλασική μουσική ακούγεται από τα ηχεία. Θεωρούν πως οι αγαπημένοι τούς τους περιμένουν στο νεκροταφείο και θα πρέπει να υποδεχθούν τον νέο χρόνο μαζί τους. Η παράδοση ξεκίνησε το 1995 όταν μία οικογένεια ντόπιων παραβίασε τον φράκτη για να υποδεχθεί την πρωτοχρονιά στον τάφο του πατέρα τους κι από τότε περισσότεροι από 5.000 άνθρωποι συγκεντρώνονται στο τοπικό νεκροταφείο.

Κολομβία

Στην Κολομβία κάνουν βόλτα μια άδεια βαλίτσα στη γειτονιά για να έχουν μια χρονιά γεμάτη ταξίδια.

Ελβετία
Στο δημοφιλές ελβετικό θέρετρο του Κλόστερς οι σκιέρ διοργανώνουν μια κούρσα γουρουνιών πάνω στο χιόνι.
Δέκα μικρά γουρουνάκια τρέχουν στους δρόμους του χωριού. Το πιο γρήγορο όχι μόνο αποφεύγει τη σούβλα, αλλά…  υιοθετείται από τον δήμαρχο ως επίσημη μασκότ και περνάει ζωή χαρισάμενη…

Νότια Αφρική
Στις φτωχές συνοικίες της Νότιας Αφρικής συνηθιζόταν επί χρόνια οι κάτοικοι να πετάνε έξω από το σπίτι τους την παραμονή της Πρωτοχρονιάς όλες τις ηλεκτρικές συσκευές που είχαν χαλάσει ή δεν χρειάζονταν πια.
Ήταν, μάλιστα, κανόνας αν κάποια συσκευή σταματούσε να δουλεύει να μην την πετούν κατά τη διάρκεια του χρόνου, αλλά να περιμένουν τη συγκεκριμένη μέρα! Η αστυνομία απαγόρευσε το έθιμο για την προστασία των πεζών, αφού ορισμένοι πετούσαν ψυγεία και πλυντήρια από τα παράθυρα στο δρόμο!

Σκοτία
Στην Σκοτία προσπαθούν να μπουν πρώτοι στο σπίτι του γείτονα με το δεξί. Σε όσα περισσότερα σπίτια μπει κανείς τόσο πιο τυχερός θα είναι.
Το χειμερινό μπάνιο σε ποτάμια, θάλασσες και λίμνες είναι πολύ συνηθισμένο έθιμο την Πρωτοχρονιά, φυσικά γι’ αυτούς που αντέχουν το παγωμένο νερό.
Από τα πιο διάσημα… ραντεβού είναι αυτό στον ποταμό Φορθ της Σκοτίας, που προσελκύει χιλιάδες κολυμβητές απ’ όλο τον κόσμο. Παρόμοια έθιμα υπάρχουν σε όλο το βόρειο ημισφαίριο.

Iσπανία
Όποιος έχει βρεθεί στην αλλαγή του χρόνου σε κεντρική πλατεία της Βαρκελώνης ή της Μαδρίτης, γνωρίζει ότι την τύχη φέρνουν τα… σταφύλια!  
Tο σταφύλι κατέχει κυρίαρχη θέση στην Πρωτοχρονιά τους και μόλις το παραδοσιακό ρολόι χτυπήσει 12 Iσπανοί και Πορτογάλοι βάζουν στο στόμα τους μία - μία 12 ρώγες σταφύλι και κάνουν δώδεκα ευχές. Όταν το στόμα γεμίσει τις τρώνε και εύχονται να πραγματοποιηθούν.

Πορτογαλία
Στην Πορτογαλία, τρώνε Oliebollen. Είναι τηγανισμένες μπάλες από ζύμη, καλλυμένες από ζάχαρη!

Νέα Ζηλανδία
Στη Νέα Ζηλανδία χτυπάνε κατσαρόλες και κουτάλες στους δρόμους για να διώξουν τον παλιό χρόνο.

Ρωσία

Στη Ρωσία γράφουν μια ευχή σε ένα χαρτί, την καίνε και πετάνε τις στάχτες σε ένα ποτήρι γεμάτο σαμπάνια το οποίο πρέπει να πιούνε μέχρι τις 12.
Ιταλία
Oι Iταλοί  δεν παίρνουν δώρα από τον Άγιο Βασίλη, αλλά από την γριά μάγισσα Strega Buffana.
Μην φανταστείτε καμία κακομούτσουνη γριά με ελιές. Πρόκειται για μια καλοκάγαθη γιαγιάκα, η οποία  φέρνει στα καλά παιδιά δώρα και στα κακά δίνει... κάρβουνα.

Γερμανία
Με «Δείπνο για έναν» γιορτάζουν στη χώρα από το 1972! Κανείς δεν ξέρει για ποιον λόγο οι Γερμανοί παρακολουθούν ακριβώς το ίδιο τηλεοπτικό σόου κάθε χρόνο τόσες δεκαετίες και από πού ξεκίνησε η συγκεκριμένη παράδοση, αλλά ακόμη και η φράση «ίδια διαδικασία κάθε χρόνο» είναι η ατάκα της εποχής και οι Γερμανοί απολαμβάνουν πραγματικά το σόου, έστω και σε επανάληψη.
Στη γερμανική πόλη Μόλτεν συνηθίζουν την τελευταία ημέρα κάθε χρόνου να… προβλέπουν το μέλλον! Με ποιον τρόπο; Λιώνουν μια κουταλιά μολύβι και στη συνέχεια το χύνουν σε έναν κουβά νερό.
Ανάλογα με τα σχήματα που θα πάρει το μολύβι όταν σταθεροποιηθεί είναι και τα νέα. Αν παρουσιαστεί ένα αυγό π.χ. θεωρείται σίγουρο ότι η οικογένεια του ενδιαφερόμενου θα μεγαλώσει, αν έχει σχήμα καπέλου σημαίνει άνετη ζωή και ταξίδια. Περιέργως δεν υπάρχουν σχήματα για κακές ειδήσεις

Μεγάλη Βρετανία
Στην Μ. Βρετανία όλο και λιγότερα παιδάκια τηρούν το έθιμο, αφού τα τζάκια στις μεγάλες πόλεις έχουν μειωθεί. Στις επαρχίες όμως, γράφουν ένα γράμμα στον Άγιο Βασίλη, στο οποίο αναφέρουν αναλυτικά τα δώρα που θέλουν και το ρίχνουν στο τζάκι, αφού ο Άγιος μπαίνει από την καμινάδα.
Το γράμμα όμως πρέπει να καεί σιγά – σιγά και όχι με την μία, γιατί τότε αναγκάζονται να το ξαναγράψουν!
Τα πλοία υπό βρετανική σημαία έχουν ένα παράξενο έθιμο. Κάθε 31η Δεκεμβρίου ο καπετάνιος σκορπάει στο κατάστρωμα μικρά φτερά από τρυποφράκτη, ένα πουλί που είναι πολύ γνωστό στη χώρα και το όνομά του συμβολίζει την αποφυγή των ναυαγίων!
Λέγεται, μάλιστα, ότι η πρώτη δουλειά κάθε Βρετανού πλοιάρχου που γνωρίζει ότι η Πρωτοχρονιά θα τον βρει εν πλω είναι να… προμηθευτεί τέτοια φτερά!

Εκουαδόρ
Καίγοντας σκιάχτρα τα μεσάνυχτα γιορτάζουν τον νέο χρόνο στο Εκουαδόρ. Καθώς πλησιάζουν τα μεσάνυχτα κάθε οικογένεια στήνει το σκιάχτρο της, που το έχει φτιάξει από εφημερίδες και ξύλο, και του βάζει φωτιά. Με αυτόν τον τρόπο θεωρούν πως καταστρέφουν όλα τα άσχημα πράγματα που συνέβησαν τους 12 περασμένους μήνες. Έτσι γεμίζουν τη νέα χρονιά με τύχη κι ευτυχία. Επίσης, συνηθίζουν να παίρνουν φωτογραφίες που τους θυμίζουν κάτι άσχημο και να τις καίνε ώστε να ξορκίσουν τις περυσινές κακές στιγμές.

Ελ Σαβαδόρ
Στο Ελ Σαλβαδόρ, βάζουν τα μεσάνυχτα ένα αυγό και το αφήνουν όλο το βράδυ. Έτσι όπως θα μετατραπεί εκείνο, δείχνει τι θα τους φέρει η νέα χρονιά!

Φιλιππίνες
Στις Φιλιππίνες, ανάβουν όλα τα φώτα του σπιτιού για να διώξουν τα κακά πνεύματα!
Ανοίγουν επίσης όλα τα ντουλάπια και τα παράθυρα, και μόλις είναι μεσάνυχτα τρέχουν να τα κλείσουν! Την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς έχουν έθιμο να φορούν ρούχα πουά και να τρώνε μόνο στρογγυλά φαγητά και φρούτα! Πιαστούν έτσι ότι θα έχουν αφθονία καθώς ταυτίζουν το στρογγυλό σχήμα με το σχήμα των κερμάτων και του πλούτου.

Τουρκία
 Στην Τουρκία, αγοράζουν καρπούζι και το πετάνε στους δρόμους από τα μπαλκόνια τους!

Βενεζουέλα
Στην Βενεζουέλα, φοράνε κίτρινα εσώρουχα για καλή τύχη!

ΗΠΑ
Με φιλιά υποδέχονται οι Αμερικανοί τον νέο χρόνο καθώς θεωρούν ότι έτσι το καινούργιο έτος θα είναι πολύ όμορφο! Πιστεύουν ότι φιλώντας τον σύντροφό τους ή ακόμη κι έναν άγνωστο δίπλα τους θα διώξουν τις κακές αναμνήσεις και την κακοτυχία του παρελθόντος και θα σημαδέψουν μια νέα αρχή γεμάτη αγάπη και έντονη ζωή.

Λευκορωσία 
Οι ανύπαντρες συναγωνίζονται για να δουν ποια θα παντρευτεί μέσα στη νέα χρονιά. Στήνει η καθεμιά μπροστά της έναν σορό καλαμποκιού και παίρνουν έναν κόκορα. Τον αφήνουν να φθάσει μέχρι έναν από τους σορούς και σε όποια ανήκει, αυτή θα είναι που θα παντρευτεί.

31 Δεκεμβρίου: Ήθη και έθιμα Παραμονής Πρωτοχρονιάς ανά την Ελλάδα

Πρώτη ημέρα ενός καινούργιού χρόνου η Πρωτοχρονιά, και όλη η Ελλάδα σπεύδει να τη γιορτάσει με το δικό της μοναδικό τρόπο. Πάρτε μια γεύση πως υποδέχονται την ξεχωριστή αυτή ημέρα διάφορα μέρη στην χώρα μας:

Σάμος: Η «προβέντα» και τα «μουλιστρίνα»
Εκτός από την βασιλόπιτα, οι γυναίκες της Σάμου φτιάχνουν και την «προβέντα». Πρόκειται για ένα πιάτο με γλυκά που «κρίνει» τη νοικοκυροσύνη της Σαμιώτισσας. Απαραίτητο «συστατικό» κάθε σπιτιού είναι το σπάσιμο του ροδιού και το σκόρπισμα των σπόρων του ώστε να γεμίσει το σπίτι ευτυχία και υγεία, ενώ οι τυχεροί που θα κάνουν ποδαρικό, παίρνουν τα «μπουλιστρίνα», το γνωστό σε όλους μας χαρτζιλίκι.

Θάσος:Το σκόρπισμα των φύλλων
Πρόκειται για ένα πολύ παλιό έθιμο κατά τη διάρκεια του οποίου όλοι κάθονται γύρω από το αναμμένο τζάκι, τραβούν την ανθρακιά προς τα έξω και ρίχνουν γύρω στ’ αναμμένα κάρβουνα, φύλλα ελιάς, βάζοντας στο νου τους από μια ευχή, χωρίς όμως να την πουν στους άλλους. Όποιου το φύλλο γυρίσει περισσότερο, εκείνου θα πραγματοποιηθεί και η ευχή του.

Καβάλα: Ψέλνουν τα κάλαντα ανάβοντας φωτιές
Ένα πολύ παλιό έθιμο, προερχόμενο από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας: τα αγόρια που θα φύγουν στρατιώτες τη νέα χρονιά, συγκεντρώνουν μεγάλες στοίβες από ξύλα στην πλατεία. Την παραμονή ανάβουν μια μεγάλη φωτιά και ψέλνουν τα κάλαντα. Με το που ο δείκτης δείξει δώδεκα, ξεκινά το παραδοσιακό γλέντι με τσίπουρο και γλυκά. Σε άλλες περιοχές της Καβάλας, το μικρότερο μέλος της οικογένειας μεταφέρει μια πέτρα στο εσωτερικό του σπιτιού για να είναι στέρεο και γερή η οικογένεια, ενώ τα μικρότερα παιδιά κάνουν «ποδαρικό» σε όλα τα σπίτια του κάθε οικισμού, μπαίνοντας με το δεξί. Για την καλή τύχη που φέρνουν, ανταμείβονται από τους ιδιοκτήτες με δώρα και γλυκά.

Ανατολική Μακεδονία: Οι «Μωμόγεροι»
Με ρίζες από τον Πόντο, οι «Μωμόγεροι» αναβιώνουν κάθε χρόνο στους Σιταγρούς και στα Πλατανιά της Δράμας. Πρόκειται για ένα είδος λαϊκού παραδοσιακού θεάτρου, όπου οι πρωταγωνιστές μιμούνται γεροντικά πρόσωπα, εξ΄ου και η ετυμολογία της λέξης «μωμόγερος» από το μίμος+ γέρος.

Ξάνθη: πρασόπιτα, όπως λέμε βασιλόπιτα
Οι οικογένειες ανοίγουν φύλλο και παρασκευάζουν μια πίτα με πράσο, κιμά και μπαχαρικό κύμινο. Η πίτα ψήνεται σε παραδοσιακό ταψί, το οποίο ονομάζεται «σινί».

Ηράκλειο Κρήτης: η μπουγάτσα και η «καλή χέρα»
Κάθε χρόνο η Πρωτοχρονιά στην Κρήτη συνοδεύεται από μεγάλη κατανάλωση μπουγάτσας. Για το σκοπό αυτό, σε όλους τους δρόμους του Ηρακλείου στήνονται υπαίθριοι πάγκοι για να είναι γλυκιά η πρώτη γεύση που θα πάρουν οι κάτοικοι του νησιού. Όσο για το χαρτζιλίκι; αυτό ονομάζεται «καλή χέρα» και ρέει άφθονο!

Τα πρωτοχρονιάτικα έθιμα των Ελλήνων
Τα έθιμα που κατά κανόνα τηρούνται την πρώτη μέρα του χρόνου στην χώρα μας χαρακτηρίζονται από την ποσότητα και την ποικιλία.
Τα περισσότερα από αυτά σχετίζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με την τύχη όπως είναι το ποδαρικό, το ρόδι και η χαρτοπαιξία. Μια άλλη κατηγορία είναι τα αμιγώς εορταστικά όπως είναι τα πυροτεχνήματα και η διασκέδαση, ενώ τέλος υπάρχουν και κάποια που τείνουν να εξαλειφθούν όπως οι κολόνιες, το σφάξιμο του χοίρου και η κρεμύδα για γούρι.
Φυσικά, κύρια θέση σε αυτά έχει η βασιλόπιτα, έθιμο το οποίο τελείται ευλαβικά από την συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής οικογένειας.

Η Βασιλόπιτα
Αναμφισβήτητα το κατεξοχήν Πρωτοχρονιάτικο έθιμο είναι η βασιλόπιτα, που ειρήσθω εν παρόδω, τη συναντάμε σε ολόκληρο τον Ελλαδικό χώρο με αρκετές βέβαια παραλλαγές. Οι παραλλαγές αυτές έχουν να κάνουν κυρίως με την σύσταση της.
Έτσι σε κάποια μέρη είναι κέικ ή τσουρέκι, σε άλλα αλμυρή ή γλυκιά πίτα με φύλλα ενώ σε κάποια άλλα είναι ψωμί σαν το Χριστόψωμο. Διαφορές στις Βασιλόπιτες συναντάμε και στην διακόσμηση που φέρουν. Κοινό στοιχείο πάντως της διακόσμησης είναι ένας σταυρός και η αναγραφή του έτους. Σε όλες πάντως τις περιπτώσεις Βασιλόπιτα είναι στρογγυλή και μέσα της κρύβει ένα φλουρί.
Η βασιλόπιτα είναι συνδυασμός του «εορταστικού άρτου» και του «μελιπήκτου» των αρχαίων προσφορών, τόσο προς τους θεούς όσο και προς τους νεκρούς ή τους κακούς δαίμονες για την εξασφάλιση της υγείας, της καλής τύχης και της ευλογίας του Αγίου Βασιλείου.
Στην πλειοψηφία τους οι Έλληνες κόβουν τη βασιλόπιτα αμέσως μετά την αλλαγή του χρόνου. Σε μερικές όμως, περιοχές της Ελλάδας η Βασιλόπιτα κόβεται στο μεσημεριανό τραπέζι, ανήμερα του Αγίου Βασιλείου την 1η Ιανουαρίου. Όποτε πάντως και αν κοπεί, ακολουθείται το ίδιο εθιμοτυπικό: Ο νοικοκύρης την σταυρώνει τρεις φορές με ένα μαχαίρι και μετά αρχίζει να κόβει τα κομμάτια. Το πρώτο είναι του Χριστού, το δεύτερο της Παναγίας, το τρίτο του Αγίου Βασιλείου, το τέταρτο του σπιτιού και ακολουθούν τα κομμάτια των μελών της οικογένειας με σειρά ηλικίας.

Πυροτεχνήματα
Τα τελευταία χρόνια έχουν καθιερωθεί τα πυροτεχνήματα στις κεντρικές πλατείες των πόλεων. Είναι με ευθύνη και διοργάνωση των δημοτικών αρχών που επίσης φροντίζουν για τον εορταστικό στολισμό των πόλεων, αλλά και τη διοργάνωση μουσικών εκδηλώσεων για την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

Η Καλή Χέρα
Συνηθίζεται να δίνεται ένα χρηματικό ποσό σαν δώρο σε παιδιά που θα επισκεφτούν κάποιο σπίτι την Πρωτοχρονιά. Συνήθως πρόκειται για τα εγγόνια ή τα ανίψια.
Μερικές δεκαετίες παλιότερα, η «καλή χέρα» ήταν το μόνο δώρο που έπαιρναν τα παιδιά την Πρωτοχρονιά και σε πολλές περιπτώσεις ήταν απλά ένα κέρασμα μιας κι ούτε χρήματα υπήρχαν πολλά, αλλά ούτε μαγαζιά με παιγνίδια.
Στα όμορφα Επτάνησα, ανάμεσα στο Ιόνιο πέλαγος και την Αδριατική θάλασσα, χαίρονται με ξεχωριστό τρόπο τις ημέρες του Δωδεκαημέρου. Οι άνθρωποι γιορτάζουν πηγαίνοντας στην εκκλησία, τρώγοντας, πίνοντας, τραγουδώντας αλλά και κάνοντας αστεία ο ένας στον άλλο.

Το Ποδαρικό
Πολλοί άνθρωποι είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί ακόμα και σήμερα σχετικά με το ποιος θα κάνει ποδαρικό στο σπίτι τους, δηλαδή ποιος θα μπει πρώτος στο σπίτι τους τον καινούριο χρόνο.
‘Έτσι, από την παραμονή λένε σε κάποιο δικό τους άνθρωπο, που τον θεωρούν καλότυχο και γουρλή, να έρθει την Πρωτοχρονιά να τους κάνει ποδαρικό. Πολλές φορές προτιμούν ένα μικρό παιδί για να κάνει ποδαρικό, γιατί τα παιδιά είναι αθώα και στην καρδιά τους δεν υπάρχει η ζήλια κι η κακία.

Οι Κολόνιες
Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς το βράδυ, οι κάτοικοι της πόλης γεμάτοι χαρά για τον ερχομό του Νέου Χρόνου κατεβαίνουν στο δρόμο κρατώντας μπουκάλια με κολόνια και ραίνουν ο ένας τον άλλο τραγουδώντας:” Ήρθαμε με ρόδα και με ανθούς να σας ειπούμε Χρόνους Πολλούς.” Και η τελευταία ευχή του χρόνου που ανταλλάσσουν είναι “Καλή Αποκοπή” δηλαδή “με το καλό να αποχωριστούμε τον παλιό το χρόνο”. “Πάλιν ακούσατε άρχοντες πάλι να σας ειπούμε ‘Oτι και αύριο εστί ανάγκη να χαρούμε και να πανηγυρίζομεν περιτομήν Κυρίου, την εορτήν του Μάκαρος Μεγάλου Βασιλείου”.
Οι παλιοί Αθηναίοι περίμεναν τον ‘Aη Βασίλη από το βράδυ της παραμονής με ολάνοιχτες τις πόρτες των σπιτιών τους και επειδή σύμφωνα με την παράδοση, θα ήταν… κουρασμένος και πεινασμένος από το μακρινό ταξίδι του, έστρωναν ένα μεγάλο τραπέζι και το φόρτωναν με τα πιο εκλεκτά γλυκίσματα και φαγητά για να τον φιλοξενήσουν… γύρω από το τραπέζι αυτό μαζευόταν το βράδυ της παραμονής όλη η οικογένεια και περίμενε για ν’ αρχίσει το φαγοπότι. … Τα μεσάνυχτα έσβηναν τις λάμπες τους κι έδιωχναν με γιουχαΐσματα τον παλιό χρόνο, πετώντας πίσω του (!) στο δρόμο ένα παλιοπάπουτσο.
Τα παιδιά κρεμούν, την παραμονή της πρωτοχρονιάς, τα παπούτσια και τις κάλτσες τους στα παράθυρα ή στο τζάκι περιμένοντας να περάσει ο ‘Aη Βασίλης να τα γεμίσει δώρα.
Στις Κυκλάδες θεωρούν καλό οιωνό να φυσάει βοριάς την πρωτοχρονιά. Επίσης θεωρούν καλό σημάδι αν έρθει στην αυλή τους περιστέρι τη μέρα αυτή. Αν όμως πετάξει πάνω από το σπιτικό τους κοράκι τους βάζει σε σκέψεις μελαγχολικές ότι τάχα τους περιμένουν συμφορές…

Το ρόδι
“Χίλιοι μύριοι καλογέροι σ’ ένα ράσο τυλιγμένοι”. Τι είναι;
Το ρόδι είναι σύμβολο αφθονίας, γονιμότητας και καλής τύχης. Σε πολλά μέρη της Ελλάδας κρεμούσαν στο κάθε σπίτι, από το φθινόπωρο, ένα ρόδι. Μετά τη Μεγάλη Λειτουργία της Πρωτοχρονιάς το πετούσαν με δύναμη στο κατώφλι για να σπάσει σε χίλια κομμάτια κι έλεγαν: “Χρόνια Πολλά! Ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος!” Το έθιμο του ροδιού της πρωτοχρονιάς διατηρείται και σήμερα. Την ώρα που αλλάζει ο χρόνος στην εξώπορτα του σπιτιού πετάνε και σπάνε ένα ρόδι και μπαίνουν μέσα στο σπίτι με το δεξί πόδι κάνοντας το ποδαρικό, ώστε ο καινούργιος χρόνος να τα φέρει όλα δεξιά, καλότυχα.

Διασκέδαση
Όλη την περίοδο των γιορτών ο κόσμος βγαίνει περισσότερο τα βράδια κι η κίνηση στα μπαρ και τα κλαμπ είναι αυξημένη. Ειδικά το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς γίνεται το αδιαχώρητο μετά τα μεσάνυκτα κι η κίνηση στους δρόμους είναι τέτοια που τα αυτοκίνητα προχωρούν σημειωτόν. Η διασκέδαση συνεχίζεται μέχρι την ανατολή του ήλιου.

Το σφάξιμο του χοίρου
Ένα παλιό έθιμο, που η πρόοδος και οι σύγχρονες ευκολίες το έχουν σβήσει, είναι το σφάξιμο του χοίρου. Κάθε οικογένεια μεγαλώνει στην αυλή του σπιτιού ένα χοίρο για να το σφάξει τις μέρες των γιορτών. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς η νοικοκυρά έβραζε σ’ ένα καζάνι πολύ νερό.
Ο χασάπης με τη βοήθεια και άλλων αντρών έσφαζε το χοίρο. Μετά το σφάξιμο και το καθάρισμα του από τις τρίχες με κοχλαστό νερό, έσχιζαν το χοίρο και τον χώριζαν σε κομμάτια: κεφάλι, πόδια, έντερα, χοιρομέρια κλπ.
Την ουροδόχο κύστη, τη «φούσκα» του χοίρου την καθάριζαν, τη φούσκωναν και την έδιναν στα παιδιά για να παίξουν. Τα έντερα τα έπλεναν καλά και τα έβαζαν στο ξύδι. Ψιλοκομμένα κομμάτια κρέας χοίρου τα έβαζαν για οχτώ μέρες στο κρασί και στη συνέχεια γέμιζαν μ’ αυτά τα έντερα φτιάχνοντας τα λουκάνικα.
Τα λουκάνικα και τα κρέατα του χοίρου αφού τα κρέμαγαν σ’ένα κοντάρι, τα κάπνιζαν σε φωτιά από σχοινιές, μερσινιές και ξισταρκές για να στεγνώσουν. Μετά τα κρεμούσαν στον ήλιο για να ξεραθούν καλά. Από το κρέας του χοίρου έτρωγαν όλο το χρόνο.

Κρεμύδα για Γούρι
Το σκυλοκρέμμυδο ή κρεμύδα (Scilla maritima) είναι συνηθισμένο φυτό στην Κρήτη. Φυτρώνει άγριο και μοιάζει με μεγάλο κρεμμύδι. Τα ζώα δεν το τρώνε γιατί έχει δηλητήριο, που μπορεί να προκαλέσει δερματικό ερεθισμό από επαφή. Ακόμα και να το βγάλεις απ’ τη γη και να το κρεμάσεις, δεν παύει να βγάζει νέα φύλλα και άνθη. Ο λαός πιστεύει ότι αυτή τη μεγάλη ζωτική του δύναμη μπορεί να τη μεταδώσει σε έμψυχα και άψυχα, γι’ αυτό την πρωτοχρονιά κρεμούν σκυλοκρέμμυδο στα σπίτια τους. Πρόκειται για αρχαίο έθιμο καλοτυχίας που αναφέρεται ήδη από τον 6 ο αιώνα π.Χ. Σήμερα τείνει να εγκαταλειφθεί.

Χαρτοπαιξία
Αγαπημένο έθιμο των Ελλήνων τις μέρες της Πρωτοχρονιάς είναι να δοκιμάζουν την τύχη τους. Εκτός από το κρατικό Λαχείο που κληρώνει 10.000.000 τη Πρωτοχρονιά, υπάρχει επίσης η χαρτοπαιξία και τα ζάρια σε καφενεία, λέσχες και σπίτια.
Στα σπίτια είναι έθιμο να παίζονται χαρτιά το βράδυ της Παραμονής της Πρωτοχρονιάς περιμένοντας την αλλαγή του χρόνου. Τα ποσά συνήθως είναι χαμηλά, τέτοια που να προσφέρουν απλά μια φιλική διασκέδαση χωρίς να στενοχωρούν τους χαμένους.

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015

30 Δεκεμβρίου 1871: Η Βικτόρια Γούντχαλ δημοσιεύει για πρώτη φορά στις ΗΠΑ το Κομμουνιστικό Μανιφέστο των Μαρξ και Ένγκελς.


Το Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος ή Κομμουνιστικό Μανιφέστο (γερμανικά: Das Manifest der Kommunistischen Partei) αποτελεί ένα από τα πλέον διαδεδομένα κείμενα της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής φιλολογίας και μπορεί να χαρακτηριστεί πλέον ένα κλασικό πολιτικό κείμενο . Γράφτηκε από τους Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς, από τα τέλη του 1847 μέχρι τις αρχές του 1848, κατ' εντολή της Κομμουνιστικής Λίγκας για να αποτελέσει το πρόγραμμά της, ενώ δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις 21 Φεβρουαρίου 1848, λίγες ημέρες πριν την Φεβρουαριανή Επανάσταση στο Παρίσι 24 Φεβρουαρίου 1848. Θεωρείται από τους ιδεολογικούς συνοδοιπόρους του ως ένα θεωρητικό κείμενο για την Καπιταλιστική και την Σοσιαλιστική κοινωνία, αλλά ταυτόχρονα και οδηγός για δράση, οδηγός για την προλεταριακή επανάσταση που θα ανατρέψει την κυριαρχία της Αστικής τάξης και θα εγκαθιδρύσει μιαν αταξική κοινωνία.
Εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης του Μανιφέστου του
Κομμουνιστικού Κόμματος
υπό τον τίτλο"Κοινωνιστικό Μανιφέστο" στα Ελληνικά (1913)


Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο στην Ελλάδα 

Ο πρώτος μεταφραστής στα ελληνικά του Κομμουνιστικού Μανιφέστου ήταν ο Κωνσταντίνος Χατζόπουλος, Έλληνας διανοούμενος πρωτοπόρος δημοτικιστής που είχε ασπαστεί τον Μαρξισμό κατά την διάρκεια των σπουδών του στην Γερμανία. Η μετάφρασή του δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Εργάτης" του Βόλου το 1908 υπό τον τίτλο "Προκήρυξη του Κοινωνιστικού Κόμματος" και με το ψευδώνυμο Π. Βασιλικός. Αργότερα (1913) η ίδια μετάφραση εκδόθηκε σε μπροσούρα από το Σοσιαλιστικό Κέντρο Αθηνών με τον τίτλο "Το Κοινωνιστικό Μανιφέστο" με ένα μικρό πρόλογο του μεταφραστή με το πραγματικό του όνομα αυτή τη φορά.

Στα 1919 κυκλοφόρησε από το ΣΕΚΕ νέα έκδοση σε μετάφραση Α. Δούμα και πρόλογο του Αριστοτέλη Σίδερι με τίτλο "Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο" που επανακυκλοφόρησε το 1921. Το 1927 ο μαρξιστής συγγραφέας Γ. Κορδάτος ετοιμάζει νέα μετάφραση και την εκδίδει με εισαγωγή και σχόλια του ίδιου (Ακαδημαϊκόν Βιβλιοπωλείον). Η μετάφραση αυτή ξαναδουλεμένη από τον ίδιο εκδίδεται το 1945 (Αργύρης Παπαζήσης) και επανεκδίδεται το 1963 (άγνωστος εκδότης) και το 1998 (Αλφειός). Το 1933 με απόφαση του ΠΓ του ΚΚΕ τιμώντας τα 50 χρόνια του θανάτου του Μαρξ εκδίδεται εκ νέου σε μετάφραση του Ιορδάνη Ιορδανόπουλου και σε επανέκδοση το 1945 (Καινούργια Εποχή). Το 1948, στα 100 χρόνια από την συγγραφή του Μανιφέστου το ΚΚΕ το επανεκδίδει σε νέα μετάφραση του Μιλτιάδη Πορφυρογένη που την δημοσιεύει και την επανεκδίδει το 1998 το "Ποντίκι".

Το 1952 πάλι το ΚΚΕ στην συλλογική έκδοση "Διαλεχτά Έργα" των Μαρξ και Ένγκελς περιλαμβάνει και το "Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος" σε μετάφραση επιτελείου μεταφραστών του εξωτερικού. Η μετάφραση αυτή ήταν η βάση για πολλές μετέπειτα εκδόσεις, κυρίως από το εκδοτικό του ΚΚΕ "Σύγχρονη Εποχή" (1975-2006, αλλεπάλληλες εκδόσεις και επανατυπώσεις), τις εκδόσεις Παπακώστα (1963, 1965) και ΗΡΙΔΑΝΟΣ (1974, 1975) και τους εκδοτικούς Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις, ΓΝΩΣΕΙΣ και άλλους. Επίσης το 1963 κυκλοφόρησε μια έκδοση αγνώστων στοιχείων σε μετάφραση των Βασίλη Ρώτα και Βούλας Δαμιανάκου. Το 1981 οι εκδόσεις "Θεμέλιο" σε μετάφραση Γ. Κώττη κυκλοφόρησαν μια εύχρηστη και πλούσια σε σχόλια έκδοση που επανεκδόθηκε το 1998 με εισαγωγή του διαπρεπούς Βρεττανού ιστορικού Χομπσμπάουμ.

Το 1998 (και μετέπειτα) που συνέπεσαν τα 150 χρόνια από την πρώτη του έκδοση έγινε, όπως και παγκοσμίως, μία εκδοτική έκρηξη, με πολλές εκδόσεις και επανεκδόσεις. Εκδόσεις "ΕΡΑΤΩ", ΝΕΦΕΛΗ, Εκδοτική Θεσσαλονίκης, Κούριερ, οι προαναφερμένες ΑΛΦΕΙΟΣ, ΠΟΝΤΙΚΙ, ΓΝΩΣΕΙΣ, ΗΡΙΔΑΝΟΣ, ΘΕΜΕΛΙΟ, Σύγχρονη Εποχή κλπ.

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2015

29 Δεκεμβρίου 2001: ο Michael Jordan γίνεται ο μεγαλύτερος σε ηλικία παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ που ξεπέρασε τους 50 πόντους σε ένα παιχνίδι.

Ήταν 38 ετών και βρισκόταν τρία χρόνια εκτός δράσης τι θα μπορούσε να κάνει πλέον; Ήταν η απόλυτα λογική απορία όλων όταν ο Michael Jordan αποφάσισε να επιστρέψει για δεύτερη φορά στο ΝΒΑ. Μπορεί να μην ήταν κάθε βράδυ ο “αέρινος” παίκτης που φορούσε το νούμερο “23” στους Bulls όμως υπήρχαν και αγώνες που θυμόταν τον παλιό πάρα πολύ καλό εαυτό του.

Ο πλέον χαρακτηριστικός δεν ήταν άλλος από αυτόν με τους Hornets στις 29 Δεκεμβρίου του 2001 όταν σκόραρε 51 πόντους και έγραψε για πολλοστή φορά ιστορία. Ο Jordan προερχόταν από το χειρότερο παιχνίδι της καριέρας του έως τότε, καθώς πριν από δυο μέρες είχε μείνει στους 6 πόντους απέναντι στους Pacers και αυτό δεν του άρεσε καθόλου. Ήθελε να αποδείξει πως ακόμα και σε αυτή την ηλικία η μπογιά του περνάει και έτσι ξέσπασε στη Charlotte.

Οι 24 πόντοι που έβαλε στην πρώτη περίοδο και οι 34 που είχε στο ημίχρονο ήταν ρεκόρ για τους Wizards που τον είδαν να πετυχαίνει τους πρώτους 13 πόντους τους στην αναμέτρηση. “51 πόντοι; Αυτό ήταν κάτι που δεν το φανταζόμουν. Πραγματικά έμοιαζε σαν να είχε γυρίσει τον χρόνο πίσω”, είχε πει τότε ο P.J. Brown των Hornets βλέποντας των “Air” να εκτελεί άψογα στο παρκέ τις αγαπημένες του κινήσεις.

Η Washington δεν δυσκολεύτηκε να κερδίσει (107-90) και έτσι στο δεύτερο μέρος του παιχνιδιού ο Jordan κατέβασε ταχύτητα. Θα μπορούσε να κυνηγήσει το ρεκόρ πόντων για παίκτη της ομάδας του που ήταν οι 56 πόντοι του Earl Monroe αλλά είχε 2/7 σουτ στην στο τέταρτο δωδεκάλεπτο και τρία λεπτά πριν από τη λήξη ο Doug Collins τον απέσυρε στον πάγκο, αφού ήδη είχε προσφέρει αρκετά και οι Wizards είχαν εξασφαλίσει τη νίκη. “Περίμενα πως μετά το παιχνίδι με την Indiana θα ήθελε να δείξει ποιος είναι στ’ αλήθεια. Τον έχω δει να κάνει απίστευτα πράγματα αλλά το αποψινό είναι απίθανο εάν σκεφτεί κανείς πως είναι 38 ετών”, ήταν τα λόγια του Collins μετά την εξαιρετική εμφάνιση του Jordan.

Όσο για τον ίδιο δεν δίστασε να πει ξεκάθαρα πως σκοπός του ήταν να δείξει πως ακόμα το.. έχει: Ήμουν σίγουρος πως μετά τον αγώνα με τους Pacers όλοι θα μιλούσαν για την ηλικία μου, οπότε ήθελα να δείξω πως ακόμα μπορώ να κάνω τέτοια παιχνίδια. Άλλωστε έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που άκουσα να λένε πως αιωρούμαι στον αέρα. Στο πρώτο ημίχρονο όλα ήταν τέλεια. Ο ρυθμός μου, τα πατήματα μου, έκανα την άμυνα να αναρωτιέται πως θα κινηθώ. Ήταν μια από αυτές τις νύχτες”.

29 Δεκεμβρίου 1890: Οι αμερικανικές δυνάμεις σκοτώνουν 350 άνδρες και γυναικόπαιδα στην τοποθεσία Γούντεντ Νι Κρικ. Είναι η τελευταία μεγάλη μάχη Ινδιάνων και αμερικανικών δυνάμεων

Στις 29 Δεκεμβρίου, οι στρατιώτες του Συνταγματάρχη Φόρσαϊθ σφάγιασαν 300 Ινδιάνους Λακότα, ανάμεσά τους πολλές γυναίκες και παιδιά.
Ήταν η τελευταία ένοπλη σύρραξη Αμερικάνων και Ινδιάνων.
Το 1888, μία θρησκευτική αίρεση είχε εξαπλωθεί ανάμεσα στους Ινδιάνους Λακότα της Ντακότα, με το όνομα «Χορός των Φαντασμάτων».
Εμπνευστής της θρησκείας ήταν ο σοφός Γουοβόκα. Πίστευε ότι η γη σύντομα θα καταστρεφόταν, για να ξαναγεννηθεί νέα και αμόλυντη. Θα ήταν γεμάτη πράσινα, εύφορα λιβάδια και αμέτρητα κοπάδια βούβαλων, που κόντευαν να εξαφανιστούν απ’ το ασταμάτητο κυνήγι των λευκών.
Αυτό τον επίγειο παράδεισο θα κληρονομούσαν οι Ινδιάνοι, αν ζούσαν μία ζωή σε αρμονία με τη φύση και έμεναν μακριά απ’ τις ανήθικες συνήθειες των λευκών, κυρίως το αλκοόλ.
Οι πιστοί του Γουοβόκα δε χρειαζόταν να θρηνούν τους νεκρούς τους, γιατί θα ανασταίνονταν όλοι όταν ξαναγεννιόταν η γη.
Όλοι μπορούσαν να εξασφαλίσουν μια θέση στην καινούρια γη, αν προσεύχονταν τακτικά. Η προσευχή του Γουοβόκα ήταν ένας χορός, που ονομάστηκε «χορός των φαντασμάτων». Έλεγε ότι όσο χόρευε κανείς, μπορούσε να κλείσει τα μάτια του και να δει τον μελλοντικό παράδεισο.
Δύο άλλοι σοφοί, η Αρκούδα που Κλωτσάει και το Κοντό Βουβάλι, εμπλούτισαν τη θρησκεία, δίνοντάς της μία πιο επιθετική χροιά. Δημιούργησαν ιερά ενδύματα, που όποιος τα φορούσε ήταν προστατευμένος απ’ τις σφαίρες των λευκών. Θα τα είχαν ανάγκη, όταν θα πολεμούσαν με τους λευκούς, για να καθαρίσουν τη γη απ’ αυτούς.

Οι αξιωματικοί των «λευκών» ανησύχησαν με τη θρησκευτική μανία των Ινδιάνων και τον Δεκέμβριο του 1890 πήραν μια ακατανόητη απόφαση. Απαγόρευσαν τη λατρεία του χορού των φαντασμάτων.
Φυσικά, οι Λακότα συνέχισαν να χορεύουν και τότε ανέλαβε το «βαρύ πυροβολικό» των λευκών.
Ήρθε ο στρατός, με επικεφαλής τον βετεράνο στρατηγό Νέλσον Μάιλς, ο οποίος διέταξε να γίνουν συλλήψεις των αρχηγών της φυλής Λακότα.
Ο αρχηγός Πιτσιλωτό Ελάφι κατάφερε να ξεφύγει, μαζί με 350 μέλη της φυλής του. Στο κατόπι τους βγήκε το 7ο Τάγμα Ιππικού με τον Ταγματάρχη Γουίτσαϊντ.
Τους εντόπισαν δίπλα στο Πορκιουπάιν Κρικ της Νότιας Ντακότα. Χωρίς να φέρουν καμία αντίσταση, οι Ινδιάνοι συμφώνησαν να ακολουθήσουν τον Γουίτσαϊντ μέχρι το Γούντεντ Νι Κρικ, όπου κατασκήνωσαν. Ο αρχηγός Πιτσιλωτό Ελάφι ακολούθησε με κάρο, γιατί ήταν βαριά άρρωστος με πνευμονία.

Μέσα στη μέρα, έφτασαν κι άλλες ενισχύσεις για τους Αμερικάνους και τον Συνταγματάρχη Φόρσαϊθ. Πεντακόσιοι στρατιώτες είχαν περικυκλώσει την κατασκήνωση, που βρίσκονταν 350 Ινδιάνοι, εκ των οποίων οι 120 ήταν γυναίκες και παιδιά.

Η σφαγή
Το επόμενο πρωί, στις 29 Δεκεμβρίου, οι στρατιώτες μπήκαν στην κατασκήνωση και διέταξαν όλοι οι Ινδιάνοι να παραδώσουν τα όπλα τους.
Οι Ινδιάνοι πίστευαν στον χορό των φαντασμάτων και είχαν εφοδιαστεί με τα «ιερά ενδύματα», που θα τους προστάτευαν απ’ τις σφαίρες. Γι’ αυτό δεν υπάκουσαν αμέσως στις εντολές των στρατιωτών.

Εκνευρισμένος, ένας στρατιώτης άρπαξε το όπλο από έναν Ινδιάνο, το Μαύρο Κογιότ. Δεν ήξερε όμως, ότι ο Ινδιάνος ήταν κουφός και δεν είχε καταλάβει τι γινόταν.

Το Μαύρο Κογιότ έφερε αντίσταση, γιατί νόμισε ότι του επιτέθηκε ο στρατιώτης και μες στη συμπλοκή, το τουφέκι εκπυρσοκρότησε.

Όταν οι στρατιώτες άκουσαν τον πυροβολισμό, επιτέθηκαν στους Ινδιάνους. Στην αρχή έγινε κανονική μάχη, αλλά σύντομα οι Ινδιάνοι συνειδητοποίησαν ότι τα «ιερά ενδύματα» δεν τους έσωζαν απ’ τις σφαίρες.

Άρχισαν να τρέχουν μακριά απ’ την κατασκήνωση για να σωθούν, αλλά οι Αμερικανοί τους σκότωσαν όλους, ακόμα και τα γυναικόπαιδα, που δεν είχαν προβάλει καμία αντίσταση.

Απ’ τους πρώτους που σκότωσαν, ήταν ο αρχηγός Πιτσιλωτό Ελάφι, που ήταν άρρωστος και δεν μπόρεσε να αμυνθεί.

Μέσα σε λιγότερο από μία ώρα, σχεδόν 300 Ινδιάνοι είχαν σφαγιαστεί. Οι υπόλοιποι 50 ήταν βαριά τραυματισμένοι.

Η μαρτυρία του Ινδιάνου Αμερικάνικο Άλογο συγκλονίζει: «Μια γυναίκα που είχε αγκαλιά το μωρό της, σκοτώθηκε τη στιγμή που ακούμπησε τη σημαία της ανακωχής. Το μωρό της, που δεν ήξερε ότι η μητέρα του ήταν νεκρή, συνέχισε να θηλάζει. Αφού σκότωσαν σχεδόν όλους όσους είχαν μείνει στην κατασκήνωση, φώναξαν να επιστρέψουν όσοι είχαν φύγει κι ότι δεν θα τους κάνουν κακό. Μερικά αγόρια ξεπρόβαλαν πίσω από κάτι θάμνους και με το που πλησίασαν, τα πυροβόλησαν εν ψυχρώ».

Ο Στρατηγός Μάιλς κατηγόρησε τον Συνταγματάρχη Φόρσαϊθ ότι είχε σχεδιάσει τη σφαγή των Ινδιάνων. Ο Φόρσαϊθ, όχι μόνο αθωώθηκε, αλλά λίγα χρόνια μετά έγινε και υποστράτηγος.

Ο Τύπος υποδέχτηκε με μάλλον καλή διάθεση τα νέα της σφαγής. Στις 3 Ιανουαρίου του 1891, μια εφημερίδα έγραφε: «Ο μόνος τρόπος να είμαστε ασφαλείς, είναι να εξολοθρεύσουμε μια και καλή τους Ινδιάνους. Αφού τους έχουμε φερθεί με τον χείριστο τρόπο για τόσους αιώνες, καλύτερα να κάνουμε ένα ακόμα κακό, για να προστατευτούμε και να εξαφανίσουμε από τον κόσμο αυτά τα άγρια και ατίθασα πλάσματα».

Η σφαγή στο Γούντεντ Νι θεωρείται η τελευταία συμπλοκή μεταξύ Αμερικάνων και Ινδιάνων.

Μόλις το 1990 μπήκε το Γούντεντ Νι Κρικ στη λίστα των Εθνικών Ιστορικών Μνημείων της Αμερικής.

πηγη: http://www.mixanitouxronou.gr/

29 Δεκεμβρίου 1940: Το υποβρύχιο «Πρωτεύς» βυθίζει ανατολικά του Μπρίντιζι το ιταλικό οπλιταγωγό «Σαρδηνία». Στη συνέχεια, όμως, εμβολίζεται από ιταλικό τορπιλοβόλο και βυθίζεται.

Στις 26 Δεκεμβρίου 1940 το ΠΡΩΤΕΥΣ ξεκίνησε για την τρίτη και τελευταία πολεμική του περιπολία, υπό τον πλωτάρχη Μ. Χατζηκωνσταντή, η οποία έμελλε να τελειώσει με την βύθισή του στις 29 Δεκεμβρίου 1940.
Έχοντας φθάσει στην περιοχή περιπολίας του εντόπισε στις 29.12.40 στο στίγμα 40° 31´ Β / 19° 02´ Α εχθρική νηοπομπή, αποτελούμενη από τα ιταλικά μεταγωγικά πλοία SARDEGNA (11.452 ΚΟΧ), ITALIA (5.018 ΚΟΧ) και PIEMONTE (15.209 ΚΟΧ), τα οποία συνοδεύονταν από το ιταλικό τορπιλοβόλο ANTARES (κλάση Spica), 630 τόνων, κυβερνήτης υποπλοίαρχος Nicolo Nicolini), ερχόμενη από την Αυλώνα της Αλβανίας με τελικό προορισμό το Μπρίντιζι της Ιταλίας. Το υποβρύχιο επιτέθηκε με τορπίλες εναντίον της νηοπομπής καταφέρνοντας να βυθίσει το οπλιταγωγό SARDEGNA. Μετά την εξαπόλυση των τορπιλών το ΠΡΩΤΕΥΣ έχασε το καταδυτικό του βάθος με αποτέλεσμα να ανέλθει στην επιφάνεια, να γίνει αντιληπτό και να βυθιστεί αύτανδρο στην συνέχεια με εμβολισμό από το τορπιλοβόλο ANTARES. Η βύθιση του ΠΡΩΤΕΥΣ έγινε γνωστή στην Ελλάδα την 10η Ιανουαρίου 1941 από ανακοινωθέν του ιταλικού ραδιοφωνικού σταθμού.

29 Δεκεμβρίου 2013: Ο Μίκαελ Σουμάχερ τραυματίζεται σοβαρά στο κεφάλι, καθώς κάνει σκι στις γαλλικές Άλπεις, στο θέρετρο του Μεριμπέλ. Διακομίζεται σε νοσοκομείο της περιοχής

Στις 29 Δεκεμβρίου του 2013, ο Μίχαελ Σουμάχερ τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι ενώ έκανε σκι στις γαλλικές Άλπεις. Το ατύχημα πάντως έγινε σε σημείο που βρίσκεται εκτός της πίστας που έκανε σκι. Η βοήθεια που του παρασχέθηκε ήταν άμεση. Οι τραυματιοφορείς έφτασαν κοντά του σε διάστημα οκτώ λεπτών. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε με ελικόπτερο σε νοσοκομείο στο Μουτιέ (στις 11:53 τοπική ώρα) και ενώ ο Σουμάχερ είχε ακόμη τις αισθήσεις του. Το νοσοκομείο στο Μουτιέ δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει το συμβάν και ο Σουμάχερ μεταφέρθηκε με ελικόπτερο στη γειτονική Γκρενόμπλ (στις 12:45 τοπική).

Ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες που διέρρευσαν τα γαλλικά ΜΜΕ, τα τραύματα που εφέρε ο Σουμάχερ ήταν πιο σοβαρά απ' ότι αρχικά έδειχναν. Η κατάσταση της υγείας του είχε επιδεινωθεί και οι γιατροί τον υπέβαλαν σε τεχνητό κώμα. Ο Σουμάχερ υποβλήθηκε σε δύο νευροχειρουργικές επεμβάσεις, καθώς είχε εγκεφαλική αιμορραγία.
Μελέτη του βίντεο και φωτογραφικού υλικού από την κάμερα που ήταν στο κράνος του Σουμάχερ από τις γαλλικές αρχές δείχνουν πως ο Σουμάχερ δεν έκανε σκι με μεγάλη ταχύτητα την ώρα που χτύπησε. Ερευνάται αν ο Σουμάχερ μειώνε την ταχύτητά του πριν το ατύχημα, πιθανώς επειδή δεν αισθανόταν καλά.
Στις 16 Ιουνίου του 2014, η μάνατζερ του Σουμάχερ, Σαμπίνε Κεμ, προχώρησε σε ανακοίνωση όπου ενημέρωσε πως ο Σουμάχερ βγήκε από το κώμα, ενώ μεταφέρθηκε και από το νοσοκομείο της Γκρενόμπλ όπου νοσηλεύονταν για 6 μήνες σε άγνωστο μέρος, ώστε να ξεκινήσει την αποθεραπεία του μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

29 Δεκεμβρίου 1958: Ιδρύεται ο ΟΠΑΠ, με το Βασιλικό Διάταγμα 20, Περί Συστάσεως Οργανισμού Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου

Το πρώτο δελτίο ΠΡΟ-ΠΟ
Ο Οργανισμός Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου (ΟΠΑΠ) είναι μια ελληνική εταιρεία διοργάνωσης και διεξαγωγής τυχερών παιχνιδιών. Εδρεύει στο Περιστέρι Αττικής. Για πολλά χρόνια αποτέλεσε το δημόσιο μονοπώλιο τυχερών παιχνιδιών και εξακολουθεί να διαθέτει το αποκλειστικό δικαίωμα στη διοργάνωση και διαχείριση τυχερών παιχνιδιών στην Ελλάδα εκτός διαδικτύου.

Ιστορία
Τη δεκαετία του '50 ξεκίνησε μια προσπάθεια αναβάθμισης του ελληνικού αθλητισμού και βελτίωσης των υποδομών του. Στα πλαίσια αυτά συγκροτήθηκε το 1957 η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού (ΓΓΑ). Για την εξεύρεση πόρων για τη χρηματοδότηση της ωρίμασε η ιδέα της χρήσης εσόδων από τη διεξαγωγή παιχνιδιών προγνωστικών αγώνων ποδοσφαίρου, όπως γινόταν ήδη σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Με αυτόν το σκοπό ιδρύθηκε ο ΟΠΑΠ 1958 ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, υπαγόμενο στη ΓΓΑ. Ταυτόχρονα με την ίδρυση του θεσμοθετήθηκε με βασιλικό διάταγμα το πρώτο παιιχνίδι που εισήγαγε ο ΟΠΑΠ, το ΠΡΟ-ΠΟ (από τα αρχικά ΠΡΟγνωστικά ΠΟδοσφαίρου), το οποίο οργανώθηκε στα πρότυπα του αντίστοιχο ιταλικό Τότο Κάλτσιο.

Το ΠΡΟ-ΠΟ ξεκίνησε τη λειτουργία του τον Μάρτιο του 1959, λίγους μήνες πριν από το ξεκίνημα της Α' Εθνικής Κατηγορίας Ποδοσφαίρου και μέρος των εσόδων του συνεισέφερε στη χρηματοδότηση της νεοσύστατης κατηγορίας. Αρχικά δεν υπήρχαν αποκλειστικά πρακτορεία και τα παιχνίδια παίζονταν σε συνεργαζόμενα ψιλικατζίδικα, γαλακτοπωλεία κλπ ενώ γεωγραφικά η διεξαγωγή του παιχνιδιού περιοριζόταν στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πειραιά. Από τον Μάιο ξεκίνησε με αργούς ρυθμούς η ίδρυση πρακτορείων και σε μεγάλες πόλεις της επαρχίας.

Τα πρώτα χρόνια
Το ΠΡΟ-ΠΟ γνώρισε επιτυχία από την αρχή, εν μέρει χάρη στην έντονη διαφημιστική εκστρατεία. Τη δεκαετία του '60 το παιχνίδι γνώρισε διάφορες βελτιώσεις όπως η διανομή κερδών στα δελτία με 11 σωστές προβλέψεις. Ο ΟΠΑΠ απέκτησε παρουσία σε περίπου 70 πόλεις και το 1966 είχε φτάσει τα 795 πρακτορεία. Παραλληλα μετακόμισε σε νέα γραφεία στην οδό Πανεπιστημίου, απέναντι από την Εθνική Βιβλιοθήκη.

Τον Μάρτιο του 1965 ο ΟΠΑΠ λειτούργησε το δεύτερο παιχνίδι του, το «6 από 36», προσαρμογή ενός αντίστοιχου γερμανικού, η ίδρυση του οποίου προβλεπόταν στο ίδιο Βασιλικό Διάταγμα με το ΠΡΟ-ΠΟ. Σε κάθε δελτίου υπήρχαν 36 αγώνες και οι παίκτες καλούνταν να προβλέψουν τους έξι που θα έρχονταν ισόπαλοι με τα περισσότερα γκολ. Το παιχνίδι είχε θετική αποδοχή αρχικά αλλά γρήγορα τα δελτία του μειώθηκαν και τον Απρίλιο του 1966 αποφασίστηκε η διακοπή του.

Περίοδος της Δικτατορίας

Κατά την περίοδο της Δικτατορίας, ο ΟΠΑΠ γνώρισε εντυπωσιακή ανάπτυξη, βοηθούμενος από την προβολή που έδινε το καθεστός στον αθλητισμό. Τα πρακτορεία του από 900 στην αρχή της περιόδου έφτασαν τα 2000 και τα έσοδα του το 1974 έφθασαν το 1,3 δισεκατομμύρια δραχμές από 176 εκατομμύρια το 1966. Σε αυτή τη διόγκωση συνέβαλε η αύξηση του ποσοστού κέρδους των πρακτορείων από 5% σε 10%, η καθιέρωση ομαδικών συστημάτων και η κλήρωση αξιόλογων δώρων (αυτοκίνητα, ταξίδια κλπ) σε όλους τους συμμετέχοντες που ήδη είχε ξεκινήσει από το 1965.

Μεταπολίτευση
Κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης, οι εντυπωσιακοί ρυθμοί επέκτασης του ΟΠΑΠ συνεχίστηκαν. Το 1981 τα πρακτορεία του είχαν φθάσει τα 2952 και τα έσοδα του τα 7,3 δισ. δραχμές. Παράλληλα η διαχείριση των χορηγήσεων του έγινε πιο διαφανής και υπόκειταν σε κοινοβουλευτικό έλεγχο. Τα χρήματα του ΟΠΑΠ συνεισέφεραν στη δημιουργία εκατοντάδων γηπέδων, κλειστών γυμναστηρίων και άλλων αθλητικών χώρων σε όλη την επικράτεια, ενώ οι χορηγίες του δεν περιορίζονταν μόνο στον αθλητισμό αλλά επεκτάθηκαν και στον πολιτισμό. Στα τέλη της δεκαετίας τα πρακτορεία του είχαν φθάσει τις 4,000 και τα έσοδα του είχαν ξεπεράσει τα 53 δισ. δραχμές. Το 1987 ψηφιστηκε και η λειτουργία δύο νέων παιχνιδιών, του ΛΟΤΤΟ και του ΠΡΟΤΟ, για τη διεξαγωγή των οποίων αναβαθμίστηκε σημαντικά και η μηχανοργάνωση του οργανισμού.

Είσοδος στο χρηματιστήριο
Την επόμενη δεκαετία η ανάπτυξη του οργανισμού συνεχίστηκε με υψηλούς ρυθμούς. Χαρακτηρίστηκε από τη λειτουργία πολλών νέων παιχνιδιών, ξεκινώντας από το ΛΟΤΤΟ το 1990 και το ΠΡΟΤΟ το 1929 και ακολούθησαν τα ΠΡΟΠΟΓΚΟΛ το 1996 και το ΤΖΟΚΕΡ το 1997. Το 2000 ήταν μια σημαντική χρονιά στην ιστορία του ΟΠΑΠ καθώς ξεκίνησε η λειτουργία του Πάμε Στοίχημα, η πρώτη μορφή νόμιμου αθλητικού στοιχήματος στην Ελλάδα. Το παιχνίδι θα εξελισσόταν γρήγορα στο πιο κερδοφόρο του ΟΠΑΠ.

Το 1999 ο ΟΠΑΠ μετατράπηκε σε Ανώνυμη Εταιρία με ονομασία ΟΠΑΠ Α.Ε. και η διάρκειά της με τη μορφή αυτή ορίστηκε στα 100 χρόνια. Το 2001 έγινε εισαγωγή του στο Χρηματιστήριο Αθηνών, με νόμο σύμφωνα με τον οποιο το Δημόσιο μπορούσε να διαθέσει σε επενδυτές μέχρι 49% του μετοχικού κεφαλαίου. Αρχικά διατέθηκε το 5% των μετοχών και ακολούθησαν επιπλέον πωλήσεις πακέτων μετοχών του Δημοσίου το 2002, το 2003 και το 2005, με το ποσοστό του να φτάνει στο 33,6%. Το 2003 με βάση διακρατική συμφωνία μεταξύ του ελληνικού δημοσίου και της Κυπριακής Δημοκρατίας, η ΟΠΑΠ Α.Ε. ίδρυσε την OPAP Cyprus Ltd., που είναι κυρίως υπεύθυνη για την οργάνωση, λειτουργία και διαφήμιση των παιχνιδιών της εταιρίας στην Κύπρο.

Με βάση στοιχεία για το 2007 και κατάταξη βάσει πωλήσεων (τζίρου) ήταν η τρίτη μεγαλύτερη ελληνική εταιρεία, μετά τα Ελληνικά Πετρέλαια και τη ΔΕΗ. Το 2012 η εταιρία έκλεισε με κύκλο εργασιών ύψους 3,972 δις ευρώ και κέρδη 505 εκατομμύρια ευρώ.

Ιδιωτικοποίηση
Στις 11 Οκτωβρίου 2013 το Δημόσιο πούλησε το υπόλοιπο ποσοστό του στον οργανισμό, ύψους 33% του μετοχικού κεφαλαίου, θέση την οποία κατέλαβε το επενδυτικό σχήμα EMMA DELTA, που κατέβαλε στον τέως δεσπόζοντα μέτοχο ΤΑΙΠΕΔ (που εκπροσωπούσε το Ελληνικό Δημόσιο) το ποσό των 622 εκατομμυρίων ευρώ για την απόκτηση των εν λόγω μετοχών .

To 2014 ξεκίνησε η λειτουργία της ηλεκτρονικής στοιχηματικής πλατφόρμας του Οργανισμού. Οι παίκτες πλέον μπορούν να στοιχηματίσουν (ποντάρουν) και διαδικτυακά για το παιχνίδι Πάμε Στοίχημα.

Τα παιχνίδια του ΟΠΑΠ

  • ΠΡΟ-ΠΟ (Από την 1η Μαρτίου 1959)
  • 6 από 36 (Ξεκίνησε στις 28 Μαρτίου 1965, καταργήθηκε ένα χρόνο αργότερα)
  • ΛΟΤΤΟ (Από τις 5 Δεκεμβρίου 1990)
  • ΠΡΟΤΟ (Από τις 10 Ιουνίου 1992)
  • ΠΡΟΠΟΓΚΟΛ (Από τις 3 Μαρτίου 1996)
  • ΤΖΟΚΕΡ (Από τις 16 Νοεμβρίου 1997)
  • ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ (Από τις 20 Ιανουαρίου 2000)
  • SUPER 3 (Από τις 25 Νοεμβρίου 2002)
  • EXTRA 5 (Από τις 25 Νοεμβρίου 2002)
  • ΚΙΝΟ (Από τις 4 Οκτωβρίου 2004)
  • RACES (Από τις 22 Μαρτίου 2011)
  • GO LUCKY (Από τις 22 Μαρτίου 2011)
  • ΣΚΡΑΤΣ (Από τις 7 Μαΐου 2014)
Το πρώτο δελτίο ΠΡΟ-ΠΟ (1/3/1959)
Το πρώτο δελτίο ΠΡΟ-ΠΟ κυκλοφόρησε την 1η Μαρτίου 1959 και περιελάμβανε 12 αγώνες καθώς και επιπλέον 2 αναπληρωματικούς, τα αποτελέσματα των οποίων θα είχαν ισχύ μόνο σε περίπτωση διακοπής, αναβολής ή ματαίωσης κάποιου ή κάποιων από τους 12 κύριους αγώνες. Επιλέχθηκαν αναμετρήσεις από την τελική φάση του Πανελληνίου πρωταθλήματος 1959, από αγώνες Β' κατηγορίας των Ε.Π.Σ. Αθήνας, Ε.Π.Σ. Πειραιά και Ε.Π.Σ. Μακεδονίας, καθώς και από το πρωτάθλημα Ιταλίας.

Είχαν συμπληρωθεί 213.670 στήλες και υπήρξε μόνο ένας νικητής που κατάφερε να πετύχει και τις 12 σωστές προβλέψεις. Επρόκειτο για τον Νίκο Πάσσαρη, κάτοικο Αθήνας. Κέρδισε 228.360 δραχμές, ποσό εξαιρετικά υψηλό για τα δεδομένα της εποχής. Επίσης υπήρξαν και 48 παίκτες με 11 σωστές επιτυχίες, οι οποίοι μοιράστηκαν το ποσό των 6.757,50 δραχμών.

29 Δεκεμβρίου 1916: δολοφονείται ο καλόγερος Γκρέγκορι Ρασπούτιν στην Αγία Πετρούπολη, που διέθετε τεράστια επιρροή στην τσαρική αυλή και συγκεκριμένα πάνω στην τσαρίνα Αλεξάνδρα.

Εναντίον του Ρασπούτιν οργανώθηκε συνωμοσία, στην οποία συμμετείχαν πρόσωπα του συγγενικού περιβάλλοντος του Τσάρου, με σκοπό να τερματιστούν τα απανωτά πλήγματα που δεχόταν η μοναρχία σε μια τόσο ταραγμένη εποχή, την οποία τελικά θα ακολουθούσε η περίφημη Ρωσική επανάσταση. Τη νύχτα της 29ης προς την 30η Δεκεμβρίου 1916, ο σύζυγος της ανιψιάς του Τσάρου, Γιουσούποφ, προσκάλεσε τον Ρασπούτιν στο σπίτι του και του προσέφερε δηλητηριασμένο κρασί και γλυκό.
Το τέλος του Ρασπούτιν όμως ήταν εξίσου επεισοδιακό με τη ζωή του. Ενώ ήπιε το δηλητηριασμένο κρασί, ζητά δεύτερο ποτήρι, τρώει και τα γλυκά, όμως δεν δείχνει κανένα ίχνος αδιαθεσίας. Έτσι, ο Γιουσούποφ τον πλησιάζει και του ρίχνει μια σφαίρα στην καρδιά. Ο Ρασπούτιν όμως καταφέρνει να συρθεί φωνάζοντας μέχρι την αυλή, όπου τον προφταίνουν και του αδειάζουν ολόκληρο γεμιστήρα επάνω του. Κατόπιν, πήραν το σώμα του, το τύλιξαν μέσα σ' ένα χοντρό ύφασμα, του έδεσαν ένα βαρίδι και το φόρτωσαν σε ένα αμάξι για να το ρίξουν στο παγωμένο ποτάμι. Καθώς το ξεφορτώνουν όμως, διαπιστώνουν ότι το σώμα του ακόμα κινείται και την επόμενη μέρα όλη η Ρωσία γνωρίζει ότι ο Ρασπούτιν δεν έπαψε ν' ανασαίνει παρά μόνο μετά το ρίξιμό του στον ποταμό. Αυτό ήταν αρκετό ώστε τα λαϊκά αναγνώσματα να δημιουργήσουν ένα θρύλο γύρω από τον Ρασπούτιν, κάνοντας τους χωρικούς να φοβούνται το στοιχειωμένο πνεύμα του.
Μετά τη νεκροψία, ο Ρασπούτιν βαλσαμώθηκε και θάφτηκε στο αυτοκρατορικό παρεκκλήσιο, αφού πρώτα τον ξενύχτησε η αυτοκράτειρα, παρέα με έμπιστά της πρόσωπα. Σε όλο το επόμενο διάστημα, οι φήμες για τον τρόπο με τον οποίο πέθανε ο Ρασπούτιν έκαναν τους αγρότες να τιμούν φοβισμένοι το λείψανο του «αγίου». Εξαγριωμένοι από την κατάσταση αυτή, οι μπολσεβίκοι ηγέτες που εντωμεταξύ είχαν επικρατήσει, αποφάσισαν μια τελευταία εκταφή.
Τελικά, το πτώμα μεταφέρθηκε κρυφά τη νύχτα σε ένα ξέφωτο, όπου μια μικρή ομάδα στρατιωτών της Ερυθράς φρουράς με επικεφαλής έναν αξιωματικό, ετοίμασε φωτιά και έκαψε το σώμα του Ρασπούτιν το χειμώνα του 1917-1918, δίνοντας οριστικά τέλος στη λατρεία του λειψάνου του.

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2015

28 Δεκεμβρίου 1969: γεννιέται ο Λίνους Τόρβαλντς, φιλανδός προγραμματιστής, δημιουργός του λειτουργικού συστήματος Linux.

Ο Λίνους Μπένεντικτ Τόρβαλντς (Αγγλικά: Linus Benedict Torvalds, γεννημένος στις 28 Δεκεμβρίου του 1969) είναι ένας Φινλανδός (με Αμερικανική υπηκοότητα) επιστήμονας ηλεκτρονικών υπολογιστών και προγραμματιστής. Είναι γνωστός για την αρχική δημιουργία του πυρήνα Linux, πάνω στον οποίο συνεχίζει να εργάζεται ως επικεφαλής της αρχιτεκτονικής του, συντονίζοντας το έργο της ανάπτυξης. Επίσης, το 2005 δημιούργησε το σύστημα ελέγχου εκδόσεων Git.

Βιογραφία
Ο Τόρβαλντς γεννήθηκε στο Ελσίνκι της Φινλανδίας. Οι γονείς του είναι η Άννα (δημοσιογράφος) και ο Νιλς Τόρβαλντς (δημοσιογράφος, συγγραφέας και πολιτικός).Είναι εγγονός του Φινλανδού ποιητή Όλε Τόρβαλντς. Η οικογένειά του ανήκει στη Σουηδόφωνη μειονότητα των Φινλανδών (περίπου 5,5%). Ο Τόρβαλντς ονομάστηκε Λίνους από τον Αμερικανό Νομπελίστα χημείας Λίνους Πόλινγκ, παρότι στο βιβλίο «Rebel Code: Linux and the Open Source Revolution», ο ίδιος δήλωσε ότι «Πιστεύω ότι πήρα το όνομα κατά το ήμισυ από τον Λίνους βαν Πελτ, το χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων από το Πίνατς», σημειώνοντας ότι αυτό τον κάνει μισό «νομπελίστα χημείας» και μισό «χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων».
Το ενδιαφέρον του για τους υπολογιστές ξεκίνησε όταν στην ηλικία των 11 απέκτησε έναν υπολογιστή Commodore VIC-20, και αργότερα έναν Sinclair QL, ο οποίος είχε περισσότερες δυνατότητες προγραμματισμού από τον Commodore, και πάνω στον οποίο προγραμμάτισε μια γλώσσα Assembly, έναν επεξεργαστή κειμένου και μερικά παιχνίδια, συμπεριλαμβανομένου ενός κλόνου του Pac-Man το οποίο ονόμασε Cool Man.
Το 1988 ξεκίνησε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, τις οποίες διέκοψε προσωρινά μετά τον πρώτο χρόνο για να να εκπληρώσει την εντεκάμηνη υποχρεωτική στρατιωτική θητεία στον Φινλανδικό στρατό. Απολύθηκε με τον βαθμό του λοχία, με τον ρόλο του αξιωματικού υπολογισμών του Πυροβολικού. Όταν επέστρεψε για να συνεχίσει τις σπουδές του το 1990, είδε για πρώτη φορά το UNIX, σε έναν υπολογιστή DEC MicroVAX ο οποίος έτρεχε ULTRIX.
Στις 5 Ιανουαρίου 1991 αγόρασε έναν υπολογιστή IBM PC βασισμένο σε αρχιτεκτονική Intel 80386, και σπατάλησε ένα μήνα παίζοντας το παιχνίδι Prince of Persia προτού αποκτήσει ένα αντίγραφο του λειτουργικού συστήματος MINIX, το οποίο τον παρακίνησε να αρχίσει να δουλεύει πάνω στο Linux. Το 1996 πήρε το πτυχίο του στην πληροφορική από το ερευνητικό πρόγραμμα NODES, παρουσιάζοντας την πτυχιακή του εργασία με τίτλο Linux: A Portable Operating System (μτφρ: Linux, ένα φορητό λειτουργικό σύστημα).
Μετά από μια επίσκεψη στην εταιρεία Transmeta στα τέλη του 1996, του προσφέρθηκε μια θέση στην έδρα της εταιρείας στην Καλιφόρνια, όπου εργάστηκε από τον Φεβρουάριο του 1997 μέχρι τον Ιούνιο του 2003. Στη συνέχεια μετάβηκε στα Open Source Development Labs, τα οποία αργότερα συγχωνεύθηκαν με το Free Standards Group και από αυτά δημιουργήθηκε το Linux Foundation, το οποίο εργοδοτεί τον Τόρβαλντς μέχρι σήμερα. Τον Ιούνιο του 2004, μετακόμισε με την οικογένειά του στο Πόρτλαντ του Όρεγκον, για να βρίσκεται πιο κοντά στην έδρα των Open Source Development Labs.

Πυρήνας Linux
Ο Τόρβαλντς εμπνεύστηκε από το Minix και ξεκίνησε τον προγραμματισμό του πυρήνα Linux το 1991. Το όνομα δόθηκε συμπτωματικά: ενώ ο ίδιος ήθελε να ονομάσει το έργο του Freax (συνδυασμός των λέξεων free, freak, και της κατάληξης -x που περιέχουν πολλές παραλλαγές του Unix), ο Άρι Λέμκε, ο διαχειριστής του εξυπηρετητή FTP στον οποίο φιλοξενήθηκαν τα πρώτα αρχεία του πυρήνα ονόμασε τον φάκελο με τα αρχεία Linux. Αυτός ο πυρήνας, σε συνδυασμό με το σχεδόν έτοιμο σύστημα GNU και άλλες εφαρμογές αποτελούν τις διανομές Linux (ή ακριβέστερα διανομές GNU/Linux).
Το 2006 υπολογίστηκε ότι περίπου το 2% του κώδικα του πυρήνα γράφτηκε από τον Τόρβαλντς, ποσοστό που αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες προσωπικές συνεισφορές στο έργο. Ο Τόρβαλντς παραμένει ο συντονιστής, και ο ίδιος αποφασίζει ποια νέα χαρακτηριστικά ή διορθώσεις θα ενσωματωθούν στον πυρήνα.Είναι επίσης ο ιδιοκτήτης του εμπορικού σήματος «Linux», τη χρήση του οποίου επιβλέπει μέσω του Ιδρύματος του Σήματος Linux.

Απόψεις
Ο Τόρβαλντς πιστεύει ότι «ο σωστός τρόπος ανάπτυξης λογισμικού είναι ο ανοικτός κώδικας», ωστόσο είπε ότι προτιμά να χρησιμοποιεί κάθε φορά το «καλύτερο εργαλείο για κάθε δουλειά», ακόμα κι αν αυτό σημαίνει το κλειστό, ιδιόκτητο λογισμικό. Πριν τη δημιουργία του ελεύθερου λογισμικού ελέγχου εκδόσεων Git, ο Τόρβαλντς είχε αποδοκιμαστεί για την προτίμηση του κλειστού λογισμικού BitKeeper για την ανάπτυξη του πυρήνα.
Σχετικά με τα γραφικά περιβάλλοντα επιφάνειας εργασίας, ο Τόρβαλντς το 2005 έργαψε στην ταχυδρομική λίστα των προγραμματιστών του GNOME ότι ενθαρρύνει τους χρήστες να χρησιμοποιούν το KDE. Όταν όμως κυκλοφόρησε το KDE 4.0 ο Τόρβαλντς το χαρακτήρισε «καταστροφή» λόγω της έλλειψης ωριμότητας, και ξαναγύρισε στο GNOME. Αργότερα, κρίνοντας ότι το GNOME3 οδηγούσε σε απώλεια παραγωγικότητας, μετάβηκε στο XFCE.

Προσωπική ζωή
Ο Λίνους Τόρβαλντς είναι παντρεμένος με την Τόβε Μόνι Τόρβαλντς (έξι φορές νικήτρια του Φινλανδικού πρωταθλήματος καράτε), την οποία γνώρισε το φθινόπωρο του 1993, όταν εκείνος δίδασκε εισαγωγικά εργαστήρια στους υπολογιστές, και ζήτησε από τους μαθητές τους να του στείλουν ένα δοκιμαστικό e-mail. Η Τόβε, του έστειλε μια πρόταση για ραντεβού. Μετά τον γάμο τους απέκτησαν τρεις κόρες, δύο από τις οποίες γεννήθηκαν στις ΗΠΑ. Η κλήση συστήματος reboot του πυρήνα Linux μπορεί να δεκτεί τις ημερομηνίες γέννησης των παιδιών του, γραμμένες σε δεκαεξαδική μορφή, ως παραμέτρους.
Περιγράφει τον εαυτό του ως άθεο, προσθέτοντας: «Βρίσκω ότι οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η θρησκεία συνεπάγεται ηθική και εκτίμηση της φύσης. Για την ακρίβεια νομίζω ότι αφαιρούν και από τα δύο. Παρέχει στους ανθρώπους την δικαιολογία ότι "έτσι δημιουργήθηκε η φύση" οπότε η πράξη της δημιουργίας φαίνεται θαυμαστή. Εκτιμώ το γεγονός ότι "Ουάου, είναι φανταστικό ότι συνέβη κάτι τέτοιο".» Αργότερα πρόσθεσε ότι ενώ στην Ευρώπη η θρησκεία είναι κυρίως κάτι προσωπικό, στην Αμερική είναι πολιτικοποιημένη. Αναφερόμενος στο θέμα διαχωρισμού εκκλησίας και πολιτείας, είπε: «Ναι, είναι κάπως ειρωνικό ότι σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει νομικός δεσμός μεταξύ πολιτείας και εκκλησίας».
Το 2010 ο Τόρβαλντς έγινε πολίτης και ψηφοφόρος των Ηνωμένων Πολιτειών, χωρίς να πρόσκειται σε κανέναν πολιτικό κόμμα, λέγοντας: «Είμαι υπερβολικά περήφανος για να θέλω να συσχετίζομαι μ' αυτούς, για να είμαι ειλικρινής»

Αναγνώριση
Ακαδημαϊκή 
Το 1997, ο Τόρβαλντς πήρε το Master του από το Τμήμα Επιστήμης Υπολογιστών του Πανεπιστημίου του Ελσίνκι. Δύο χρόνια αργότερα πήρε τιμητικό διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο στης Στοκχόλμης, και το 2000 έλαβε την ίδια τιμή από το Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι.
Τον Αύγουστο του 2005, έλαβε το Βραβείο Χάουαρντ Χόλλουμ από το Κολλέγιο του Ρηντ.
Στα ΜΜΕ
Το περιοδικό Τάιμ έχει αναφερθεί στον Τόρβαλντς αρκετές φορές:

  • Το 2000, ήταν 17ος στη δημοσκόπηση «Τάιμ 100: Οι σημαντικότεροι άνθρωπου του αιώνα
  • Το 2004, ονομάστηκε ένας από τους ανθρώπους στον κόσμο με τη σημαντικότερη επιρροή
  • Το 2006, η Ευρωπαϊκή έκδοση του περιοδικού τον ονόμασε έναν από τους επαναστάτες ήρωες των τελευταίων 60 χρόνων.

Το περιοδικό InfoWorld τον βράβευσε με το Βραβείο Επιχειρηματικών Επιτευγμάτων για το 2000. Το 2005 εμφανίστηκε ως ένας από τους «καλύτερους μάνατζερ» σε μια έρευνα του περιοδικού BusinessWeek. Το 2006, το περιοδικό Business 2.0 τον περιέλαβε στη λίστα του με τους «10 ανθρώπους που δεν μετράνε», επειδή η ανάπτυξη του Linux επισκίασε την ατομική συνεισφορά του Τόρβαλντς.
Το καλοκαίρι του 2004, οι τηλεθεατές του YLE (της Φινλανδικής Εταιρείας Τηλεόρασης - Finnish Broadcasting Company) τοποθέτησαν τον Τόρβαλντς 16o μεταξύ των «100 σπουδαιότερων Φινλανδών». Το 2010, ο «Οδηγός της Εγκυκλοπαίδιας Britannica για τους ανθρώπους με την μεγαλύτερη επιρροή» τον συγκατέλεξε ανάμεσα στους «100 σημαντικότερους εφευρέτες όλων των εποχών».
Άλλη

  • Το 1996, ο αστεροειδής 9793 Τόρβαλντς πήρε το όνομά του από τον Λίνους Τόρβαλντς.
  • Το 1999, στην περιοδική έκδοση Technology Review του MIT, περιλήφθηκε στη λίστα TR35, έναν κατάλογο με τους 35 σημαντικότερους πρωτοπόρους κάτω των 35 ετών.
  • Επίσης το 1999, στην νουβέλα Κρυπτονομικόν του Νιλ Στίβενσον, αρκετοί χαρακτήρες χρησιμοποιούν το «Finux», ένα Unix-οειδές λειτουργικό σύστημα το οποίο αναπτύχθηκε στην Φινλανδία.
  • Οι εταιρείες Red Hat και VA Linux, οι οποίες ασχολούνται εμπορικά με το Linux, χάρισαν στον Τόρβαλντς μερικές μετοχές τους, ως ένδειξη εκτίμησης για το έργο του. Όταν οι δύο εταιρείες έγιναν δημόσιες το 1999, η αξία των μετοχών εκείνων υπολογίστηκε στα 20 εκατομμύρρια δολάρια.
  • Στην ταινία Swordfish του 2001, ο χαρακτήρας Αξλ Τόρβαλντς πήρε το όνομά του από τον Λίνους Τόρβαλντς.
  • Μέχρι τον Μάρτιο του 2011, κατέχει 35 ευρεσιτεχνίες.

28 Δεκεμβρίου 2009: πεθαίνει η Γαλάτεια Σαράντη, ελληνίδα συγγραφέας και η πρώτη γυναίκα Ακαδημαϊκός. (Γεν. 8/11/1920)

Η Γαλάτεια Σαράντη (1920 - 2009) ήταν Ελληνίδα συγγραφέας και ακαδημαϊκός.
Γεννήθηκε στην Πάτρα στις 8 Νοεμβρίου του 1920. Αποφοίτησε από το Αρσάκειο Λύκειο Πατρών και κατόπιν η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία όμως δεν αποφοίτησε, καθώς αφοσιώθηκε από νωρίς στη συγγραφή.
Πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1945 με το διήγημα «Το κάστρο», το οποίο δημοσιεύτηκε στη Νέα Εστία. Ακολούθησαν νουβέλες, μυθιστορήματα, διηγήματα και βιβλία για παιδιά. Έργα της μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες.
Το έργο της Γαλάτειας Σαράντη είναι κυρίως πεζογραφικό, ασχολήθηκε όμως και με τη λογοτεχνική μετάφραση. Τιμήθηκε με το Βραβείο της Ομάδας των 12, το Κρατικό Βραβείο μυθιστορήματος, το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος, το Βραβείο Ιδρύματος Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών και το Βραβείο Παιδικού Μυθιστορήματος του Ι.Δ. Κολλάρου.
Συνεργάστηκε με το κρατικό ραδιόφωνο σε λογοτεχνικές εκπομπές, καθώς και με τα περιοδικά Νέα Εστία, Ελληνική Δημιουργία, Ο Αιώνας μας, Εποχές, Ευθύνη, Διαβάζω, Νέα Πορεία κ.ά. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και Γεν. Γραμματέας της Εθνικής Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Ελληνίδων, ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος της Πολιτιστικής Ένωσης Ελληνίδων, Γεν. Γραμματέας της Στέγης Γραμμάτων και Καλών Τεχνών, μέλος της Εθνικής Επιτροπής για την UNESCO, μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Ιδρύματος Κωστή Παλαμά και του Δ.Σ. της EPT, καθώς και εταίρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρίας. Επί σειρά ετών διετέλεσε μέλος της Επιτροπής του Υπουργείου Πολιτισμού για τα Κρατικά Βραβεία και εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 6η Biennale ποιητών στο Βέλγιο (1963).
Το 1997 έγινε η πρώτη γυναίκα που εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Τακτικό μέλος της Ακαδημίας των Αθηνών στον τομέα της πεζογραφίας στην Β' τάξη των Γραμμάτων και των Τεχνών από το 1997. Τιμήθηκε με το Βραβείο του Ανώτατου Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος το 2005. Υπήρξε μέλος της ΧΕΝ Αθηνών.
Απεβίωσε στις 28 Δεκεμβρίου 2009 σε ηλικία 89 ετών.

Έργα
  • «Το Κάστρο», διήγημα Νέα Εστία (1945)
  • «Το Βιβλίο της χαράς», τρεις αυτοτελείς νουβέλες, Νέα Εστία (1947)
  • «Πασχαλιές», μυθιστόρημα, Νέα Εστία (1949)
  • «Επιστροφή», μυθιστόρημα, Νέα Εστία (1953)
  • «Tο παλιό μας σπίτι», μυθιστόρημα (Β΄ Kρατικό Bραβείο μυθιστορήματος Νέα Εστία (1959)
  • «Χρώματα εμπιστοσύνης», διήγημα, Νέα Εστία (1962)
  • «Τα όρια», μυθιστόρημα, Νέα Εστία (1966)
  • «Nα θυμάσαι τη Bίλνα», διήγημα (Α΄ Kρατικό Bραβείο Διηγήματος, 1972), Νέα Εστία (1972)
  • «Ρωγμές», μυθιστόρημα (Kρατικό Bραβείο Ποίησης και Πεζογραφίας του Ιδρύματος Κώστας
  • καί Ελένη Ουράνη, 1972), Νέα Εστία (1979)
  • «Ελένη», διήγημα, Νέα Εστία (1982)
  • «Τα Νερά του Ευρίπου», μυθιστόρημα, Νέα Εστία (1988)
  • «Το Ποτάμι», διήγημα(Ά Κρατικό βραβείο διηγήματος του Ιωάννη.Δημήτρίου.Κολλάρου), Νέα Εστία (1992)
  • «Στα Χρόνια του Παύλου Μελά», ιστορικό διήγημα, Νέα Εστία (1963)
  • «Στη χαραυγή της λευτεριάς» (Oι μπαρουτόμυλοι της Δημητσάνας), ιστορικό διήγημα, Νέα Εστία (1970)
  • «Το Λιοντάρι και το Φίδι» παιδικό διήγημα Νέα Εστία (1993)
  • «Μια Χούφτα χώμα» θεατρικό Νέα Εστία (1994)
  • «Οι Δείκτες του ρολογιού» θεατρικό Νέα Εστία (1995)

28 Δεκεμβρίου 1895: Οι αδελφοί Λιμιέρ ανοίγουν το πρώτο σινεμά στο Παρίσι και προβάλουν την πρώτη κινηματογραφική ταινία, η οποία διαρκεί ένα λεπτό.

Στη Γαλλία, οι αδελφοί Ογκύστ και Λουί Λυμιέρ, βασιζόμενοι στο κινητοσκόπιο των Ντίκσον και Έντισον, εφηύραν τον κινηματογράφο (cinematographe) που αποτελούσε μία φορητή κινηματογραφική μηχανή, λήψεως, εκτύπωσης και προβολής του φιλμ. Στις 28 Δεκεμβρίου του 1895, έκαναν και την πρώτη δημόσια προβολή, στο Παρίσι. Η ημερομηνία αυτή αναφέρεται από πολλούς ως η επίσημη ημέρα που ο κινηματογράφος με την σημερινή του γνωστή μορφή έκανε την εμφάνισή του. Εκείνη τη δημόσια προβολή παρακολούθησαν συνολικά 35 άτομα επί πληρωμή και προβλήθηκαν δέκα ταινίες συνολικής διάρκειας περίπου δεκαπέντε λεπτών. Οι πρώτες κινηματογραφικές ταινίες ήταν μικρής διάρκειας, παρουσιάζοντας συνήθως στατικά, μία σκηνή της καθημερινότητας.

28 Δεκεμβρίου 1996: Το Φ/Γ «Δύστος» βυθίζεται ανοικτά της Κύμης (Ανατολικά της Εύβοιας).

Το Φ/Γ Δύστος ήταν ελληνικό εμπορικό φορτηγό τύπου Bulk Carrier, νηολογημένο στο νηολόγιο Πειραιώς με αριθμό Ν.Π. 8204.Είχε μήκος 100 μέτρων και ολική χωρητικότητα 4.045 κόρων (2.205 κόρων καθαρής χωρητικότητας) και μεταφορική ικανότητα 5.600 τόνων. Το πλοίο είχε ναυπηγηθεί το 1970 με το όνομα Mina Entrego και στην συνέχεια χρονοναυλώθηκε από την ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ για να μεταφέρει χύμα τσιμέντο.

Σύντομο ιστορικό
Στις 26 Δεκεμβρίου του 1996, επομένη των Χριστουγέννων και περί ώρα 14.00, το Φ/Γ ΔΥΣΤΟΣ, με Πλοίαρχο τον Ιωάννη Τσιτσιρίκη και με πλήρωμα 21 Έλληνες ναυτικούς, απέπλευσε από τις εγκαταστάσεις ΑΓΕΤ-Ηρακλής Βόλου, έμφορτο, με 5.300 περίπου τόνους τσιμέντο, με προορισμό τις εγκαταστάσεις λιμένος Δραπετσώνας στον Πειραιά. Λόγω όμως των δυσμενών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν, γύρω στις 18.00, προσέγγισε σε νότιο όρμο της Σκιαθου. Παραμένοντας εκεί δύο ημέρες – μέχρι τη τραγική 29 Δεκεμβρίου – και συνεχιζομένων των ΒΑ. θυελλωδών ανέμων και κατάστασης θαλάσσης τρικυμιώδης ο Πλοίαρχος αποφάσισε πιθανώς και πιεζόμενος και από το πλήρωμα, προκειμένου Πρωτοχρονιά να κάνουν στα σπίτια τους, να αποπλεύσει και να συνεχίσει το ταξίδι για Πειραιά. Στις 20.00 ώρα περίπου ήταν η τελευταία επικοινωνία που είχε το Φ/Γ ΔΥΣΤΟΣ με το εμπορικό Μ/S (μότορσιπ) ΛΕΝΑ. Το πρωΐ της επομένης και περί ώρα 05.15 το πλοίο ΔΥΣΤΟΣ εντοπίσθηκε ανεστραμμένο να επιπλέει από το αλιευτικό Α/Κ Σαρωνικός, 3,5 ναυτικά μίλια ανατολικά από την Κύμη όπου και διέσωσε τον δόκιμο πλοίαρχο Χρήστο Αναγνώστου.
Στο ναυάγιο αυτό έχασαν την ζωή τους 20 επιβαίνοντες που βρέθηκαν στη συνέχεια πνιγμένοι μέσα στο πλοίο ο Πλοίαρχος, ο Υποπλοίαρχος, ο Ανθυποπλοίαρχος, ο Ραδιοτηλεγραφητής, οι Α΄, Β΄ και Γ΄ Μηχανικοί, 9 ναύτες, 1 Λιπαντής, ο Μάγειρας, ο βοηθός θαλαμηπόλου, η σύζυγος του Α΄Μηχανικού και η κόρη του Α΄ Μηχανικού, η σύζυγος του Β΄ Μηχανικού ενώ αργότερα βρέθηκαν από το Ρ/Κ Μανωλάκης που είχε σπεύσει στη περιοχή ένας ναύτης, ένας λιπαντής και ο έτερος Γ΄ Μηχανικός.

Αίτια του ναυαγίου
Από την έρευνα των πραγματογνωμόνων ως αιτία του ναυαγίου θεωρήθηκε αναμφίβολα η μετατόπιση φορτίου λόγω των μετασκευών που υπήρξαν στο «Δύστος», στην προβληματική φόρτωση του πλοίου από το λιμάνι του Βόλου αλλά και σε ορισμένα «κενά» της νομοθεσίας από τα οποία επωφελούνται οι πλοιοκτήτριες εταιρείες αποδίδεται το τραγικό ναυάγιο στις 29 Δεκεμβρίου 1996. Αυτό είναι, σύμφωνα με πληροφορίες του «Βήματος», το βασικό συμπέρασμα των Λιμενικών Αρχών και της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Χαλκίδας, οι οποίες έχουν την αρωγή τεσσάρων ειδικών πραγματογνωμόνων στην έρευνα που διεξάγουν για τις αιτίες που προκάλεσαν το πολύνεκρο περιστατικό στα ανοιχτά της Κύμης. Ταυτόχρονα, στην έρευνα των τεχνικών δεδομένων και των όσων συνέβησαν πριν από την ανατροπή του «Δύστος», φαίνεται ­ σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής ισχύοντα ­ ότι δεν θα επιρρίπτεται ουδεμία ευθύνη στον δόκιμο ανθυποπλοίαρχο Χρήστο Αναγνώστου, του οποίου οι κινήσεις απεγκλωβισμού του και αποφυγής του μοιραίου προκάλεσαν σειρά ερωτημάτων και απασχόλησαν επί μακρόν τους αρμοδίους. Το πόρισμα πρόκειται να ολοκληρωθεί εντός των ημερών, αφού συνεκτιμηθούν και κάποιες συμπληρωματικές καταθέσεις.
Η προανάκριση του Λιμενικού ­ μετά από σχετική εντολή του προϊσταμένου Εισαγγελίας Πρωτοδικών Χαλκίδας κ. Ι. Αγγελή ­, που διεξήθει εκτός των άλλων σε διαρκή συνεργασία με τους πραγματογνώμονες κκ. Η. Στεφανάκο, Αχ. Κακκαραντζα, Κ. Βούτο και Δ. Πετρόγγονα, αλλά και οι περαιτέρω έρευνες συμπέραναν ότι η ύπαρξη ελεύθερων επιφανειών ­ λόγω ακριβώς αυτών των μετασκευών ­ στον χώρο φόρτωσης του πλοίου και η ύπαρξη ενός μετακινούμενου προεξέχοντος «όγκου» τσιμέντου, δημιούργημα πιθανόν της κακής, πρόχειρης φόρτωσης του πλοίου και της επακόλουθης ανισοκατανομής του φορτίου, στάθηκαν ­ σύμφωνα με τις μέχρι στιγμής έρευνες ­ οι κυριότερες αιτίες του ναυαγίου.
Οπως φαίνεται να καταλήγουν οι ερευνητές, τα τεχνικά προβλήματα σε συνδυασμό με την πλημμελή, βιαστική φόρτωση του πλοίου εμπόδισαν το «Δύστος» να αποκτήσει εν μέσω θαλασσοταραχής «επαρκή ροπή επαναφοράς». Το «Δύστος» άρχισε προοδευτικά να προχωρεί με κλίση ­ προς τη μία κατεύθυνση ­ από 30 ως 90 μοίρες και ακολούθως ανετράπη. Μεσολάβησε, όπως διαπιστώνεται, το «μπλακ άουτ», όχι λόγω της εισροής των υδάτων, όπως είχε αναφερθεί αρχικά, αλλά λόγω της έλλειψης λαδιών και της διάλυσης των αντλιών στη μηχανή και στην ηλεκτρογεννήτρια του πλοίου, που προήλθε από τη μεγάλη κλίση που είχε αποκτήσει πλέον το «Δύστος». Ολα συνέβησαν εντός μερικών δευτερολέπτων…

Οι καταδύσεις
Το ναυάγιο του Δύστος βρίσκεται σε απόσταση 4 ναυτικών μιλίων από το λιμάνι της Κύμης, ξαπλωμένο με την δεξιά του πλευρά πάνω σε αμμώδη-λασπώδη βυθό με μέγιστο βάθος 38 μέτρων.
Είναι σχεδόν καλυμμένο στο σύνολο του από σχοινιά και δίχτυα κάνοντας την επίσκεψη σε αυτό αρκετά δύσκολη. Εντυπωσιακή είναι και η συγκέντρωση φυτικών οργανισμών που σε συνδυασμό με τα ισχυρά ρεύματα της περιοχής έχουν αναπτυχθεί σε βαθμό δυσανάλογο σε σχέση με τον χρόνο που βρίσκεται το ναυάγιο στον βυθό.
Το ναυάγιο είναι προσβάσιμο σε σχεδόν το σύνολο των χώρων του και προσφέρει την δυνατότητα για μερικές εντυπωσιακές διεισδύσεις. Ο χώρος της γέφυρας είναι προσβάσιμος χρειάζεται όμως πολύ μεγάλη προσοχή καθώς «κρέμονται» από παντού αντικείμενα αρκετά από τα οποία είναι βαριά και αιχμηρά. Προσβάσιμος είναι και ο χώρος του μηχανοστασίου στο σύνολο του αλλά και εκεί χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή καθώς έχει αρκετές διακλαδώσεις που μπορούν να δυσκολέψουν πολύ την επιστροφή.
Στην θέση της βρίσκεται και η πεντάφτερη προπέλα του πλοίου, εντυπωσιακή για το μήκος του ναυαγίου.

28 Δεκεμβρίου 1895: Ο γερμανός φυσικός Γουλιέλμος Ρέντγκεν ανακοινώνει την ύπαρξη των ακτίνων Χ ή ακτίνων Ρέντγκεν, όπως τις είπαν προς τιμήν του.

 ακτινογραφία που ελήφθη στις 23 Ιανουαρίου 1896 και είναι μία από τις πρώτες.
Απεικονίζει το χέρι της συζύγου του 
Βίλχελμ Ρέντγκεν.
Οι ακτίνες Χ ή ακτίνες Röntgen αποκαλείται ένα τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος με περιοχή μήκους κύματος μεταξύ 10 nm με 10 pm , που αντιστοιχεί σε περιοχή συχνότητας από 30 PHz - 30 HHz και σε περιοχή ενέργειας 120 eV - 120 keV. Αυτό το τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσμαστος βρίσκεται μεταξύ των τμημάτων της υπεριώδους ακτινοβολίας και των ακτίνων γ. Η δεύτερη ονομασία της ακτινοβολίας προέρχεται από το όνομα ενός από τους πρώτους ερευνητές της, του Γερμανού φυσικού, Βίλχελμ Ρέντγκεν (Wilhelm Röntgen) που τις ανακάλυψε το 1895.

Οι ακτίνες Χ πρωταρχικά χρησιμοποιήθηκαν από την Ιατρική ως διαγνωστικό εργαλείο με τη μορφή της ακτινογραφίας και από τη Φυσική και τη Χημεία με τη μορφή της κρυσταλλογραφίας. Όμως, οι ακτίνες Χ ανήκουν στις ιονίζουσες ακτινοβολίες, αφού η ενέργειά τους είναι ικανή να προκαλέσει τον ιονισμό ατόμων και μορίων από αριθμό εσωτερικών τους ηλεκτρονίων. Επομένως παρουσιάζει κινδύνους βλαβών σε ζωντανούς οργανισμούς και όχι μόνο.

Οι ακτίνες Χ διαχωρίζονται σε 2 υποπεριοχές μήκους κύματος, συχνότητας και ενέργειας:
. «Μαλακές ακτίνες Χ»: 10 nm - 100 pm, 30 PHz - 3 HHz, 120 eV - 12 keV.
. «Σκληρές ακτίνες Χ»: 100 - 10 pm. 3 - 30 HHz, 12 - 120 keV.

Η διάκριση μεταξύ των σκτίνων χ και ακτίνων γ άλλαξε τις τελευταίες δεκαετίες. Παλαιότερα υπήρχε και 3η υποπεριοχή ακτίνων Χ, αλλά αυτές εντάχθηκαν στις ακτίνες γ, γιατί προκαλούσαν πλέον διεγέρσεις και στους ατομικούς πυρήνες.

Παραγωγή ακτίνων ΧΟ πιο συνηθισμένος τρόπος παραγωγής ακτίνων Χ είναι μέσω της επιτάχυνσης ηλεκτρονίων από δυναμικό τάξης μεγέθους των δεκάδων χιλιάδων βολτ και πρόσπτωσή τους σε στόχο ο οποίος αποτελείται από μεταλλικό υλικό μεγάλου ατομικού αριθμού, συνήθως βολφράμιο ή μολυβδένιο για τις αντινογραφίες. Τα ηλεκτρόνια προσπίπτοντας στο στόχο χάνουν σταδιακά την ενέργεια τους, εφ' όσον υφίστανται επιβραδύνσεις από τα άτομα του υλικού του στόχου. Εντούτοις η ενέργεια που αποδίδουν στα άτομα του στόχου είναι αρκετή για να διεγείρει και ηλεκτρόνια των εσωτερικών στοιβάδων των ατόμων. Αποτέλεσμα αυτού είναι η συμπλήρωση των στοιβάδων αυτών από ηλεκτρόνια υψηλότερων ενεργειακά στοιβάδων και έτσι παράγονται τα φωτόνια των ακτίνων Χ. Επειδή τα ηλεκτρόνια που έχουν επιταχυνθεί αρχικά εναποθέτουν συγκεκριμένες τιμές ενέργειας στα άτομα του στόχου, το φάσμα που προέρχεται από την αποδιέγερση και συμπλήρωση των στοιβάδων των ατόμων του μεταλλικού στόχου, είναι γραμμικό. Υπάρχει όμως και ένα συνεχές τμήμα του φάσματος των ακτίνων Χ το οποίο προέρχεται από τη λεγόμενη ακτινοβολία πέδησης (Bremsstrahlung) που δίνεται από τα ηλεκτρόνια που επιταχύνονται από το ισχυρό ηλεκτρικό πεδίο που υπάρχει κοντά στον μεγάλου ατομικού αριθμού πυρήνα.

28 Δεκεμβρίου 1869: Ο Γουίλιαμ Φάινλι Σεμπλ παρασκευάζει την πρώτη τσίχλα.


Το μάσημα διαφόρων ουσιών αποτελούσε από πάντα συνήθεια των ανθρώπων σε όλες τις φυλές και σε όλους τους πολιτισμούς . Για παράδειγμα, οι ιθαγενείς στην αρκτική συνηθίζουν να μασούν το δέρμα μιας μικρόσωμης φάλαινας που λέγεται μονόκερος. Η ‘τσίχλα» αυτή ονομάζεται muktuk και είναι πλούσια σε βιταμίνη c, μιας θρεπτικής ουσίας απάραιτητης για τους λαούς αυτούς που στερούνται των φρέσκων φρούτων & λαχανικών από το καθημερινό τους διαιτολόγιο.

Οι αρχαίοι Έλληνες προτιμούσαν κάτι πιο αρωματικό, όπως τους κρυστάλους μαστίχας και οι ιθαγενείς της Αμερικής το ρετσίνι από έλατα, μια συνήθεια την οποία μετέδοσαν και στους αποίκους μεταγενέστερα. Το γεγονός αυτό υπήρξε και ο προπομπός για την πρώτη εμπορική εμφάνιση της τσίχλας ως συσκευασμένο προϊόν από τον John B. Curtis το 1848 στην πολιτεία του Μέιν. Και το όνομα του προϊόντος: State of Maine Pure Spruce Gum!

Για την ιστορία, ο Αμερικανός οδοντίατρος Ουίλιαμ Σεμπλ παρουσίασε για πρώτη φορά το 1869 ένα μίγμα από καουτσούκ, ζάχαρη και αρώματα για την εξάσκηση των σιαγόνων. Οι τσιχλόφουσκες είναι πατέντα του Γουόλτερ Ντιμερνέλ και πρωτοκυκλοφόρησαν το 1928 με το όνομα «Νταμπλ Μπαμπλ».
Ωστόσο, ο πρόγονος της σημερινής τσίχλας είναι το φυσικό κόμμι που έπαιρναν οι Μάγιας του Β. Μεξικού από το δέντρο Manilkara zapota, ήδη από τον δεύτερο αιώνα π.Χ. Γνωστό με το όνομα chicle αποτέλεσε την έμπνευση για τον πρωτοπόρο επιχειρηματία Thomas Adams (1846- 1926), ο οποίος κατά τη δεακετία του 1860 διατηρούσε στενές σχέσεις με τον εξόριστo μεξικανό στρατηγό Antonio Lopez de Santa Anna (1794- 1876). Στην αρχή ο Adams προσπάθησε να εκμεταλλευτεί την ουσία στη βιομηχανία ελαστικών για ποδήλατα, αλλά σημείωσε παταγώδη αποτυχία. Μια μέρα που βρισκόταν σε απόγνωση έβαλε από αμηχανία ένα κομμάτι από το υλικό στο στόμα του. Παρατήρησε ότι είχε καλή γεύση και αυτό ήταν αρκετό για να αλλάξει κατεύθυνση. Το Φεβρουάριο του 1871 τοποθετεί τα πρώτα μηχανήματα που πουλούσαν τσίχλες Adams στα φαρμακεία της Αμερικής και η εμπορική ιστορία της τσίχλας ξεκινά!

Η τσίχλα Adams με γεύση γλυκόριζας, μια από τις πρώτες γεύσεις που κυκλοφόρησαν, πωλείται μέχρι και σήμερα!

28 Δεκεμβρίου 1859: Καθελκύεται το πρώτο σιδερένιο πλοίο HMS Warrior.

Το Βρετανικό πολεμικό πλοίο "HMS Warrior" δεν αξιώθηκε να δει καθ' όλη τη θητεία του στο ναυτικό ούτε μία ημέρα πολέμου, καθώς ναυπηγήθηκε την εποχή της "Pax Britannica". Παρ' όλα αυτά είναι ξακουστό, γιατί εισήγαγε πολλές καινοτομίες στον τομέα της ναυπηγικής, με σημαντικότερες τη χρήση σίδερου αντί ξύλου στα ύφαλα, την πλήρη στεγανοποίηση των διαμερισμάτων του και την εντυπωσιακή θωράκιση των ευπαθών τμημάτων του.

28 Δεκεμβρίου 1850: Ο Τζόελ Χιούτον λαμβάνει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το πλυντήριο πιάτων.

Η ιστορία των πλυντηρίων πιάτων

Το μεγαλύτερο εμπόδιο για το πλύσιμο των πιάτων ήταν πάντοτε η διαθεσιμότητα του νερού. Οι πρωτόγονοι πολιτισμοί, που χρησιμοποιούσαν περιορισμένο αριθμό και είδη πιάτων, και μαγειρικών σκευών, τα μετέφεραν για να τα καθαρίσουν σε ρέματα, λίμνες, ή και γούρνες νερού.
Η δεύτερη επιλογή ήταν να φέρει κανείς το νερό στα πιατικά. Οι γυναίκες κουβαλούσαν σε κουβάδες το νερό από κοινόχρηστες πηγές νερού ή από ιδιωτικές αντλίες πίσω από τα σπίτια τους η και τις πρώτες πολυκατοικίες στις αρχές του εικοστού αιώνα. Αυτά μέχρι που οι εσωτερικές υδραυλικές εγκαταστάσεις έφεραν τελικά το νερό μέσα στα σπίτια, όχι μόνο για το μπάνιο αλλά και για χρήση στην κουζίνα.

Τα πρώτα πλυντήρια πιάτων κατσκευάστηκαν γύρω στο 1850, αλλά, όπως και οι μηχανές για το πλύσιμο των ρούχων, ήταν μεγάλες κατασκευές που χρησιμοποιούσαν μεγάλες ποσότητες ατμού και ζεστού νερού ώατε να καθαρίζουν πολλά πιάτα ταυτόχρονα. Σε ορισμένα μοντέλα, τα πιάτα στερεώνονταν σε βάσεις που κουνιόντουσαν με την πίεση του νερού. Άλλα πάλι είχαν κουπιά που έφερναν με δύναμη το νερό πάνω στα πιάτα ή κυκλικές σχάρες που κράτούσαν σταθερά τα πιάτα. ενόσω αυτές περιστρέφονταν με δύναμη για να περνάνε τα πιάτα μέσα από το νερό. Οι πρώτες συσκευές με κατευθυνόμενους πίδακες νερού (σπρέϊ) δημιουργήθηκαν από το 1875 και μετά - και αυτή η τεχνολογία βρήκε όλο και μεγαλύτερη διάδοση. Η βασική ιδέα είναι αυτή που χρησιμοποιείται και σήμερα.

Τα πρώτα μοντέλα , που έγιναν ευρύτερα γνωστά κυκλοφόρησαν γύρω στο 1915, αλλά μόλις το 1930 άρχισαν να μπαίνουν στα σπίτια των μέσων Αμερικανών. Δεν έγιναν άμεσα ιδιαίτερα αγαπητά, μια και την ίδια περίπου περίοδο διαδόθηκε και το ηλεκτρικό ψυγείο,, που είχε σαφώς μεγαλύτερη αξία κα σάρωσε την αγορά. Από το 1950 που βελτιώθηκαν και τα σχετικά απορρυπαντικά και αυξήθηκε ο βαθμός αυτοματισμού, το κοινό άρχισε να αναπτύσσει περισσότερο ενδιαφέρον.

Τέλος από το 1970 και μετά, που όλο κια περισσότερες γυναίκες άρχισαν να μπαίνουν στην αγορά εργασίας, το πλυντήριο πιάτων σταδιακά βρήκε τη θεση του στην κουζίνα της μέσης οικογένειας.

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2015

27 Δεκεμβρίου 1947: Η κυβέρνηση του κεντρώου Θεμιστοκλή Σοφούλη με αναγκαστικό νόμο κηρύσσει παράνομα το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και την Εθνική Αλληλεγγύη. Με τον ίδιο νόμο, ο κομμουνισμός θεωρείται ποινικό αδίκημα και όσοι προπαγανδίζουν τις αρχές του απειλούνται με ποινές, που φθάνουν ως το θάνατο. Επίσης, απαγορεύεται η έκδοση της εφημερίδας Ο Ρίζος της Δευτέρας, εβδομαδιαίο όργανο του ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ από το Γ' Ψήφισμα έως και το Δημοψήφισμα του 1946
Τον Ιούνιο του 1946 η νεοεκλεγείσα Βουλή υιοθετεί το Γ' Ψήφισμα Περί εκτάκτων μέτρων αφορώντων την Δημόσιαν τάξιν και ασφάλειαν θέτοντας την Αριστερά εκτός νόμου, ενώ ξεκίνησαν οι πρώτες μαζικές εκτοπίσεις Εαμιτών και οι πρώτες θανατικές καταδίκες και εκτελέσεις. Το ΚΚΕ χαρακτήρισε τα μέτρα αυτά ως μονόπλευρο Εμφύλιο πόλεμο. Ο Νίκος Ζαχαριάδης σε συνάντηση που είχε με τον Γκεόργκι Δημητρώφ τον Απρίλιο του 1946 στη Σόφια και τον Ρώσο πρέσβη στην Αθήνα ναύαρχο Ραντιόνωφ τον Μάιο, εξέφρασε την άποψη πως το ΚΚΕ είχε επιλέξει ανάμεσα στον Εμφύλιο και την αποχή από τις εκλογές, την αποχή και τη συνέχιση του αγώνα χωρίς τη στρατιωτική κατάληξη.Για το ΚΚΕ η εμφύλια σύγκρουση επερχόταν και αυτό εκφραζόταν και δημοσίως, όπως στο άρθρο του Νίκου Ζαχαριάδη στον Ριζοσπάστη στις 29 Ιουνίου του 1946 με τίτλο: «Τραβάμε για εμφύλιο πόλεμο;». Έτσι η συμμετοχή του κόμματος στο Δημοψήφισμα δεν δήλωνε τίποτε άλλο παρά «την επιθυμία του να νομιμοποιήσει τον αντιμοναρχικό/δημοκρατικό χαρακτήρα που επεδίωκε να προσδώσει στην επερχόμενη εμφύλια σύγκρουση» .Η συμμετοχή όμως του συνασπισμού των κομμάτων του ΕΑΜ στο δημοψήφισμα δεν συνέβαλε στην επανεισαγωγή της Αριστεράς στο πολιτική κονίστρα. Η ένοπλη δράση αριστερών ομάδων θεωρήθηκε από την Αριστερά ως αποτελεσματικός μηχανισμός πίεσης για επανένταξη στο πολιτικό σύστημα: το ΚΚΕ ανεχόταν αυτό και από αδυναμία ελέγχου των ένοπλων οπαδών του.

Η απαγόρευση του ΚΚΕ από την κυβέρνηση Σοφούλη
Όταν τον Ιανουάριο του 1947 ο επικεφαλής των φιλελευθέρων κατηγόρησε την κυβέρνηση για περιορισμό των πολιτικών ελευθεριών, το ΚΚΕ διά του δημοσιογραφικού του οργάνου δεν αρνήθηκε την ανοχή του σε μια κυβέρνηση με επικεφαλής τον Θεμιστοκλή Σοφούλη. Το Φεβρουάριο του 1947 το Πολιτικό Γραφείο αποδέχθηκε το αναπόφευκτο της ένοπλης σύγκρουσης. Όμως όταν τον Απρίλιο ξεκίνησαν οι πρώτες στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά του Δημοκρατικού Στρατού, ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης προαναγγέλλει από το Στρασβούργο στις 27 Ιουνίου 1947 τη συγκρότηση κυβέρνησης της Δημοκρατικής Ελλάδος. Πέντε ημέρες μετά την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης, η Τρίτη Ολομέλεια της Κ.Ε του ΚΚΕ επιβεβαίωσε την επιλογή του ένοπλου αγώνα. Σαν αντίδραση ήλθε το κλείσιμο του Ριζοσπάστη, και μετά την ανακοίνωση της συγκρότησης της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης απαγορεύτηκε η λειτουργία του ΚΚΕ με τον Α.Ν. 509/1947 στις 27 Δεκεμβρίου 1947. Στο μεταξύ, στο Βελιγράδι, στις 11 και 12 Σεπτεμβρίου 1947, συγκλήθηκε η 3η Ολομέλεια της Κ.Ε του ΚΚΕ: αν και συναντήθηκαν μόνο έξι από τα σαράντα μέλη της επειδή οι άλλοι ή βρίσκονταν στο βουνό ή στην παρανομία ή φυλακισμένοι. Μεταξύ των παρισταμένων ήταν οι Μάρκος Βαφειάδης, Νίκος Ζαχαριάδης και ο Ιωαννίδης. Εκεί διαπιστώθηκε πως ήταν μονόδρομος η πολεμική σύρραξη.

27 Δεκεμβρίου 1945: Τίθεται σε ισχύ η απόφαση της συνόδου του Μπρέτον Γουντς, για την ίδρυση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) (αγγλικά: International Monetary Fund - IMF, προφέρεται Άι Εμ Εφ, γαλλικά:Fonds Monetaire International- FMI), είναι ένας διεθνής οργανισμός ο οποίος επιβλέπει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα παρακολουθώντας τις συναλλαγματικές ισοτιμίες και τα ισοζύγια πληρωμών και προσφέροντας οικονομική και τεχνική βοήθεια όταν του ζητηθεί. Το ΔΝΤ ιδρύθηκε στις 27 Δεκεμβρίου του 1945 στην Ουάσιγκτον, πρωτεύουσα των ΗΠΑ κατόπιν συνομολόγησης 29 Χωρών που είχαν συμβάλει στο 80% του κεφαλαίου. Η ίδρυση του Οργανισμού αυτού είχε προπαρασκευαστεί κατά τη Διεθνή Νομισματική και Χρηματοδοτική Συνδιάσκεψη που συνήλθε στο Μπρέτον Γουντς, του Νιού Χαμσάιρ των ΗΠΑ, ενάμισι χρόνο πριν, από 1ης Ιουλίου μέχρι 22 Ιουλίου του 1944. Έδρα του Οργανισμού ορίσθηκε η Ουάσιγκτον ως πρωτεύουσα της χώρας με το μεγαλύτερο ποσοστό συμμετοχής.

Σκοποί του ΔΝΤ
Κύριος σκοπός του εν λόγω οργανισμού είναι η προώθηση της διεθνούς νομισματικής συνεργασίας μεταξύ των κρατών-μελών με ισόρροπη ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου. Για τον σκοπό αυτό προωθούνται συγκεκριμένα μέτρα, ή οσάκις κρίνεται αναγκαίο αποφασίζονται ιδιαίτερα μέτρα, μεταξύ των οποίων είναι:
Η ενιαία διαδικασία ομαλής προσαρμογής εκάστου κράτους μέλους στις συναλλαγματικές ισοτιμίες.
Διεθνείς διαβουλεύσεις σε περιπτώσεις σημαντικών αλλαγών των ακολουθουμένων συναλλαγματικών πρακτικών.
Επιβολές ορισμένων περιοριστικών συναλλαγματικών μέτρων και τέλος
Άρση των παραπάνω περιοριστικών μέτρων κατόπιν διαπιστωμένης βελτίωσης οικονομικής θέσης του συγκεκριμένου κράτους-μέλους.

Διοικητική διάρθρωση ΔΝΤ
Ανώτατο διοικητικό όργανο του ΔΝΤ είναι το λεγόμενο «Συμβούλιο των Διοικητών» στο οποίο εκπροσωπείται κάθε κράτος μέλος μ΄ ένα Διοικητή και έναν αναπληρωματικό για πέντε συνεχή έτη. Το Συμβούλιο αυτό συνέρχεται μία φορά ετησίως στη λεγόμενη "Τακτική Σύνοδο". Κατά τη διάρκεια της συνόδου αυτής εγκρίνονται τα πεπραγμένα του Οργανισμού, εκλέγονται νέοι διευθυντές, ενώ λαμβάνονται διάφορες αποφάσεις όπως π.χ. τυχόν αλλαγή ισοτιμιών, περί εισόδου νέων μελών, κ.λπ.
Πολλές από τις εξουσίες του Συμβουλίου των διοκητών έχουν σήμερα μεταβιβαστεί στο Εκτελεστικό Συμβούλιο που αποτελεί τον αμέσως υφιστάμενο όργανο του ΔΝΤ. Ο Διοικητικός Διευθυντής του Συμβουλίου προΐσταται του Εκτελεστικού Συμβουλίου καθώς και όλου του προσωπικού του Οργανισμού που υπολογίζεται περίπου στα 4000 άτομα από 180 και πλέον χώρες.
Σημειώνεται ότι το Εκτελεστικό Συμβούλιο ασχολείται κυρίως με θέματα τρέχουσας φύσεως του Οργανισμού αφού για τα σημαντικότερα επιλαμβάνεται αυτό τούτο το Συμβούλιο των Διοικητών.
Συστήματα Διάχυσης Δεδομένων (DDS)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1995 το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) άρχισε να εργάζεται για τη δημιουργία προτύπων διάχυσης δεδομένων (data dissemination) με στόχο να καθοδηγήσει τις χώρες-μέλη του ΔΝΤ να δημοσιοποιούν στο κοινό τα οικονομικά τους στοιχεία. Η Διεθνής Νομισματική και Οικονομική Επιτροπή (ΔΝΟΕ) προσυπέγραψε τα πρότυπα, τα οποία χωρίζονται σε δύο συστήματα: το Σύστημα Διάχυσης Γενικών Δεδομένων (GDDS - General Data Dissemination System)[1] και το Πρότυπο Διάχυσης Ειδικών Δεδομένων (SDDS - Special Data Dissemination Standard). [2]
Το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΝΤ ενέκρινε τα SDDS και GDDS το 1996 και το 1997 αντίστοιχα, ενώ ακολούθησαν τροποποιήσεις οι οποίες εκδόθηκαν στον αναθεωρημένο "Οδηγό στο Σύστημα Διάχυσης Γενικών Δεδομένων" (Guide to the General Data Dissemination System). Το σύστημα απευθύνεται κυρίως σε στατιστικολόγους και στοχεύει να βελτιώσει πολλές πτυχές στα στατιστικά συστήματα των χωρών.

Μέλη του ΔΝΤ
Μέλη του ΔΝΤ γίνονται δεκτά μόνο ελεύθερες και κυρίαρχες χώρες. Το 2000 τα μέλη του ΔΝΤ αριθμούσαν 182 (χώρες). Στα συστήματα παρακολούθησης των οικονομιών, συνεισφέρουν στατιστικά δεδομένα χωρίς να είναι μέλη του ΔΝΤ, οι Παλαιστινιακές Αρχές, το Χονγκ Κονγκ, όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για την Ευρωζώνη και η Eurostat για όλη την ΕΕ. Δεν είναι μέλη επίσης οι εξής χώρες: Κούβα, Ανδόρρα, Λίχτενσταϊν, Μονακό, Ναούρου και Βόρεια Κορέα.

Κριτήρια για ένταξη
Οποιαδήποτε χώρα μπορεί να ζητήσει να γίνει μέλος του ΔΝΤ. Η αίτηση θα εξεταστεί πρώτα από το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΝΤ, το οποίο θα υποβάλει έκθεση στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ με εισηγήσεις. Οι εισηγήσεις αφορούν το μερίδιο που αναλογεί (quota) στο υποψήφιο μέλος, τον τρόπο πληρωμής της συνδρομής, και άλλους όρους και προϋποθέσεις για ένταξη. Αφού το Διοικητικό Συμβούλιο εγκρίνει την έκθεση, η αιτούσα χώρα οφείλει να λάβει τα απαραίτητα νομικά μέτρα σύμφωνα με τη δική της νομοθεσία ώστε να μπορέσει να υπογράψει τη σχετική συμφωνία με το ΔΝΤ και να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της ως μέλος.
Το μερίδιο (quota) ενός μέλους του ΔΝΤ καθορίζει τη συνδρομή που πρέπει να πληρώνει, το βάρος της ψήφου του, την πρόσβαση σε χρηματοδοτήσεις από το ΔΝΤ, και το μερίδιό του σε Special Drawing Rights. Ένα μέλος δεν μπορεί μονομερώς να αυξήσει το μερίδιό του - η οποιαδήποτε αύξηση πρέπει πρώτα να εγκριθεί από το Εκτελεστικό Συμβούλιο. Για παράδειγμα, το 2001 δεν επιτράπηκε στην Κίνα να αυξήσει το μερίδιό της όσο επιθυμούσε, ώστε να παραμείνει στο επίπεδο της μικρότερης οικονομίας των G7 (Καναδάς). Έκτοτε, η συνεισφορά της έχει αυξηθεί μόνο ελαφρώς.
Από το 2006 διεξάγεται συζήτηση για αλλαγές στον τρόπο ψήφισης, ώστε να γίνεται πιο δίκαια.

Βοήθεια και μεταρρυθμίσεις
Η βασική αποστολή του ΔΝΤ είναι να παρέχει τεχνική και οικονομική βοήθεια σε χώρες που βρίσκονται σε πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση. Χώρες-μέλη που έχουν πρόβλημα με το ισοζύγιο πληρωμών μπορούν να ζητήσουν δάνεια και βοήθεια στη διαχείριση της εθνικής τους οικονομίας. Για να δοθεί η βοήθεια απαιτείται συνήθως από τις χώρες αυτές να προβούν σε μεταρρυθμίσεις (οι οποίες αναφέρονται σε μερικές περιπτώσεις ως "συναίνεση της Ουάσινγκτον"). Αυτές οι μεταρρυθμίσεις συνήθως απαιτούνται γιατί χώρες με σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία μπορούν να δημιουργήσουν οικονομικές, νομισματικές και πολιτικές πρακτικές οι οποίες να οδηγήσουν οι ίδιες το σύστημα σε κρίση. Για παράδειγμα, χώρες με τεράστια ελλείμματα προϋπολογισμού, ανεξέλεγκτο πληθωρισμό, αυστηρό έλεγχο τιμών, ή ιδιαίτερα υπερτιμημένο ή υποτιμημένο νόμισμα διατρέχουν τον κίνδυνο να αντιμετωπίσουν στο μέλλον σοβαρό πρόβλημα με το ισοζύγιο πληρωμών. Έτσι, τα προγράμματα αυτά έχουν ως στόχο, να διορθώσουν τις συνθήκες που οδήγησαν στην οικονομική κρίση και όχι απλώς να χρηματοδοτήσουν την έλλειψη υπεύθυνης στάσης στα οικονομικά.
Όταν η βοήθεια συνίσταται από δάνεια, αυτά συνήθως δίνονται σε δόσεις, καθεμιά από τις οποίες δίνεται υπό την προϋπόθεση ότι έχουν επιτευχθεί συγκεκριμένοι στόχοι.

Επικρίσεις
Η προσέγγιση του ΔΝΤ έχει δεχτεί πολλές επικρίσεις. Σύμφωνα με πολλούς υποστηρικτές του ΔΝΤ, κάποιες από αυτές τις επικρίσεις είναι αποτέλεσμα του ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν καλά τις λειτουργίες και τους στόχους του ΔΝΤ, και αυτό οφείλεται στην έλλειψη διαφάνειας εντός του ΔΝΤ, καθώς και στην περίπλοκη φύση του διεθνούς οικονομικού συστήματος γενικότερα. Οι εισηγήσεις για βελτίωση αυτής της κατάστασης περιλαμβάνουν τη μείωση των οικονομολόγων, οι οποίοι - πολλοί φοβούνται - ότι χρησιμοποιούν τις χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου ως πειραματόζωα. Από την άλλη, κάποιοι φοβούνται ότι οι αλλαγές αυτές που προτείνονται εισάγουν θέματα που είναι περισσότερο πολιτικά παρά οικονομικά και τα οποία έχουν ήδη οδηγήσει σε οικονομικές κρίσεις. Σύμφωνα με τον Ούλριχ Μπεκ, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει ως πρωταρχικό στόχο την αποτροπή μια παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Ο ρόλος των δύο οργανισμών του Μπρέτον Γουντς έχει αμφισβητηθεί από μερικούς από τα τέλη της ψυχροπολεμικής περιόδου. Οι επικριτές ισχυρίζονται ότι αυτοί που κατευθύνουν την πολιτική του ΔΝΤ εσκεμμένα στήριξαν καπιταλιστικές στρατιωτικές δικτατορίες που πρόσκεινταν φιλικά σε αμερικανικές και ευρωπαϊκές εταιρείες. Οι επικριτές ισχυρίζονται επίσης ότι το ΔΝΤ είναι σε γενικές γραμμές απαθές ή και εχθρικό στις απόψεις τους για δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα και εργατικά δικαιώματα. Η αντιπαράθεση αυτή έχει συμβάλει στη δημιουργία του κινήματος ενάντια στην παγκοσμιοποίηση. Άλλοι ισχυρίζονται ότι το ΔΝΤ δεν έχει αρκετή ισχύ για να δημοκρατικοποιήσει κυρίαρχα κράτη, αν και αυτό δεν εντάσσεται ούτως ή άλλως στους δεδηλωμένους στόχους του, οι οποίοι είναι να συμβουλεύει και να προωθεί την οικονομική σταθερότητα. Το επιχείρημα υπέρ του ΔΝΤ είναι ότι η οικονομική σταθερότητα αποτελεί πρόδρομο της δημοκρατίας.
Δύο επικρίσεις από οικονομολόγους είναι ότι η οικονομική βοήθεια δίδεται πάντοτε υπό διάφορες προϋποθέσεις (conditionalities), περιλαμβανομένων των Προγραμμάτων Διαρθρωτικής Προσαρμογής (Structural Adjustment Programs). Οι προϋποθέσεις, υποστηρίζεται, παρεμποδίζουν την κοινωνική σταθερότητα και επομένως και τους δεδηλωμένους στόχους του ΔΝΤ, ενώ τα Προγράμματα Διαρθρωτικής Προσαρμογής οδηγούν σε αύξηση της φτώχειας στις χώρες που δέχονται τη βοήθεια.
Κατά κανόνα, το ΔΝΤ και οι υποστηρικτές του είναι υπέρμαχοι της μονεταριστικής προσέγγισης. Αυτό έχει ως συνέπεια ότι εκείνοι που ανήκουν στη σχολή σκέψης της προσφοράς (supply-side economics) διαφωνούν ανοικτά με το ΔΝΤ. Το ΔΝΤ υποστηρίζει συχνά την υποτίμηση νομισμάτων, την οποία η σχολή της προσφοράς θεωρεί ότι αυξάνει τον πληθωρισμό. Επίσης, συνδέουν την ψηλή φορολογία των προγραμμάτων λιτότητας με συρρίκνωση της οικονομίας.
Η υποτίμηση του νομίσματος συνιστάται από το ΔΝΤ σε κυβερνήσεις χωρών των οποίων η οικονομία βρίσκεται σε κακή κατάσταση. Οι οικονομολόγοι που δίνουν έμφαση στην προσφορά ισχυρίζονται ότι οι κεϋνσιανές πολιτικές του ΔΝΤ είναι καταστροφικές για την οικονομική ευημερία.
Από την άλλη, το ΔΝΤ μερικές φορές υποστηρίζει "προγράμματα λιτότητας", τα οποία συνεπάγονται αύξηση των φόρων ακόμη και όταν η οικονομία είναι αδύνατη, με στόχο να παρέχουν έσοδα στην κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει το έλλειμμα προϋπολογισμού, κάτι που είναι αντίθετο με την κεϋνσιανή πολιτική. Αυτές οι πολιτικές επικρίθηκαν από τον Τζόζεφ Ε. Στίγκλιτς, πρώην οικονομολόγο και αντιπρόεδρο της Παγκόσμιας Τράπεζας, στο βιβλίο του Globalization and Its Discontents.Ο Στίγκλιτς υποστήριξε ότι, στρεφόμενο σε μια πιο νομισματική προσέγγιση, το ΔΝΤ δεν έχει πλέον έγκυρο στόχο, αφού σχηματίστηκε για να παρέχει κονδύλια σε χώρες για να υλοποιήσουν κεϋνσιανή αποκατάσταση των πληθωριστικών μεγεθών.

Προηγούμενοι διευθυντές
Βάσει άγραφου νόμου, ο Διοικητής του ΔΝΤ είναι πάντοτε από την Ευρώπη και ο Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι Εκτελεστικοί Διευθυντές, οι οποίοι εγκρίνουν τον Διοικητή, ψηφίζονται από τους Υπουργούς Οικονομικών των χωρών που εκπροσωπούν. Ο δεύτερος τη τάξει στην ιεραρχία του ΔΝΤ είναι παραδοσιακά Αμερικανός.
Το ΔΝΤ ελέγχεται ως επί το πλείστον από τις μεγάλες δυνάμεις της Δύσης, με το βάρος ψήφου στο Εκτελεστικό Συμβούλιο να καθορίζεται από την οικονομική συνεισφορά της κάθε χώρας στον οργανισμό. Σπάνια το Συμβούλιο υπερψηφίζει αποφάσεις που συγκρούονται με τα συμφέροντα των ΗΠΑ ή των ευρωπαϊκών χωρών.